Home » Abortus
Categorie archieven: Abortus
Verplicht naar hartslag luisteren vóór abortus goed idee
Waarom zouden we geen oog hebben voor de mogelijkheid dat een aanvankelijke abortuskeuze verandert in een kinderwens, nadat de zwangere vrouw heeft geluisterd naar de hartslag van haar ongeboren kind?
Terwijl in Nederland abortus steeds toegankelijker wordt gemaakt, beweegt men in Hongarije de andere kant op. De centrumrechtse regeringspartij Fidesz heeft de abortuswet onlangs aangescherpt. Zwangere vrouwen moeten voortaan eerst naar de hartslag (of een ander levensteken) van het ongeboren kind luisteren voordat ze een abortus mogen ondergaan. Is dit emotionele manipulatie of juist een bijdrage aan de informatievoorziening voor de zwangere vrouw?
In Hongarije is abortus tot 12 weken en bij uitzondering tot 24 weken toegestaan. De huidige regering maakt er geen geheim van dat zij meer wil doen om ongeboren leven vanaf de bevruchting te beschermen. De aangescherpte wet geldt als een stap in dat proces. Maar wat wil de Hongaarse regering hiermee bereiken? Het eerste moment waarop een hartslag via de buikwand hoorbaar is, ligt ronde de tiende week van de zwangerschap, dus niet ver voor de Hongaarse abortusgrens. Onduidelijk is of de regering ook een inwendige meting verlangt, waarbij de hartslag al bij zes weken waarneembaar is. In de wet staat niet expliciet dat het moet gaan om het „horen van de hartslag”, maar om het „detecteren van de vitale functie(s)”.
Kan ”luisteren naar de hartslag” ook in Nederland een manier zijn om vrouwen meer inzicht te geven in hun ongeboren kind? De Tweede Kamer maakt immers veel gewag van goede informatie tijdens de zwangerschap. Onder andere de 13 wekenecho, die sinds 2021 standaard wordt aangeboden, staat in het teken van een zo goed mogelijk beeld van de zwangerschap in een fase waarin ouders nog kunnen kiezen voor abortus. Waarom zouden we geen oog hebben voor de mogelijkheid dat een aanvankelijke abortuskeuze verandert in een kinderwens?
Deze mogelijkheid valt niet zomaar weg te wuiven. Het gaat om een teken van leven dat als het ware getuigt van een menselijk bestaan. Zie het als een laatste pleidooi om te voorkomen dat dit individuele bestaan onomkeerbaar wordt beëindigd. Het beluisteren van een hartslag kan invloed hebben op de keuze van een vrouw.
Financiële steun of adoptie
Tegenstanders van de nieuwe Hongaarse maatregel beweren dat het verplicht luisteren naar een hartslag veel te ver gaat. Of hebben zulke critici moeite met een scenario waarin ”ongewenst” verandert in ”gewenst”? Een ander kan menen dat juist het niet laten horen van de hartslag te sturend is, omdat dit een heel wezenlijke mogelijkheid voor binding tussen moeder en kind blokkeert.
Maar als het luisteren naar de hartslag al ”onredelijk” veel indruk maakt op de zwangere vrouw, wat kan er dan nog wél worden besproken voordat een abortus plaatsvindt? Vrouwen met abortustwijfel of een uitgesproken abortuswens moeten volgens de wet weet hebben van alternatieven. Daarbij valt te denken aan financiële steun of adoptie. Het afwegen van zulke opties kan toch evengoed veel druk leggen op het toekomstbeeld van een zwangere vrouw?
Trauma?
Het laten horen van een hartslag valt, net als echobeelden, onder medische informatie rond een abortusbehandeling. Luisteren naar de hartslag van het kind is niet voor niets een vast controlepunt van iedere verloskundige. Als de abortus vervolgens niet doorgaat, blijft dit de keuze van de vrouw. Daar kunnen voorstanders van abortus zich ongetwijfeld in vinden. Zij zijn er bovendien van overtuigd dat vrouwen weloverwogen voor abortus kiezen. Dan zou het luisteren naar een hartslag daar geen noemenswaardige verandering in kunnen brengen. Mocht er toch nog ruimte zijn voor de aanvaarding van het moederschap, dan kan de hartslag dit openbaren en spijt achteraf voorkomen.
Wat zouden tegenstanders van zo’n maatregel wél legitiem naar voren kunnen brengen? Via sociale media is dikwijls geopperd dat het traumatische gevolgen kan hebben wanneer een vrouw verplicht moet luisteren naar het hartje van een kind, terwijl ze al tot een abortus besloten heeft. Hier wringt de schoen inderdaad het meest. Of vrouwen hierdoor inderdaad een trauma oplopen, moet niet zomaar worden aangenomen, maar dat het horen van de hartslag confronterend is, begrijpt natuurlijk iedereen. Dan rijst wel de vraag of de zwangere vrouw beschermd moet worden tegen ieder gevoel dat mogelijk als ongemakkelijk wordt ervaren.
Ik vind het moeilijk om daarin mee te gaan. Als het ongeborene dan geen recht heeft om te blijven leven, dan mag het toch wel het recht krijgen om eenmaal te worden gehoord? De verplichte bedenktijd voor een abortus, die onlangs in Nederland werd afgeschaft, had een soortgelijke functie. Hiermee wilde de wetgever ooit een drempel opwerpen vanuit de overtuiging dat een abortusbesluit gaat over leven en niet leven. Maar speelt deze afweging nog wel een rol?
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Develing, C., 2022, Verplicht hartslag beluisteren vóór abortus goed idee, Reformatorisch Dagblad 52 (156): 22-23 (artikel).
Selecteren op gender is slecht voor samenleving
Er zijn ethische kanttekeningen te maken bij de wens van ouders om te selecteren op geslacht. Daarom is wetgeving nodig die dit inperkt.
Toenemende mogelijkheden van echo’s tijdens de zwangerschap leiden in Nederland tot abortus vanwege het geslacht van het kind. Dat blijkt uit een enquête van het programma Koningswens (EO) van 6 februari.1 Van de ruim vijftig geënquêteerde verloskundigen meldden er vijftien dat ze weleens hebben meegemaakt dat er voor abortus werd gekozen vanwege het geslacht van het kind. De uitkomsten van dit journalistieke onderzoek zijn om meerdere redenen belangrijk genoeg om uitgebreid bij stil te staan.
Genderselectieve abortus kan een nieuwe dynamiek brengen in het Nederlandse abortusdebat. De abortuswet schrijft een noodsituatie voor de vrouw voor als grond waarop een abortus mag plaatsvinden. Dat roept de vraag op: weegt teleurstelling over het geslacht –die is vaak tijdelijk maar moet wel serieus genomen worden– op tegen het doden van nieuw menselijk leven? In Aziatische landen worden vooral meisjes geaborteerd. Wie strijdt tegen discriminatie in het algemeen en gendercide (uitroeiing of discriminatie van mensen op basis van geslacht) in het bijzonder, zouden we vanaf nu kunnen verwachten in het kritische gesprek over abortus.
Griekse oudheid
Het verlangen om in te kunnen grijpen in het geslacht van het kind is niet nieuw. In de Griekse oudheid geloofde men dat, als het op de voortplanting aankwam, de testikels van de man een specifieke rol hadden: de linker testikel zou meisjes voortbrengen, de rechter jongens. Aristoteles trok daaruit de conclusie dat, als mannen een zoon wilden, zij hun linker testikel moesten afbinden tijdens de geslachtsgemeenschap.
Het selecteren en aborteren op basis van geslacht verbinden we snel aan landen als India en China. Zonen vormen in China immers een bron van financiële en sociale zekerheid in het gezin. Het eenkindbeleid in China leidde met behulp van westerse echografische technieken tot zo veel abortussen van meisjes dat de samenleving in onbalans is geraakt. Daardoor is er onder meer een toename van mensenhandel en prostitutie en is er een groeiende groep van gevaarlijk instabiele mannen die geen partner kunnen vinden.
Ook Amerika heeft een tolerant beleid op genderselectie. Dan heet het ”familybalancing”, een term die impliceert dat stellen een inherent recht hebben op een bepaald aantal jongens en/of meisjes. Anders dan in Aziatische landen willen ouders in Amerika vooral meisjes. Uit onderzoek in Californië bleek dat tien van de twaalf ouders meisjes willen, om redenen die cirkelen rond ”haarspeldjes en roze jurken”. Een 24-jarige vrouw die geslachtsselectie overwoog, zei: „Ik ga geen tasje voor een jongen kopen en ik ga niet met hem winkelen voor kleren.”
Breed wettelijk verbod
Voor selecteren op geslacht hoef je niet naar de andere kant van de wereld. Het kan ook in Nederland. Door abortus, zoals dus recent bleek. Maar er zijn ook technieken voor genderselectie waarbij geen abortus nodig is. Bij ivf, bevruchting in het laboratorium, is het mogelijk om embryo’s te diagnosticeren en te selecteren. Dit wordt de Pre-implantatie genetische test (PGT) genoemd. Het kan zelfs nog eerder in het zwangerschapsproces, bijvoorbeeld met de Microsort-methode. Dit is een methode om spermacellen met X-chromosoom (dat een meisje voortbrengt) te scheiden van spermacellen met Y-chromosoom (dat een jongetje voortbrengt). Na selectie van de zaadcellen kan een eicel worden bevrucht en als embryo in de baarmoeder worden geplaatst.
Volgens de embryowet is selecteren op geslacht om niet-medische redenen in Nederland niet toegestaan. De overheid zou er goed aan doen als ze één lijn trok en ook abortus op basis van genderselectie zou verbieden. Deze denkrichting wordt ondersteund door een resolutie van het Europees Parlement over ”Gendercide: ontbrekende vrouwen?” (8-10-2013). De lidstaten worden hierin opgeroepen tot een verbod op abortus op basis van het geslacht.
Ethische bezwaren
Vanwege ethische kanttekeningen die zijn te maken bij de wens van ouders om te selecteren op geslacht is wetgeving nodig die dit inperkt. Allereerst is er zoiets als een natuurlijk orde. De natuurlijke geslachtsverhouding is 105 jongens op 100 meisjes. De Duitse Johann Peter Süssmilch verklaarde in de achttiende eeuw al dat deze extra 5 procent een compenserende werking heeft voor „de grotere verliezen van mannen als gevolg van de roekeloosheid van jongens, uitputting, gevaarlijke taken, oorlog, zeilen en emigratie, waardoor het evenwicht tussen de seksen behouden blijft…”
In China is dit evenwicht ernstig verstoord, met 121 jongens per 100 meisjes. Zo’n vaart zal het in Nederland natuurlijk niet lopen. Maar als we de wetmatigheden van de natuur verstoren, al is het op kleine schaal, dan moeten we ons er niet over verbazen wanneer dit als een boemerang terugkomt.
Daarnaast blijft het de gouden regel van de christelijke ethiek dat we het leven zien als een geschenk. Als een gave die van elders komt en daarmee zeer beperkt maakbaar en kneedbaar is. We worden in het leven geroepen met een onvervreemdbaar recht op leven. Genderselectie (via abortus of andere technieken) is strijdig met het concept van menselijke waardigheid en moet daarom worden afgewezen. Laten we onze armen en harten openen voor het leven, zowel voor jongetjes als voor meisjes.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Alderliesten, A., 2025, Selecteren op gender is slecht voor samenleving, Reformatorisch Dagblad 54 (276): 20-21 (artikel).
Voetnoten
Hoe de pro-abortus lobby het doden van ongeboren leven steeds eenvoudiger wil maken
Vanaf 1 januari 2025 mag de abortuspil ook door de huisarts voorgeschreven worden. Een lang gekoesterde wens van de pro-abortus lobby. “Eindelijk” verzucht Peter Leusink op zijn LinkedIn account. Leusink is huisarts en seksuoloog en de kartrekker van de campagne om de abortuspil nog eenvoudiger beschikbaar te maken.
Twee jaar geleden is de wet hiervoor aangenomen. Er moest echter nogal wat water door de Rijn stromen voordat alle organisatorische problemen waren opgelost om het ook mogelijk te maken. Zo mogen in Nederland alleen ziekenhuizen en abortuscentra die een vergunning hebben abortussen uitvoeren. En daar horen de huisartsen dus niet bij. Via een e-learning traject van anderhalf uur leren de huisartsen wat ze moeten weten om in een consult op de huisartsenpost, een ongewenst zwangere vrouw te begeleiden naar een juiste keuze.
Tijdens een uitvoerig gesprek met de vrouw moet duidelijk worden wat haar reden voor de abortus is, of daar een oplossing voor gevonden kan worden, bijvoorbeeld vanuit maatschappelijk werk, waar de arts toch vaker naar doorverwijst. Verder moet de arts helder krijgen dat ze doordrongen is van wat een abortus precies inhoudt, maar ook of ze bekend is met mogelijke lichamelijke en psychische gevolgen voor haarzelf. Al worden de implicaties voor de vrouw door de pro-abortuslobby ontkend. Een dergelijk gesprek vraagt veel meer tijd dan normaal voor een consult wordt ingepland. Zulke gesprekken horen eigenlijk gevoerd te worden door speciale hulpverleners, waar huisartsen niet (in anderhalf uur) voor opgeleid zijn.
Echo
Een abortuspil mag alleen ingezet worden als de zwangerschap niet verder gevorderd is dan negen weken (na de eerste dag van de laatste menstruatie). Daarbij kan niet worden afgegaan op wat de vrouw zich herinnert, die kan er soms weken naast zitten. Ook is belangrijk om te weten of er sprake is van een meerling. Inzetten van de abortuspil bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is gevaarlijk voor de vrouw en is niet toegestaan. Allemaal redenen dat voorafgaand echo-onderzoek naar de grootte en plaats van het groeiende kindje niet kan worden overgeslagen. Wie dat zouden doen of toelaten zijn onverantwoordelijk bezig. De meeste huisartsen beschikken echter niet over zulke echoapparatuur en ook niet over assistentie om die te bedienen. Voor zulke gegevens moet de huisarts dan doorverwijzen naar een verloskundige of gynaecoloog, met mogelijk een wachttijd van meerdere dagen. Dit past niet in de verwachting waarmee de vrouw naar de huisarts komt.
Verantwoording bij complicaties
Als een huisarts een behandeling adviseert of middel verstrekt dan is hij/zij, als medicus, verantwoordelijk voor het hele traject: voorafgaande, tijdens en na de behandeling. Die verantwoording kan worden overdragen aan bijvoorbeeld een specialist, maar ook aan collega huisartsen die voor de huisarts waarnemen op een avond, nacht of tijdens een weekend. Als na het innemen van een abortuspil zich een complicatie voordoet, met bijvoorbeeld meer pijn of bloedverlies dan de patiënt had voorzien, dan kan het zijn dat de vrouw wordt doorverwezen naar een van de waarnemers. Een waarnemer die een andere visie kan hebben op de abortuspil, maar daarvoor wel de verantwoording moet overnemen. Dat is ongewenst.
Nog meer risico’s
De eerste abortuspil hoeft sinds 1 januari niet meer onder toezicht van een arts te worden ingenomen, maar dat mag de vrouw geheel zelf thuis doen. Hiermee is echter elke controle op het uitvoeren van de abortus weg. Wie controleert of de vrouw de pillen op tijd inneemt? En misschien door twijfelen de pillen nog een week of drie, vier laat liggen waarmee de wettelijke termijn van negen weken wordt overschreden? Of dat de vrouw de abortuspillen helemaal niet voor zichzelf had gehaald maar voor iemand anders? Volgens de bijsluiter is immers een echo niet nodig. De arts moet haar op gevoel of de blauwe ogen geloven.
Reacties op Peter Leusink
Op het LinkedIn account van Peter Leusink krijgt hij steun van vele pro-abortuslobbyisten. De organisatie AVAhelpt promoot zijn bijdrage, Rebecca Gomperts, de abortuspillen gigant wordt bedankt voor haar ondersteuning. Eva de Goeij bedankt Leusink voor zijn inzet.
Ook is er een reactie van Gunilla Kleiverda, gynaecoloog voor Women on Waves. Voor Kleiverda gaan de wijzigingen in de abortuswet nog lang niet ver genoeg. Ze spoort Leusink aan om door te gaan en er voor te zorgen dat abortus geheel uit het wetboek van strafrecht wordt gehaald. Die strijd is bekend en wordt al een tijdje gevoerd. Echter ze wil ook de negen weken termijn voor de abortuspil schrappen, dat is echt een nieuwe stap. In de Verenigde Staten wordt de abortuspil al tot dertien weken voorgeschreven. Kleiverda wil ook het bespreken van de alternatieven geschrapt hebben. Dus niet meer praten over de mogelijkheid van het zelf uitdragen of de optie van adoptie of pleegzorg, nee dat vindt ze totaal overbodig. En als laatste spoort ze Leusink aan om te zorgen dat abortus gewone medische zorg wordt. Niet meer gefinancierd vanuit een subsidiepot van rond de twintig miljoen euro per jaar, maar gewoon via de basiszorgverzekering.
Als het aan de pro-abortuslobbyisten ligt, mag niets een abortus in de weg staan, zo blijkt. Gelukkig zijn de huisartsen niet verplicht om aan het voorschrijven van de abortuspil mee te werken. Althans nog niet. Je zal de vraag maar krijgen in de spreekkamer en moeten vertellen dat je hier niet aan mee wilt werken. Juist voor die huisartsen heeft de vereniging Kies Leven een informatiefolder voor in de wachtkamer ontwikkeld waarmee huisartsen alle vrouwen in hun praktijk, dus ook zij die niet ongewenst zwanger zijn, kunnen informeren. Naar alle huisartsposten in Nederland zijn een aantal voorbeeld folders toegestuurd. In de folder worden de praktische bezwaren uitgelegd en de vrouw verteld over het waarom van de keuze van de huisartsen om de abortuspil niet voor te schrijven. De folders kunnen gratis bij Kies Leven worden aangevraagd. Het is onze wens en gebed dat we de informatiefolders niet aangesleept krijgen.
Noot van de redactie: De huisartseninformatiefolder voor in de wachtkamer, die vereniging ‘Kies Leven’ heeft ontwikkeld, is hier (gratis) verkrijgbaar. Op deze website hebben we al vaker artikelen gepubliceerd over deze wetswijziging. Hier is een lezenswaardig artikel te lezen afkomstig van twee huisartsen.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.
Feedback & Vragen 2025: Staat het Oude Testament abortussen toe?
Rond de ‘Mars voor het Leven 2024’, georganiseerd door Stichting Schreeuw om Leven, ontstond op het platform Facebook een discussie over de stelling dat het Oude Testament abortussen gewoon laat gebeuren.2 Met andere woorden: waar doen conservatieve christenen, maar zij niet alleen, moeilijk over in de discussie rond abortus. De criticus in de Facebook-groep verwees naar Exodus 21 en Numeri 5.3
Rond deze tijd verscheen er in de RD-rubriek ‘Wat zeg je dan?’ eveneens een antwoord op de vraag of de Bijbel abortus toestaat.4 De vraag of abortus voorkomt in de Bijbel wordt beantwoord door drs. M.A. (Marianne) Buitink-Heijblom. De auteur gaat vooral in op Numeri 5. Daar wordt de proef met het bittere water genoemd, of de toets op overspel. Wanneer een man zijn vrouw verdenkt van overspel wordt deze proef uitgevoerd. Het staat uitgebreid beschreven in dit hoofdstuk. Als er, na het drinken van het bittere water, een vloek openbaar komt, dan heeft ze overspel bedreven. De vloek is dat haar heup zal invallen en haar buik zal opzwellen. Sommigen lezen hierin dat er een abortus wordt opgewekt.
Hier zijn volgens Buitink enkele zaken tegenin te brengen. Ten eerste staat er niet in het gedeelte dat de vrouw daadwerkelijk zwanger is geworden. Ten tweede moeten we het tekstgedeelte nauwkeuriger lezen, dan laat het iets anders zien. Het woord dat in Numeri 5 met ‘heup’ vertaald is, kan een ander woord voor het geslachtsdeel of de voortplantingsmogelijkheid zijn. ‘Ingevallen heup’ wil dan zeggen dat het voortplantingsorgaan niet meer functioneert. Een ‘opgezwollen buik’, wijst op een aandoening aan de baarmoeder zodat er geen baby meer kan groeien. De dubbele vloek houdt dus in dat de vrouw niet meer zwanger kan worden. Als ze onschuldig blijkt, dan zal ze het tegendeel ervaren (de zegen): ze zal kinderen krijgen. Dit is geen toverij of magie. “Als de vrouw schuldig is en getroffen wordt door de vloek, is dat het werk van Gods hand, Die als Rechter het vonnis velt en als Uitvoerder ingrijpt in het leven van die vrouw. Het bittere water is slechts een symbolische handeling om zichtbaar te maken dat God dit doet.” Het gaat niet om een abortus. Volgens drs. Buitink staat dit juist ‘haaks op de boodschap van de Bijbel’. De auteur signaleert ook een groot verschil met de omliggende culturen. Ze schrijft: “Bij andere culturen is een vrouw schuldig tenzij ze zelf haar onschuld kan bewijzen door een zware (lees: onmogelijke) test te doorstaan, zoals in een woeste stroom blijven drijven terwijl ze aan handen en voeten gebonden is. Bij Israël is het omgedraaid: een vrouw is onschuldig, tenzij God laat blijken dat ze schuldig is en Hij haar straft met Zijn vloek van onvruchtbaarheid.” Het gaat hier dus niet om een abortus, maar om een symbolische handeling waarmee God de (on)schuld van de vrouw vanwege overspel aan zal tonen.5
Voetnoten
Recht op abortus in opmars – wat staat christen te doen?
Dit artikel is samen met Wilmer Hak geschreven.
Sinds het schrappen in de VS van de beruchte uitspraak Roe versus Wade, waarmee het landelijk recht op abortus van tafel was, lijken steeds meer landen het recht op abortus juist te versterken, bijvoorbeeld door bufferzones rond abortusklinieken. Een gevaarlijke trend.
Frankrijk verankerde het recht op abortus in de grondwet, het Verenigd Koninkrijk voerde bufferzones in en een deel van het Europees Parlement wil het liefst de toegang tot abortus overal garanderen.
Het recht op leven is een internationaal overeengekomen recht. Met betrekking tot abortus is dat niet het geval. Wanneer desondanks op nationaal niveau abortus als recht wordt erkend, kan een persoon daar rechten aan ontlenen. Deze rechten kunnen dan echter ook andermans rechten beperken.
Bufferzones rond abortusklinieken zijn hier een voorbeeld van. Door het instellen van een gebied waarin waken of demonstreren tegen abortus verboden is, probeert men een ongehinderde toegang tot abortus te garanderen, hoewel dit de vrijheden van anderen kan indammen.
Gevangenisstraf
Terwijl zulke bufferzones in Nederland nog op gemeentelijk niveau bepaald worden, gebeurt dat in het buitenland steeds meer op nationaal niveau. Het protestverbod geldt dan voor alle abortusklinieken, waarbij de inspraak van lagere overheden zoals gemeenten rond dit verbod niet of minder zwaar meeweegt.
Australië was een voorloper. Sinds 2021 hebben alle Australische staten bufferzones. Canada, Nieuw-Zeeland, Ierland en de Verenigde Staten hadden ook al langer soortgelijke maatregelen om beïnvloeding rond abortusklinieken te voorkomen, al verschillen de maatregelen erg per staat of regio.
Welke gevolgen het beïnvloeden van mensen rond een abortuskliniek heeft, verschilt ook sterk per land. Waar men binnen Nederlandse gemeenten opgepakt kan worden of in het ergste geval een gebiedsverbod kan krijgen, lopen in Canada de boetes op tot 1000 dollar. In Australië kan men zelfs een gevangenisstraf van zes maanden krijgen.
Privacy
De steeds zwaarder wordende straffen zijn echter niet het grootste gevaar achter de invoering van bufferzones. Nu meer landen, waaronder Nederland, landelijke wetgeving rond bufferzones overwegen, worden de landen die ze al ingevoerd hebben als voorbeeld genomen. Hierbij komt wel een groot gevaar om de hoek kijken. In deze landen worden bufferzones namelijk gerechtvaardigd als bescherming van de privacy en veiligheid van vrouwen die een abortus overwegen. Elke vorm van demonstreren of waken bij abortusklinieken tast deze rechten aan, zo redeneert men, en is dan ook verboden.
Het valt te begrijpen dat het openlijk beledigen, uitschelden of bedreigen van mensen onder dit gedrag valt. Vandaar dat zulke gedragingen volgens het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in vergaande gevallen ingeperkt mogen worden.
Wat in sommige landen in die bufferzones echter ook strafbaar wordt gesteld, is het uitdelen van flyers of het louter spreken over abortus. In Australië ging de rechter zelfs zo ver dat hij het stil gebed binnen die zones als strafbaar, intimiderend en bedreigend gedrag beschouwde.
Dit valt eveneens terug te vinden in de Britse wetgeving rond bufferzones. Het stil bidden en vasthouden van een Bijbel wordt hier zelfs als mogelijke vorm van angst zaaien bestempeld.
Vrijheden
Hoe zit het dan met de fundamentele vrijheden, zoals die van godsdienst, betoging en vergadering? Hoewel deze grondrechten inderdaad in de internationale verdragen en in de grondwetten van betrokken landen gewaarborgd zijn, kunnen deze beperkt worden op grond van de proportionaliteitstoets. Deze toets bepaalt of de inbreuk op een fundamenteel recht noodzakelijk en gepast is. Wanneer dat het geval is, dan is de inbreuk toegestaan.
Veel westerse rechtbanken stellen de laatste jaren dat bufferzones aan deze toets voldoen. De psychische en emotionele impact van wakers op mensen die gebruik willen maken van abortus zou te groot zijn. Uit onderzoek kan deze bewering echter niet worden bewezen.
De impact van een gedwongen abortus op vrouwen kan echter wel bewezen worden uit onderzoek. Voor deze vrouwen kan het waken bij een abortuskliniek in het bijzonder een tegenwicht en steunpunt bieden. Mogelijk beschermt het hen tegen emotionele schade na een abortus of voorkomt het een abortus. Vandaar dat er altijd een aanzienlijke groep vrouwen is geweest die aangeeft dankbaar te zijn met de hulp van wakers vanwege het informeren over de alternatieven. Bufferzones ondermijnen deze hulp en daarmee ook het recht van deze groep om toegang te krijgen tot informatie over andere mogelijkheden.
Toekomst
Vergaande beperkingen van de geloofsvrijheid en andere vrijheden, zoals de bufferzones, worden op internationaal niveau steeds vaker geprezen als de nieuwe standaard. Op de gevolgen daarvan moeten wij ons als christenen voorbereiden.
Christian Council International zet zich daarom al jarenlang in om deze ontwikkelingen tegen te gaan en de norm van Gods Woord en het internationaal recht staande te houden. Dit kan bijvoorbeeld door in gesprek te gaan met landen en hun vertegenwoordigers bij de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, wanneer ze langs de periodieke meetlat voor nakoming van mensenrechten worden gelegd.
Natuurlijk moeten haatzaaien en intimidatie altijd worden afgewezen. De stap om respectvol waken of stil bidden hieronder te laten vallen, kan en mag echter niet gezet worden. De wereld moet de waarde van het gebed en het leven doorgronden, dan zal ze het waken in een heel ander perspectief gaan zien!
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Schothorst, H.J. van, Hak, W., 2024, Recht op abortus in opmars – wat staat christen te doen?, Reformatorisch Dagblad 54 (199): 34 (Artikel).
Abortuspil mag mee naar huis en daarmee verdwijnt elke controle
Vanaf 1 januari is de abortuspil bij de huisarts te krijgen. Kees van Helden maakt zich zorgen. Hij laat zien dat het gebrek aan medisch toezicht verschillende risico’s met zich meebrengt.
De Rutgers Stichting, de Fiom en SeksHag (Nederlandse Expertgroep, SOA, HIV en Seksualiteit) hebben onlangs gezamenlijk een leidraad gepubliceerd inclusief een patiëntenfolder voor vrouwen die na 1 januari 2025 de abortuspil willen gaan halen. Vanaf 1 januari wordt het wettelijk nog eenvoudiger om de abortuspil te krijgen: namelijk bij de eigen huisarts.
Althans, via huisartsen die hieraan mee willen gaan werken. De patiëntenfolder roept echter nogal wat vragen op en naast de verruiming van het verkrijgen van de abortuspil is de verruiming in deze folder grensverleggend en schokkend tegelijk!
Volgens de recent aangepaste Wet Afbreking Zwangerschap mag een abortus worden uitgevoerd door een abortuscentrum of een ziekenhuis met een verleende vergunning én door een huisarts indien het om een medicamenteuze abortus gaat tot negen weken zwangerschap.
Zonder vergunning
Een abortus uitvoeren zonder een vergunning is strafbaar in Nederland: artikel 296, Wetboek van Strafrecht. Uit de gerechtelijke uitspraak in een hoger beroep van Women on Waves blijkt dat een overtijdbehandeling (tot zestien dagen na het uitblijven van een menstruatie) niet onder artikel 296 valt. En dat geldt ook voor het voorschrijven van de abortuspil via de huisarts.
Voor het verkrijgen van de abortuspil ging tot nu toe een onbedoeld zwangere vrouw naar een abortuscentrum. Daar vond een intakegesprek plaats waarin zij vertelt over hoelang zij denkt zwanger te zijn en haar motivatie uitlegt. Er wordt een echo gemaakt om de werkelijke zwangerschapsduur te bepalen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit te sluiten.
Er worden alternatieven besproken en wanneer er gezamenlijk wordt vastgesteld dat het een onoverkomelijke noodsituatie is, dan wordt de behandelmethode besproken. Indien de vrouw kiest voor een abortus met de abortuspil, dan wordt onder toeziend oog van een medisch geschoolde medewerker ter plekke de eerste pil ingenomen.
De abortuspil is in Nederland slechts toegestaan tot een zwangerschapsduur van 63 dagen na de eerste dag van de laatste menstruatie. De tweede set pillen krijgt de vrouw mee en moet ze 12 tot uiterlijk 72 uur later zelf vaginaal inbrengen.
Veiligheid onduidelijk
Op verscheidene websites van abortuscentra staat dat tijdens de abortus, dus na inbrengen van de tweede set pillen, iemand bij de vrouw moet blijven die op de hoogte is. En die eventueel met haar naar een eerstehulppost kan rijden indien de bloeding bij het uitdrijven van het dode kindje te hevig wordt of te lang aanhoudt.
Is de abortuspil dan wel veilig? Dat weten we dus nu juist niet! In de informatiefolder van het Vrelinghuis in Utrecht (een van de grootste abortuscentra van Nederland) staat: ‘Het percentage mislukkingen is 4-6 maal hoger dan bij een zuigcurettage’. De leidraad voor de huisartsen spreekt over 2-3 keer zo groot. In de nieuwe patiëntenfolder staat: ‘dat de abortuspil net zo effectief en veilig is als een curettage in een abortuscentrum.’
In de samenvatting van de bijsluiter staat bij punt 1 te lezen: ‘Slik thuis 1 tablet mifepriston’ (dat is het eerste middel dat maakt dat het kindje doodgaat). Je zou er bijna overheen lezen… In de nieuwe wetgeving is de procedure namelijk veranderd zodat de vrouw dit inderdaad zelf thuis kan doen.
Niet meer een arts met vergunning start de abortus, maar dat doet de vrouw voortaan volledig zelf, in haar eigen huis, niet meer in een ziekenhuis of in een abortuscentrum met vergunning en zelfs niet in de praktijk van de huisarts.
Echo niet nodig
Hiermee is echter elke controle op het uitvoeren van de abortus weg. Wie controleert of de vrouw de pillen op tijd inneemt? En niet de pillen bijvoorbeeld door twijfel nog een week of drie, vier laat liggen met alle risico’s van dien? Of dat de vrouw de abortuspillen helemaal niet voor zichzelf haalt maar voor iemand anders? Volgens de patiëntenfolder is immers een echo niet nodig.
De arts moet haar op gevoel of de blauwe ogen geloven. Ook in de ‘Klinische les’ over medicamenteuze zwangerschapsafbreking van Peter Leusink, Mirella Buurman en Nicole Stevens in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde staat te lezen dat een echo niet per se nodig is.
Samenvattend maakt deze stap van de abortuspil bij de huisarts en de richtlijnen van de bijsluiter duidelijk welke richting het opgaat. Een echo is niet meer verplicht voor het bepalen van de zwangerschapsduur of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en de vrouw mag nu de abortus gewoon volledig zelf thuis uitvoeren.
Daarmee is elke controle verdwenen. Een uiterst schokkende en zorgelijke ontwikkeling waarbij niet alleen geen rekening meer wordt gehouden met het kind maar ook de gezondheid van de vrouw door de pro-abortuslobby wordt bedreigd.
Noot van de redactie: Zie ook deze reactie van twee huisartsen toen dit wetsvoorstel besproken werd. Helaas heeft men nauwelijks rekening gehouden met hun bezwaren.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Nederlands Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K van., 2024, Abortuspil mag mee naar huis en daarmee verdwijnt elke controle, Nederlands Dagblad 81 (21.855): 14-15 (artikel).
PERSBERICHT: Reactie op klachten Week van het Leven en gecancelde billboard campagne
Zoals ieder jaar kwam er in de weken na de Week van het Leven een reeks klachten binnen bij de Reclame Code Commissie (RCC). Eerder al, tijdens de campagne, werd bekend dat billboards van de Week van het Leven werden geweerd van alle 23 gehuurde locaties op scholen en universiteiten. Het Platform Zorg voor Leven geeft u graag een beeld van onze reacties op deze gebeurtenissen.
Reclame Code Commissie
De RCC neemt twee klachten in behandeling. De ingestuurde klachten zien op een deel van de landelijke Week van het Leven-campagne, te weten de video– en radioboodschap. Het is goed dat de commissie streng toezicht houdt, zodat reclame-uitingen fatsoenlijk blijven en geen misleiding bevatten. Het Platform Zorg voor Leven, het prolife-collectief dat de Week van het Leven organiseert, onderwerpt zichzelf ook aan strenge regels:
‘De (fatsoens)normen die in de Nederlandse Reclame Code (NRC) staan, lijken wat dat betreft erg op die van ons’, aldus dr. Bert-Jan Heusinkveld, de voorzitter van het Platform Zorg voor Leven.
Toch vond een aantal mensen dat de reclamecampagne in het kader van de Week van het Leven misleidend was. Zo zou de campagne vrouwen manipuleren richting een andere keuze dan abortus. Ook was er het verwijt dat de organisaties waaruit het Platform Zorg voor Leven bestaat nog nooit in gesprek waren geweest met onbedoeld zwangere vrouwen. Het Platform betwist beide klachten in haar verweerschriften richting de Commissie. Het is nog niet bekend of en wanneer een hoorzitting wordt verwacht.
Confronteren mag
De Nederlandse Reclame Code staat het gelukkig toe om elkaar eerlijk de waarheid te vertellen, zoals die wordt ervaren door de verzender. Ook als iemand het niet eens is met deze waarheid. Natuurlijk zijn er grenzen gesteld aan de manier waarop je die boodschap zendt. Dit jaar is de Week van het Leven-campagne gericht op jongeren en hun belevingswereld. Met een reis langs bijzondere momenten in het leven van een jonge vrouw, vroeg de campagne aandacht voor het feit dat we allemaal het leven gekregen hebben. Veruit de meeste mensen zijn hier dankbaar voor. Maar hoe zit het met het ongeboren kind? Dat is de vraag die we hebben willen oproepen met de slogan: ‘Jij mag er zijn! En elk ongeboren kind ook.’ Het Platform ziet de afwikkeling van de klachten dan ook met vertrouwen tegemoet.
Billboardcampagne gecanceld
De Week van het Leven draaide niet alleen maar om een video- en radioboodschap. Het Platform heeft ook hard gewerkt aan billboards voor 23 locaties in scholen en universiteiten.
‘Na de eerste schooldag kwam echter het bericht dat de exploitant de stekker uit de campagne had getrokken, op dringend verzoek van nagenoeg alle scholen’, legt Heusinkveld uit.
‘Het Platform houdt altijd rekening met kritische reacties op onze campagne maar deze actie zagen we niet aankomen, vooral omdat het voortraject en de afspraken zo goed verliepen. De campagne werd op voorhand goedgekeurd door de exploitant, maar na de kritiek van de scholen koos deze eieren voor z’n geld. De boodschap zelf is bovendien mild te noemen. Blijkbaar is zelfs de uitspraak dat ieder ongeboren kind er mag zijn, voor veel universiteits- en schoolbesturen te veel van het goede.’
Het Platform heeft haar uiterste best gedaan om te achterhalen wat de precieze inhoud en frequentie van de klachten was. De exploitant wilde echter niet meewerken aan het verstrekken van die informatie en weigerde zelfs een gesprek aan te gaan over hun besluit. Na lang beraad heeft het Platform besloten geen juridische stappen te ondernemen:
‘Je doet dit werk uiteindelijk met donatiegeld; met hard verdiende euro’s die mensen geven om een positief geluid te laten klinken over het ongeboren leven. Dan moet je goed afwegen of je dat geld ook wilt inzetten voor een ingewikkelde en mogelijk langslepende juridische strijd. We zetten dit geld daarom liever in voor een nóg grotere campagne volgend jaar’, verklaart de voorzitter.
Doorgaan
Toch kijkt de voorzitter terug op een geslaagde campagne:
‘Jazeker! Miljoenen mensen hebben kennisgenomen van onze kijk op het ongeboren leven. Met name jongeren zijn dit jaar de doelgroep geweest en we denken dat we ze (online) hebben ontmoet. Nu op naar volgend jaar, met hopelijk weer een duidelijke en liefdevolle boodschap!’
Online
Hieronder ziet u welke (online) media en of andere kanalen aandacht hebben besteed aan dit bericht:
Week van het leven: https://www.weekvanhetleven.nl/nieuws/platform-zorg-voor-leven-reageert-op-klachten-over-week-van-het-leven-en-gecancelde-billboard-campagne/.
Fundamentum: https://oorsprong.info/persbericht-reactie-op-klachten-week-van-het-leven-en-gecancelde-billboard-campagne/.
CVandaag: https://cvandaag.nl/103903-geen-juridische-stappen-na-verbod-reclameposters-op-scholen-tijdens-week-van-het-leven.
Toename aantal abortussen wél schrikbarend
De proabortuslobby zit behoorlijk in zijn maag met het fors grotere aantal abortussen in 2023, in totaal 39.332. Hoe kan het? Kloppen deze cijfers wel? En wat zijn mogelijke verklaringen daarvoor?
Op 19 november besteedde radioprogramma Nieuws BV op NPO1 hieraan uitgebreid aandacht. Een toename van 10,5 procent, boven op een stijging van 14,9 procent in het jaar ervoor, dat is toch wel schrikken. Trudy Dehue, hoogleraar theorie en geschiedenis van de psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en auteur van het boek ”Ei, foetus, kind”, zat als specialist aan tafel en gaf haar visie op die hogere aantallen.
Begin zwangerschap
Haar eerste punt was de vraag: vanaf wanneer ben je zwanger? Dat bleek gelijk een lastig punt voor Dehue. Ze legde uit dat de een van een zwangerschap spreekt vanaf de bevruchting, terwijl de ander een zwangerschap bij de innesteling in de baarmoeder laat beginnen. Voor weer een ander ben je pas zwanger als je het aan je familie hebt verteld. Hiermee bleef ze weg van de realiteit.
De wetenschap zelf geeft in een groot onderzoek onder 5500 wetenschappers uit Amerika aan dat 95 procent van hen het begin van het leven ziet bij de bevruchting, zoals die wordt beschreven in de handboeken van biologen en medici daar waar het gaat om het doorgronden van dat deel van de menselijke voortplanting. Dat is dus duidelijk. Haar bewering dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk is, heeft geen grond. Dat je pas zwanger zou zijn als je het aan je familie vertelt, is volledig gebaseerd op beleving in plaats van op feiten. Wat geeft een zwangerschapstest dan aan? Deze benadering, namelijk dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk zou zijn, zou er volgens Dehue voor zorgen dat niet elke abortus een afbreking van een zwangerschap zou zijn. Dus zouden de aantallen onterecht zo hoog uitkomen.
Overtijdbehandeling
Dehue stelde bovendien dat de manier waarop het aantal abortussen wordt geteld de laatste jaren is veranderd. Met de afschaffing van de vijf dagen bedenktijd bij een abortuswens zouden nu ook de ”overtijdbehandelingen” (vroege zwangerschapsafbreking, bij een zwangerschapsduur korter dan zes weken en twee dagen, gerekend vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie) worden meegerekend in de abortusaantallen. Voor een overtijdbehandeling gold tot 1 januari 2023 niet de vijf dagen bedenktijd. Tot zestien dagen overtijd (let wel, dan is de foetus al een maand oud gerekend vanaf de bevruchting) was er geen bedenktijd nodig. Overigens legde Dehue uit dat de ”zestien dagen overtijdbehandeling” gerekend is vanaf de bevruchting. Ook dit is niet juist, die is gerekend vanaf de dag dat een vrouw ongesteld zou worden, dat is twee weken later.
Terug naar het meetellen van de overtijdbehandelingen; in tegenstelling tot wat Dehue beweerde, werden de overtijdbehandelingen in het verleden altijd al meegeteld, zo blijkt uit oudere jaarrapportages, uit 2015 en 2017 . Weer sloeg ze de plank volledig mis.
”Ontvruchting”
Tegenwoordig kun je met gevoelige zwangerschapstesten al heel snel vaststellen of er een bevruchting heeft plaatsgevonden. Dus al voordat de vrouw ongesteld zou moeten worden. Een heel vroege behandeling in een abortuscentrum is volgens Dehue een vorm van ”ontvruchting” en die wordt volgens haar onterecht meegeteld in het aantal abortussen.
Bij bevruchting smelten een eicel en een zaadcel samen. Dus wat zou er moeten gebeuren bij een ”ontvruchting”? Worden de eicel en de zaadcel dan weer van elkaar gescheiden? ”Ontvruchting” is duidelijk een onwetenschappelijke en onzinnige term. Bovendien werd zo’n behandeling in een abortuscentrum altijd meegeteld. Opnieuw is het weer klinkklare onzin wat deze hoogleraar vertelt.
Al deze argumenten bij elkaar zouden volgens Dehue de hoge abortuscijfers moeten verklaren en daarom hoeven we ons in Nederland geen zorgen te maken over deze cijfers. Integendeel: bijna 40.000 abortussen in 2023 zijn bijna 40.000 kinderen die niet geboren mochten worden: dode kinderen. En elke toename zou iedereen meer zorgen moeten baren.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Bakermans, L., 2024, Toename aantal abortussen wél schrikbarend, Reformatorisch Dagblad 54 (204): 30-31 (artikel).
Van Dijk (SGP) en Bikker (CU) stellen Kamervragen naar aanleiding van weren ‘Jij mag er zijn’-campagne door onderwijsinstellingen en universiteiten
Deze maand werd er een persbericht gepubliceerd door de Week van het Leven. Het persbericht ging erover dat de campagne ‘Jij mag er zijn’ geweerd is van scholen en universiteiten. De opgegeven reden is dat er te veel negatief commentaar op de campagne kwam.6 Op 22 november 2024 stelden mr. Diederik van Dijk (indiener) en mr. Mirjam Bikker (mede-indiener) schriftelijke Kamervragen over deze bijzondere gang van zaken. Het is goed dat hier de vinger bij gelegd wordt.7
De Kamervragen van de politici zijn gericht aan V.P.G. (Vincent) Karremans (MSc.), staatssecretaris Jeugd, Preventie en Sport, en dr. E.E.W. (Eppo) Bruins, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Van Dijk (SGP) en Bikker (CU) vragen allereerst of de minister en staatssecretaris bekend zijn met het bericht dat onlangs over deze kwestie in het Reformatorisch Dagblad is gepubliceerd.8 Ze vragen of de bewindspersonen de mening delen dat ‘er in Nederland ruimte zou moten zijn om via reclame-uitingen op te komen voor de bescherming van ongeboren kinderen’. In de derde vraag stellen de Kamerleden de vraag wat Karremans en Bruins ervan vinden dat de reclame-uiting van de ‘Week van het Leven’ werd geweerd in onderwijsinstellingen. Zeker nadat is gebleken dat deze niet in strijd was met de richtlijnen van de Nederlandse Reclame Code. Hoe worden scholieren en studenten nú op een evenwichtige wijze geïnformeerd over ondersteuning bij onbedoelde zwangerschap en alternatieven voor abortus? Is dit belang in beeld bij onderwijsinstellingen en koepelorganisaties? Tenslotte stellen Van Dijk en Bikker de vraag welk ondersteunend aanbod er is voor MBO-, HBO- en WO-scholieren op het gebied van onbedoelde zwangerschap. Belangrijke vragen die scholieren en studenten, maar ook het ongeboren leven zal helpen. Het is nu wachten op een antwoord van de staatssecretaris en de minister. In de regel moeten Kamervragen binnen drie weken beantwoord worden of op een of andere wijze reactie ontvangen worden (bijvoorbeeld verzoek tot uitstel van beantwoording).
Voetnoten
Beschrijft Numeri 5 een door God opgedragen abortus?
In een eerder artikel hebben we laten zien dat Exodus 21:22 eerder de prolifebeweging helpt dan de mensen die voorstander zijn van abortus. Dit keer zoomen we in op een andere passage waar abortusvoorstanders christenen graag op wijzen.9
In Numeri hoofdstuk 5 treffen we de zogenoemde passage van het jaloezieproces. Hierin wordt onder meer gesproken over de achterdocht die zich van een echtgenoot meester kan maken wanneer deze zijn vrouw verdenkt van vreemdgaan. In zo’n situatie kon een man zijn vrouw bij de priester brengen. Die zou een mengsel maken van water en het stof op de vloer van de tabernakel. De vrouw die dit drinkt, na te hebben gezworen dat ze niet is vreemdgegaan, zal door deze drank worden getest. Spreekt ze de waarheid, dan zal het haar niet beschadigen. Maar is ze wel vreemdgegaan, dan zal dit “bittere water” haar “buik doen opzwellen en haar heup doen invallen”.
Sommige voorstanders van abortusrechten willen hierin een abortusritueel zien. Dit zou immers betekenen dat de prolife christen moet toegeven dat zijn of haar eigen God abortussen liet uitvoeren. Maar om tot die conclusie te komen moeten er een aantal verkeerde afslagen worden genomen. We nemen de belangrijkste van deze incorrecte aannames met u door. U kunt desgewenst uw Bijbel openslaan bij Numeri 5:14-28.
“De test met het bittere water zal vaststellen of de vrouw zwanger is”
| Incorrect | Niets in de tekst suggereert dat het drinken van dit water aan het licht zal brengen of de vrouw zwanger is. Dit is waarom:
- Besef allereerst dat een vrouw ook ziek wordt van een abortief drankje als ze niet zwanger is. Het is echter niet het drankje maar God die bepaalt of de vrouw ziek wordt (Numeri 5:21).
- De Schrift spreekt over het opzwellen van haar buik en het invallen van haar heup. Volgens de oude joodse geleerden gaat het om de heup en de buik omdat een schuldige vrouw deze heeft gebruikt bij het vreemdgaan. Er staat niets over een baarmoeder of een miskraam. Ook christelijke Bijbelcommentatoren bevestigen dit, zoals Pulpit met de uitspraak “De organen van zonde zijn de zetel van de plaag”.
- Maar bovenal zegt de tekst letterlijk dat de test zal uitwijzen of de vrouw is vreemdgegaan
(Numeri 5:19-21), niet of ze zwanger is. - En dat is logisch, want vreemdgaan staat niet gelijk aan zwangerschap. Ze kan immers zijn vreemdgegaan zonder zwanger te zijn geraakt. Als dit een “zwangerschapstest” was, zou ze met haar zonde wegkomen als er toevallig geen bevruchting heeft plaatsgevonden.
- En stel dat ze wél zwanger is, betreft dit dan een verwekking van haar minnaar of van haar eigen man? Beide varianten zijn mogelijk. Wanneer dit drankje een abortief middel zou zijn, spreken we dus over de mogelijke abortus van het kind van de rechtmatige echtgenoot. Zou hij zijn vrouw daadwerkelijk naar de priester brengen voor een ritueel dat mogelijk zijn eigen kroost doet sterven?
“Als de vrouw is vreemdgegaan zal het bittere water haar een miskraam geven”
| Incorrect | Niets in de tekst spreekt over een zwangerschap of een miskraam. Dit is waarom:
- Omdat de buik van de vrouw wordt genoemd, nemen sommige mensen aan dat het om de baarmoeder gaat. Maar ook de heup wordt genoemd. Nergens wordt er gesproken over het afbreken van haar zwangerschap of ook maar iets dat lijkt op een miskraam.
- Er staat ook niets over het naar buiten komen van een ongeborene.
Besef ook dat het gevolg van het bittere water bij de schuldige vrouw iets heel anders teweegbrengt dan een abortus. In vers 27 staat: “Haar buik zal opzwellen en haar heup invallen, en die vrouw zal te midden van haar volk tot een vervloeking zijn”. De vrouw zal dus een vervloeking zijn als gevolg van het feit dat haar buik zal opzwellen en haar heup zal invallen. Met andere woorden: deze vrouw zal zichtbaar beschadigd zijn en men zal weten dat dit komt doordat zij deze test niet heeft doorstaan. Wanneer het om een abortus zou gaan, zou de vrouw (als ze het overleeft) na het herstel geen verdere tekenen vertonen die erop wijzen dat zij is vreemdgegaan.
Verderop in deze passage lezen we dat deze schade ook onvruchtbaarheid teweeg zal brengen. Daarbij is ook het vers meteen daarna interessant. Vers 28: “Echter, indien de vrouw zich niet heeft verontreinigd, maar rein is, dan zal zij vrij zijn, en zij zal vruchtbaar blijven”.
Hieruit blijkt dat het niet gaat om het beëindigen van een zwangerschap, maar om het beëindigen van de vruchtbaarheid. En als ze de vrouw onschuldig is, zal het bittere water haar niets doen en blijft ze vruchtbaar.
Concluderend kunnen we stellen dat deze passage een ritueel beschrijft waarmee de priester met Gods leiding kan openbaren of de vrouw is vreemdgegaan. Ze zal in dat geval ziek worden, waarschijnlijk getekend zijn voor het leven en ze zal onvruchtbaar worden. Dit alles zal haar tot de draagster van een zichtbare vloek maken. Het is niet plausibel om te veronderstellen dat God zich met deze test zou richten op het eventuele ongeboren kind in haar baarmoeder, aangezien een zwangerschap ook van haar rechtmatige echtgenoot kan zijn. Ook wordt er nergens over een baarmoeder gesproken maar over een buik en een heup, oftewel de lichaamsdelen waarmee ze (indien schuldig) is vreemdgegaan.
Tot slot is het goed om te realiseren dat deze tekst een afschrikkende werking dient te hebben. De schande van een gang naar de hogepriester, om daar te moeten liegen over een zonde of deze moeten opbiechten, zal voor velen te groot zijn geweest. Hiermee kan het argument rondom Numeri 5 en abortus worden verbannen naar het land der fabelen. Er bestaat geen enkele aanleiding om te veronderstellen dat God hiermee een abortus wilde opwekken.
Deze gastbijdrage is met toestemming overgenomen van de website DeoVolenteNL. Het originele artikel is hier te vinden.
Voetnoten
Meest recente berichten
-
God in de natuur – Bespreking ‘Als een prachtig boek’
-
The First Nordic Creation Research Conference (7) Dr. Andy McIntosh – Some Observations Regarding the Thermodynamic Implications of the Endergonic Bonds in Living Systems
-
Biedt Deuteronomium 22:5 richtlijn voor genderdysforie?
-
Verplicht naar hartslag luisteren vóór abortus goed idee
-
Dr. Eric Boersma over de verhouding tussen geloof en wetenschap – Uitgelicht! 10 mei 2021