Op mijn artikel over Hongarije (RD 31-1) kwam een kritische reactie van Ton de Jong (RD 9-2). Ik onderschrijf met hem dat Gods Woord „een licht op ons pad” moet zijn. En nimmer heb ik gezegd dat Hongarije zonder zonde is. Wel is het jammer dat De Jong mijn woorden over zwart-witredenaties alleen maar bevestigt. Er is slechts ruimte voor enkele kanttekeningen. Omdat De Jong de nadruk op Oekraïne legt, zal ik dat ook doen.

Hoe afkeurenswaardig Poetins inval ook is, de oorlog in Oekraïne is niet vanzelfsprekend een oorlog tussen goed en kwaad. Dit komt niet alleen door de bedenkelijke rol van de Verenigde Staten en de Europese Unie bij de regeringsverandering in 2014, maar ook door de houding van Oekraïne zelf. Vele etnische Hongaren geven op dit moment namelijk als soldaat hun leven voor de Oekraïense zaak. Het offer dat de Hongaren brengen, is hiermee in feite groter dan dat van de andere Europese landen. De dank van Oekraïne bestaat echter uit het discrimineren van diezelfde etnische Hongaren. Desondanks hielp Hongarije meer dan een miljoen Oekraïense vluchtelingen.

Het bovenstaande bewijst dat het verwijt dat Hongarije geen vluchtelingen wil opnemen uit de lucht gegrepen is. Hongarije helpt graag, maar wel op goede gronden. Illegaal een land binnenkomen is geen goede grond. Niet luisterend naar de adviezen van Hongarije, heeft de EU zelf het vluchtelingenprobleem onnodig complex laten worden.

Ook is het een misverstand dat het Memorandum van Boedapest een soort NAVO-verdrag zou zijn. De betrokken landen (Rusland, Verenigde Staten en Verenigd Koninkrijk) beloofden inderdaad de soevereiniteit van Oekraïne te respecteren. Echter, bij problemen dienen de Verenigde Naties geconsulteerd te worden. En dat is maar goed ook, want het risico op een wereldoorlog is anders huizenhoog.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. Het originele artikel is hier te lezen. Bronvermelding: Knap, L.H.J., 2023, Hongarije, Reformatorisch Dagblad 52 (280): 32.