Vorig jaar november vond de digitale conferentie van CORE Academy of Science plaats onder de titel Creation Celebration 2020.¹ Bioloog en biochemicus dr. Todd C. Wood² leidde deze conferentie die ging over de hoekstenen van het scheppingsparadigma: de schepping, de zondeval en de zondvloed. In dit artikel doen we verslag van de conferentie. Het is goed mogelijk dat binnenkort óók voor de buitenstaander de opnames beschikbaar worden gesteld.

Het was bemoedigend om deel te nemen aan deze conferentie. Wat ik van Todd Wood en consorten waardeer is de nuchtere benadering van zowel de evolutietheorie als het zogenoemde ‘creation science’. Ook deze keer was het weer aangenaam toeven bij deze groep wetenschappers. Elk dagdeel van deze conferentie werd ingeleid door Wood. Hij vertelde dan wat over de organisatie waar hij directeur van is, CORE Academy of Science³ of over de Sanders scholarship Award.⁴ Na deze opening was er tijd voor een ‘devotional’, waarbij Wood een stukje uit de Bijbel voorlas, daarover mediteerde⁵, door een musicus een lied werd gezongen en waar Wood als laatste een gebed uitsprak voor het dagdeel. Ieder dagdeel werd gelezen uit Genesis 1 en kwam er een scheppingsdag voorbij. Per dagdeel kwam er ook één ‘testimonial’ voorbij waarbij een wetenschapper of theoloog getuigde van de waarde van het scheppingsparadigma voor zijn persoonlijk geloof. Dit deel van de conferentie was goed opgezet.

Eerste dagdeel: vrijdag 6 november 2020 – ‘Celebrating the Doctrine of Creation’

Het eerste dagdeel werd op de gebruikelijke wijze, zoals hierboven geschetst is, gestart. Na deze opening gaf de ingenieur en systematisch theoloog dr. Maël L.D.S. Disseau een ‘testimonial’ en getuigde van de waarde van het scheppingsparadigma voor zijn persoonlijk geloof.⁶ Na dit persoonlijke getuigenis besprak systematisch theoloog dr. Hans Madueme⁷ de vraag: ‘Why Does Creationism Matter to Average Church-Going Evangelical?’.

Niet iedere christen is het eens met de stelling dat creationisme belangrijk is voor het christelijk geloof. Ze zullen ook de vraag negeren. Voor hen is creationisme niet intellectueel, wordt gedreven door geld, is onwetenschappelijk, is niet Bijbels, is naïef, is literalistisch en zorgt voor uiteendrijving. Waarom denken deze christenen zo over het creationisme? Daar zijn twee redenen voor: namelijk de inhoud en de stijl. Creationistische argumenten zouden zwak zijn of geen hout snijden. Wetenschap heeft het creationisme onderuitgehaald. De andere reden is stijl. Deze medechristenen zien creationisten als boos, polemisch en dogmatisch. Mensen die niet welwillend zijn om te luisteren naar de rede. Ze verwerpen ook de discussiestijl van sommige creationisten en zien daarin niet de liefde van Christus weerspiegeld. Madueme neemt als creationist deze kritiek heel serieus. Hij geeft toe dat sommige creationisten gebruik maken van verkeerde en misplaatste retoriek. Dat is verkeerd en de kerk heeft dat soort creationisme niet nodig. Snijden creationistische argumenten geen hout tegenover mainstream wetenschap? Er zijn ontzettend veel slechte creationistische argumenten in de wereld. Madueme noemt dat echter geen uniek en bij creationisten passend probleem. Hij geeft als voorbeeld dat er heel veel slechte films te koop zijn, maar dat dit nog niet wil zeggen dat alle films slecht zijn. Of om een ander voorbeeld aan te halen: er zijn veel hypocriete christenen in de wereld, maar dat wil nog niet zeggen dat alle christenen hypocriet zijn. Hetzelfde geldt voor het creationisme. Madueme geeft aan dat de critici gelijk hebben: er zijn ontzettend veel slechte creationistische argumenten te koop.8 Maar dat wil nog niet zeggen dat alle argumenten slecht zijn. Dat gezegd hebbende de vraag wat het creationisme bijdraagt voor de gemiddelde kerkganger. Madueme geeft vijf argumenten:

1. Theology. Creationisme is een diep verankerde theologische positie. Dogma’s zijn geen marmerstenen in een tuin, maar organisch en als parels in een ketting. Het is als een borduurwerk, je trekt een draadje los en het wordt een rommeltje. Creationisten denken consistent na over God, de schepping en de wereld om ons heen. Creationisme maakt het beste van het tapijt van christelijke theologie.
2. Biblical Picture of the World. De werkelijkheid is niet slechts materialistisch of fysisch. Er is ook een bovennatuurlijke werkelijkheid. Denk aan duivelen, engelen, de menselijke ziel en wonderen. God draagt deze schepping op elk moment. Soms besluit God om niet volgens de natuurlijke orde te handelen. Dat noemen we een wonder. Daarom wijzen creationisten ten diepste ook het methodologisch naturalisme af, omdat wij geloven dat God tijdens zijn schepping op een niet-naturalistische manier handelde. Dat geldt ook wanneer Christus terugkomt. Dit is het Bijbelse plaatje.
3. The Authority of Scripture. Creationisten nemen het Schriftgezag serieus. Ze geloven dat de Schrift onfeilbaar is. Dat is niet gelimiteerd tot de geestelijke zaken, maar geldt ook voor de historische zaken. Er zijn duizenden manieren waarop christenen onder het Schriftgezag proberen uit te komen. Maar als het gaat om het Schriftgezag dragen creationisten dit het meest consistent uit.
4. The Catholic Tradition. Creationisme staat in verbinding met de pre-moderne kerk. Christenen door de eeuwen heen waren allemaal creationisten. Het is natuurlijk waar dat zij niets wisten over geologie of wisten van Darwins ‘Origin of Species’. Het is ook waar dat niet iedereen de eerste hoofdstukken van Genesis exact op dezelfde manier lazen. Maar het feit blijft staan dat voor de eerste 1800 jaar van de kerk, christenen geloofden in een jonge aarde en de wereld ook verstonden op die wijze. Volgens Madueme is dat een significant gegeven.
5. The Fruit of the Holy Spirit. Creationisten zijn niet erg populair en vaak het onderwerp van spot. We moeten dit slechte gedrag ontmoeten met de vrucht van de Geest. Madueme wijst op Galaten 5:22-23. Het is aantrekkelijk om agressief naar onze opponenten te reageren. Om vuur met vuur te bestrijden. Madueme geeft aan dat dit geen voorbeeld is. Onze generatie heeft een vriendelijk en op Christus lijkend creationisme nodig. We moeten nederig zijn tegenover naturalisten. We moeten altijd onze afhankelijkheid tegenover God tonen.

Madueme sluit af met een laatste aandachtspunt. De meeste christenen zullen het eens zijn met wat Hans Madueme gezegd heeft. Creationisten zijn heus niet de enigen die zich zorgen maken over deze zaken. Christenen zullen op sommige punten ook met Madueme van mening verschillen. Hij vindt dat prima. Juist de verschillen van mening tussen christen laat zien hoe belangrijk deze issues zijn. Creationisme op zijn best is een van de grootste giften voor orthodoxe, Bijbelgetrouwe en vol van de Geest zijnde christenen.

De volgende ‘lezing’ was van van de biochemicus dr. Todd C. Wood.⁸ Hij besprak de vraag ‘Is Creationism Just a Modern Theological Idea?’ Wood beantwoordde deze vraag ontkennend en wees op verschillende werken over de schepping en de zondvloed vóór George McCready Price.⁹ Tom Davis¹⁰ stond in de derde video stil bij de vraag ‘Wasn’t Creationism Defeated in the Scopes Trial?’ Dit was een mooie illustratieve video, opgenomen in het Scopes Trial Museum. Davis geeft aan het door hem zogenoemde creationisme niet verslagen is tijdens de Scopes Trial. Scopes Trial was een bekende rechtszaak in 1925 die plaatsvond in de Amerikaanse stad Dayton, Rhea County, Tennessee en die handelde over de kwestie ‘schepping of evolutie’ in het onderwijs.¹¹ Sterker nog er zijn vandaag de dag veel meer creationistische wetenschappers actief dan dat dit ten tijde van de Scopes Trial het geval was.

Tweede dagdeel: vrijdag 6 november 2020 – ‘Celebrating the Beauty in the Wreckage of the Flood, Part 1’

Na de gebruikelijke opening zijn er dit dagdeel drie lezingen over thema’s die verband houden met de zondvloed. De eerste lezing was van de geoloog dr. Andrew A. Snelling.¹² Hij ging in op de vraag: ‘What was the Flood from Geological Perspective?’ In deze video werkt hij zijn gedachten uit over de zondvloed en de mechanismen daarachter, zoals Catastrophic Plate Tectonics.¹³

De tweede lezing van dit dagdeel was van de geoloog dr. Neal Doran¹⁴ Hij ging in op de vraag ‘What is the Order of the Fossil Record?’ Doran bespreekt dit in drie subvragen: (1) Wat is een fossiel?, (2) Wat is het archief? en (3) Wat is de (volg)orde?

De geologische kolom is niet een willekeurige volgorde van opeenvolgende aardlagen (met fossielen). Doran wijst erop dat door middel van geografische kartering de verticale volgorde van aardlagen begrepen werd. Volgens Doran gebruikte creationisten vroeger verkeerde argumenten tegen de geologische kolom. Als voorbeeld neemt Doran de bekende Chief Mountain.¹⁵ De sedimenten die zichtbaar zijn (zie plaatje linksonder) zijn ouder dan de onderliggende sedimenten. Hier ligt Precambrium bovenop het Krijt, terwijl eigenlijk de volgorde andersom moet zijn. Daarom dachten sommige creationisten dat er de geologische kolom slechts bestond op papier of in het hoofd van de naturalist. Volgens Doran is deze claim onjuist. Bij Chief Mountain gaat het om een overschuiving vanuit het westen van Proterozoïsche aardlagen over gesteenten uit onder andere het Krijt. Deze overschuiving is bekend als de Livingstone Range en de Lewis Range (of Lewis Overthrust).¹⁶ Om een duidelijker beeld hiervan te krijgen zie het plaatje hierboven. Een andere misvatting die Doran aankaart is het argument van de cirkelredenering. De volgorde in het fossielenarchief zou het resultaat zijn van een cirkelredenering zo zeggen sommige creationisten. Het is inderdaad zo dat we soms maar één fossiel hebben van een bepaald soort. Veel vaker vinden we een fossielen met meerderen tegelijk. Bijvoorbeeld een fossiel plaatsen we in het Krijt omdat we vaak hele ecosystemen vol met deze beesten vinden. Doran wijst dan bijvoorbeeld op het jaarlijkse veldwerk in de Lance Formation waarbij duizenden botten worden gevonden van veel verschillende soorten. Op locatie kunnen we dan vaak, wanneer we een laag dieper graven weer andere fossielen tegenkomen. Bijvoorbeeld onder een Krijtecosysteem een Jura-ecosysteem. Om de volgorde in het fossielenarchief te verklaren wil Neal Doran geen beroep doen op de verouderde creationistische ideeën van hydrodynamische sortering of verschil in mobiliteit, dit omdat deze ideeën niet werken en problemen geven.

Wat is dan wel een goede manier om de volgorde van aardlagen in de geologische kolom te verklaren? Doran geeft aan dat hij dit een hele moeilijke vraag vindt. Hij kijkt naar patronen in de natuur en heeft daar een grafiek bij getekend. Doran kijkt naar de statistische associaties van fossielen door het hele archief heen. Als we alle fossielen uit de geologische kolom nemen en we kijken hoe ze met elkaar geassocieerd zijn ontstaat er een patroon. We vinden dan drie groepen. De eerste groep is groen gekleurd en noemen we de Cambrian Fauna, de tweede groep (in het rood) noemen we de Paleozoïsche Fauna en de derde groep (geel) noemen we de Moderne Fauna. De eerste fauna die we tegenkomen zijn mariene organismen. Alle organismen bij elkaar zien eruit als mariene ecosystemen. Als we de geologische kolom naar boven bewegen, komen we verschillende nieuwe vormen van mariene organismen tegen, maar ook steeds meer landorganismen zoals planten en dieren. De beste verklaring voor creationisten is het opeenvolgend begraven van verschillende ecosystemen, startend bij de Cambrische Fauna en eindigend met de planten en de landdieren. Doran geeft drie voorbeelden waar we aan moeten denken bij ecosystemen voor de zondvloed (1) het hydrothermische bioom zoals deze voorgesteld is door de Amerikaanse paleontoloog dr. Kurt P. Wise¹⁷, (2) de massabegraving van Nautilussen zoals voorgesteld door de Amerikaanse geoloog dr. Steven A. Austin¹⁸, (3) de bekende drijvende wouden zoals deze voor het eerst voorgesteld zijn door de Duitse paleontoloog dr. Joachim Scheven¹⁹, en (4) de Permische zandstenen begraven als continentale onderwaterduinen zoals deze voorgesteld zijn door de Amerikaanse paleontoloog dr. John Whitmore²⁰. We zien in de geologische kolom een volgorde van marine wezens naar meer en meer landdieren. Dit is de volgorde waarin de beesten en planten begraven zijn tijdens de zondvloed. De massakerkhoven vormen hier volgens Doran bewijsmateriaal voor.

De laatste lezing van dit dagdeel is van de paleontoloog dr. Matthew McLain.²¹ Hij gaat in op de verschillende basistypen van dinosauriërs en doet dat met het laten zien van (replica’s van) fossielen.

Derde dagdeel: vrijdag 6 november 2020 – ‘Celebrating God’s Design in Living Things, Part 1’

Dit dagdeel opent met een korte introductie van dr. Todd C. Wood over de Sanders Scholarship.²² Douglas K. Smit is uitgenodigd om te vertellen welk onderzoek hij met het bedrag van de Sanders Scholarschip gedaan heeft. Hij deed onderzoek naar de beschrijving van de plantenwereld in de Hebreeuwse tekst van Genesis 1-11. In 2020 presenteerde hij dit werk, op een conferentie van de Creation Biology Society, onder de titel ‘Plants as Instruments of Blessing and Curse in the Primeval History’.²³ Na dit getuigenis volgde de gebruikelijke Schriftlezing, meditatie, muziekintermezzo en gebed. Daarna was er nog een getuigenis uit Groot-Brittannië. In een video interviewde zoöloog Matthew Pickhaver (B.Sc.)²⁴ zijn collega de predikant en materiaalkundige dr. Stephen Lloyd²⁵ over de status van het creationisme in Verenigd Koninkrijk. Mooi om te zien hoe mensen van Biblical Creation Trust daar aan de weg timmeren.

Nadat het derde dagdeel geopend is geeft de bioloog dr. Timothy G. Standish²⁶ een lezing. Hij gaat in op zijn meest favoriete designargument: de stikstofkringloop.²⁷ Als deze cyclus niet bestond dan kon het leven zelf ook niet bestaan. Als de hoeveelheid stikstof niet goed afgestemd is, dan groeien de planten niet. Dit heeft verregaande gevolgen voor de aarde en haar bewoners. Iedere stap in deze cyclus is een wonder, maar het hele systeem bij elkaar is onvoorstelbaar. Het zou volgens Standish niet door een langzaam evolutionair proces tot stand kunnen zijn gekomen. Van zijn manier van presenteren (hond en grasveld) heb ik genoten. In een tweede lezing bespreekt dierenarts dr. Jean Lightner²⁸ de vraag ‘Hoeveel dieren waren er op de ark van Noach?’ Met het beantwoorden van die vraag begon ze bij de Bijbel. Uit het onderzoek van Lightner kwam de voorzichtige schatting dat er 7000 individuen aan boord van de ark waren. Lightner verwijst naar twee studies die zij, met anderen, uitvoerde voor de toen nog te bouwen Ark Encounter.²⁹

In een tweedelige video ging dr. Jeremy D. Blaschke³⁰ in op het probleem van het natuurlijk kwaad en dan specifiek op de vraag waar de parasieten vandaan komen. Onze intuïtie zegt dat parasieten verkeerd en te verafschuwen zijn en kwaad weerspiegelen. Blaschke gaat verder in op de hoofdvraag en neemt als voorbeeld een rups (van de soort Maculinea rebeli) die een symbiose (eigenlijk parasiteert) aangaat met de mierensoort Myrmica schencki. Deze mieren houden ervan om hun kaken in de rups te zetten. Waarom doen ze dat? Omdat deze rupsen aminozuren afscheiden waar de mieren dol op zijn. Op hun beurt verdedigen de mieren de rups tegen vijanden. Wanneer er een vijand of een vriend langskomt dan communiceren de mieren met elkaar door trillingen uit te zenden. De rups vangt deze trillingen op en begrijpt deze communicatie ook. Blaschke laat horen hoe dat geluid klinkt. Er is meer te noemen over deze symbiose tussen de rups en de mieren.³¹ Met dergelijke parasieten hebben wij geen problemen. Het verhaal is echter nog niet klaar. De mieren nemen de rups ook mee naar hun nest. Wanneer de rupsen daar zijn dan eten ze de larven van de mier op. Met dit soort parasitisme hebben wij wel problemen.

Waarom hebben wij mensen een probleem met de ene vorm van parasitisme, maar niet met de andere vorm? Blaschke verwijst naar het concept Trinitarian Ecology.³² Blaschke legt deze vorm van ecologie verder uit. Waarom hebben we problemen met een foutief parasitisme? Omdat ze gebroken relaties weerspiegelen. Dit brengt Blaschke tot de tweede video: Als God slechte parasieten niet direct geschapen heeft waar komen deze dan vandaan? In de tweede video gaat Blaschke in op de Phasiinae een groep vliegen die eieren legt in andere insecten. De larf eet de insect dan van binnenuit op. Dit zouden we niet verwachten in de wereld voor de zondeval. Een van de eerste parasitologen, Antonio Vallisneri (1661-1730)³³, was een christen en onderzocht insecten. Blaschke citeert Vallisneri die schreef: “It is not reasonable to suppose that God would have placed the first worm in [Adam’s] body, …Man was to be free of all kind of diseases…”. Maar deze wormen zijn zo aangepast aan hun omgeving dat ze misschien al wel in het lichaam moeten hebben gezeten maar functioneel zijn geweest. Blaschke citeert verder: “these [worms]…would by gently licking the [intestines] and by healing them, do their host a kindly office. … But [after the fall] these worms were made the Ministers of Divine Justice and raised an insurrection upon him.” Onder creationisten is deze grondgedachte uit het begin van de 18e eeuw nauwelijks gewijzigd. Je kunt deze hypothese volgens Blaschke testen door middel van onderzoek. De hypothese luidt zo dat alle parasieten gedifferentieerd zijn vanuit een nonparasitaire voorouder in de laatste 10.000 jaar. Blaschke testte, samen met twee van zijn studenten, deze hypothese. Tijdens hun onderzoek vonden ze inderdaad verschillende parasieten die een nonparasitaire voorouder hebben (gehad). In de vier phyla die ze onderzochten kwam dat maar liefst 63 keer voor. Bemoedigend om een jonge wetenschapper zo aan het werk te zien!

In de laatste lezing van deze dag gaat over het menselijk oog. Dr. Lucinda Hill³⁴ heeft als titel gekozen ‘Evidence for design in the Human Eye’. Ze legt uit hoe het oog werkt. De ontdekking van de cellen Müller heeft volgens haar een evolutionair ‘bad design’-argument onderuit gehaald. Evolutionaire verklaringen schieten tekort om het ontstaan en de ontwikkeling van een oog te verklaren. Er is geen biologisch mechanisme bekend die de kloof kan overbruggen tussen geen oog en een goed functionerend oog. Verbazingwekkend hoe complex het oog in elkaar zit en hoe allerlei (sub)systemen met elkaar moeten samenwerken.

Vierde dagdeel: zaterdag 7 november 2020 – ‘Celebrating Beauty in the Wreckage of the Flood, Part 2’

Het vierde dagdeel start op de gebruikelijke wijze met een introductie, schriftlezing, meditatie, muziek en gebed. Daarna spreekt de geoloog Paul A. Garner (MSc.)³⁵ over de geologie van het Verenigd Koninkrijk. Hij doet dat in een tweedelige serie met als titel ‘What are Some Evidences for the Flood in Great Britain and Northern Ireland?’ Garner wijst er in zijn eerste video op dat Engeland de geboortegrond van de moderne geologie is. Denk bijvoorbeeld aan de eerste geologische kaart van Groot-Brittannië vervaardigd door William Smith in 1815.³⁶ Deze geologische kaart is hiernaast afgebeeld. Het was ook de geboortegrond van het uniformitarianisme met James Hutton en Charles Lyell. Gelukkig ging het niet alleen om uniformitarianisme. Bekend zijn ook de verdedigers van de (vroege) zondvloedgeologie. Denk aan John Woodward en Thomas Burnet.

Na deze introductie loopt Garner de geologische kolom door. Hij begint bij een locatie in Groot-Brittannië uit het Archaean en eindigt in de eerste video bij een locatie uit het Carboon. Hij licht daarbij enkele geologische locaties en paleontologische vondsten toe. In het verhaal dat Garner houdt horen we dat hij uitgaat van Catastrophic Plate Tectonics.³⁷ Bij de bespreking van het Carboon wijst hij op een veldstudie van dr. Kurt Wise waaruit blijkt dat de fossiele lycopoden in Victoria Park niet daar gegroeid zijn maar vanaf elders zijn getransporteerd.³⁸ Garner verwijst daarbij ook naar de theorie van dr. Joachim Scheven en dr. Kurt Wise om dit te verklaren: de drijvende wouden.³⁹

In de tweede video gaat Garner verder in de geologische kolom. Bij met de bespreking van de Variscische (of Hercynische) gebergtevorming en verwijst de geoloog naar creationistisch werk van dr. Andrew Snelling aan radiohalo’s.⁴⁰ Garner heeft namelijk samples genomen van de Land’s End Granite en deze naar dr. Andrew Snelling gestuurd voor onderzoek.⁴¹ Wanneer de geoloog het Perm bespreekt verwijst hij naar zijn onderzoek rond de Permische zandstenen, zoals de Coconino Sandstone⁴² en Hopeman Sandstone⁴³. Garner wijst bij de bespreking van het Krijt op de krijtrotsen die zichtbaar zijn aan de zuidkust van het eiland. Deze markante rotsen vinden we niet alleen in Engeland, maar ook in Noord-Amerika een groot deel van Europa en zelfs in West-Australië. De geoloog gaat ervanuit dat deze kalk afgezet is tijdens de zondvloed. Hij noemt deze kalklagen waarschijnlijk de laatste afzettingen van de zondvloed. Een deel van de kalk erodeerde na de zondvloed weg.

Halverwege de video gaat Garner verder met de lagen die volgens hem na de zondvloed zijn afgezet. Na de zondvloed werd de zogenoemde Londense klei afgezet, de dieren en planten die daarin gevonden worden suggereren een warm subtropisch klimaat na de zondvloed. De Alpine gebergtevorming moet volgens Garner ook na de zondvloed hebben plaatsgevonden en had ook gevolgen voor de geologie van Groot-Brittannië. Later na de zondvloed koelde het klimaat af en ontstonden er ijstijden. Glaciale verschijnselen in Groot-Brittannië wijzen daarop. In de bovenste lagen van de geologische kolom vinden we ook de eerste menselijke activiteit en de eerste kolonisten na de zondvloed. Aan het einde van deze twee video’s geeft Garner nog een samenvatting. Paul Garner gaf een mooi overzicht van diverse geologische locaties en paleontologische vondsten in Groot-Brittannië.

De tweede spreker van deze dag is de geoloog dr. Marcus Ross.⁴⁴ Hij neemt ons mee naar de Chicxulubkrater in Mexico.⁴⁵ De meteoriet die daar insloeg heeft volgens de naturalisten de dinosauriërs doen laten uitsterven. Wat moeten creationisten met deze krater? Hoewel Ross niet meegaat met de tijdschaal ziet hij voldoende aanwijzingen voor een meteorietinslag op die locatie. We kunnen de krater niet zien maar hij is daar toch. Dieper in de aardlagen zijn ringen te vinden, gevonden door middel van gravitatieanomalieën.⁴⁶ Ook boringen door oliemaatschappijen hebben het bewijsmateriaal versterkt. Deze krater was overigens niet de eerste aanwijzing voor een impact. Ross gaat daarvoor naar New Jersey en naar Nederland. In New Jersey vinden we een iridiumlaag. Die laag zorgde voor de gedachte dat er wel eens een meteoriet ingeslagen kon zijn, omdat die rijk zijn aan iridium maar de aarde zelf niet. Hij wijst ook nog op een tsunami afzetting en op geschokte kwarts. In Nederland gaan we op bezoek bij de nu gesloten ENCI-groeve. Ook daar vinden we op de grens van het Krijt en Tertiair een iridiumlaag en geschokte kwarts. Volgens Ross wijst dit op één event tijdens de zondvloed en niet meerdere. Deze inslag vond plaats aan het einde van de zondvloed. Het had effect op het marine voedselketen voor maanden en daardoor stierven de Mosasauriërs etc. uit, die anders wellicht de zondvloed zouden hebben overleefd.

De derde spreker van deze dag is de atmosferisch wetenschapper dr. Steve Gollmer. Gollmer heet zich de afgelopen jaren bezig gehouden met (simulaties van) de ijstijden en hoe deze passen binnen een jonge aarde paradigma. In de video gaat hij daar kort op in. Hij wijst op aanwijzingen voor de ijstijden zoals zwerfstenen en morenen. Hij laat in een plaatje zien hoe het ijs zich sinds de laatste ijstijd terugtrok. De meeste creationisten gaan ervanuit dat geologische verschijnselen in het Kwartair zich afspeelden na de zondvloed. De ijskappen van Antarctica en Groenland kunnen daar niet gelegen hebben sinds de schepping, want de zondvloed in Genesis zou dit ijs weggevaagd hebben. Gollmer verwijst naar de aanzet die Morris en Whitcomb deden in hun bekende werk ‘The Genesis Flood’.⁴⁷ Michael Oard ging in 1979 verder in de voetsporen van Morris & Whitcomb.⁴⁸ Sinds die tijd doen creationisten aan ‘climate modeling’. Gollmer verwijst dan naar het werk van dr. Larry Vardiman.⁴⁹ Zelf heeft dr. Steven Gollmer deze modellen nog verder verfijnd. In de video gaat Gollmer ook nog in op de ijskernen. Wanneer je rekent met een snellere accumulatie van sneeuw en ijs dan passen de resultaten van deze ijsboringen in een korte chronologie. Gollmer verwijst hierbij naar het werk van dr. Larry Vardiman⁵⁰ en dr. Jake Hebert⁵¹.

De laatste video van dit dagdeel komt van dr. Andrew Snelling⁵² en gaat over radiometrische dateringsmethoden. Hij wijst op de drie uitgangspunten binnen radiometrische dateringsmethoden die aangevochten kunnen worden.⁵³ Toch is deze aanvechting voor Snelling niet genoeg, want er is een feite een patroon van radiometrisch verval. De onderste lagen in de geologische kolom zijn eerder afgezet dan de lagen hoger in de geologische kolom. Dit gegeven wordt bevestigd door de radiometrische dateringen van deze gesteenten. Hoe dit op te lossen? Snelling verwijst naar het RATE-project waarbij versneld verval wordt voorgesteld vanuit verschillende lijnen van evidentie.⁵⁴ Dr. Snelling geeft aan dat hij nog steeds bezig met het onderzoek naar radiometrische dateringsmethoden.

De tweede paneldiscussie gaat over de zondeval. Er worden diverse vragen gesteld en deze vragen worden beantwoord door de geologen dr. Marcus Ross, Paul Garner (MSc.) en de bioloog dr. Todd Wood. Omdat er net als vrijdag veel theologische vragen langskwamen vond ik het jammer dat er geen theoloog deelnam aan de vraagbeantwoording, er zijn verschillende kandidaten die hier wat zinnigs over zouden kunnen zeggen.

Vijfde dagdeel: zaterdag 7 november 2020 – ‘Celebrating God’s Design in Living Things, Part 2’

Het vijfde dagdeel van de conferentie opent weer op de gebruikelijke wijze. Dr. Todd Wood geeft een overzicht waar CORE Academy of Science mee bezig is, gaat in een bijbelstudie in op de vijfde dag van de scheppingsweek én er wordt een lied gezongen. Daarnaast zien we een getuigenis van de socioloog prof. dr. Christian M. de Britto.⁵⁵

De eerste ‘lezing’ van dit dagdeel komt van microbioloog dr. Andrew J. Fabich.⁵⁶ Aan hem werd gevraagd om kort te spreken over wat hij ziet als beste designargument in de cel. Hij wijst op de complexiteit van de cel. Wanneer je wil berekenen hoe groot de kans is dat een cel door (willekeurige) stapjes tot stand komt dan kom je uit op duizelingwekkende getallen. Volgens Fabich er is zelfs in het naturalistische verhaal simpelweg veel te weinig tijd om een cel te realiseren vanuit dit langzame proces. Fabich vertelt veel over de onmogelijkheid voor het ‘spontaan’ ontstaan van leven. Als laatste gaat Fabich nog in op de rij van Fibonacci en de gulden snede. Het bestaan van deze gulden snede in de natuur, zelfs in de microwereld, wijst volgens de microbioloog op ontwerp. De tweede videolezing van de dag komt van dr. Joseph W. Francis⁵⁷ en gaat over de Biomatrix. Biomatrix is een scheppingsidee dat de microben op aarde een ‘life-supporting’ netwerk vormen.⁵⁸ De meeste bacteriën en virussen op aarde veroorzaken geen ziekten. Wat is de functie van deze door God geschapen microben?. Het belangrijkste kenmerk is voedingsstoffen en het recyclen van elementen (te denken valt aan: microben die deel uitmaken van de koolstofcyclus óf microben die de Titanic ‘wegeten’⁵⁹). Microben dragen bij aan onze spijsvertering, bijvoorbeeld in onze darmen. Francis noemt onze darmen waarschijnlijk de meeste soortrijke plaats van microben op aarde. De meeste microben hebben een ondersteunende functie. Helaas is na de zondeval niet alles in harmonie gebleven en hebben sommige microben een ontwrichtende functie gekregen en dringen ze binnen in regio’s waar ze oorspronkelijk niet thuis horen. Vanuit dit creationistische idee van de Biomatrix kunnen we ook voorspellingen doen. De derde ‘lezing’ is van dr. Jean Lightner.⁶⁰ Zij gaat in op de vraag of we pijn konden voelen voor de zondeval. Na de vraag wat pijn is, hoe we pijn kunnen voelen en wat de Bijbel zegt komt ze tot een antwoord. Ze denkt dat mensen wel pijn konden voelen, in ieder geval op die wijze dat ze werden gewaarschuwd voordat ze schade op zouden lopen, maar dat dit zeer sterk toegenomen is na de zondeval. Schrijnende pijn is zeker een gevolg van de zondeval.

Zesde dagdeel: zaterdag 7 november 2020 – ‘Celebrating Our Responsibilities in God’s Creation, Part 1’

Het zesde dagdeel opent op de gebruikelijke wijze. Dit keer mediteert dr. Todd Wood over de zesde dag. De eerste video in dit dagdeel is van de milieukundige en entomoloog dr. Gordon L. Wilson.⁶¹ Hij spreekt over het doel van de schepping en waarom wij verantwoordelijkheid moeten zijn voor Gods schepping. Wilson wijst op de taak die wij hebben vanuit de ‘dominion mandate’ ook wel het rentmeesterschap genoemd. Volgens Wilson moeten we dit rentmeesterschap niet in een ‘King Kong’-stijl uitvoeren, zo de baas spelen en de schepping op die manier uitbuiten. Een betere houding is om in nederigheid te zorgen voor Gods schepping. Hij heeft hier een boek over geschreven: ‘A different shade of Green’.⁶² In een tweede en derde video gaat de Tom Hennigan (MSc.)⁶³ in op redenen waarom christenen zouden moeten zorgen voor het milieu en welke praktische zaken wij kunnen bijdragen aan deze goede zorg voor de schepping. Hij neemt ons in de twee video’s mee op een ‘Creation Adventure’ in het bos. Hij spreekt net als dr. Wilson hierboven over ons rentmeesterschap, zoals die omschreven wordt in Genesis. Hennigan legt in voorbeelden uit wat de gevolgen zijn van het weghalen van ‘keystone species’ voor een ecosysteem. Hoe kun je nu praktisch zorgen voor het milieu? Als voorbeeld geeft hij dat we compost kunnen ‘kweken’. Compost laat ons nadenken over de onderlinge samenhang van de verschillende (micro)organismen in Gods schepping. Een andere praktisch zaak die we kunnen doen is het zwerfvuil opruimen. Dat kan ook als gemeente, je kunt veel van dat gevonden zwerfafval recyclen, zoals blikjes, karton en plastic flessen. Een ander probleem is de microplastics vanuit bijvoorbeeld de shampoos die uiteindelijk in het voedselketen terecht komen. Je kunt op de verpakking kijken of er gebruik gemaakt is van microplastics. Daarnaast kun je lid worden van een natuurorganisatie en actief zorgen voor een bos of een ander ecosysteem. Mooi dat creationisten ook aandacht hebben voor het milieu en de zorg voor Gods schepping.

De derde en laatste paneldiscussie gaat over de zondvloed. Ook bij deze laatste panel worden de vragen beantwoord door de geologen dr. Marcus Ross, Paul Garner (MSc.) en de bioloog dr. Todd Wood.

Zevende dagdeel: zaterdag 7 november 2020 – ‘Celebrating Our Responsibilities in God’s Creation, Part 2’

Het zevende en laatste dagdeel begint op de gebruikelijke wijze. dr. Todd Wood mediteert over de zevende dag. Daarna zien we een getuigenis over de Ethiopisch zoöloog dr. Abebayehu Desalegn.⁶⁴ Todd Wood vertelt wat over hem, omdat het inzenden niet lukte vanwege de militaire onrust in Ethiopië. Bemoedigend dat CORE Academy of Science verder heeft gekeken dan het Amerikaanse continent en ook mensen uit Groot-Brittannië, Brazilië en Ethiopië de ruimte heeft geboden om hun verhaal te vertellen. Zo wordt het ook voor de Amerikanen duidelijk dat het scheppingsparadigma niet slechts een Amerikaans fenomeen is, maar in veel meer landen bekend is en dat er in meer landen gewerkt wordt aan (de opbouw van) een creationistisch wereldbeeld. Dat was overigens ver voordat Amerika gekoloniseerd werd al zo.

De eerste ‘lezing’ van dit dagdeel is van dr. Timothy Standish.⁶⁵ Standish gaat in op het belang van de sabbat en waarom de sabbat een belangrijk onderdeel van Gods schepping is. Hij gaat eerst in op de ‘eeuwige sabbat’ en daarna bespreekt hij de Tien Geboden. De sabbat geeft ons tijd om uitgebreid na te denken over Gods schepping. In een tweede video gaat promovendus Dough Smith⁶⁶ in op de vraag waarom we nog steeds Hebreeuws moeten studeren als we al zoveel goede Engelse vertalingen hebben. Doug Smith geeft hiervoor vijf belangrijke redenen.

De derde en laatste video van dit dagdeel en dit congres komt van de paleontoloog dr. Marcus Ross.⁶⁷ Hij spreekt over het onderwerp: Hoe onderwijs je kinderen over dinosauriërs? Ross begint met de vraag of de luisteraar ook een Kidosaurus exciticus als familielid heeft. Hoe kun je met een kind die enthousiast is over dino’s over deze beesten praten? Voor ouders is dat soms lastig omdat veel van het materiaal dat op de markt is uit niet-creationistische bronnen komt. Volgens Ross zijn dinosauriërs leuk voor zowel kinderen als hun ouders. Waarom zijn ze leuk? Omdat het gigantische monsters zijn en we kunnen onze fantasie gebruiken om hen opnieuw in onze wereld te nemen. Daarnaast geven ze de kinderen een geweldige woordenschat. Dinosauriërs laten ons ook zien dat wetenschap veranderlijk is en door de tijd heen progressie maakt. Als laatste, en belangrijkste, dinosauriërs laten Gods creativiteit zijn en Zijn rechtvaardigheid. Ross vertelt over de wijziging van de af- en uitbeeldingen van Iguanodon door de eeuwen heen.⁶⁸ Wanneer de kinderen enthousiast zijn over dino’s dan kunt u als ouder dat ook zijn. Als u als ouder er niet enthousiast over wordt, dan heeft u nog wat werk te doen. Zo leren we kinderen dat wetenschap prachtig is en geen bedreiging vormt voor het christelijk geloof.

Volgens Ross hoeven we niet te bezorgd te zijn wanneer de programma’s op televisie op evolutie gebaseerd zijn. Vaak worden er geen jaartallen genoemd, maar alleen namen van periodes zoals Mesozoïcum. We kunnen onze kinderen dan vertellen dat we naar diverse dinoleefgebieden kijken. Daarnaast is er erg weinig kindermateriaal in de creationistische gemeenschap als het gaat om dinosauriërs. Ross roept ouders op om deze interesse bij kinderen te voeden. Wanneer miljoenen jaren of vogelevolutie langskomt, en dat is ook weleens het geval, dan is het goed om te weten hoe we hier op moeten reageren. Ross legt uit wanneer de creationisten denken dat de dinosauriërs geleefd hebben. Het gaat binnen het Mesozoïcum over ecosystemen die in een bepaalde sequentie zijn begraven in de zondvloed. Ross geeft bij de tweede vraag aan dat sommige dino’s inderdaad veren hebben gehad. Dat is geen enkel probleem voor een creationist. Samenvattend stelt Ross nog een keer dat we enthousiast moeten zijn met onze kinderen als het om wetenschap gaat, of het nu over dinosauriërs of over scheikunde gaat. Wees betrokken bij het leven van uw kinderen. Soms is het lastig voor creationisten, maar dat is niet erg. Laat het zijn tot meerdere glorie van God en een verwondering over Zijn werk.

Met de lezing van Marcus Ross zijn we aan het einde gekomen van deze videoconferentie. Het was een bemoediging om eraan deel te nemen en om te zien dat creationisten hard werken aan de opbouw van het creationistische wereldbeeld en dat ze daarbij moeilijke vragen zoals bijvoorbeeld ‘Waar komen parasieten vandaan?‘ niet uit de weg gaan. Het is bemoedigend om te zien dat er een nieuwe generatie creationisten wordt opgeleid en ook al actief is om mee te bouwen. Laten wij in de Nederlandstalige gebieden dat voorbeeld volgen en jongeren wijzen op het belang van creationistische wetenschap. Ik wil CORE Academy of Science bedanken voor al het werk dat zij hiervoor doen en zie uit naar de volgende conferentie.

Voetnoten

1. https://www.eventbrite.com/e/creation-celebration-2020-tickets-119107183793#.
2. Dr. Todd C. Wood is directeur van CORE Academy of Science. Hij promoveerde in 1999 aan de University of Virginia op een proefschrift met als titel ‘Theory and Application of Protein Homology‘ Hij schreef enkele creationistische boeken, waaronder ‘Understanding the pattern of life’ en ‘The Quest’.
3. CORE Academy of Science is een organisatie die zich bezig houdt met creationistisch onderzoek en dit onderzoek populariseert voor scholen en thuis. De website van deze organisatie is hier te vinden: https://coresci.org/.
4. Het Sanders scholarship is een fonds dat studenten wil stimuleren om creationistisch onderzoek te doen. Veelal wordt dit onderzoek daarna gepresenteerd op een congres van CORE Academy of Science. Op deze conferentie kwam bijvoorbeeld Doug Smith aan het woord die als jonge onderzoeker onderzoek heeft gedaan voor dit fonds. Zie hier voor meer informatie: https://coresci.org/index.php/sanders-scholars/#page-content. Ook buitenlandse, d.w.z. niet-Amerikaanse, studenten mogen meedoen in de race voor deze award.
5. Deze meditaties zijn ‘as we speak’ in brochurevorm uitgegeven. Zie deze blog van Todd Wood: http://toddcwood.blogspot.com/2020/11/finding-my-voice.html.
6. Dr. Maël L.D.S. Disseau komt oorspronkelijk uit Milaan. Hij promoveerde in 2002 aan de Georgia Institute of Technology op een proefschrift met als titel ‘Development and investigation of a small, high aspect ratio, two-stroke engine‘. Hij promoveerde voor de tweede keer in 2014 aan het Southwestern Baptist Theological Seminary op een proefschrift met als titel ‘Segni: Camillo Renato’s Anabaptist View of Baptism and the Lord’s Supper?‘ Momenteel is hij decaan en associate professor of Biblical and Theological Studies aan de Truett McConnell University.
7. Dr. Hans Madueme promoveerde in 2012 aan de Trinity Evangelical Divinity School op een proefschrift met als titel ‘The Evolution of Sin: Sin, Theistic Evolution, and the Biological Question – a Theological Account’. Momenteel is hij Associate Professor of Theological Studies aan Covenant College. Hij schreef diverse bijdragen over de vroegste geschiedenis waaronder ‘All Truth is God’s Truth. A Defence of Dogmatic Creationism‘ in de bundel ‘Creation and Doxology‘ en was hij editor van de bundel ‘Adam, The Fall, and Original Sin‘.
8. Zie voor zijn biografie voetnoot 2.
9. Hier wil ik komende maand nog in een apart artikel bij stilstaan. Overigens schreef ik hier vorig jaar, naar aanleiding van een uitspraak van dr. Rik Peels ook al over: https://logos.nl/komt-de-creationistische-schriftvisie-uit-de-twintigste-eeuw/.
10. Tom Davis is als ik het goed heb curator van het ‘Scopes Trial Museum’.
11. Zie voor Scopes: https://en.wikipedia.org/wiki/Scopes_Trial.
12. Dr. Andrew A. Snelling promoveerde in 1982 aan de University of Sydney op een proefschrift met als titel ‘A Geochemical Study of the Koongarra Uranium Deposit, Northern Territory, Australia’. Snelling heeft verschillende creationistische artikelen op zijn naam staan en is auteur van het tweedelige creationistische standaardwerk ‘Earth’s Catastrophic Past’.
13. Wie daarover meer wil lezen kan de bijdragen van dr. Snelling raadplegen in het vuistdikke boek ‘Grappling with the Chronology of the Genesis Flood’.
14. Dr. Neal Doran promoveerde in 2003 aan de Florida State University op een proefschrift met als titel ‘Macro and Microevolutionary Patterns in Planktonic Foraminifera‘. Momenteel is hij werkzaam als biologieprofessor aan Bryan College en directeur van Center of Creation Research.
15. https://en.wikipedia.org/wiki/Chief_Mountain.
16. De geoloog dr. Tim Clarey heeft ook onderzoek gedaan naar deze overthrusts, namelijk de South Fork Fault System en de Heart Mountain Fault System. Zie hier voor een paper: http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.413.3671&rep=rep1&type=pdf.
17. Zie: https://digitalcommons.cedarville.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1187&context=icc_proceedings.
18. Zie: https://digitalcommons.cedarville.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1159&context=icc_proceedings.
19. Zie: https://creation.com/images/pdfs/tj/j10_1/j10_1_070-081.pdf.
20. Zie: https://digitalcommons.cedarville.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1033&context=icc_proceedings.
21. Dr. Matthew McLain promoveerde in 2016 aan de Loma Linda University op een proefschrift met als titel ‘Taphonomy of a Lance Formation (Maastrichtian, WY) Dinosaur Bonebed with a Focus on Tooth Traces‘. Momenteel is hij Assistant Professor of Biology and Geology aan The Master’s University.
22. Zie voor het Sanders Scholarship een van de voetnoten hierboven.
23. Een abstract verscheen in het Journal of Creation Theology and Science Series B: Life Sciences en is hier te vinden: https://www.academia.edu/43692298/Plants_as_Instruments_of_Blessing_and_Curse_in_the_Primeval_History. Douglas K. Smith is promovendus aan de Columbia International University. Hij rondde zijn master af aan de Midwestern Baptist Theological Seminary door een masterthesis te schrijven met als titel ‘Literary Theme of Genesis 1-11′.
24. Matthew Pickhaver (B.Sc.) studeerde aan de University of East Anglia en werkt momenteel voor Biblical Creation Trust.
25. Dr. Stephen Lloyd promoveerde in … aan Cambridge University op een proefschrift met als titel ‘…’. In zijn dagelijks leven is Lloyd predikant en medewerker van Biblical Creation Trust.
26. Dr. Timothy G. Standish promoveerde in 1994 aan de George Mason University op een proefschrift met als titel ‘Random Amplified Polymorphic DNA (RAPD) as a tool for systematic analysis of the nematode genus Caenorhabditis‘. Momenteel is hij adjunct associate professor Earth and Biological Sciences aan de Loma Linda University en directeur van het Geoscience Research Institute.
27. https://nl.wikipedia.org/wiki/Stikstofkringloop.
28. Jean K. Lightner behaalde haar D.V.M. en schreef in 1987 haar masterscriptie aan de Ohio State University over ‘Use of the National Animal Health Monitoring System as a resource in bovine mastitis research’ .
29. Zie de twee monografen met de titel Extant Ark Kinds: https://answersingenesis.co.uk/store/product/extant-ark-kinds-mammalian-and-avian-kinds/ en https://answersingenesis.co.uk/store/product/extant-ark-kinds-amphibian-and-reptile-kinds/. Dit is gelijk een argument tegen de stelling van theïstisch evolutionisten dat creationisten alleen bezig zijn met de verpakking en nauwelijks onderzoek doen. Het ene kan niet los gezien worden van het andere. Wil je een ark bouwen dan is er onderzoek nodig. Zie ook: https://logos.nl/jong-historische-werkelijkheidsopvatting/. Onlangs is Lightner haar eigen YouTube-kanaal begonnen: https://oorsprong.info/biologe-en-dierenarts-dr-jean-k-lightner-start-haar-eigen-youtube-kanaal/.
30. Dr. Jeremy D. Blaschke promoveerde in 2015 aan de University of Tennessee op een proefschrift met als titel ‘Evolution and phylogeny of the parasitoid subfamily Phasiinae (Diptera: Tachinidae)‘. Hij is momenteel Assistant Professor of Biology aan Union College.
31. Zie bijvoorbeeld: https://www.cell.com/current-biology/fulltext/S0960-9822(15)00819-2?.
32. Zie voor Trinitarian Ecology bijvoorbeeld deze paper: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1741-2005.2011.01352.x#:.
33. Zie voor Vallisneri: https://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Vallisneri.
34. Hill is Associate Professor of Biology aan de Southern Adventist University.
35. Paul A. Garner behaalde zijn mastergraad in Geoscience aan University College London. Hij is momenteel werkzaam bij Biblical Creation Trust en is auteur van het boek The New Creationism. Garner was een aantal keren als gastspreker in Nederland. Zie: https://oorsprong.info/why-im-a-creationist-geoloog-paul-garner-msc-op-bezoek-bij-driestar-college/, https://oorsprong.info/paul-garner-presenteert-zijn-onderzoek-naar-de-coconino-sandstone-op-het-logoscongres-2021/, https://oorsprong.info/paul-garner-over-de-geologische-aanwijzingen-voor-een-wereldwijde-zondvloed/ en https://oorsprong.info/congres-over-bijbel-wetenschap-2021-10-paul-garner-msc-dinosaurs-new-insights-from-creationist-research/.
36. Zie voor Smith: Zie voor Smith: https://nl.wikipedia.org/wiki/William_Smith_(geoloog).
37. Zie bijvoorbeeld: https://www.icr.org/article/catastrophic-plate-tectonics-flood-model/. Voor het eerst op deze wijze uitgewerkt door de geofysicus dr. John Baumgardner. Continental Drift werd overigens al in het begin van de 18e eeuw door creationisten gebruikt.
38. Zie voor deze studie: https://assets.answersingenesis.org/doc/articles/pdf-versions/arj/v11/fossil-grove-paleozoic-flood-deposits.pdf.
39. Zie: https://creation.com/floating-forest-ecosystem en https://digitalcommons.cedarville.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1188&context=icc_proceedings.
40. Zie bijvoorbeeld: https://creation.com/radiohalosstartling-evidence-of-catastrophic-geologic-processes-on-a-young-earth.
41. Zie hier voor de publicatie van de resultaten: https://www.icr.org/i/pdf/technical/Radiohalos-in-Granites.pdf.
42. Zie bijvoorbeeld: https://digitalcommons.cedarville.edu/icc_proceedings/vol8/iss1/30/.
43. Zie bijvoorbeeld: https://sjg.lyellcollection.org/content/51/2/177.abstract.
44. Dr. Marcus Ross promoveerde in 2006 aan de University of Rhode Island op een proefschrift met als titel ‘Richness Trends of Mosasaur (Diapsida, Squamata) during the Late Cretaceous‘. Hij was Assistant Professor of Geology in het Biology/Chemistry Department van Liberty University en directeur van het Center for Creation Studies. Momenteel is hij, samen met zijn vrouw, de eigenaar van CornerStone Educational Supply.
45. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Chicxulubkrater.
46. Voor bespreking van deze methode zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaartekrachtanomalie.
47. Zie daarvoor: https://www.icr.org/genesis-flood-50th.
48. In 1990 beschreef Michael Oard zijn resultaten in een monograaf: https://www.amazon.com/Ice-Age-Caused-Genesis-Flood/dp/093276620X.
49. Zie bijvoorbeeld: https://answersingenesis.org/environmental-science/ice-age/what-started-the-ice-age/.
50. Zie voetnoot hierboven.
51. Zie bijvoorbeeld: https://store.icr.org/dr-jake-hebert-the-ice-age-and-the-flood.html.
52. Zie voor biografische informatie van Snelling een voetnoot hierboven.
53. Snelling heeft hier al eerder in Answers Magazine over geschreven: https://answersingenesis.org/geology/radiometric-dating/radiometric-dating-problems-with-the-assumptions/.
54. Zie voor RATE: https://www.icr.org/rate/.
55. Christian M. de Britto promoveerde in 2018 aan de Universidade Federal do Paraná op een proefschrift met als titel ‘Sustentabilidade e Intra disciplinaridade: elementos para uma abordagem soci-ológica, a partir do Pensamento Sistêmico Multimodal, para um estudo preli- minar do Pontal do Pré-Sal‘ en is lid van de Brazilian Creation Society.
56. Andrew J. Fabich promoveerde in 2008 aan de University of Oklahoma op een proefschrift met als titel: Common Themes in Commensalism and Pathogenesis: A enomic Scale Analysis of Escherichia coli in the Intestine. Momenteel is hij Associate Professor Microbiology aan de Truett McConnel University.
57. Joseph W. Francis promoveerde in 1988 aan de Wayne State University op een proefschrift met als titel: Flourescence Studies of Neutrophil Adherence Interactions with Substrates and Target Particles. Momenteel is hij Professor of Biology aan The Master’s University.
58. Zie voor een paper over Biomatrix: https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02604027.1987.9972046.
59. Over dit ‘wegeten’ van de Titanic hoop ik binnenkort nog een artikel te schrijven.
60. Voor een korte biografie van dr. Lightner, zie hierboven.
61. Gordon L. Wilson promoveerde in 2003 aan de George Mason University op een proefschrift met als titel Reproductive ecology of the eastern box turtle, Terrapene carolina carolina (Linnaeus, 1758) in an oak pine woodland of the Central Virginia Piedmont. Momenteel is hij Senior Fellow of Natural History aan New Saint Andrews College in Moscow.
62. https://www.amazon.com/Different-Shade-Green-Biblical-Environmentalism/dp/1947644572.
63. Tom Hennigan is momenteel Associate Professor of Ecology and Organism Biology aan de Truett McConnel University.
64. Abebayehu Desalegn promoveerde in 2017 aan de Addis Ababa University op een proefschrift met als titel Flock size, habitat analysis, diet composition and genetic diversity of Ankober serin (Serinus ankoberensis) in Semien Mountains National Park and Guassa Community Conservation Area, Ethiopia. Momenteel is hij werkzaam aan de Wolaita Sodo University.
65. Zijn biografie wordt hierboven beschreven.
66. Zie zijn biografie hierboven.
67. Zie voor zijn biografie hierboven.
68. Zie hierover ook het artikel van Mischa van de Giessen op de website van Weet Magazine: https://weet-magazine.nl/wp-content/uploads/2018/02/Weet-44-Dinojagers-in-gevecht.pdf.