(Het artikel krijgt morgenvroeg D.V. nog een fijnafstemming)

‘We weten (nog) niet goed hoe dolomiet ontstaat, maar we vermoeden in een ondiepe (sub)tropische zee’, schreef ik in een niet-gepubliceerde reisgids.¹ Intussen zijn er in de creationistische literatuur twee artikelen verschenen² van atmosferisch wetenschapper Michael Oard (MSc.). Hierin wordt ook nagedacht over het ontstaan van dolomiet. Oard, die zich na zijn ijstijdenonderzoek veel met geologie beziggehouden heeft, geeft in die artikelen aan dat de zondvloed weleens de sleutel zou kunnen zijn voor dit dolomietprobleem. Nederlander ing. Stef J. Heerema en Brit dr. John D. Matthews reageerden in het lentenummer van het blad Creation Research Society Quarterly op deze artikelen van Oard.³

‘Letter to the Editor’

In 2020 en 2022 verschenen er van de hand van atmosferisch wetenschapper Michael J. Oard (MSc.) twee artikelen over het zogenoemde dolomietprobleem in resp. Journal of Creation en Creation Research Society Quarterly.⁴ Vliegtuigbouwingenieur ing. Stef J. Heerema en petroloog dr. John D. Matthews reageren middels een ‘Letter to the Editor’ in CRSQ op deze twee artikelen. Volgens hen zouden te twee artikelen tegenstrijdig zijn. In het eerste artikel zou Oard de zogenoemde evaporieten verklaren vanuit stollingsgesteenten⁵, maar in het tweede artikel juist een hydrothermaal ontstaan opvoeren.

Volgens de auteurs zou een ‘hot water flow’ van 150 graden Celsius niet kunnen bestaan in atmosferische condities (omdat er dan een druk van vijf bar nodig is). Daarnaast vragen zij zich af hoeveel water er nodig is om de huidige hoeveelheid dolomiet te verklaren. Bovendien stellen ze de vraag hoeveel energie er nodig is en of de ark van Noach daardoor niet gekookt werd. Ze geven met behulp van een paper die te vinden is in de bronnen van Oard de antwoorden. Er is gigantisch veel water nodig wat ook nog eens op 150 graden Celsius moet blijven en er is zoveel energie mee gemoeid dat de ark van Noach gekookt werd. Bovendien geven Heerema en Matthews aan dat het in de genoemde paper gaat om protodolomiet met minder magnesium dan ‘gewone’ dolomiet. Het laat daarmee dus niet zien dat je óók dolomiet kunt verkrijgen vanuit magnesiumrijk water. Heerema en Matthews vragen zich daarom af waarom Oard, in plaats van een oplossing aan te dragen, hiermee juist een groter dolomietprobleem creëert.

Het Vulkanisch Zoutmodel (dolomiet valt immers onder de zouten) zou volgens Heerema en Matthews wél een oplossing genereren.⁶ Hoe dat precies te werk gaat laten de auteurs onvermeld, maar ze geven aan dat dit in ieder geval maar een fractie van de warmte-energie vrijlaat.

Reactie van Oard

Michael Oard (MSc.) reageert in dezelfde CRSQ op deze ‘Letter to the Editor’.⁷ Hij geeft aan dat hij kritiek op zijn werk niet uit de weg gaat, maar toch wat in verwarring was door sommige statements in de brief van Heerema en Matthews. Oard geeft aan dat hij geen steun heeft gegeven aan het idee dat de zogenoemde evaporieten ontstaan zouden zijn als stollingsgesteenten. Hij geeft aan drie verklaringen te hebben geopperd: (1) hydrothermale stromen, (2) carbonaten zijn direct geschapen door God, (3) vanuit carbonaatrijke stollingsgesteenten. Volgens Oard zou ook een combinatie van deze factoren het ontstaan kunnen verklaren.

Oard geeft aan geen U-bocht te maken als het gaat om het ontstaan van dolomiet. In de aangehaalde paper van Arvidson en Mackenzie gaat het volgens Oard om een laboratoriumexperiment die uiteraard verschilt van de situatie tijdens de zondvloed.⁸ Hij bestrijdt de gedachte dat er atmosferische condities nodig zijn met dat hij niet dacht aan de huidige situatie, maar aan de situatie tijdens de zondvloed. De hitte zou een meer geordende dolomiet doen laten ontstaan, dat zien we tegenwoordig ook niet. De bron van magnesium zou ook geen probleem vormen, omdat zelfs het zeewater van tegenwoordig 10 tot 100 keer zoveel magnesium bevat. De bron van het magnesium in het zondvloedwater zouden de oceanen voor de zondvloed kunnen zijn, of door hydrothermale stromen, vulkanisme, oplossing vanuit de gesteenten etc. Het ontstaan van de kalken is mogelijk door middel van de drie, door Oard, al eerder genoemde oorzaken.

Het koken van het zondvloedwater zal volgens Oard ook wel meevallen. Het gaat immers om lokaal zeer heet zondvloedwater. Bovendien moet er volgens de atmosferisch wetenschapper rekening gehouden worden met Gods beschermende hand, Die de mensen en dieren in de ark beschermde. Oard geeft aan dat hij er nog niet uit is of evaporieten ontstaan zijn als stollingsgesteenten of op een andere wijze. Evaporieten die tijdens de zogenoemde Messinian Salinity Crisis (Mioceen, Middellandse Zee) zijn ontstaan lijken, volgens Oard, het tegenovergestelde te laten zien. Oard geeft aan dat het ook kan dat dolomiet op een andere (voor ons (nog) onbekende) wijze is ontstaan. Volgens Oard moeten alle ontstaansmogelijkheden in detail onderzocht worden. Hij besluit zijn reactie met een verzoek tot meer creationistisch onderzoek naar evaporieten.⁹

Ten slotte

De conclusie van Oard kan ik van harte toejuichen: Er is veel meer onderzoek nodig aangaande het ontstaan van evaporieten. Het is goed dat we elkaar daarop uitdagen in de grotere creationistische tijdschriften. Heerema en Matthews zouden er goed aan doen om samen een paper voor te bereiden waarin ze de stelling dolomiet als stollingsgesteente verdedigen. Uit deze brief wordt niet duidelijk hoe hun voorstel in detail mogelijk is. Het dolomiet dat ontstaan is tijdens de zogenoemde Messinian Salinity Crisis kan als goede testcase hiervoor gebruikt worden.¹⁰ Bovendien is verder kijken ook nodig, omdat het Vulkanische Zoutmodel zeker óók niet zonder problemen is.¹¹

Voetnoten

1. Meerten, J.W. van, 2019, “Alles is altijd ingewikkelder” Geologiereis Hongarije 29 april 2019-3 mei 2019, niet-gepubliceerde reisgids. Ben bezig met een grondige revisie van de gids voor www.hongarijegeologie.nl.
2. Het gaat om: Oard, M.J, 2020, What is the origin of carbonates in sedimentary rocks?, Journal of Creation 34 (2): 19-20 en Oard, M.J., 2022, The “dolomite problem” solved by the Flood, Creation Research Society Quarterly 59 (1): 21-28.
3. Bron: Heerema, S.J., Matthews, J.D., 2023, Regarding the Paper on the Dolomite Problem, Creation Research Society Quarterly 59 (4): 252-253.
4. Zie voor de bronnen de voetnoot hierboven.
5. Voor wie niet bekend is met het begrip ‘evaporieten’: https://nl.wikipedia.org/wiki/Evaporiet.
6. Zie hier voor een overzicht van alle uitwerkingen van en reacties op het VZM: https://oorsprong.info/het-vulkanisch-zoutmodel-vzm-van-ing-stef-heerema-een-overzicht/.
7. Bron: Oard, M.J., 2023, Reply to Heerema and Matthews, Creation Research Society Quarterly 59 (4): 253-254.
8. Arvidson, R.S., Mackenzie, F.T., 1999, The dolomite problem: Control of precipitation kinetics by temperature and saturation state, American Journal of Science 299 (4): 257-288 (https://www.ajsonline.org/content/299/4/257).
9. Wat mij betreft het liefst met een expert die afgestudeerd of gepromoveerd is op een studie naar evaporieten.
10. Onbekend met dit fenomeen? Zie bijvoorbeeld: Lange, G.J., Krijgsman, W., 2010, Messinian salinity crisis: A novel unifying shallow gypsum/deep dolomite formation mechanism, Marine Geology 275 (1-4): 273-277 (https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0025322710001830).
11. Zie bijvoorbeeld: https://oorsprong.info/vragen-over-het-vzm-overzicht-3-waar-sta-je-zelf/. Of: Blom, J., 2021, Evaluating the origin of salt deposits and salt structures, Journal of Creation 35 (3): 125-129 (https://dl0.creation.com/articles/p149/c14993/j35_3_125-129.pdf) en de verdere uitleg daarbij: https://willemjanblom.wordpress.com/2021/11/04/salt-geology-in-the-journal-of-creation/.