We kennen allemaal de claim dat er vele vrouwen zullen sterven wanneer abortus illegaal wordt. Regelmatig werd deze stelling ondersteund door misinformatie. Zo heeft dr. Nathanson, een vooraanstaande abortusarts in de jaren vijftig en zestig, toegegeven dat zijn abortuslobby bewust loog over het aantal vrouwen dat stierf als gevolg van een illegale abortus in de Verenigde Staten. In 2019 kreeg de directrice van Planned Parenthood maar liefst vier Pinokkios van de feitencheckers bij de Washington Post, vanwege haar claim dat er vóór de legalisering van abortus in de VS duizenden vrouwen per jaar stierven.1 Dit bleek een grove overdrijving, omdat het aantal doden volgens de feitencheckers ver onder de 1.000 moet hebben gelegen, aangezien het aantal gerapporteerde sterfgevallen niet boven de 300 uitkwam.
Maar hoe zit het met de berichtgeving in deze tijd? Zijn de studies zorgvuldig gedaan en worden deze accuraat gerepresenteerd door anderen? Dr. Calum Miller, ethicus, filosoof en arts aan de universiteit van Oxford, schreef hier in oktober 2021 een pittig stuk over. Hij ontdekte dat onder andere de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) en de Internationale Federatie van Gynaecologen en Verloskundigen (FIGO) aantoonbare misinformatie verspreiden als het gaat om cijfers over vrouwensterfte door abortus.
In zijn studie2 gaat Miller onder meer in op de FIGO. Het orgaan claimde namelijk dat onveilige abortussen zorgen voor 13 procent van de wereldwijde maternale mortaliteit, oftewel vrouwensterfte rond zwangerschap en geboorte. Hiervoor citeert zij de WHO, die spreekt van 4,7 tot 13,2 procent. Volgens dr. Miller worden hiermee de lagere schatting en zelfs het gemiddelde weggelaten, hetgeen hij kwalijk vindt.
Maar hij richt zich ook op de WHO-studie zelf. Daarin wordt expliciet gesteld dat het gegeven percentage mede is opgebouwd uit sterfte door buitenbaarmoederlijke zwangerschappen, miskramen en een aantal overige aandoeningen. Dr. Miller stelt vast dat de WHO de statistieken uit haar eigen studie op incorrecte wijze heeft gepresenteerd, terwijl deze nota bene is uitgevoerd door haar eigen medewerkers. ‘Om te claimen dat 13 procent – of zelfs 4,7 tot 13,2 procent – van de vrouwensterfte wordt toegeschreven aan onveilige abortusbehandelingen is een duidelijke misrepresentatie van de feiten’, schreef dr. Miller op 1 november 2021 in een blog op de website van het Journal of Medical Ethics.3 Maar er gaat meer fout in de wereld van gerenommeerde onderzoekers, aldus dr. Miller. Bij andere organisaties en medische instanties worden de cijfers zelfs compleet gefabriceerd. Het Koninklijke College van Verloskundigen en Gynaecologen (RCOG) herhaalde recentelijk de claim van de Britse krant The Telegraph dat er in Malawi jaarlijks 12.000 vrouwen sterven vanwege een onveilige abortus. Echter, de laatste schattingen laten zien dat het totale aantal in Malawi 1.150 is, oftewel nog geen 10 procent van het geclaimde aantal. Volgens dr. Miller laten de meest recente bewijzen in werkelijkheid zien dat 6 tot 7 procent van deze doden voortkomen uit zowel abortusbehandelingen als miskramen. Daarom stelt hij dat het RCOG het werkelijke aantal maar liefst honderdvoudig heeft overschat. Zulke extreme overschattingen zijn volgens dr. Miller niet ongebruikelijk: ‘Sterker nog, in mijn paper toon ik aan dat verschillende studies de indruk wekken dat de meerderheid van deze 6 tot 7 procent miskramen betreft en niet abortusbehandelingen.’
Dr. Miller schreef zijn paper in reactie op een van de belangrijkste argumenten voor legale abortus. Men stelt namelijk dat de legalisering van abortus zal betekenen dat vrouwen niet langer zullen sterven door onveilige abortusbehandelingen. Dr. Miller heeft gedemonstreerd dat die cijfers, net als eerder, flink worden overdreven.
Ook stelt dr. Miller dat legale abortus het maternale mortaliteitscijfer niet verbetert. Hij verwijst hiervoor naar landen als Chili en Polen. ‘Daar bleef het maternale mortaliteitscijfer dalen nadat abortus werd gecriminaliseerd.’
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Leef Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Redactie, 2022, Vrouwensterfte door abortus: welke bewijzen zijn er?, Leef 38 (1): 10-11 (PDF).
