Op 23 januari een tijd stilgestaan op de Rijnbandijk, niet ver van de kruising met de provinciale weg. De autoloze dijk is daar omzoomd met hoge bomen, stukjes bos en overjarig riet. Verder van de dijk af overheersen de vlakke velden. Waarom ik daar stil stond? Om het mooie weer te beleven. Het was ca. 7 graden, bij een matige zuidwestenwind en veel zon! Ik ademde als het ware de eerste lentelucht in, met mijn oren wijd open. Ik noteerde Koolmees, Vink, Grote Bonte Specht, Merel, Ekster, Kramsvogels, Houtduif én een Groene Specht. Hoog op een smal dood stuk tak. In de volle zon. Wel behoorlijk ver weg. U ziet op de foto een volwassen vrouwtje. De vogel heeft een groene rug, rode kruin, en een zwarte vlek rondom het oog. Het mannetje heeft ook nog rood onder het oog. Op de foto – alleen op de digitale versie? – is een teen voorwaarts, en een teen achterwaarts gericht te zien.
De Groene Specht is na de Grote Bonte Specht de meest voorkomende specht van Nederland. De soort is een uitgesproken standvogel: verblijft het hele jaar hier. De winter is tot op heden niet streng geweest. Want – zeker met sneeuw – is het vinden van dierlijk voedsel op de grond niet eenvoudig en dan kan de soort een flinke klap krijgen. Nu is de lange, lachende, en hinnikende roep in de boomrijke streken van het Rivierengebied regelmatig te horen. Het gaat de soort goed.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Het GemeenteNieuws. De volledige bronvermelding luidt: Kooij, H. van der, 2024, De Kluuh-Kluuh-Kluu specht, Het GemeenteNieuws 23 (6): 15.
