Het is maandagmiddag 8 januari. Ik fiets over de Marsdijk met de straffe noordoostenwind in de rug. Het water in de Nederrijn staat hoog: tot tegen de Marsdijk. De lucht is blauw. Aan de overkant van de imposante watervlakte rust de Heuvelrug. Wat oostelijker Rhenen met haar koninklijk ‘potlood’ de Cuneratoren. Altijd mooi dit landschap.
Natuurlijk kijk ik ook nu uit naar vogels. Verwacht niet veel te zien daar de temperatuur wat onder nul is. En de gevoelstemperatuur ligt waarschijnlijk onder de tien graden! Ineens zie ik een vogel fladderen bij de dijk. Dalend op de ‘vloedlijn’, daar waar het water met aanspoelsel de dijk raakt. De kijker gepakt: een Oeverloper geeft acte de présence!
Waarneming. nl vermeldt voor 8 januari slechts drie andere locaties! Is toch een trekvogel? Klopt. De meeste Oeverlopers zijn lange-afstandstrekkers naar Afrika. Ze trekken in het najaar weg. Ze overwinteren vooral ten zuiden van de Sahara. Daar waar ze nijlpaarden en krokodillen tot buren kunnen krijgen (Vogelbescherming).
Dus deze vogel in de kou?: een bikkel! Waar zou die van leven? De vogel zocht – op zicht – voedsel in en bij het aanspoelsel. Oeverlopers eten dierlijk voedsel (vooral insecten en hun larven, spinnen, slakjes, wormen, ook wel plantaardig materiaal (Vogelbescherming). Geen makkelijke kost bij de kille temperatuur. Een Oeverloper foerageert bijna altijd alleen: is een echte individualist. Zal deze vogel daardoor in ons land, zo rijk aan individualisten, zijn blijven hangen? Dan maar hopen dat die niet van een koude kermis thuiskomt.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Het GemeenteNieuws. De volledige bronvermelding luidt: Kooij, H. van der, 2024, Wonderlijk dat samen (op)trekken, Het GemeenteNieuws 23 (4): 7.
