Rond half augustus fietste ik net weg van huis, toen ik begroet werd door een fietser, die me bij het langskomen toevoegde: “We hebben een uil in de tuin!” Ik was op slag gebiologeerd. Een uil?! Wat voor soort?
De bewoners ontdekten de uil doordat ze regelmatig in hun tuin onder een boom braakballen vonden. Ook veertjes. Een veertje gefotografeerd en met Google Lens op naam gebracht: Bosuil of Ransuil. Natuurlijk wezen kijken: Ransuil! Uilen eten graag muizen. Bosuilen eten verschillende muizensoorten en onder andere ook kleine vogels en regenwormen.
Ransuilen hebben een duidelijke voorkeur: woelmuizen en veldmuizen, nooit spitsmuizen (blad Natuurmonumenten). Gezien het lange verblijf komen er in Kesteren-West best wat muizen voor.
De vogel is in zijn slaapboom ten dele te zien. Vaak op dezelfde tak zittend, op 5 á 6 meter hoogte. Je kunt door de bomen het bos niet zien. Hier: je kunt door de bladeren de uil niet goed zien. Vandaar de naam Blad-uil. En elke keer als ik de Ransuil even ga spotten, zie ik van face to face een onverstoorbare vogel! Hij verblikt of verbloosd niet. Ondoorgrondelijk. Ook een wijze vogel: ziet in het duister dingen die wij niet zien.
Dus regelmatig omhoog gekeken. Trouwens, zijn we dat in onze steeds meer verplattende samenleving niet aan het verleren? Tot onze schade en schande? Echte wijsheid maken wij niet. Hoe nodig om in onze tijd vol crises op te zien naar omhoog. Het werkelijk goede komt toch alleen van Boven?
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Het GemeenteNieuws. De volledige bronvermelding luidt: Kooij, H. van der, 2024, De Blad-uil (aflevering 300!), Het GemeenteNieuws 23 (43): 7.
