Op 16 november 2022 werd vanaf het Kennedy Space Center in Florida een raket gelanceerd met daarin de Orioncapsule. ‘Three’, ‘two’, ‘one’ (…) ‘and lift off for Artemis One. We rise together, back to the moon and beyond’, zo luidde het commentaar. Het is al meer dan vijftig jaar geleden dat er voor het laatst mensen op de maan liepen.

Artemis I, zoals dit project van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA genoemd werd, was een voorbereidende vlucht voor een bemande maanlanding medio 2025. Artemis II (medio 2024) wordt de tweede voorbereidende vlucht. Artemis III is dan de werkelijke bemande missie. Hierbij moeten op z’n minst twee mensen een voet op het maanoppervlak zetten. Toegegeven: een huzarenstukje van NASA. Maar mag alles wat kan?

De maan werd geschapen op de vierde dag ‘tot tekenen en tot gezette tijden’ (Genesis 1:14). Dr. Peter Korevaar liet op een Nederlands congres zien dat het bestaan van de maan wijst op de Schepper. Twee zaken: (1) De maan stabiliseert onze aardas. Zonder de maan wordt het landleven bedreigd door extreme klimaatschommelingen. (2) De maan zorgt voor getijden. Zonder de maan zou zeeleven bijna volledig uitsterven. Dit is vanaf de aarde te onderzoeken, maar mag je ook naar de maan toe?

Of wetenschappelijk onderzoek christelijk verantwoord is, hangt af van twee zaken: (1) is het ethisch verantwoord (kán het bijvoorbeeld mensenlevens kosten)?, en (2) is het uit bevrediging van nieuwsgierigheid en arrogantie of tot Gods eer? Kan onderzoek op de maan tot Gods eer zijn? Door spiegels op de maan te zetten, zijn we erachter gekomen dat de maan van ons af beweegt. Echter met zo’n snelheid dat het een probleem is voor het naturalistische model. Toch vraag ik mij af of we niet beter met onze beide benen op de grond kunnen blijven. De missies kosten een kapitaal, zijn milieubelastend en veruit het meeste maanonderzoek is niet tot Gods eer, maar eerder een meewerken aan de nieuwe toren van Babel.

Bij de eerste maanlanding in 1959 schreef ds. C. Hegeman in De Saambinder: ‘De Heere wordt onteerd en het mensdom leeft in grote verdwazing. Letten wij toch op de vermeende ‘titanische’ macht der wereldgroten en al de uitvindingen van deze tijd; dat men plannen heeft om zon, maan en andere planeten te gaan bezoeken. Doch het Woord van God wordt waarheid: “Maar d’Opperheer, Die Zijn geduchte stoel, Op starren sticht, en grondvest op de wolken, Zal lachen met dat vruchteloos gewoel. En spotten met de waan der dwaze volken”.’ Naar de maan? Laten we daar voorzichtig mee zijn! Helaas trekken naturalisten zich van dáár niets van aan. Laten we het aan de Heere overlaten of Hij met deze kromme stok nog een rechte slag wil geven.

Dit artikel verscheen eerder in het gezinsblad ‘Om Sions Wil’ en is met toestemming van de redactie hier overgenomen. De volledige bronvermelding luidt: Meerten, J.W. van, 2023, Naar de maan?, Om Sions Wil 2023 (5): 11. Hier is wat meer te lezen over ‘Om Sions Wil’.