Technisch chemicus ir. Gert-Jan van Heugten was deze maand aanwezig op de International Conference on Creationism (ICC). Een bezoek aan dit In-Depth congres is een rijke ervaring voor mensen die uitgaan van het klassieke scheppingsgeloof. Vier dagen lang luisteren naar en spreken/discussiëren met gelijkgestemden is zeer waardevol.

Wetenschapsjournalist

Ir. Gert-Jan van Heugten was er als verslaggever namens Weet Magazine en Logos Instituut. Hij heeft deze taak als wetenschapsjournalist goed opgepakt en heeft voor diverse kanalen verslag gelegd. Zo zullen de komende tijd twee (?) populair-wetenschappelijke artikelen verschijnen in het populair-wetenschappelijke tijdschrift Weet Magazine. Daarnaast hield Van Heugten een liveblog bij op de website van Logos Instituut¹ en deed hij verslag voor de media Reformatorisch Dagblad² en CVandaag.³ Bovendien was Van Heugten in de vroege ochtend (voor hem althans) drie keer aanwezig in de livestream van Logos Instituut.⁴ Petje af voor de output in verslagen en livestreams. In de voetnoten kunt u het allemaal nalezen. Zeker nu de Proceedings een maand uitblijven is het waardevol om zijn verslagen te lezen en zó een indruk te krijgen hoe hij de ICC 2023 heeft beleefd.

Calimero-idee

Er was, zoals gezegd, ook een livestream georganiseerd door Logos Instituut. Ik had het wel met Van Heugten te doen. Hij moest vóór zes uur in de ochtend al op, om tegen zes uur (voor hem althans) in de livestream aanwezig te zijn, en daarna had hij een lange dag voor de boeg om ’s avonds laat pas weer onder de wol te kunnen. Bij het beluisteren van de livestream kreeg ik indruk van een Calimero-idee. Wij kleine en zielige Nederlandstalige creationisten, kunnen niet anders dan overleven met Amerikaanse wetenschappelijke argumenten. Maar ook andersom dat de Amerikanen denken die kleine en zielige Nederlanders te moeten helpen door op hun uitnodigingen in te gaan.⁵ Het is inderdaad belangrijk om Angelsaksische conferenties te bezoeken, maar niet omdat wij Amerikanen per se nodig hebben. Maar om te netwerken en ideeën uit te wisselen. Creationisten moeten internationaal kijken, zodat ze niet iedere keer het wiel opnieuw zelf uit hoeven te vinden. In Nederland zijn genoeg geleerden die het klassieke scheppingsgeloof belijden en die met Psalm 127 in hun achterhoofd mee kunnen bouwen aan een scheppingsparadigma waarbinnen de zondeval en de zondvloed een sleutelrol vervullen.⁶ We hoeven ons niet blind te staren op de Amerikaanse situatie (de VS heeft, by the way, maar liefst twintig keer zoveel inwoners dan Nederland) en bovendien moet ik denken aan psalm 146 in de berijming van 1773. In het tweede vers zingt de dichter: ‘Vest op prinsen geen betrouwen, waar men nimmer heil bij vindt; zoudt g’ uw hoop op mensen bouwen? Als Gods hand hun geest ontbindt, keren zij tot d’ aarde weer, storten met hun aanslag neer’. De Heere regeert! Ter bemoediging ook het volgende. Met het aantal Nederlandstalige geleerden zouden we op z’n minst vijf bundels zoals Inzicht kunnen volschrijven⁷ en zou het zelfs lukken om een Nederlandstalig congres a la ICC te organiseren, met papers, abstracts en posters. In 2014/2015 schreef ik achter de schermen al zo’n voorstel uit. Wanneer ik dit draaiboek nog eens bestudeer, zou ik sommige geleerden niet meer uitnodigen vanwege wijziging in standpunt of omdat zij overleden zijn. Veel geleerden zouden echter nog steeds inzetbaar zijn. Helaas is het bovengenoemde voorstel afgewezen vanwege andere prioriteiten, maar in principe zou dit haalbaar kunnen zijn.⁸ In vergelijking met de ICC zou geologie op een Nederlandstalig congres een ondergeschoven kindje zijn, maar daarentegen zou een Nederlandstalig ICC-achtig congres meer theologie en archeologie bevatten. De Heere heeft ons in Nederland (en Europa) nog zoveel goeds gegeven. We hoeven daarom niet te wanhopen! In mijn bijdrage aan de visiebijeenkomst van 2023 (zie hierboven) gaf ik ook aan dat het niet nodig is om jezelf en anderen een Calimero-idee aan te praten. Bovendien houdt dit Calimero-idee ook de karikatuur en onkunde van Gould c.s. in stand dat het zogenoemde creationisme slechts een Amerikaanse bijzonderheid (of bizarriteit) zou zijn.

Mankracht, tijd en geld vs. beleid en prioriteit

In de livestream schemerde ook door waarom er opgekeken wordt tegen creationisten in de Verenigde Staten. De eerste reden is dat er meer mankracht zou zijn. Daar heb ik het hierboven al over gehad. Wanneer je de VS vergelijkt met Europa dan zal het aantal geleerden dat een klassiek scheppingsgeloof wil belijden even groot zijn. Denkend aan de geschiedenis van Elisa en de jongen (2 Koningen 6:16-17) is het aantal mensen overigens niet relevant. De tweede reden zou de factor tijd zijn. De meeste Nederlandstalige creationisten moeten het creationistische onderzoek, als daar al sprake van is, meestal laten plaatsvinden in hun spaarzame vrije tijd. Tenminste zo is de gedachte. Veelal drukke wetenschappers hebben niet zoveel vrije tijd dus persoonlijk onderzoek schiet er vaak bij in. Een onterechte gedachte als je het mij vraagt. Onderzoek voor een naturalistische instelling kan óók ingezet worden vóór het scheppingsparadigma. Zo gaf bioloog dr. Willem Binnenveld aan dat veel evolutieonderzoek op het gebied van de micro-evolutie plaatsvindt. Deze micro-evolutionaire veranderingen binnen een basistype vormen geen enkele uitdaging voor het belijden van een klassiek scheppingsgeloof.⁹ Veel wetenschappelijk onderzoek vormt géén uitdaging voor het scheppingsparadigma en veroorzaakt ook geen wrijving daarmee. Een wetenschapper die voor een naturalistische instelling onderzoek doet naar micro-evolutionaire veranderingen zal deze onderzoeksresultaten ook kunnen gebruiken binnen het scheppingsparadigma.¹⁰ De derde reden zou geld zijn. In Amerika zou meer geld gestoken worden in creationistisch onderzoek. Geld hoeft, ook in Nederlandse (of Europese) context, geen probleem te zijn. In het verleden heb ik ervaren dat als er, in afhankelijkheid en afwachting van de onmisbare zegen van de Heere, een plan ligt, dat het geld er óók op Zijn tijd komt. Als mensen, tijd en/of geld niet de grootste problemen opleveren, hoe komt het dan dat Nederlandstalig creationistisch onderzoek (d.i. bij creationistische organisaties), in afhankelijkheid en tot eer van onze Schepper, niet tot nauwelijks van de grond komt? Dat ligt in mijn ogen vooral aan het beleid en de prioriteit van de willekeurige creationistische organisatie.¹¹ Wanneer een specifieke organisatie bijvoorbeeld kiest voor ‘outreach’ en niet of nauwelijks voor onderzoek, dan is het logisch dat het creationistische onderzoek bij die organisatie niet of nauwelijks uit de verf komt. Het heeft immers niet de prioriteit die het zou moeten hebben.¹²

Ten slotte

Van Heugten heeft mooi werk geleverd door van zijn bezoek aan de International Conference on Creationism (ICC) uitgebreid verslag te doen via diverse kanalen. Het is heel waardevol om de ICC te bezoeken en vier dagen lang met gelijkgestemden te spreken en te discussiëren. Zodat ideeën uitgewisseld worden, we niet opnieuw het wiel uit hoeven te vinden en op die wijze zelf het veld weer ingegaan kan worden voor nieuw onderzoek of vervolgonderzoek. De ICC hoeft niet bezocht te worden met een Calimero-idee. In Europa (en in Nederland) zijn genoeg geleerden die uitgaan van het klassieke scheppingsgeloof waar we mee zouden kunnen samenwerken. Als de wil, het beleid en de prioriteit er maar ruimte voor bieden.

Voetnoten