“De tranen sprongen in haar ogen. Tranen van woede en machteloosheid. Wat kon ze nu nog doen? Niets meer, toch? Ze ging echt geen allergietest doen. Als er al wat uit kwam, zou ze na een paar weken van de diëtiste wel weer te horen krijgen dat ze haar niet meer kon helpen. Niemand wist wat er met haar aan de hand was. Ze beet op haar lip en vocht tegen de nieuwe tranen.”

Docente Mirjam Schippers schreef in 2017 een boek voor jongeren met als titel Lijmen. De hoofdpersoon, Nikki Bakker, is blijvend moe. Ze heeft weinig zin om leuke dingen te doen en naar school fietsen lukt uiteindelijk ook niet meer. Waar die moeheid vandaan komt is een groot deel van het boek een raadsel. Dat maakt Nikki onzeker en zorgt voor spanningen in vriendschappelijke relaties. Haar vriendin Lynn begrijpt Nikki niet en Nikki is bang dat Tim, met wie ze verkering heeft, het uit zal maken omdat ze continu moe is. Uiteindelijk blijkt ze de ziekte van Lyme te hebben. Mirjam Schippers heeft een mooi boek geschreven. Ze weet de gevoelens van Nikki goed te beschrijven. Ook de spanningen wat er achter de moeheid zit zijn meeslepend geschreven.

Gevolgen van de zondeval

Door het hele boek heen kun je merken dat Nikki Bakker een christin is. We lezen bijvoorbeeld van de bekende klei in de hand van de pottenbakker maar ook van de gevolgen van de zondeval. Lees maar mee op bladzijde 160:

“’Er waren eens twee mensen die er een enorme puinhoop van hadden gemaakt’, zei mama. ‘Ze waren ongehoorzaam en dat zorgde ervoor dat de wereld nooit meer werd zoals ze geweest was. Door hen kwamen er ziektes, ellende en haat in de wereld. Je weet vast wel wie ik bedoel.’ Zonder op antwoord te wachten vervolgde mama: ‘Adam en Eva konden hun puinhoop niet opruimen, ze probeerden te vluchten voor God. Maar God hield zo veel van de mensen dat Hij hen weer opzocht. Hij gaf straf, maar ook beloften. Er zou Iemand komen door Wie de zonde vergeven kon worden!’ Natuurlijk wist Nikki precies wat mama bedoelde, maar ze had het verhaal nog nooit zo intens aangehoord. ‘Jezus is gekomen om de gebroken wereld weer te herstellen’, zei mama. ‘Het is iets wat jij niet kunt, wat ik niet kan. Wij doppen graag onze eigen boontjes, maar we kunnen het nooit meer maken zoals het was. Alleen God maakt wat gebroken is weer heel!’”

Op bladzijde 190 wordt nog een keer verwezen naar de gevolgen van de zondeval:

“’Zoals God dat met Israël deed, doet Hij dat ook met ons’, ging De Roo verder. ‘We zijn geschapen naar Gods beeld, maar door de zondeval is dat beeld, om maar dezelfde woorden te gebruiken als die hier staan, verdorven geworden. Dus gaat God weer opnieuw kneden. Soms maken we dingen mee die niet fijn zijn, zoals de ziekte van Lyme’, hij keek naar Nikki, ‘maar het is allemaal onderdeel van dat proces om het beeld te worden dat God in gedachten heeft. Het kan ook zijn dat je het moeilijk vindt om dat beeld te dragen.’”

Goed dat de auteur oog heeft voor de gebrokenheid van het leven sinds de zondeval, maar ook wijst naar een weg van herstel. Dit boek is een aanrader voor onze jongeren.

Dit artikel werd geschreven in 2021.

In deze serie zijn ook nog twee andere boeken besproken: Vrije val en Chaos.

Deze bespreking is onderdeel van het project ‘Onderwijzen en opvoeden voor de toekomst – Leren over onze vroegste geschiedenis in 2022’. Dit opvoedings- en onderwijsproject is onderdeel van het jaarplan ‘Fundamentum 2022’. Het boek is hier opgenomen in de lijst van gelezen kinder- en jeugdboeken.