Ongeboren leven verliest het in Frankrijk
Frankrijk is trots dat het als eerste land abortus in de grondwet verankert, schrijft Arthur Alderliesten, directeur van Schreeuw om leven. „Blijkbaar verwachten de Fransen dat andere landen volgen. Als het inderdaad net zo gaat als na de Franse Revolutie kunnen we onze borst natmaken.”
Frankrijk heeft het recht op abortus als fundamenteel recht in de grondwet verankerd (RD 5-3). Voor veel Fransen is dit een volgende historische mijlpaal op de weg van de vrijheid. Voor anderen vormt het echter een historisch, huiveringwekkend dieptepunt. Het doden van pril menselijk leven wordt verankerd als fundamenteel recht. In een grondwet staan de meest fundamentele waarden van een samenleving. Abortus is er blijkbaar zo een, volgens de meerderheid van de Fransen.
Het Franse parlement stemde in met een overweldigende meerderheid. 780 stemmen voor, 72 tegen. Dus 92 procent voor, 8 procent tegen. Het tekent de verhoudingen. De mensen die pal staan voor de beschermwaardigheid van het leven vormen in West-Europa een steeds kleiner wordende minderheid.
In een democratie kan het betekenen dat je dan het nakijken hebt. In een democratie kan het ook betekenen dat de waarheid het nakijken heeft. Of dat het meest kwetsbare niet hartstochtelijk wordt beschermd, maar dat het onbarmhartige recht van de sterkste of van de meerderheid domineert.
Franse Revolutie
Saillant gegeven is dat het Franse parlement voor deze stemming speciaal naar het paleis van Versailles was getogen. Een historische plaats, die eraan meewerkt om deze gebeurtenis diepgaander te duiden. De laatste Franse koning, Lodewijk XVI, woonde er samen met zijn vrouw koningin Marie Antoinette, totdat zij in het revolutiejaar 1789 door het volk gevangen werden genomen, door een volkstribunaal ter dood veroordeeld werden en onder de guillotine onthoofd werden.
Dat kwam niet helemaal uit de lucht vallen. In de maanden ervoor vonden verschillende revolutionaire gebeurtenissen plaats. De bekendste is de bestorming van de Bastille (gevangenis in Parijs) op 14 juli 1789. Op 4 augustus werden in een wetgevende vergadering de oude rechten afgeschaft en op 26 augustus werd de verklaring van de rechten van de mens en de burger gepresenteerd.
Zo’n 6000 vrouwen uit Parijs gingen op 5 oktober 1789 naar het koninklijk paleis in Versailles. De hongerlijdende bevolking eiste brood, sleepte de koning en de koningin naar Parijs en doodde hen daar. Zo werd 1789 het jaar van de revolutie.
Zelfbeschikkingsrecht
De slogan van de Franse Revolutie was: ”Ni Dieu, ni maître” (Geen God, geen meester). De revolutionaire geest streefde, vrijwel nietsontziend, naar vrijheid. Het decor van de revolutionaire geest werd gevormd door het paleis van Versailles. Het paleis is nu, in maart 2024, het decor waarin niet alleen gestemd werd over abortus als grondrecht, maar waarin de realisering ervan ook feestelijk werd verwelkomd.
De hervormde hoogleraar F.O. van Gennep schreef in zijn boekje ”De terugkeer van de verloren Vader” (1989) dat de Franse Revolutie werd gekenmerkt door zowel de moord op de koning als de moord op God. Deze beide tegelijk vormden de ”vadermoord”, die noodzakelijkerwijs leidde tot een vaderloze samenleving. De rol van de Vader werd ingenomen door ideologieën, waaronder ook het feminisme. In Nederland profileerde het feminisme zich in de jaren zeventig met de leus ”De vrouw beslist!” We zien dat het effect ervan nu tot het uiterste wordt doorgevoerd: het recht om andermans leven te doden ten behoeve van de eigen vrijheid.
Frankrijk heeft de autonomie van de vrouw vrijwel absoluut gemaakt. Het zelfbeschikkingsrecht wordt niet eens meer als waarde afgewogen tegen de waarde van (de beschermwaardigheid van) het ongeboren leven. Het ongeboren leven is uit het blikveld verdreven.
De ambiance van het paleis van Versailles, waar deze geschiedenis is geschreven, is een teken aan de wand. Uiteindelijk leidt het verlichtingsdenken tot een mensbeeld waarin de mens zichzelf vernietigt. Wat kort door de bocht: ”Geen God, geen meester, geen beschermwaardigheid van (ongeboren) menselijk leven”. „De barmhartigheid van goddelozen is meedogenloos”, sprak koning Salomo (Spreuken 12:10b).
Revolutiegeest
De Fransen melden steeds niet zonder trots dat zij het eerste land ter wereld zijn dat abortus als fundamenteel recht in de grondwet heeft vastgelegd. Blijkbaar verwachten ze dat andere landen zullen volgen. Als het inderdaad net zo gaat als bijna 250 jaar geleden, na de Franse Revolutie, kunnen we onze borst natmaken. De geest van de revolutie kreeg vrijwel geheel Europa in de greep. Laten we daarom maar doen wat een van mijn collega’s uit Parijs mij voorhield toen ik contact met hem zocht rond de Franse abortusperikelen. Hij wees op de bekende uitspraak van de Spaanse geestelijke Ignatius van Loyola (1491-1556): „Doe alsof alles van jou afhangt en bid alsof alles van God afhangt.”
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Alderliesten, A., 2024, Ongeboren leven verliest het in Frankrijk, Reformatorisch Dagblad 53 (288): 26-27 (artikel).
Abortuspropaganda ten koste van de waarheid bij NPO
De Franse aanvaarding van het voorstel om het recht op abortus op te nemen in de grondwet is voor de proabortusbeweging zeer belangrijk. De promotie van de Franse beslissing draait op volle toeren en mag daarom wat kosten, zelfs de waarheid.
Het was te verwachten dat de proabortuslobby in andere landen deze stap van Frankrijk zou aangrijpen om ook in eigen land te pleiten voor navolging. Zo ook in Nederland.
Standpunt.nl, een veelbeluisterd radioprogramma van KRO-NCRV, maakte op 5 maart er gelijk een programma over. Voorafgaand aan elke uitzending wordt ’s ochtends een stelling op internet geplaatst, waarop men met ”eens” of “oneens” kan reageren. De stelling was deze keer: ”Het recht op abortus moet ook in Nederland in de grondwet”. Bij zo’n beladen onderwerp kun je er natuurlijk op rekenen dat voor- en tegenstanders via sociale media de stelling extra aandacht geven.
Abortus als „zorg”
Een paar mensen waren vooraf uitgenodigd om in het programma te reageren. Zoals Joris, een zoon van een ”Dolle Mina”, die zich duidelijk uitsprak vóór de stelling. Hij vond het onbegrijpelijk dat de strijd voor het recht op abortus weer gevoerd moet worden in Nederland.
Alina Chakh van de prochoicestichting AVA kwam uitgebreid aan het woord. Ze bracht naar voren dat de stap in Frankrijk voortkomt uit de kracht voor het opkomen voor zelfbeschikking van de vrouw en maakte zich zorgen dat abortus zo wordt gecriminaliseerd. De stap is een goed wapen tegen de onrust die de antiabortusbewegingen wel degelijk teweegbrengen.
Lilian Ploumen van ”She Decides” vertelde dat de angst voor wat er in Amerika, in Polen en in Hongarije is gebeurd het begrijpelijk maakt dat deze stap in Frankrijk is genomen. Ze zei dat er in Amerika steeds meer beperkingen rond abortus komen, tegen de wil van de meerderheid van de Amerikanen in. Wat haar betreft is abortus „zorg” en moet het daarom uit het Wetboek van Strafrecht.
Djoeke Gerding, voorzitter van de stichting Samen naar de kliniek, was uiteraard ook ontzettend blij met de beslissing in Frankrijk. Ze lichtte haar werk, het begeleiden van vrouwen naar de kliniek, toe. Haar stichting gaat met vrouwen die een abortus willen mee om hen langs de „intimidanten” te begeleiden. Djoeke geeft aan dat internationale samenwerking nodig is omdat vrouwen door gebrek aan abortuszorg kunnen komen te overlijden.
Door de strot
Een aantal luisteraars van het programma Standpunt.nl kwam telefonisch aan het woord om hun mening te geven. Lisca was het hartgrondig met de stelling eens. Jan Schrijver mocht zeggen dat de grondwet daar niet voor bedoeld is. Frans gaf aan dat het recht op euthanasie dan ook vastgelegd moet worden in de Grondwet, zodat artsen zich daar niet meer schuldig over hoeven te voelen. Elke Slagt-Tichelman van Groenlinks/PvdA was het eens met de stelling, want abortus is volgens haar zorg en hoort niet thuis in het Wetboek van Strafrecht.
Als laatste kwam Chris Zijdeveld aan het woord, een vast panellid van Standpunt.nl. Hoe eerder, hoe liever wordt in Nederland abortus in de Grondwet verankerd, was zijn reactie. De kleine christelijke partijen onthouden vrouwen waar ze recht op hebben. Deze kleine christelijke partijen denken met een vermeende God ons zaken door de strot te kunnen drukken.
De boodschap van KRO-NCRV Standpunt.nl is duidelijk. Alle mensen die aan het woord kwamen, waren vóórstanders van abortus. Vanuit de politiek, vanuit de proabortusorganisaties en vanuit de selectie van de bellers en e-mailers in het programma.
Toch wel heel opmerkelijk. De uitslag van de peiling onder de luisteraars werd niet genoemd. Iets wat ze normaal wel doen. De uitslag van de peiling was waarschijnlijk niet wat ze hadden voorbereid. Van de 2935 uitgebrachte stemmen was 72 procent het oneens met de stelling. Toch kwamen enkel voorstanders aan het woord.
Pure propaganda
De angst voor de uitwerking van prolifeacties, zoals Alina Chakh dat benoemde, zit er diep in als NPO-programma’s pure proabortuspropaganda brengen en ondertussen de uitkomst van hun eigen peiling negeren. Het laat zien dat prolifeorganisaties te maken hebben met een geestelijke strijd. Leugen tegenover waarheid. De verankering van abortus in de Grondwet is een „right to kill people”, zoals het onlangs werd omschreven bij de manifestatie One of Us in Brussel. De volgende stap is abortus verankeren in het handvest van de EU. Daar is men al mee begonnen.
Het mag duidelijk zijn, uw gebed voor de ongeboren kinderen en de prolifeorganisaties is dringend nodig.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2024, Abortuspropaganda ten koste van de waarheid bij NPO, Reformatorisch Dagblad 53 (297): 24 (artikel).
De leegte voorbij? – Een kort briefje in het Reformatorisch Dagblad
Op 28 februari stemde de Franse Senaat in met het wetsvoorstel om abortus in de grondwet te verankeren (RD 29-2). Even eerder attendeerde mijn dochter mij op het boek ”De leegte voorbij” (Esther van Fenema en Joost Röselaers, 2023). De titel bleef haken en door het Franse besluit moest ik denken aan het boek ”Het despotismus zich uit het liberalismus ontwikkelende” (1846) van de Messiasbelijdende Jood A. Capadose.
Capadose onderscheidt drie tijdperken in de zondeval: 1. verleidingsfase; 2. scheidingsfase; 3. onderwerpingfase. Hij trekt een parallel tussen de val van het eerste mensenpaar en de val van de „gehele wereld”. De zondeval maakte de gevallen mens los van God en bracht hem onder de slavernij van de satan. De Europese volkeren, met Frankrijk nu voorop, scheiden zich door antichristelijke wetten van God af en halen hetzelfde juk over zich heen (naar Capadose, door mij geplaatst in onze tijd, publicatie in voorbereiding).
Kenmerkend voor de secularisatie is het gebrek aan zingeving: de leegte. Maar deze leegte wordt mijns inziens opgevuld: de onreine geest van de mens keert terug en zeven geesten, bozer dan hijzelf, met hem (Mattheüs 12:45). Europa wacht de derde fase: het tijdperk van onderwerping aan de macht van de satan. Het liberalisme baart het despotisme van de antichrist! Op zondag 3 maart zongen we: „Behoud ons, Heer’ der legermachten, zo zullen w’ ons voor afval wachten” (Psalm 80:11 berijmd). Alleen met en door Hem is er toekomst!
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Kooij, H. van der, 2024, De leegte voorbij?, Reformatorisch Dagblad 53 (288): 26.
Beëindigen ongeboren leven is géén zorg en géén mensenrecht
Als abortus uit het strafrecht verdwijnt, verdwijnt het fundament onder de abortuswetgeving. Mannen die hun partner tot een illegale abortus dwingen, kunnen dan gemakkelijker vervolging ontlopen. En ongeboren kinderen verliezen wéér een stuk bestaansrecht.
Het nieuwe wetsvoorstel dat abortus verder moet destigmatiseren, heet ”Abortus is zorg”. De Kamerbehandeling van een burgerinitiatief hierover leverde in 2023 geen meerderheid op. Maar Corinne Ellemeet (GroenLinks-PvdA) gaf niet op en diende, als laatste grote bijdrage aan haar werk als Kamerlid, opnieuw een wetsvoorstel in. Ze gaat daarin zelfs nog een stuk verder.
Het bijkomende doel is nu om abortus geheel onder zorg te laten vallen. Dat doet het wetsvoorstel door de Wet afbreking zwangerschap (Wafz) te ontmantelen en onder te brengen bij verschillende bestaande wetten in de zorg. Daarmee zou er geen aparte abortuswet meer zijn en verdwijnt iedere morele terughoudendheid rond abortus. Zo’n ontwikkeling zou desastreus zijn voor de toch al wankele positie van ongeboren kinderen, maar ook voor vrouwen.
De aanleiding voor dit vergaande wetsvoorstel is vooral ideologisch. In de memorie van toelichting wordt gesproken over de stigmatisering die artikel 296 van het Strafrecht (Sr) op abortus zou leggen. Sommige vrouwen en artsen zouden druk ervaren door hun betrokkenheid bij iets wat formeel wordt verboden.
Ellemeet verwijst voor deze claim naar de twee evaluaties van de abortuswet, uit 2005 en 2020. Maar de oplettende lezer ziet dat dit standpunt slechts wordt uitgedragen door een klein aantal bevraagde organisaties binnen de abortuspraktijk.
Kennisprobleem
Als gevoel de crux van het wetsvoorstel is, en niet een dreigend gevaar voor de toegang tot abortus, ligt het probleem mogelijk bij de algemene kennis over abortus. Dit is iets waar prolifeorganisaties al langer voor waarschuwen. Zo is het van belang te weten dat de wetsconstructie rond abortus juist volgens de genoemde evaluaties goed functioneert. Artsen dienen zich te houden aan de eisen van de Wafz en dat lukt al veertig jaar zonder uitzondering als het gaat om de behandeling zelf. Vrouwen die stigmatisering ervaren, halen mogelijk rust uit het feit dat zij nooit strafbaar zijn voor een abortus die zij ondergaan.
Verder dan dit hoeven deze gevoelens niet te worden getemperd. Want waarom zou het onterecht zijn dat abortus strafrechtelijke dreiging opwekt bij de betrokkenen? Het gaat niet louter om gezondheidszorg, zoals Ellemeet doet voorkomen. Natuurlijk, bij abortus komt dikwijls medisch instrumentarium kijken. Ook zijn er maatregelen rond hygiëne, informatievoorziening en nazorg. Maar wie beweert dat abortus volledig kan worden gevat met het begrip ”zorg” neemt een loopje met de werkelijkheid. Het beëindigen van een menselijk leven zorg noemen, vereist veel acrobatiek om het ongeboren kind te vermaken tot een klompje cellen dat mijlenver afstaat van de biologische mens. De embryologie leert dat zo’n visie thuishoort in een sprookjesboek, niet in een wetboek van de Nederlandse staat.
Kwaadwillende mannen
Vrouwen worden dus nooit vervolgd voor abortus. Artsen slechts als de brede kaders van de Wafz worden overschreden. Kwaadwillende partners vallen echter wel onder de huidige wet en kunnen worden gestraft. Het stiekem toedienen van een abortuspil via het eten van een zwangere vrouw leidde in tien jaar tweemaal tot een veroordeling, waarbij artikel 296 Sr steeds cruciaal bleek voor de bewijslast.
GroenLinks-PvdA beweert echter dat artikel 82 Sr voldoende bescherming biedt aan vrouw en ongeboren kind. De partij wijst hiervoor op de vergelijkbare strafmaat in beide artikelen. Wat de indiener echter vergeet, is dat artikel 82 Sr vereist dat de „afdrijving of dood van de vrucht” is komen vast te staan. Dat is een stuk moeilijker te bewijzen dan een handeling die kán leiden tot abortus, zoals artikel 296 Sr voorschrijft.
Dubbel motief
Ellemeet zegt de (strafrechtelijke) druk voor vrouwen en artsen te willen reduceren, maar haalt juist cruciale vormen van bescherming onderuit. Dat is buitengewoon opmerkelijk in een tijd waarin we steeds meer weten over grensoverschrijdend gedrag van mannen richting vrouwen. Maar het wetsvoorstel heeft mogelijk ook een toekomstig doel. Binnen het Europees Parlement wordt regelmatig geclaimd dat abortus een officieel mensenrecht moet worden. Die droom kan nog lastig blijken als prominente lidstaten, zoals Nederland en België, abortus nog steeds in het strafrecht hebben.
Dit maakt het wetsvoorstel zo mogelijk nog gevaarlijker. Naast het feit dat de wereld weer een stukje onveiliger wordt voor ongeboren kinderen en vrouwen, wordt de weg vrijgemaakt naar een Europa waarin abortus niet meer zonder gevolgen kan worden aangekaart. Wie dat zou doen, zou immers tornen aan een mensenrecht. Een mensenrecht om te doden. Welke kant Europa kiest, hangt er mogelijk van af of Nederland zich vastbijt in de vaste overtuiging dat levensbeëindiging nooit normaal medisch handelen kan zijn.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Develing, C., 2024, Beëindigen ongeboren leven is géén zorg en géén mensenrecht, Reformatorisch Dagblad 53 (272): 33 (artikel).
‘Pulsating Hormones: Life’s forgotten pacemakers’ – Neuroendocrinoloog dr. Tim Wells op 5 april 2024 D.V. te gast in livestream van CMI
Op 5 april 2024 D.V. is dr. Timothy Wells, neuroendocrinoloog aan Cardiff University, te gast in de livestream van Creation Ministries International om daar te spreken over ‘Pulsating Hormones: Life’s forgotten pacemakers’. De livestream zal via Zoom uitgezonden worden om 20:30 uur plaatselijke tijd (Midden-Europese zomertijd).1
Een goede hormoonhuishouding is van cruciaal belang voor het leven. Mensen waarvan deze hormoonhuishouding verstoord is, kunnen het hele leven lang hiermee last hebben. Gelukkig is er medisch tegenwoordig veel mogelijk. Dr. Tim Wells zal in zijn lezing hoogstwaarschijnlijk echter verder wijzen: naar de Schepper van hemel en aarde. Wells zal pulsatiele hormonen beschouwen als Intelligent Ontwerp van God de Schepper. Net als het hart pulseert ons endocriene systeem ook. In de lezing valt, volgens de samenvatting, de impact van pulsatiele hormonen voor ons leven op. Wells hoopt in zijn lezing in te gaan hoe deze pulsaties ontstaan en maar ook wat er kan gebeuren als dit niet in balans is. Daarom: ‘Pulsatiele hormonen: De vergeten pacemakers van het leven’. Een interessante Engelstalige lezing, vooral voor medische studenten en academici. Het wordt door ons bijzonder aanbevolen om experts te laten spreken over onderwerpen binnen hun eigen vakgebied. Het zou mooi zijn als deze lezing, net als de vorige, opgenomen kan worden. De vorige keer sprak dr. Wells over ‘Embryonic Development of Reproductive Control in Mammals: An Achilles’ Heel for Evolution’.2
Voetnoten
‘Global Evidence for a High Cenozoic Flood Boundary’ – Dr. Timothy Clarey sprak voor de livestream van Logos Research Associates
Dr. Timothy Clarey is de huisgeoloog van Institute for Creation Research en deed een groot deel van zijn leven onderzoek naar geologische verschijnselen. Hij een voorstander van de zogenoemde ‘High-Cenozoic Flood Boundary’. Deze visie steekt hij niet onder stoelen of banken. Afgelopen week was hij te gast in de livestream van Logos Research Associates om daar delen van zijn werk te presenteren.
Onder de video staat een uitgebreide beschrijving (in het Engels):
This presentation will focus on global geological and geophysical evidence that indicate the Noahic Flood deposited the bulk of the Cenozoic. It will begin with a discussion of the amount of seafloor created after the K-Pg boundary and continue with a discussion of the massive volume of sediment deposited globally during the Cenozoic. In addition, most of the world’s mountain ranges were uplifted during the Cenozoic. It examines key Biblical locations, including Turkey and the Middle East, where marine rocks are found continuous from the Cretaceous up through the Upper Cenozoic. Many other evidences will also be presented, like extensive offshore and onshore coals deposited in the Cenozoic and the Whopper Sand in the Gulf of Mexico. These are best explained as part of the Flood. The geophysical data indicate the Flood mechanism (CPT) was not over or slowing down until the end of the Cenozoic. All of these data, the massive uplift of mountains and basin subsidence, the plate motion and collision, and the deposition of roughly one-third of the Phanerozoic rocks during the Cenozoic indicate the Flood ended at about the N-Q boundary (Neogene-Quaternary).
Hongaren beleggen conferentie en andere creationistische activiteiten met Lucien Tuinstra als hoofdspreker
Op 13 april 2024 D.V. wordt er een scheppingsconferentie gehouden in Orgovány (Hongarije). Orgovány is een dorp in de buurt van de stad Kecskemét. Het dorp heeft zowel een dinopark als een creationistisch marien museum. Sprekers op de genoemde scheppingsconferentie zijn Donátné Fiscor, Barbara Kardós en Lucien Tuinstra. De thema’s hebben betrekking op de scheppingsleer, het scheppingsonderwijs en de gevolgen daarvan voor het wetenschappelijk wereldbeeld.1
Dagprogramma
De conferentie start om kwart voor negen in de ochtend met de registratie. De dag wordt begonnen door Donátné Ficsor. Hij zal het programma doorlopen en ook aandacht geven aan het Hongaars-creationistische tijdschrift (een vertaling van het bekende Creation Magazine). Vanaf tien uur spreekt Lucien Tuinstra over vragen die de mensen altijd stellen (en ook hebben) rond de schepping. Na een korte pauze spreekt Lucien Tuinstra voor de tweede keer, ditmaal over de geologische aanwijzingen voor een wereldwijde zondvloed. Voor de lunch is uitgebreid de tijd genomen. Om tien voor half drie in de middag spreekt docente biologie en scheikunde en theologe Barbara Kardos over scheppingsonderwijs in Hongarije. Na een korte pauze spreekt Lucien Tuinstra om tien voor half vier over dat alle mensen van één mensenpaar afstammen: Adam en Eva. Aansluitend is er vanaf tien voor half vijf gelegenheid om vragen te stellen aan Lucien Tuinstra. Om zes uur is het congres afgelopen. Als bonus is het mogelijk om na zes uur een christelijk concert in het dorpshuis bij te wonen.2 Naast dit programma zijn er ook kinderactiviteiten gepland, zodat deze dag geschikt is voor het hele gezin. De toegang tot deze conferentie is gratis. Aanmelden is wel noodzakeli.jk, dat kan via de, in de voetnoot genoemde, link.3 De organisatie heeft al bekend gemaakt dat de volgende conferentie plaats zal vinden op 5 april 2025 D.V. Hoofdspreker is dan de eveneens aan CMI verbonden docent en predikant Philip Robinson (M.Div.).
Tournee
In de Ministry Calendar van Creation Ministries International (CMI) wordt ook melding gemaakt van enkele geplande evenementen (een tournee) in Hongarije. Lucien Tuinstra gaat van donderdag 11 april 2024 tot en met zondag 14 april 2024 D.V. op tournee in dit Oost-Europese land. Naast deelname aan een conferentie op zaterdag 13 april 2024 D.V. spreekt hij nog op diverse locaties.4 Zo spreekt hij op donderdag 11 april 2024 D.V. voor een groep studenten aan de Universiteit van Szeged. Op vrijdag 12 april 2024 D.V. ontmoet hij leerlingen in het creationistische mariene museum ‘Hollósi Búvár Birodalom’ in het dorp Orgovány.5 Op zondag 14 april 2024 D.V. is hij in de ochtend in Boedapest6 (Punkosdi Gyulekezet) en in de middag in Székesfehérvár7 (Lehetosgek Haza). Hij spreekt daar resp. over de geologische aanwijzingen voor een wereldwijde zondvloed en antwoorden op vragen over de schepping.8 Mochten er in Hongarije wonende Nederlanders of Nederlandstalige Hongaren zijn, die een kort verslag van deze conferentie of dit tournee willen schrijven voor ‘Oorsprong’, dan houden wij ons aanbevolen. Neem dan contact op via ons contactformulier.9
Voetnoten
Opent de evolutietheorie de deur voor abortus en eugenetica?
Jaarlijks vinden in Nederland ongeveer 30.000 zwangerschapsafbrekingen, ofwel abortussen, plaats. Deze ingreep werd in 1984 gelegaliseerd toen de Wet Afbreking Zwangerschap uit mei 1981 van kracht werd.1 Een belangrijke aanleiding voor deze wet was de eis van, in het bijzonder feministische, vrouwen om ‘Baas in eigen Buik’ te zijn. De vrouw moet een keuze mogen maken aangaande wat er met, en in, haar lichaam gebeurt, inclusief de keuze voor de beëindiging van de zwangerschap.
Hoewel veel christenen abortus als moord bestempelen, blijkt de meerderheid van de Westerse wereld deze visie niet te delen. Een christen zal betogen dat het mens-zijn begint op het moment van bevruchting, terwijl voorstanders van abortus over het algemeen zullen zeggen dat het mens-zijn pas later begint, maar wanneer dat dan precies is blijft een punt van discussie. Er zijn er zelfs, die zover gaan dat zelfs na de geboorte een baby nog geen persoon is. Op basis daarvan is het dat bijvoorbeeld Singer pleit voor het recht van ouders om zelfs hun geboren gehandicapte baby’s te mogen doden (p. 122 in noot2). Ook in Nederland werd in 1999 een dergelijke visie gepredikt door cultuurfilosoof Rietdijk3 en in Canada is abortus tot 9 maanden zwangerschap legaal! (p. 372 in noot4). Dit verschil in visie is cruciaal omdat een persoon rechten heeft, terwijl een non-persoon geen rechten heeft! Een van de belangrijkste redenen om het ontwikkelende embryo geen persoonsstatus toe te kennen is de zogenaamde biogenetische grondwet welke stelt dat de embryonale ontwikkeling de evolutionaire ontwikkeling herhaalt. Hoewel deze grondwet al in de 19e eeuw werd ontkracht, vindt deze nog steeds veel weerklank en geeft een ogenschijnlijk wetenschappelijke onderbouwing van het ontkennen van het persoon-zijn van een menselijk embryo. Op een bepaald moment in de ontwikkeling wordt de baby bijvoorbeeld geacht in een visstadium te zijn. ‘Daar niemand problemen heeft met het doden van een vis, is er dus ook geen probleem met het doden van een menselijk embryo’, gaat de redenering. Maar wanneer wordt een embryo dan mens? Hoewel veel pro-choice vrouwen bij voorkeur spreken over ‘de foetus’ in plaats van hun baby, zijn ook zij zich er vaak terdege van bewust dat abortus het doden van een baby is!5 Misschien denkt men dat abortus over het algemeen gepleegd wordt om medische redenen, bijvoorbeeld omdat het leven van de moeder in gevaar is, het ontwikkelende kind een ernstige afwijking heeft, of het resultaat is van een verkrachting. De statistieken laten echter zien dat slechts 4.6% van alle abortussen om medische redenen worden uitgevoerd, en de rest vanwege redenen als: geen kinderwens, te weinig geld, geen energie, gezin compleet etc.6 Het gaat dus niet meer om de ‘sanctity of life’ maar de ‘quality of life’ en in het bijzonder de ‘quality of life’ van de moeder. De evolutietheorie veronderstelt dat de huidige levensvormen afstammen van een eencellige voorouder. In deze visie moet de evolutie dus een enorme scheppende kracht hebben. Het belangrijkste mechanisme, de belangrijkste scheppende kracht zo men will, van evolutie is natuurlijke selectie. De natuur, zegt men, heeft díe organismen geselecteerd die het beste overleven en nakomelingen voortbrengen.
Eind 19e en begin 20e eeuw kwam men op het idee de natuur een handje te helpen door zelf te gaan selecteren wie wel en wie niet kinderen mag hebben; ‘eugenetica’. Op de poster voor de Internationale Eugenetica Conferentie van 1921 stond: ‘Eugenetica is het zelf-sturen van de menselijke evolutie’. In de Verenigde Staten leidde dit in het begin van de vorige eeuw tot sterilisatie wetgeving, en voorstellen tot beperking van immigratie en huwelijk van zogenaamd minderwaardige rassen om daarmee het menselijk ras te verbeteren.7 De eugenetica bereikte echter zijn dieptepunt in Nazi Duitsland waar men niet alleen mensen steriliseerde, maar er ook niet voor terugdeinsde om systematisch mensen die niet aan de selectiecriteria van de Nazi’s voldeden te vermoorden. Wellicht zal men zeggen dat zoiets heden ten dage niet meer gebeurt, maar met de ontwikkeling van de prenatale diagnostiek is de eugenetica, weliswaar niet op dezelfde manier als in Nazi Duitsland, weer in opkomst! Er is een reëel gevaar dat de gezondheidszorg wel de prenatale diagnostiek, maar niet de zorg voor een gehandicapt kind zal vergoeden als de diagnose al prenataal was gesteld, of als prenatale diagnostiek was geweigerd! De huidige abortuspraktijk heeft de deur voor de eugenetica geopend.8 Abortus wordt nu al merendeels uitgevoerd zonder medische indicatie.9 De pre-natale diagnostiek is in staat meer en meer, in het bijzonder genetische, afwijkingen vast te stellen. Dit zal ongetwijfeld leiden tot een toename in het aantal abortussen om de geboorte van baby’s met afwijkingen uit te sluiten; men zegt wel ‘preventie’. Maar niets wordt hier voorkomen; er wordt prematuur een eind aan het leven van een mens gemaakt. En, wie bepaalt wat als een afwijking gezien moet worden?
Overweging
In Cyprus leidde abortus op grond van pre-natale diagnose van thalassemia, een bloedziekte, er toe dat er sinds de introductie van het programma geen baby’s met deze bloedziekte meer werden geboren.10 Vanuit de optiek van een evolutionist, voor wie een embryo vergelijkbaar is met bijvoorbeeld een vis, is dit niet alleen een groot succes, maar ook een demonstratie van de potentie van de hedendaagse eugenetica! De evolutie, en het materialisme, is dus de filosofie of wereldbeschouwing die ruimte schept voor abortus en eugenetica. Wanneer men echter erkent, zoals zelfs veel pro-choice activisten erkennen, dat vanaf de bevruchting er sprake is van een mens – een persoon – dan is elke voortijdige beëindiging van de zwangerschap, op welke manier dan ook, onacceptabel!
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Leef. De volledige bronvermelding luidt: Degens, H., 2016, Opent de evolutietheorie de deur voor abortus en eugenetica?, Leef 32 (2): 12-13.
‘Want wij weten dat het ganse schepsel tezamen zucht…’ – De Kanttekeningen bij de Statenvertaling over Romeinen 8:19-22
Waar komt het lijden bij dieren vandaan? Is dat één van de gevolgen van de zondeval, of is dierenleed zo geschapen? Binnen het scheppingsdebat is dat onderwerp van discussie. Creationisten zijn het er over het algemeen met elkaar over eens dat dierenleed een gevolg is van de zondeval. Theïstische evolutionisten zijn het er over het algemeen met elkaar over eens dat dierenleed geen gevolg is van de zondeval.1 Sommigen geven in de discussie aan dat dieren wel pijn kunnen hebben, maar daaraan niet lijden.2 Een van de kernteksten in deze discussie is Romeinen 8 vers 19-22. Hoe leggen de Kanttekeningen bij de Statenvertaling deze teksten uit?3
Statenvertaling
De Statenvertaling vertaalt Romeinen 8 vers 19-22 als volgt:
”19. Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods. 20. Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen, niet gewillig, maar om diens wil die het der ijdelheid onderworpen heeft; 21. Op hope dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods. 22. Want wij weten dat het ganse schepsel tezamen zucht en tezamen als in barensnood is tot nu toe.”
De Kanttekeningen bij de Statenvertaling
De Kanttekeningen bij de Statenvertaling bevatten een verhelderende uitleg bij deze teksten. Daarnaast geven ze vertaalkeuzen weer en geven ze bovendien aan hoe iets anders (of: ook wel) vertaald kan worden. De kanttekeningen 56 tot en met 60 geven uitleg bij de bovengenoemde teksten. Het eerste ‘want’ in vers negentien kan vanuit het Grieks ook vertaald worden als ‘want het verlangen’ of ‘verbeiden des schepsels met opgestoken hoofde verwacht’ etc. Er wordt voor deze vertaling ook verwezen naar Filippenzen 1: 20.4 Als er gesproken wordt over schepsel dan gaat het over de schepselen van hemel en aarde. Dit schepsel is nu ‘tegen de eerste instelling Gods der ijdelheid (…) onderworpen’. Ze moeten nu de ‘kwade mensen (…) dienen’. Dit schepsel is ook grotendeels ‘der verderfenis om des mensen wil (…) onderworpen’. Maar het schepsel zal hiervan ‘ten uiterste dage wederom (…) verlost worden’. Hierbij wordt verwezen naar Handelingen 3:215 en 2 Petrus 3:12 en 13.6 Sommige uitleggers verstaan onder schepsel de mensen, zoals het geval is in Markus 16:15.7 De kanttekenaren kunnen hierin niet meegaan. Dit ‘kan niet bestaan, overmits de goddelozen daarnaar niet verlangen, en van de gelovigen bijzonder zal gehandeld worden (…). En dit voorbeeld is de tweede reden om de gelovigen tot lijdzaamheid te bewegen’.
Het schepsel is niet gewillig onderworpen. Dat is: ‘niet vanzelf, of naar de orde die God eerst in de schepping gesteld heeft; want geen schepsel zoekt zijn eigen verderf’. Hierbij wordt verwezen naar de verzen 38 en 39 van dit hoofdstuk.8 Het schepsel is hieraan onderworpen ‘om diens wil die het der ijdelheid onderworpen heeft’. Onderworpen om de ‘zonde der mensen wil’. “Waardoor ook naar Gods rechtvaardig oordeel de vloek over het aardrijk is gekomen, (…), en over alle creaturen die den mens in deze verdorvenheid moeten dienen, (…), en het misbruik des mensen onderworpen zijn.” Deze lange zin heeft twee verwijzingen: Genesis 3:179 en Mattheüs 5:4510. In vers 21 noemt Paulus het ‘op hope’. Eerder heeft de apostel gesproken over ‘verwachting’. Hoop is volgens de kanttekenaar ‘een lijdzame verwachting van enige zaak’. “En wordt hier alzo genaamd, omdat God deze algemene verlossing des schepsels van het verderf en misbruik des mensen beloofd heeft, waar de engelen en heilige zielen naar verlangen, (…), en de andere schepselen een natuurlijke genegenheid toe schijnen te hebben, hetwelk in het volgende vers bij gelijkenis een zuchten en barensnood wordt genaamd, waarop de verlossing wordt verwacht.” Hier wordt verwezen naar Openbaring 6:10.11 Sommige vertalers voegen het ‘op hope’ toe aan het voorgaande vers en beginnen dit vers (21) met ‘Want ook het schepsel…’. De Statenvertalers hebben daar echter zelf niet voor gekozen.
Afsluitend
De kanttekenaren maken verschil tussen de eerste orde (Gods schepping) en de wereld sinds de zondeval. Het ‘zuchten’ van het schepsel hoort niet bij Gods eerste instelling, maar is een gevolg van de zonde van de mensen. In de kanttekeningen wordt gesproken van de ‘verderfenis om des mensen wil’. Aan deze verderfenis is het schepsel, door toedoen van de mens, onderworpen. Dat het hier om de gevolgen van de zondeval gaat blijkt duidelijk uit de verwijzing naar Genesis 3:17. Het gaat bij ‘het schepsel’ niet om mensen, maar om alle wezens in het heelal (hemel en aarde). Het verlangen naar verlossing is ‘een natuurlijke genegenheid’ van deze schepselen, omdat geen enkel schepsel zijn eigen verderf zoekt.
Voetnoten
Voorlopig geen fysieke congressen of bijeenkomsten (meer) met ‘Fundamentum’
De afgelopen twee maanden waren lichamelijk (vooral cardiaal) zwaarder dan voorheen. Een infectie door het coronavirus veroorzaakte (waarschijnlijk) een ventrikeltachycardie en zorgde voor algehele malaise.1 Vanwege de broze lichamelijke gezondheid en het ontbreken van fysieke energie heb ik besloten om de komende tijd geen (fysieke) congressen of bijeenkomsten voor ‘Fundamentum’ te organiseren.
Momenteel sta ik op de wachtlijst voor een harttransplantatie. Als de Heere deze middelen zou willen zegenen, hopen we dat de kracht en energie weer terug zal keren. De Heere weet het! Concreet zal dit besluit betekenen dat het congres ‘Bijbel & Wetenschap’ 2024 van 23 november 2024 D.V.2 en de ‘Besloten Geologiebijeenkomst’ van 20 april 2024 D.V. niet door kunnen gaan.3 Dit is ook de reden waarom er de afgelopen twee maanden geen digitale nieuwsbrief is verschenen. Vanaf mijn bed is het gelukkig nog wel mogelijk om een digitale bijdrage te leveren aan het debat over ‘Geloof en Wetenschap’. Dagelijks proberen we via deze website een artikel te publiceren over dit thema of over medisch-ethische zaken. Gelukkig geeft de Heere nog de kracht en energie om dát wel te kunnen doen. Soli Deo Gloria!
Voetnoten
Meest recente berichten
-
Grens voor behandeling bij vroeggeboorte kan omlaag
-
Tijden rouwdienst en begrafenis ds. A. Moerkerken (1947-2024) bekend – Ook digitaal te volgen
-
Ongelooflijk bijzonder
-
‘Historisch revisionisme schadelijk voor de kerk’ – Is het klassieke scheppingsgeloof modern?
-
Is macroevolutie een opeenstapeling van een heleboel microevolutie?