‘Dinosaurus op de vlucht’ op Schooltv – Een leuke introductie voor kinderen op het thema ‘dino’s’
In Nederland ontbreekt veelal educatief filmmateriaal over dinosauriërs vanuit het creationistische uitgangspunt. Engelstalige filmpjes zijn voor de onder- en middenbouw van de basisschool niet geschikt, omdat ze de taal niet machtig zijn of de Nederlandse ondertitels nog niet (snel genoeg) kunnen lezen. Dat is een gemis voor bijbelgetrouwe basisschooldocenten en hun leerlingen. Ze moeten daarom het filmmateriaal onder andere halen van naturalistische websites zoals Schooltv. Deze educatieve internet-tv heeft een mooie introductie op het dinosaurusthema op de website staan. Met dank aan Schooltv delen we het filmpje hieronder.
De video heeft als titel ‘Dinosaurus op de vlucht’ en duurt bijna vijf minuten. Het gaat over een jonge Tyrannosaurus rex die op zoek is naar voedsel. Timo, zo heet de jonge T. rex, is geen vegetariër en komt een nest met eieren tegen. Wanneer Timo een ei probeert te stelen blijkt deze van een Deinonychus1, een andere vleesetende dinosaurus. Deze laat zich haar eieren niet zomaar afpakken en zet de achtervolging in. Het ei blijft liggen en Timo moet rennen voor zijn leven. Zeker als er nog drie vleeseters achter hem aankomen. Gelukkig hoort vader T. rex het hulpgeroep van zijn zoon en schiet hem te hulp.
Het is wel een naturalistische video en daarom verdient deze vanuit het scheppingsparadigma een kleine correctie. De film begint met: “Miljoenen jaren geleden leefden er dinosaurussen op aarde”. Dit moet vanuit het scheppingsparadigma bezien ‘duizenden jaren geleden’ zijn. Verder bevat het filmpje geen naturalistische informatie. Deinonychus hebben geen veren aan de poten, slechts wat pluimen op de kop.2 Het filmpje van Schooltv is geschikt voor kinderen van 5 tot en met 8 jaar.
Deze bespreking is onderdeel van het project ‘Onderwijzen en opvoeden voor de toekomst – Leren over onze vroegste geschiedenis in 2021’. In de komende maanden zal dit project verder uitgekristalliseerd worden. Een dergelijk opvoedings- en onderwijsproject zal ook onderdeel zijn van het meerjarenplan ‘Fundamentum 2022-2023’, met uiteraard ieder jaar een ander jaartal.
Voetnoten
Respecteer traditionele waarden in conservatieve landen
Als bezeten van progressieve ideeën over seksuele oriëntatie en genderidentiteit dringen westerse mogendheden hun geloof op aan conservatieve landen. Dit is ideologisch neokolonialisme.
Aan de internationale fronten van bescherming van het menselijk leven, huwelijk en gezin, vrijheid en soevereiniteit is het nooit rustig. Ook deze weken zijn spannend en belangrijk. We noemen enkele voorbeelden.
Maandag 6 december 2021 zou de zogenaamde Ministeriële verbintenis in Oostelijk en Zuidelijk Afrika (ESA) inzake onderwijs en gezondheid voor het welzijn van tieners en jongeren (10-24 jaar) in de regio getekend worden. Wie de voorgestelde tekst doorneemt, ziet algauw dat het meer op een opgelegde gids lijkt naar de promotie van op rechten gebaseerd en seksualiserend onderwijs dan op het verbeteren van de gezondheid en het welzijn van de Afrikaanse tieners en jongeren. Dinsdag 7 december 2021 is nog niet duidelijk of die daadwerkelijk getekend is. Deze verbintenis gaan 21 Afrikaanse landen voor tien jaar aan en betreft zo’n 600 miljoen mensen. De overeenkomst wordt sterk gepusht met technische en financiële steun van de VN en gelieerde organisaties uit voornamelijk progressieve westerse landen.
Taak van ouders
In veel Afrikaanse landen, maar ook Oost-Europese en verdere niet-westerse landen, zijn zaken zoals waardigheid van huwelijk en gezin, en de plaats en taak van ouders in de opvoeding, zoals ook vastgelegd in internationale verdragen, hoogstaande waarden. Die zijn verankerd in hun culturen en vastgelegd in wetgeving. Deze waarden komen in het hele verdrag niet voor. Deze verbintenis noopt Afrikaanse landen tot het geven van onderwijs in vrije seks of het verschaffen van informatie daarover aan kinderen en jongeren vanaf 10 jaar, met als enige restrictie wederzijdse toestemming. In handleidingen gaat het over zaken zoals het recht op seksueel plezier, masturberen, genderidentiteit en lessen in seksuele oriëntatie. Ook vrije toegang voor meisjes en vrouwen tot abortusfaciliteiten komen aan bod.
Goed klinkende termen worden er gebruikt, maar ze krijgen nergens uitleg. Ze zijn open voor interpretatie, zoals ”leeftijdsgeschikt”, ”op bewijs gebaseerd” en ”jeugdvriendelijk”. Daarnaast spreekt de overeenkomst van buitenschoolse programma’s voor seksueel onderwijs, maar het blijft onduidelijk wie dat zou moeten gaan verzorgen en welke waarden dan verkondigd zullen worden. Om niet meer te noemen rept het verdrag van „seksuele en reproductieve gezondheid met psychologische hulp”, codetaal voor abortus.
Achter deze verhullende woorden gaat het ideaal schuil van de westerse losse seksuele moraal. Het doel is om Afrikaanse kinderen te verleiden tot het volgen hiervan.
Echter, dergelijke seksuele voorlichting is geen overheidstaak, en al helemaal niet van westerse overheden en de door hen gesubsidieerde agentschappen en internationale organisaties. Want laten we eerlijk zijn: is het superieure Westen tegenwoordig echt nog het juiste voorbeeld om te laten zien wat de Bijbelse manier is van omgang met elkaar; zowel relationeel als seksueel?
Ongemak
”Young People Today” is een gesubsidieerd platform dat de uitvoering van de ESA-verdrag, en dus van progressief seksualiserend onderwijs, promoot onder Afrikaanse jongeren. We ontdekten dat er met steun van de VN een onlinemeeting werd belegd door dit platform met permanente secretariaten van de ESA-landen. Zij kwamen met een aanbeveling voor het aannemen van deze verbintenis. Veel niet-volledig beslissingsbevoegde vertegenwoordigers uit Oostelijk en Zuidelijk Afrika hadden op z’n minst commentaar, kwamen met amendementen of wilden geen positie innemen. Sommigen waren niet aanwezig, simpelweg omdat ze er niet van op de hoogte waren dat dit getekend moest worden. Het ongemak van de vertegenwoordigers droop ervan af.
En wat te denken van al de gewone Afrikaanse mensen, die van deze verbintenis onwetend zijn? In veruit de meeste ESA-landen hebben zij gekozen voor prolife- en profamilywetten. Met deze verbintenis worden hun kinderen ongevraagd als het ware aan hun ouders ontstolen, blootgesteld en uitgeleverd aan deze van buiten Afrika afkomstige, zedenverwilderende ideologieën en praktijken.
Ondermijnen soevereiniteit
Eenzelfde tactiek past de EU toe. In een voorgestelde partnerschapsovereenkomst met 79 Afrikaanse, Caraïbische en Pacifische landen (ACP) zijn op een geraffineerde manier soortgelijke en uiterst zorgwekkende zaken ingebracht. In deze twintigjarige, bindende overeenkomst is er sprake van opgelegde invoering van abortusfaciliteiten en alomvattend onderwijs over seksualiteit buiten het zicht van de ouders om.
Nog afgezien van het feit dat deze onderwerpen buiten de bevoegdheid van de EU vallen, gaan ze tegen nationale wetten van deze landen in en ondermijnen ze hun soevereiniteit. Fijn ‘partnerschap’.
De overeenkomst moet nog geratificeerd worden door de parlementen en daar ligt de ruimte om aan te geven dat nationale soevereiniteit en democratisch tot stand gebrachte regelgeving in landen geëerbiedigd dient te worden door de EU. Daarom brengt onze stichting bij overheden de reikwijdte van de ingebrachte bepalingen volgens de leidende Europees progressieve uitleg onder de aandacht.
Op mondiaal vlak zijn de VN bezig met het uitvoeren van een genderideologische agenda. In een commissieresolutie over versterking van de rol van de VN bij bevordering van verkiezingen en, nota bene, democratisering, slaagden geslepen westerse onderhandelaars er in om de internationaal onwettige en controversiële termen ”seksuele oriëntatie en genderidentiteit” in de tekst te brengen. Een amendement tegen deze opname werd met 58 stemmen voor, 13 onthoudingen en 90 stemmen tegen verworpen. Hier valt toch moeilijk consensus uit op te maken. Onder westerse druk had geen van de landen de moed om het uiteindelijke resultaat in eindstemming te brengen. Als het in de Algemene Vergadering van de VN straks niet in stemming wordt gebracht, geldt deze terminologie voor het eerst als consensustaal binnen de VN en gaan de sluizen open voor gebruik in tal van andere resoluties en beleid. Werk aan de winkel dus.
Discriminatie
Bezijden dit alles bracht een VN-expert voor seksuele oriëntatie en genderidentiteit in november een controversieel rapport uit over geslachtsverandering. Geslacht zou niet langer gebaseerd moeten zijn op de biologische geslachtskenmerken, maar op een zelfgekozen geslachtsidentiteit. Een land of organisatie die deze radicale genderideologie niet als wetenschappelijke theorie aanvaardt, zou op een ‘zwarte’ lijst moeten worden geplaatst en discriminatie en haatspraak worden aangewreven.
Het Westen lijkt, met gebruikmaking van de Verenigde Naties, bezig te zijn met een gecoördineerde, frontale aanval op leven, gezin en vrijheden, met name die van godsdienst en onderwijs. Het legt waarden op aan conservatieve mensen en landen op een imperialistische, neokoloniale manier. Traditionele en democratisch vastgestelde waarden komen door deze westerse agenda in deze landen onder druk te staan. Deze doelen en praktijken dienen kritisch onderzocht te worden en te stoppen. Niets minder dan onze beschaving is in het geding.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Schothorst, H.J. van, 2021, Respecteer traditionele waarden in conservatieve landen, Reformatorisch Dagblad 51 (212): 28-29 (artikel).
Biologe en dierenarts dr. Jean K. Lightner start haar eigen YouTube-kanaal
Biologe en dierenarts dr. Jean K. Lightner is een eigen YouTube-kanaal begonnen.1 Op haar kanaal staan ten tijde van het schrijven van dit artikel vier video’s. Drie video’s zijn een bijbelstudie over Genesis 1. Eén video gaat over de vraag of wij mensen pijn konden voelen vóór de zondeval.2 We bevelen haar creationistische werk van harte aan.
Dr. Lightner is een bekende creationist die al jaren werkt aan creationistisch onderzoek. Zo is ze betrokken bij het eKINDS-project van Creation Research Society3 eKINDS staat voor Examination of Kinds in Natural Diversification and Speciation.4 In 2018 gaf ze, samen met dr. Kevin Anderson, op de International Conference on Creationism een update van dit onderzoek.5 Ook speelde ze een belangrijke rol bij het (voorzichtig) identificeren van de basissoorten op de ark tijdens de wereldwijde zondvloed. Het laatste project was een omvangrijk werk in opdracht van Ark Encounter6 van Answers in Genesis7.8
Samen met Tom Hennigan schreef dr. Lightner een boek over ecologie. Het boek is vooral geschikt voor het voortgezet onderwijs. In de video hieronder wat meer informatie over dit boek.
Voetnoten
Ds. Kort wordt op 16 februari 2022 gehoord – Zaak Houtzager-Kort één van lange adem
Dominee Kort, van de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te Krimpen aan den IJssel, wordt 16 februari 2022 gehoord door het Gerechtshof. Dit liet homo-activist Leon Houtzager gisteren weten op Twitter.1 Ds. Kort moet diep door het stof, omdat hij bijna twee jaar geleden in een ‘gelekte’ brief naar de gemeenteraad opriep om de ‘roepende zonden’ uit te bannen. Dit schoot Houtzager en anderen in het verkeerde keelgat. Een strafrechtelijke vervolging was het resultaat. Hoewel de predikant vorig jaar werd vrijgesproken liet Houtzager het hierbij niet zitten.
Ds. Kort bevestigde gisterenmiddag naar het Reformatorisch Dagblad de datum van de hoorzitting.2 Eerder werd gezegd dat ds. Kort in oktober dit jaar gehoord zou worden, maar dat bleek uiteindelijk niet meer door te gaan. De predikant is er uiterlijk kalm onder en zegt de ontwikkelingen rustig af te wachten. Op woensdag 16 februari 2021 zal de hoorzitting plaatsvinden. Ds. Kort krijgt dan de gelegenheid om zijn kant van de zaak te belichten. Na de hoorzitting wordt gekeken of er daadwerkelijk een rechtszaak gestart moet worden. We roepen mensen met een juridische achtergrond op om ds. Kort inhoudelijk te ondersteunen in deze zaak.
Aan Christelijk Informatieplatform (CIP) liet ds. Kort al eerder deze maand weten dat hij dit jaar niet meer gehoord zou worden.3 Volgens de predikant is er wel beweging in de zaak omdat een advocaat contact heeft opgenomen in de rol van mediator. Ds. Kort: “Hij wilde een gesprek over een oplossing in deze kwestie. Nu alle commotie wat geluwd was, wilde hij een vreedzame toenadering tussen de partijen.” Maar Kort geeft aan niet te weten wie zijn tegenpartij is. Volgens de predikant gaat het om ‘onzichtbare belagers van mij en onze kerk’.
Met Fundamentum volgen we het op de voet en hebben we al veel over de zaak Houtzager-Kort geschreven.4 De predikant wordt weggezet als homofoob, een homohater of in het algemeen een haatdominee, ook door vrijzinnige theologen zoals Alain Verheij.5 Het is echter een karikatuur. In de brief naar de gemeenteraad, die slechts voor de gemeenteraad was bedoeld, wordt allereerst de zonde van praktiserende homoseksualiteit niet genoemd. Ten tweede maakt Ds. Kort onderscheid tussen de persoon en de zonde die een persoon doet. De zondaar moet worden aangesproken op zijn of haar zonden zonder daarmee de zondaar te verwerpen. Het tegendeel is zelfs het geval. In navolging van de Heere Jezus in Johannes 8 moet de zondaar in liefde omringd worden zonder daarmee zijn of haar zonden goed te keuren. Dit geldt niet een bepaalde groep of een bepaalde zonde, maar alle zonden bedreven tegen een goeddoend en heilig God. Het gaat ook alle mensen aan en niet slechts de praktiserende homoseksuelen. De zaak Houtzager-Kort is daarmee, bewust of onbewust, volledig uit zijn verband gerukt en een eigen leven gaan leiden.
Voetnoten
Hoe nieuwe biologie het tijdperk van Darwin beëindigt – Dr. Peter Borger sprak op congres ‘Geloof jij het!’
Deze maand is een herziene uitgave van het boek van de moleculaire bioloog dr. Peter Borger uitgekomen.1 De ondertitel van het boek luidt ‘Hoe de nieuwe biologie het tijdperk van Darwin beëindigt‘. In 2013 hield Borger een lezing op de Ark (van Johan Huibers) op de conferentieserie ‘Geloof jij het!’ De lezing werd opgenomen door Geloofstoerusting en is hieronder in zijn geheel te bekijken.
Voetnoten
Ruimte gevraagd voor de evolutietheorie – Bespreking van ‘Bijbel & Evolutie’ (Henk Geertsema)
De verhouding tussen Bijbel en evolutie blijft de gemoederen bezighouden. Velen ervaren een tegenstelling, vooral wanneer de Bijbel op een traditionele manier gelezen wordt. Er zijn echter ook publicaties waarin christenen pleiten voor een andere manier van lezen en tot de conclusie komen dat een verbinding tussen Bijbel en evolutiedenken mogelijk is. Het boek van Henk Geertsema behoort tot de laatste categorie. Hij ziet een verrassende ruimte voor christenen om het gangbare beeld van de moderne wetenschap over de oorsprong van de kosmos en de mensheid te aanvaarden.
De auteur begint met een algemene beschouwing over het goddelijke en menselijke gezag van de Bijbel. Daarna volgen hoofdstukken over de uitleg van Genesis 1-11. In hoofdstuk 6 komen teksten uit het Nieuwe Testament aan de orde. Daarna gaat het over de visie op zonde en erfzonde in de kerk. Hier neemt de auteur afstand van de manier waarop de traditie van de kerk hiermee omgegaan is. Het laatste hoofdstuk behandelt de betekenis van de sabbat. In de Epiloog staan argumenten van de auteur waarom hij gelooft.
Het boek is toegankelijk geschreven, zonder het gebruik van voetnoten. Veel herhalingen en samenvattingen maken duidelijk wat de auteur betoogt. In een verantwoording achterin staat welke literatuur gebruikt is. De auteur, voormalig hoogleraar in de reformatorische wijsbegeerte, rekent zich tot de orthodox protestantse kring. Onder evolutie verstaat hij de geleidelijke ontwikkeling van alle levende wezens, zonder dat het geloof in God als Schepper wordt afgewezen.
Visie op de Bijbel
Hoofdstuk 1 gaat over de visie op de Bijbel. Volgens Geertsema worden mensen met heel hun mens-zijn ingeschakeld wanneer God hen zendt met een boodschap. De middelen waarmee zij spreken, worden gekenmerkt door hun mogelijkheden en beperkingen. Dat geldt voor hun taal wat betreft woordkeuze en stijl, maar het geldt ook voor hun geografische, geologische en historische kennis. Het geldt zelfs voor hun ethische opvattingen en geloofsinzichten. In alle opzichten vertonen de schrijvers de mogelijkheden en beperkingen die verbonden zijn met hun persoon, tijd en cultuur.
Op dit punt constateer ik een grote afwijking van de klassieke opvatting van de inspiratie van de Schrift. Daar geldt dat de boodschap in zijn geheel geïnspireerd is, ook de uitspraken over de geschiedenis en de ethiek. Voor Geertsema is het echter belangrijk dat we rekening houden met de kennishorizon van de Bijbelschrijvers, die anders is dan die van ons. Het gevolg van dat standpunt is dat het wetenschappelijk onderzoek vrij is ten opzichte van die vroegere kennishorizon.
Afwijzing van de historische benadering
Bij de bespreking van Genesis 1 stelt Geertsema dat er twee manieren van lezen zijn: vanuit de vraag wat hier gezegd wordt over het ontstaan van de wereld, of vanuit een andere vraag: de wereld waarin we leven, wat is daar ten diepste het karakter van? De auteur meent dat we ons bij de eerste benadering niet afvragen wat dit zou kunnen betekenen voor ons leven hier en nu. Deze uitspraak verbaast mij, want in de kerkgeschiedenis is de historische benadering altijd gepaard gegaan met de vraag naar de betekenis voor latere lezers. Geertsema verwerpt die benadering en kiest voor het lezen vanuit de tweede vraag. Daarom meent hij dat er goede redenen zijn om aan te nemen dat het in Genesis 1 niet in de eerste plaats gaat over wat er ooit in een ver verleden is gebeurd. De argumentatie hiervoor vind ik niet overtuigend.
Geertsema plaatst het ontstaan van het boek Genesis in de tijd van het volk Israël. De schrijver of eindredacteur van Genesis heeft allerlei motieven ontleend aan de wereld rond Israël. Het is zelfs mogelijk dat de eindredactie van Genesis 1-11 uit de tijd van de ballingschap of daarna stamt (pp. 72, 163, 179). In de verantwoording staat dat de visie op de lange ontwikkeling van de Bijbelteksten overeenstemt met de benadering van Brevard S. Child. Het is eerlijk om dat te erkennen, maar dan is helder dat er naast de nadruk op de eindgestalte van de tekst ook veel historisch-kritisch onderzoek meekomt. En die benadering wijkt op veel punten af van de klassieke orthodoxe benadering van de Schrift.
Late datering
Bij een dergelijke late datering van de Schrift doet zich de vraag voor hoe God gesproken heeft. Zoals vermeld meent Geertsema dat er volop menselijke invloeden zijn in de verwoording van de boodschap. Hier rijzen allerlei vragen: Wat houdt het spreken van God in? Heeft Hij gesproken bij dagen van de schepping? Heeft Hij gezegd dat Hij mensen wilde maken, naar zijn beeld en gelijkenis? Heeft Hij de mens in de hof toegesproken en daaruit verjaagd? Hoe heeft God de slang en de mens veroordeeld? Bij de benadering van Geertsema is dat onzeker geworden, want dan zijn het hooguit beelden waarin Israëlieten hun overtuiging communiceerden.
Geertsema vat de nacht en de zee in de eerste verzen van Genesis 1 ten onrechte negatief op, omdat hij uitgaat van latere associaties. Volgens hem duiden ze op ‘een rand van dreiging’ in de goede schepping. Zelfs voor de lezer die meegaat in deze uitleg is het een grote gedachtesprong dat het ‘goed’ van de schepping in Genesis 1 niet in strijd hoeft te zijn met het beeld dat de evolutietheorie ons geeft. Zulke gedachtesprongen komen meer voor en ik ervaar ze als onlogisch. Dat geldt bijvoorbeeld ook de uitspraak dat het niet tot de duidelijke boodschap van de Bijbel behoort dat Adam en Eva de eerste mensen zijn van wie alle andere mensen afstammen (p. 111).
Kennishorizon
Het begrip ‘kennishorizon’ speelt een belangrijke rol in het betoog, niet alleen in de interpretatie van het Oude Testament, ook van het Nieuwe. Daar staan heel wat uitspraken over de onderwerpen die in Genesis 1-3 beschreven staan. Die lijken een normatieve uitleg te bieden, maar dat is voor Geertsema niet het geval. De kennis die wij nu hebben is immers op allerlei punten gewoon anders dan in de tijd van Paulus. Ter geruststelling voor de lezer wordt hieraan toegevoegd dat het niet de kennis is waar het in de Bijbel om gaat (p. 237).
Jezus beroept zich in een uitspraak over echtscheiding op het begin van de schepping van de mens als man en vrouw. Voor Geertsema is het de vraag of wat Jezus wil zeggen ervan afhankelijk is dat er in het begin slechts twee mensen zijn geweest. Of geeft de tekst ook ruimte voor meer mensen, zoals de evolutietheorie zegt? Jezus spreekt over de norm van het huwelijk en die boodschap verandert niet wanneer de mensengeschiedenis niet begint met één man en één vrouw, ook al heeft Jezus daar zelf waarschijnlijk wel aan gedacht, net als de mensen die naar Hem luisterden (p. 102). Dat heeft te maken met het feit dat Jezus tot op zekere hoogte in zijn kennis kind was van zijn tijd (p. 108).
Op deze manier kan Geertsema voortdurend ruimte claimen voor de huidige wetenschappelijke inzichten. Hij bespreekt niet de onzekerheden van de hedendaagse wetenschap, maar probeert steeds weer de bestaande uitleg van Bijbelteksten te corrigeren. Mij overtuigt die benadering niet. De auteur kent mijn boek Oorspronkelijk, maar kiest een andere weg. Het is duidelijk dat de hermeneutische bril die wij opzetten veel gevolgen heeft voor de conclusies.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Sophie. De volledige bronvermelding luidt: Paul, M.J., 2021, Ruimte gevraagd voor de evolutietheorie, Sophie 11 (3): 16-17.
Vertrouwen is sleutel bij uitleg Bijbel
Eerst luisteren, dan pas dienen. Dat is een grondregel in het Koninkrijk van God. Voor christenen nu betekent dat luisteren naar het Woord van God, om daardoor gevoed, geleid en vernieuwd te worden.
De meeste christenen zijn het over de centrale plek van de Bijbel wel eens. In de praktijk zien we echter grote en fundamentele verschillen in de manier waarop christenen met de Bijbel omgaan. Over die verschillen wordt al heel lang nagedacht, bijvoorbeeld over de betekenis van de inspiratie van de Bijbel, of de verhouding Bijbel en traditie of de relatie tussen Gods algemene en Gods bijzondere openbaring.
In onze tijd gaan het gesprek en het debat vooral over de hermeneutiek. Hoe moet je de Bijbel lezen? En hoe zit het eigenlijk met communicatie en verstaan? Belangrijke vragen, die onze pluralistische postmoderne context ook nadrukkelijk oproept. Wat niet helpt, is dat de oude vragen over de inspiratie en het karakter van de Bijbel als openbaring van God op de achtergrond raken. Ik denk aan een uitspraak zoals: Wie de Bijbel anders leest, tast het Schriftgezag niet aan. Dat hoeft inderdaad niet zo te zijn. Maar het kan natuurlijk wel. Hoe je de Bijbel leest, heeft immers alles te maken met hoe je tegen de Bijbel aankijkt.
Wat ook niet helpt zijn de valse tegenstellingen die in het gesprek over de Bijbel vaak naar voren komen. Zoals: de Bijbel is geen theologieboek vol waarheden, maar het verhaal van God Die Zijn Koninkrijk bouwt in deze wereld. Of: de Bijbel is geen antwoordenboek, de Bijbel is een gespreksboek. Of: we moeten de Bijbel niet harmoniseren, het gaat juist om de rijkdom van al die verschillende stemmen en accenten. Of: het gaat er niet om of alles in de Bijbel klopt, het gaat om een levende relatie met God. Waarom niet allebei?
Dicht bij het centrum
Ook als het gaat over de hermeneutiek kunnen we het beste dicht bij het centrum blijven, dicht bij het Evangelie. Of beter nog: dicht bij de Heere Jezus, Hij Die het goede nieuws is, in eigen persoon. Hoe kijkt Hij tegen de Bijbel, Zijn Bijbel, het Oude Testament, aan?
In de evangeliën vinden we geen uitgewerkte Schriftleer. Wel aanwijzingen genoeg dat het Oude Testament, Jezus’ Bijbel, voor Hem het volstrekt betrouwbare Woord van Zijn Vader is, waardoor Hij Zich laat leiden. Het is de bron voor de omgang met Zijn Vader en Zijn onderwijs. Hij ontdekt er Zijn roeping in. Het is Zijn houvast in de geestelijke strijd en Zijn lijden. En in het gesprek met de Joodse leiders zegt Hij niet alleen: „Ik zeg U”, maar ook: „De Schrift zegt”, of: „De Schrift kan niet gebroken worden.”
Ja, Jezus gaat ook verder dan het Oude Testament. Hij vervult het, Hij verdiept het, Hij trekt de lijnen door. Hij laat in Zijn woorden en daden de heerlijkheid van God zien als nooit tevoren (Johannes 1:14, 18). Maar nooit op een manier waarbij Zijn Bijbel aangetast wordt of aan de kant wordt gezet.
Heilig boek
Christenen hebben geen heilig boek, benadrukken sommige theologen. De Heere Jezus had wel een heilig boek, het Woord van Zijn Vader. En daarmee wijst Hij ons de weg: luisteren naar Hem, zitten aan Zijn voeten, net als Maria, ook als het gaat over de Bijbel.
Concreet betekent dat een hermeneutiek van vertrouwen. Het gaat om het vertrouwen dat de Bijbel volstrekt betrouwbaar is, in elk woord. Vertrouwen betekent dat God ons op geen enkele manier de dingen verkeerd voorstelt; in de grote dingen niet en in de kleine dingen niet. Het betekent dat je de Bijbel leest als een eenheid. Want God spreekt Zichzelf niet tegen. Of positief geformuleerd: hoe meer je Schrift met Schrift vergelijkt, hoe helderder je Gods stem hoort en hoe mooier en indrukwekkender de boodschap wordt.
Een hermeneutiek van vertrouwen betekent ook gehoorzamen. Want God spreekt om ons te bekeren en te vernieuwen. Zijn woorden vragen geloof, gehoorzaamheid, aanbidding. Luisteren, om te dienen.
Vlees geworden
De Bijbel is dus een heilig boek, Gods boek, een boek uit de hemel. Tegelijkertijd is de Bijbel ook een aards en een menselijk boek. Theologen maken vaak een vergelijking met Jezus’ komst naar deze wereld. We mogen die analogie niet overvragen, maar ze is wel sprekend. Wat komt God dichtbij! Zijn Zoon is vlees geworden én Zijn Woord is ook vlees geworden. God spreekt ons aan in onze eigen taal en leefwereld.
Dat menselijke en kwetsbare van de Bijbel brengt allerlei exegetische en hermeneutische vragen met zich mee. Vragen die we eerlijk onder ogen moeten zien. Dat de Bijbel, ook in die menselijke gestalte, het onfeilbare Woord van God is, betekent niet dat onze uitleg en toepassing ook onfeilbaar zijn. Als we maar niet vergeten dat de Bijbel vooral een geschenk is, juist in deze vorm, en dat Gods Geest machtig genoeg is om elke verstaanskloof te overbruggen, om zo steeds te bevestigen dat Gods Woord niet gebroken kan worden.
A tot Z van geloof
En wat is de boodschap van dat hemelse én aardse boek? Ook dan wijst de Heere Jezus ons de weg. Wat preekt Hij? Hij preekt Zichzelf, als Redder, als Zaligmaker voor een wereld verloren in zonde en schuld. Hij is het grote thema van de Bijbel, in Hem komen alle lijnen samen. Alle Bijbelgenres, Bijbelboeken, Bijbelpersonen, Bijbelgedeelten en Bijbelthema’s laten iets zien van Hem en Zijn werk, of bereiden er in ieder geval op voor of maken er verlegen om.
Paulus herinnert daaraan als hij in 1 Korinthe 15 schrijft: ”ten eerste” heb ik u overgeleverd dat Christus gestorven is en dat Hij is opgewekt (vers 3). Hij doet het ook voor. Hoe je de Bijbel evangeliecentrisch moet lezen en als gelovige en gemeente evangeliecentrisch moet leven. Of hij nu spreekt over de kerk, over de levensheiliging, over de toekomst, over de uitverkiezing, over het huwelijk of een collecte, steeds weer wijst hij op de Heere Jezus en vindt hij in Hem en in Zijn werk zijn kracht, richting, inspiratie, vreugde en vrede. Het Evangelie is voor hem niet het abc van het geloof maar het a tot z van het geloof.
Drs. Marco de Wilde sprak afgelopen zomer over de foutloosheid van de Bijbel op een congres over ‘Bijbel & Wetenschap’ van Fundamentum en Geloofstoerusting. Deze lezing is opgenomen en hier te bekijken. Later werd de lezing door CIP samengevat en ook op deze website geplaatst.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Wilde, M. de, 2021, Vertrouwen is sleutel bij uitleg Bijbel, Reformatorisch Dagblad 51 (159): 28-29 (artikel).
De schepping – de aarde is getuige (trailer)
‘De Schepping – De aarde is getuige’ is een documentaire over de schepping die al een aantal jaren in Nederland te zien (is geweest). Bekijk hieronder de trailer.
De 24-wekengrens bij abortus is onhoudbaar
Met de kennis dat een kindje bij 18 weken zo groot is als een paprika en kan zuigen en slikken, word je met je neus op de feiten gedrukt dat dit kind een wonder is. Dat inzicht moet leiden tot aanpassing van de abortusgrens van 24 weken.
Nog een keer! Nog een keer! Nog een keer! Wie kinderen heeft, herkent dit. Of het nu gaat om een wild spelletje of een verhaaltje: kinderen krijgen geen genoeg van de herhaling. Als volwassene word je dol van die herhaling. Wij kunnen niet tegen herhaling en die monotonie. Daar zijn we te oud voor. Bij God ligt dat anders, schrijft de Britse auteur G. K. Chesterton. Wij hebben gezondigd en zijn oud geworden, maar God is jonger dan wij en Hij blijft eeuwig jong. God wordt nooit moe van herhaling. Misschien zegt God iedere ochtend opnieuw tegen de zon: „Nog een keer!” En de zon komt op. Misschien zegt God elke avond opnieuw tegen de maan: „Nog een keer!” En de maan verschijnt. En dan al die miljoenen madeliefjes. Het is helemaal niet gezegd dat die in één voortdurend proces allemaal hetzelfde worden gemaakt. Misschien maakt God ze afzonderlijk. Eén voor één. En zegt Hij tegen ieder madeliefje apart: „Kom maar op.”
Als dit geldt voor madeliefjes, voor het opgaan van de zon en de maan, hoeveel te meer dan voor ieder nieuw leven! Elk nieuw leven is afzonderlijk door God gewild en gemaakt. Geen herhaling van een eindeloos, natuurlijk proces, maar een Goddelijke, afzonderlijke daad. „Nog een keer”, zegt God. En opnieuw ontstaat er een door Hem gewild mensje.
Om te huilen
Als we zó naar het leven kijken, dan is duidelijk hoe beschermwaardig dit door God gewilde leven is. Vanuit die verwondering wil de NPV opkomen voor het ongeboren leven. Geen klompje cellen, maar een uniek mensje, door God gewild. Daarom is de abortuswet om te huilen. Ook de abortuswet koestert herhaling, op boosaardige wijze: „Nog een keer. Nog een keer. Nog een keer.” 30.000 keer per jaar, zonder moe te worden. En iedere keer wordt een afzonderlijk mensje met opzet gedood.
De NPV zet zich daarom met zoveel mogelijk organisaties in voor het behoud van de verplichte bedenktijd voor een abortus. En wij blijven rammelen aan die eindeloze 24-wekengrens. Dat is hard nodig. De abortuswet stamt uit 1981 en de 24-wekengrens die toen is besloten, is vandaag de dag volstrekt onhoudbaar. Door vooruitgang in de medische wetenschap overleven er wereldwijd steeds meer kinderen die vóór 24 weken zwangerschap geboren worden. Met de kennis dat een kindje bij 18 weken zo groot is als een paprika en al kan zuigen, slikken en zijn vingers sturen, word je met je neus op het feit gedrukt dat dit kind een wonder is. En inzichten kunnen leiden tot verandering: In 1981 dachten we nog dat baby’s geen pijn voelden en opereerden we hen zonder narcose. Daar zijn we ook van teruggekomen. Schrijnend genoeg kent Nederland als enige land binnen de Europese Unie zo’n hoge abortusgrens. Veel landen om ons heen hanteren een grens van 12 weken of laten de aard van de abortusvraag –medisch of sociaal– meespelen bij hun abortustermijn.
Recent voltrok zich in België een discussie over de verruiming van de abortusgrens. Het plan om de grens van 12 naar 18 weken op te rekken is –na felle oppositie van zowel christelijke als niet-christelijke partijen– in de ijskast gezet. Men betoogde dat een kind bij 18 weken al te ver ontwikkeld is. Daarnaast is bij een abortus na 13 weken geen abortuspil of curettage meer mogelijk, maar wordt een bevalling opgewekt of moet het lichaampje met instrumenten verknipt worden voordat het weggehaald wordt uit de baarmoeder.
Tijd voor verandering
Uit onderzoek blijkt dat veel Nederlanders helemaal niet weten dat de abortusgrens in ons land zo hoog ligt. Toch zijn abortussen ver in de zwangerschap realiteit. Jaarlijks wachten ruim 2500 vrouwen tot 18 weken of later met het afbreken van hun zwangerschap; voor meer dan 1300 van hen speelt de uitslag van prenatale diagnostiek hierbij geen rol. Daarom startte de NPV de campagne ”#24wekengrens”. Hierin vertellen wij Nederlanders de feiten. Het is tijd voor verandering. Staande blijft dat de beraadtermijn en wekengrens onderdelen zijn van een slechte wet. De abortuswet moet van tafel. Wie zich vergrijpt aan een mens, vergrijpt zich aan de Schepper. De NPV wil alles op alles zetten om betere hulp te bieden aan onbedoeld zwangere vrouwen en hun kindje. Deze boodschap blijven we herhalen, met Gods hulp. Nog een keer, nog een keer en nog een keer. Tot het moment aanbreekt waarop abortus voor eeuwig ondenkbaar is.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Dijk, D. van, Geuze-van Horssen, Y., 2021, De 24-wekengrens bij abortus is onhoudbaar, Reformatorisch Dagblad 50 (295): 16-17 (artikel).
Moleculair bioloog dr. Peter Borger vanwege zijn nieuwe boek te gast bij ‘Blue Tiger Studio’
Moleculair bioloog dr. Peter Borger was de tweede week van december 2021 in Nederland vanwege de verschijning van zijn nieuwe boek ‘Terug naar de Oorsprong’.1 Helaas kon de eerste Fundamentum Studium Generale met hem, vanwege de geldende coronamaatregelen, niet doorgaan.2 Gelukkig was dr. Borger op 8 december 2021 te gast bij ‘Blue Tiger Studio’ en sprak daar meer dan een uur over zijn boek. Aan tafel zaten ook uitgever Tom Zwitser én de theoloog dr. Henk-Jan Prosman. We delen deze bijdrage hieronder, met dank aan Blue Tiger Studio. Binnenkort meer over het boek op deze website.3
Voetnoten
Meest recente berichten
-
Gevoelige snaar – Een kort briefje in het Nederlands Dagblad
-
Biologie zegt veel over mannen en vrouwen
-
‘Extract uit de Genealogie der Heeren Van Brakel’ geschreven door Diederik Louis baron van Brakell tot den Brakell (1768-1852) – Een overzicht
-
Signaal Taptoe door sergeant-majoor Jeroen Schippers – Nationale Dodenherdenking op de Dam (4 mei 2023)
-
‘Van den Dikkenberg laat duidelijk zien op welke punten theïstische evolutie in strijd is met de Bijbel’ – Bespreking van ‘De werken van Zijn handen’