Het was in 2010 een beladen gebeurtenis die in alle stilte plaatsvond op het kerkhof bij het Kerkje aan Zee. Niet zo verwonderlijk, aangezien het hier om een gevoelige kwestie ging. Het ging hier om de herbegrafenis van enkele Urker schedels, die 133 jaar ervoor van de begraafplaats waren gehaald en in 2010 dus alsnog hun laatste rustplaats vonden.
In het nieuwe nummer van Weet Magazine, dat in de eerste week van oktober is verschenen, staat een vijf pagina’s tellend artikel over deze schedelroof. Plaatsgenoot Tiemen Roos, tevens lid van Comité Urker schedels, wordt hierin geïnterviewd door eindredacteur Johan Démoed. Rond eind negentiende, begin twintigste eeuw waren wetenschappers erg gebrand op het verzamelen en bestuderen van menselijke schedels. Voornamelijk gemeenschappen waarvan men vermoedde dat er weinig inmenging van buitenaf was, zoals Urk, werden interessant. Zes Urker schedels belandden zo in de collecties van Leiden, Utrecht en het Duitse Göttingen. Een paar Urkers richtten, toen dit bekend werd in 2007, een comité op, dat alles op alles zette om de Urker schedels terug te krijgen. Hoe de schedels in de collecties van Leiden en Göttingen zijn beland is niet duidelijk, maar van de drie in de Utrechtse collectie is dat wél helder. Tiemen deelt het bijzondere verhaal hiervan. Verder wordt er ingegaan op het sociaal darwinisme en het gevaar hiervan, en ook komt het wonder van Urk ter sprake. Vanaf 3 oktober ligt dit nieuwe nummer van Weet Magazine in de christelijke boekhandels op Urk.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Het Urkerland. De volledige bronvermelding luidt: Redactie, 2023, Urker schedels in Weet Magazine, Het Urkerland 28 september 2023: 23 (artikel).
