De in Nederland veel voorkomende kokmeeuw (Chroicocephalus ridibundus) is een prachtig beestje. De naam komt van het woord ‘kokkeren’, naar het geluid dat de vogel voortbrengt. Rondom het overlijden van onze lieve zoon Jarco zag ik een bijzondere persoonlijke les in deze kokmeeuw.

Het was dinsdag 19 juli 2022. Onze zevenjarige Jarco lag in het ziekenhuis na zaterdag een hersenbloeding te hebben gehad. Onze lieve jongen is na de bloeding niet meer bij geweest en zijn leven glipte als los zand door onze vingers. Artsen stonden machteloos en gaven tijdens het bespreken van de MRI-uitslag aan niets meer te kunnen doen! De mens wikt, maar God beschikt!

De nacht na deze uitslag konden wij niet slapen. Ja, de Heere had tegen ons gesproken. Hij zou Zijn kind thuishalen. Ons lieve kind sterven? Daar is kracht van Boven voor nodig! We lagen in het ‘Ronald McDonald’ (RMD)-huis. De tweede helft van de nacht ben ik naar Jarco toe gegaan om hem nog even stevig vast te houden. Ik liep naar buiten en keek omhoog in de donkere nacht. Ik zag een kokmeeuw heen en weer vliegen. Een andere kokmeeuw zat luid krijsend op de lantaarnpaal. Op een gegeven ogenblik ging de vliegende kokmeeuw ook op de lantaarnpaal zitten. En daar zaten ze zo met elkaar te communiceren. ‘Ja, nu kan dat nog’, dacht ik, en liep door naar de hoofdingang van het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ).

De volgende dag stierf onze lieve jongen in onze armen. Omdat het al laat was besloten we opnieuw in het RMD-huis te slapen. Die nacht konden we weer niet slapen. Om half vier besloot ik een rondje te lopen. Ik zag opnieuw de kokmeeuw die nu zeer onrustig heen en weer vloog. De vogel was alleen. Alsof hij met zijn onrust wilde zeggen: ‘Waar is mijn maatje, mijn lieveling, toch?’ Ik dacht: ‘ik begrijp je onrust, want ik ben ook mijn lieve jongen kwijt?’ Waar moest ik heen? Ik streek neer op een bankje voor het WKZ en overdacht Job 19 vers 23-27. Ik zonk weg in verwondering over het herscheppende werk van de Heere en luisterde Psalm 27:7 ‘Zo ik niet had geloofd’.

Met hernieuwde kracht liep ik weer terug. Het begon al wat lichter te worden. Ik keek nog één keer naar boven en zag de kokmeeuw vlak voor het gebouw rustig een rondje vliegen. Toen vloog het beestje weg. Ik keek de vogel na, totdat ik het niet meer zag. Toen hoorde ik in de verte luid gekokker van nog meer kokmeeuwen. De les van de kokmeeuw: weer terug naar de andere familieleden. We hebben namelijk nog meer kinderen van de Heere gekregen om voor te zorgen!

Dit artikel verscheen eerder in het gezinsblad ‘Om Sions Wil’ en is met toestemming van de redactie hier overgenomen. De volledige bronvermelding luidt: Meerten, J.W. van, 2022, De les van de kokmeeuw, Om Sions Wil 2022 (25): 11. Hier is wat meer te lezen over ‘Om Sions Wil’.