Evolutie is een feit? Mogelijk denkt u: ‘Hoe durf je een artikel met een dergelijke titel in te sturen?’ Nota bene in een reformatorisch gezinsblad waar een andere scribent, Arjan Verwoert, de schoonheid van Gods schepping en de onmogelijkheid van evolutie juist beschrijft. Wacht even voordat u de bladzijde omslaat en mij ziet als een persoon die zwaar beïnvloed is door de evolutionaire tijdgeest. Laat mij uitleggen wat ik bedoel.

Ik ben van harte overtuigd van een zesdaagse schepping zoals deze beschreven wordt in Genesis. Daarnaast geloof ik op grond van de geslachtsregisters in Genesis 5 en 11 dat deze schepping niet langer dan 10.000 jaar geleden plaatsvond. Toch ben ik van mening dat evolutie een feit is. Wat we met evolutie bedoelen hangt af van onze definitie. Evolutie komt van het Franse evoluer dat ‘ontwikkelen’ betekent of daarvóór van het Latijnse werkwoord evolvere wat ‘zich ontrollen’ betekent. Het woord wordt in de biologie gebruikt om geleidelijke veranderingen in populaties over een bepaalde tijd te beschrijven. Een bepaalde mate van evolutie kunnen we waarnemen en is daarom een feit! Laat mij dit met drie voorbeelden verduidelijken:

1. Afgelopen zomer waren we met ons gezin een dagje naar de zee bij Julianadorp (Noord-Holland). Er stond veel wind en het was daarom geen geschikt zwemweer. Samen met onze kinderen besloten we schelpen te gaan verzamelen. Iedere keer verbaas ik mij erover hoe groot de variatie onder de schelpen is. De hoofdgroepen schelpen zijn goed te onderscheiden. Je hebt de zwaardschede, de kokkel, de mossel etc. Maar als je bijvoorbeeld de kokkels in detail wil bestuderen dan zie je verschillende kleuren, patronen etc. Iedere kokkel heeft zijn of haar eigen kenmerken.
2. Op bepaalde winderige eilanden op het zuidelijke halfrond hebben insecten het vermogen tot vliegen verloren. Dit verlies aan vliegvermogen helpt hen te overleven. Zouden deze insecten nog steeds rondvliegen dan zouden ze door de sterke winden in de zee geworpen worden en omkomen.
3. Charles Darwin, de grondlegger van de evolutietheorie, bezocht de Galapagoseilanden en ontdekte daar verschillende soorten vinken met verschillende snavelgroottes. Darwin speculeerde dat al deze vinken gemeenschappelijke voorouders hadden die op een dag de Galapagos bereikten en nakomelingen kregen. Later bestudeerde het echtpaar Grant maar liefst veertig jaar deze vinken. Ze maakten zowel perioden van extreme regen als droogte mee. In bepaalde perioden waren er hardere en grotere zaden en waren de vinken met de grote(re) snavels in de meerderheid, andere jaren waren er kleinere zaden en waren de vogels met een kleinere snavel in het voordeel.

Deze voorbeelden kunnen we zien als variatie op een bestaand thema. Deze variatie kun je ‘evolutie’ noemen. Veel mensen denken bij ‘evolutie’ echter, mijns inziens onterecht, alleen aan Universele Gemeenschappelijke Afstamming. Dat alle dier- en plantensoorten, maar ook mensen een gemeenschappelijke voorouder hebben is niet waargenomen. Dit is verregaande extrapolatie en wordt vooral gevoed door naturalistische vooronderstellingen. God schiep basissoorten (oertypen) met het vermogen om zichzelf aan te passen. Zo zouden deze oertypen kunnen blijven voortbestaan en niet bij de minste of geringste verandering in de omgeving uitsterven. Maar kokkels blijven kokkels, vinken blijven vinken en kevers blijven kevers. Er is wel variatie onder de kokkels, vinken en kevers, maar deze variatie is begrensd en is altijd een variatie binnen een bestaand bouwplan. Wat heeft God Zijn schepping toch wonderlijk gemaakt!

Dit artikel verscheen eerder in het gezinsblad ‘Om Sions Wil’ en is met toestemming van de redactie hier overgenomen. De volledige bronvermelding luidt: Meerten, J.W. van, 2021, Evolutie is een feit!, Om Sions Wil 2021 (19): 27. Hier is wat meer te lezen over ‘Om Sions Wil’.