Begin maart hoorde ik in een hoek van de tuin Staartmezen. De Zakgids Vogels van Nederland en België omschrijft de roep ‘als een hoog, monotoon sie-sie-sie-sie, afgewisseld met een rauw, iets dalen tscherrrr’. Knap zo’n omschrijving. Bij mij slaat woordenloosheid toe bij het horen van menig vogelgeluid. Gelukkig is de tsjirpende, ritselende roep makkelijk herkenbaar.
De dagen erna hoorde ik op dezelfde plek bijna dagelijks Staartmezen. Zouden ze in de hoek van de tuin een territorium hebben en samen aan het bouwen van een nest denken? Dat zou geweldig zijn, want voor het laatst hebben ze in 2015, dus al weer tien jaar geleden, hier genesteld.
Staartmezen broeden in bossen, parken, tuinen. Als er maar voldoende bomen en struiken zijn voor de voedselvoorziening. Ze broeden vanaf eind maart. Half maart nam ik de vogels een paar dagen niet waar. Bij het weer horen van de roep, ging ik daarom even een blik werpen, en kreeg een grote Ekster te zien! De Staartmezen alarmeerden vanwege zijn aanwezigheid. Soms al bezig met nestbouw?
Staartmezen maken graag een nest van korstmossen. Bijzonder deze voorkeur: Staartmezen zijn fijnzinnige vogels. Is te zien aan de korte snavel. Ze hebben verder zwarte ogen – met een geeloranje oogrand aan de bovenzijde. Op de foto kijkt een veelal rusteloze Staartmees (mannetje en vrouwtje zijn gelijk) met zwart-roze-grijze rug me met zijn zwarte ogen (de ANWB Vogelgids noemt ze heel origineel ‘peperkorrels’). parmantig aan. Hopelijk blijven ze dit broedseizoen dicht bij huis.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Het GemeenteNieuws. De volledige bronvermelding luidt: Kooij, H. van der, 2025, Bol, lange staart en twee peperkorrels, Het GemeenteNieuws 24 (13): 9.
