Home » Biologie » Wetenschapper lost (creationistisch) biosystematisch raadsel van de rode panda (Ailurus fulgens) op

Wetenschapper lost (creationistisch) biosystematisch raadsel van de rode panda (Ailurus fulgens) op

De rode panda (Ailurus fulgens) in Ouwehands Dierenpark is mijn favoriet.1 Niet alleen vanwege zijn uiterlijk, maar ook omdat zijn biosystematische indeling een groot raadsel is. De rode panda past bij de gedachte van Gods schepping als mozaïek. Elke keer wanneer we de rode panda in een dierentuin tegenkomen, verbazen en verwonderen we ons over de complexiteit en schoonheid van Gods schepping. De baraminologische ‘grenzen’ zijn, zeker na de zondeval, voor het menselijk verstand diffuus en in veel gevallen onnavolgbaar. Tot welk baramin behoort de rode panda? We weten het niet. Nu lijkt creationistische wetenschapper bioinformaticus dr. Matyas Cserhati2 tot een oplossing van dit raadsel te zijn gekomen.

Moeite met indelen

Overigens hebben niet alleen creationisten moeite met de indeling van de rode panda. Ook naturalisten weten niet goed waar het beest ingedeeld moet worden. Behoort het beest tot de beren (Ursidae), de kleine beren (Procyonidae) of de stinkdieren (Mephitidae)? Dankzij een onderzoeksfonds van de Creation Research Society kon, de van oorsprong Hongaarse, dr. Cserhati onderzoek doen naar het genoom van de rode panda. Hij publiceerde de resultaten van zijn onderzoek zowel in BMC Genomics als in Creation Research Society Quarterly.3 Hieronder vatten we de conclusies uit het onderzoek kort samen. Voor details verwijs ik u graag naar de originele wetenschappelijke publicaties.

De rode panda (Ailurus fulgens) leeft oorspronkelijk in India, Nepal en China. Volgens sommige wetenschappers is het beest vanwege diverse uiterlijke kenmerken verwant aan de reuzenpanda (Ailuropoda melanoleuca). Bijvoorbeeld zijn bijna exclusieve dieet van bamboe en een vergroot sesambeen4 dat ze gebruiken om de bamboe te kunnen nuttigen. Nieuw genetisch onderzoek laat zien dat er twee soorten rode panda’s zijn: de Himalayaanse rode panda (Ailurus fulgens) en de Chineese rode panda (Ailurus styani). Verschillende wetenschappers komen juist tot een andere indeling. De indeling bij de kleine beren (Procyonidae) bijvoorbeeld, is gebaseerd op immunologische data en data verkregen uit DNA-DNA-hybridisatie. Maar er zijn weer andere studies die de rode panda weer bij een andere groep plaatsen. Dr. Cserhati bestudeerde al deze resultaten en deed daarna eigen onderzoek naar de indeling van de rode panda. Hij komt op basis van uitgebreid genetisch onderzoek tot een andere conclusie.

Indeling

Recent is er een algoritme ontwikkeld dat op het hele genoom is gebaseerd. Deze zogenoemde ‘Whole Genome K-mer Signature’ werd door Cserhati gebruikt om de genomen van 28 soorten uit de orde Carnivora te analyseren, waaronder het genoom van de rode panda. De resultaten van deze studie laten zien dat de rode panda behoort tot de marterachtige (Mustelidae). De rode panda clustert niet met de westelijk gevlekte skunk (Spilogale gracilis), maar ook niet met de reuzenpanda. De reuzenpanda clustert wel met de beren (Ursidae). Dit laatste komt voor creationisten niet als een verrassing, omdat creationisten als sinds mensenheugenis de reuzenpanda indelen bij de beren. Cserhati blijft voorzichtig: “De belangrijkste conclusie die we uit dit onderzoek kunnen trekken is, dat op het niveau van het volledige genoom, A. fulgens behoort tot de clade van de marterachtigen, en niet tot die van de beren of stinkdieren. Dit ondanks het feit dat eerder sommige onderzoekers A. fulgens en A. melanoleuca classificeerden als verwanten. Aangezien het genotype bepalend is voor het fenotype heeft deze moleculaire classificatie voorrang op morfologische classificaties.

Voorzichtigheid geboden

Die voorzichtigheid is nodig omdat niet al het onderzoek wijst naar de richting van deze conclusie. Cserhati deed namelijk ook baraminologisch onderzoek naar de rode panda op basis van mitochondriaal DNA en op basis van het cytochroom-b-eiwit. Op basis van een analyse van het mitochondriaal DNA blijkt echter dat de rode panda discontinu clustert met de marterachtigen, maar ook met de alle andere groepen. Maar als de sequentie-identiteit van het cytochroom-b-eiwit wordt bestudeerd dan blijkt dat de rode panda opnieuw continuïteit met de marterachtigen laat zien en discontinuïteit met de beren. De stinkdieren vertonen dan overigens ook discontinuïteit met de marterachtigen. Het verschil, tussen de analyse op basis van het hele genoom én die op basis van mitochondriaal DNA, kan volgens Cserhati te wijten zijn aan nucleo-mitochondriale discordantie. Volgens de geleerde is dat een veel voorkomend fenomeen. Cserhati is ook in CRSQ voorzichtig: “Op basis van deze resultaten is het waarschijnlijk dat de rode panda tot het holobaramin van de marterachtigen behoort.” Hij roept op tot, zowel morfologisch als moleculair, baraminologisch vervolgonderzoek.

Ten slotte

Wat mij betreft is dit dé manier van creationistisch onderzoek doen. Allereerst een fonds verkrijgen om een detailstudie binnen het scheppingsparadigma te doen. Daarna de resultaten publiceren in een standaard naturalistisch-wetenschappelijk tijdschrift. Vervolgens de resultaten verder uitwerken in een creationistisch-wetenschappelijk tijdschrift. Ten slotte dit werk (laten) populariseren voor de leken. Dergelijk onderzoek binnen het scheppingsparadigma is veel beter dan het ‘evolutiegebash’ van sommige creationisten. Waarom is dat beter? Allereerst krijgt onze Schepper dan de eer van Zijn scheppingswerk. Zijn Woord (de Bijbel) en de werken Zijner handen (de werkelijkheid) kunnen niet met elkaar in tegenspraak zijn. Ten tweede zouden we onze (naturalistische) naaste ervoor kunnen winnen om óók in verwondering aan de voeten van onze Schepper neer te vallen. Is het leveren van kritiek op Universele Gemeenschappelijke Afstamming niet nodig? Dat is het zeker, maar het kan en mag nooit de hoofdmoot van creationisten zijn. We leven hier op aarde namelijk niet om de naturalist de oren te wassen, maar tot Gods eer en verheerlijking van Zijn naam. Vaak zorgt ‘een met gestrekt been erin’ voor verdere verwijdering van de (naturalistische) naaste. Dr. Matyas Cserhati heeft ons laten zien hoe het anders kan!

Voetnoten

  1. Als de Heere het geeft dan hoop ik over de rode panda in Ouwehands Dierenpark nog wat op deze website te schrijven. Ben eerst bezig met menselijke evolutie in deze dierentuin: https://oorsprong.info/menselijke-evolutie-en-miljoenen-jaren-in-het-hart-van-de-biblebelt-1-inleiding-van-een-vijfluik-over-menselijke-evolutie-in-ouwehands-dierenpark/.
  2. Dr. Matyas Cserhati promoveerde in 2011 aan de universiteit van Szeged op een proefschrift met als titel ‘An enumeration-based putative dyad predicting algorithm for promotor analysis in plants‘.
  3. Bron voor de papers: (1) Cserhati, M., 2021, A tail of two pandas – whole genome k-mer signature analysis of the red panda (Ailurus fulgens) and the Giant panda (Ailuropoda melanoleuca), BMC Genomics 22: 228 (https://bmcgenomics.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12864-021-07531-3). (2) Cserhati, M., 2021, Classification of the Enigmatic Red Panda (Ailurus fulgens) Based on Molecular Baraminology-Based Analysis, Creation Research Society Quarterly 58 (2): 76-84 (https://www.creationresearch.org/classification-of-the-enigmatic-red-panda-ailurus-fulgens-based-on-molecular-baraminology-based-analysis).
  4. Zie voor uitleg sesambeen Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sesambeen.