Home » Pro-Life (Pagina 3)

Categorie archieven: Pro-Life

Leven is zowel een geschenk als een recht

Iedereen heeft recht op leven, is de kernboodschap in de Week van het Leven, als reactie op de absurde wens abortus als recht te verklaren. Maar als leven een geschenk van God is, kunnen we dan zeggen dat we er recht op hebben? En een kritische vraag, misschien wat dichter bij huis: kunnen we ook spreken over recht op kinderen?

Ja, we hebben recht op leven. Dat is een mensenrecht dat God ons met het mens-zijn schonk. En we kunnen niet anders vaststellen dan dat dit recht geldt vanaf het moment van de samensmelting waarbij een nieuw mensje wordt gevormd. Een mens met het recht om geboren te worden.

Binnen de mensenrechten staat het begrip menselijke waardigheid centraal. Dit begrip is cruciaal als universeel moreel kader. Dat staat in onder meer het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. Artikel 1 beschrijft de menselijke waardigheid als onschendbaar. Artikel 2 wijst erop dat iedereen recht op leven heeft.

De ontwikkeling van de mensenrechten laat iets merkwaardigs zien. Menselijke waardigheid was eerst een universele waarde die voortvloeide uit de scheppingstheologie. Later wilde men wel vasthouden aan het morele kader van de menselijke waardigheid, maar vanwege de toenemende secularisatie níet langer meer aan de christelijke onderbouwing ervan.

Geestelijk én lichamelijk

Niettemin is het begrip menselijke waardigheid nog steeds een waarde die Europa samenbindt. Het blijft daarbij waardevol om oog te houden voor de christelijke onderbouwing. Die vult namelijk precies het tekort aan in het spreken in termen van recht. De christelijke onderbouwing van de menselijke waardigheid komt voort uit het geschapen zijn naar Gods beeld. Dit betekent onder meer dat de mens een geheel vormt, een eenheid die geestelijk én lichamelijk is. Ook het lichamelijk bestaan is gewild. Dat is overigens niet alleen een scheppingsgegeven; dat Christus ook lichamelijk is opgestaan, bevestigt de schepping. Als we zeggen dat God wil dat jij als persoon bestaat, zeggen we ook dat God wil dat jouw lichaam er is. We zijn bezielde lichamen ofwel belichaamde zielen. Dat verstevigt de christelijke onderbouwing van de bewering dat elk mens recht heeft op lichamelijk bestaan, ook het ongeboren leven.

Rechten bieden een beperkt perspectief. We hebben immers ook plichten. De priester en de Leviet die de gewonde man voorbijliepen, schonden waarschijnlijk niet zijn rechten. De Samaritaan erkende echter zijn morele plicht om barmhartig te handelen. Dit onthult de beperking van de taal van ”rechten”.

De beperkte werking van het recht én de rijkdom van de christelijke visie op een menswaardig omgaan met elkaar komen indringend naar voren in Micha 6:8: „Hij heeft u, mens, bekendgemaakt wat goed is. En wat vraagt de Heere van u anders dan recht te doen, goedertierenheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God.”

Recht op een kind

Het recht op het krijgen van een kind is niet wettelijk vastgelegd. Toch meldt Amnesty International op haar website: „Iedereen heeft het recht om te kiezen al dan niet te trouwen, een gezin te stichten en te plannen, en te beslissen of en wanneer men kinderen wil.” Hebben we werkelijk recht op een kind? Die vraag komt op verschillende manieren op ons af. Bijvoorbeeld rond draagmoederschap. Het is een politieke vraag, omdat na de verkiezingen een nieuw samengestelde Tweede Kamer zich mag buigen over een vernieuwde wet. Maatschappelijk wordt de vraag versterkt door homoparen die een (deels) genetisch eigen kind willen. Daarnaast: hebben we bij alle vruchtbaarheidstechnieken niet –onbewust– de overtuiging dat we recht hebben op een kind? Is dit ook bij een techniek als ivf niet een vooronderstelde gedachte? Ik wil beslist niet voorbijgaan aan het diepe verdriet van kinderloosheid. Maar gaat de breed levende vooronderstelling dat we recht op een kind hebben de gereformeerde gezindte voorbij?

Door de ontwikkelingen van vruchtbaarheidstechnieken en draagmoederschap moeten we ons opnieuw oriënteren op het scheppingsmodel van man en vrouw. Het ”tot één vlees zijn” is verbonden aan een huwelijksrelatie. Vruchtbaarheidstechnieken moeten ten dienste staan van deze huwelijksinstelling. Daarbij noemt de Bijbel het ontvangen van kinderen dikwijls een zegen, al wordt dit door ouders om allerlei redenen niet altijd zo ervaren. Zo ging het in het eerste gezin van de Bijbel tussen de eerste broers, Kaïn en Abel, al gruwelijk mis. Bovendien is het God die mensen de kinderzegen ook kan onthouden. God openbaart Zich als Degene Die de baarmoeder opent en sluit!

Niet op te eisen

Denken in termen van recht hebben schuurt met de overtuiging van het geschenkkarakter van het leven. In de vraagstukken rond een (gezond) kind geldt een andere benaderingswijze dan in de taal van de rechten. Het leven is niet op te eisen. Ook gezondheid is niet op te eisen. Wie zou je daar trouwens op moeten aanspreken?

Richting het leven en een gezond leven legt het christelijk perspectief een andere houding voor dan die bij opeisbaar recht hoort. Een houding van ontvankelijk zijn, ook voor het ongevraagde. Het leven is niet op te eisen, maar een geschenk van onze goede God. En juist daarom is leven –als het er eenmaal is– toch een recht!

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Alderliesten, A., 2023, Leven is zowel een geschenk als een recht, Reformatorisch Dagblad 53 (188): 32-33 (artikel).

Debat ‘Abortus: een mensenrecht?’ met Rob Jetten (D66) en Maaike Rosendal (CCBR)

Op 6 november 2023 gingen Rob Jetten (D66) en Maaike Rosendal (CCBR) met elkaar in gesprek over abortus tijdens een NPV-avond in het kader van de Week van het Leven. Beide sprekers zochten naar gemeenschappelijke grond, maar vertelden elkaar ook wat hun uitgangspunten zijn. Het werd een respectvolle avond waarin de morele discussie over abortus een zeldzame focus werd. Zo werd het duidelijk dat er ook grote verschillen zijn. Rosendal hield vast aan de aanname dat ieder menselijk leven begint bij de bevruchting, terwijl Jetten verduidelijkte dat de vrouw gedurende de hele zwangerschap baas is over haar eigen buik. Diederik van Dijk, directeur NPV – Zorg voor het Leven opende de avond en Frans de Koeijer trad op als presentator en gespreksleider.

Met dank aan de Nederlandse Patiëntenvereniging (NPV) delen we dit debat hieronder:

Videoboodschap ‘Week van het Leven 2023’ – Vandaag start de ‘Week van het Leven 2023’

Vandaag start de ‘Week van het Leven 2023’. Op de website, die opgezet is ter ondersteuning van de ‘Week van het Leven’, vinden we een videoboodschap. Het thema is ‘Abortus een mensenrecht? Iedereen heeft recht op leven!’ In deze ‘Week van het Leven’ wordt aandacht gevraagd voor het ongeboren leven. Hoewel tegen deze boodschap veel opkomt, kunnen we daarover niet zwijgen. Bekijk hieronder de videoboodschap van de ‘Week van het Leven’.

Lees meer over de ‘Week van het Leven’: https://www.weekvanhetleven.nl/.

Maak de ‘Week van het Leven’ mogelijk – Poster campagne ‘Week van het Leven’

Van 4 tot en met 11 november 2023 D.V. vindt de zogenoemde ‘Week van het Leven’ plaats. Steunt u deze pro-life campagne al? Op de poster hieronder de mogelijkheden en meer informatie.

Gevaar ‘spijtpil’ wordt minder geloofwaardig

De vermeende gevaren van het innemen van een ‘spijtpil’ na een abortuspil worden steeds minder aannemelijk, volgens Kees van Helden van de vereniging Kies Leven.

In 2021 publiceerde De Groene Amsterdammer een kritisch artikel over de ‘spijtpil’ en alle risico’s die daaraan verbonden zouden zijn. De ‘spijtpil’ wordt ook wel ‘abortuspil stopper’ genoemd. Het is niet één pil, maar eigenlijk een kuur van progesteron voor vrouwen die spijt hebben van het innemen van de eerste abortuspil, die het kindje langzaam doodt, en dat graag ongedaan willen maken.

Onlangs verscheen op de site Medscape.com een artikel over een echtpaar dat na vijf miskramen een ivf-behandeling kreeg. Gemeld wordt dat, ter voorbereiding van de plaatsing van een bevruchte eicel, de vrouw verschillende behandelingen onderging. Zo kreeg ze tien weken lang dagelijks progesteron toegediend om er voor te zorgen dat de baarmoeder goed voorbereid zou zijn voor het ontvangen van het te plaatsen embryo en op het ondersteunen van de zwangerschap.

Alleen al in Nederland worden jaarlijks ruim 5500 kinderen geboren met behulp van ivf; ook met behulp van progesteron, zonder schadelijke bijwerkingen. Dit gebeurt al tientallen jaren. Wereldwijd zijn er dus inmiddels talloze vrouwen die positieve ervaringen hebben met het middel progesteron – wat een natuurlijk hormoon is dat het vrouwenlichaam zelf ook aanmaakt.

Eerder al werd een studie naar de ‘spijtpil’ (Universiteit van Californië, 2019) die voortijdig was afgebroken vanwege de medische risico’s voor de deelnemende vrouwen, uitvoerig weerlegd in een artikel dat 2 juli 2022 verscheen.

1 op 30

Op de site De Gynaecoloog is te lezen dat in 2019 één op de dertig baby’s in Nederland een ivf-kind was. Geen enkele informatie wordt gegeven over mogelijk ernstige, schadelijke gevolgen voor de vrouw en het kind bij het toedienen van progesteron.

Op de website Apotheek.nl staat over de werking van dit medicijn: ‘Deze medicatie wordt onder andere gebruikt om het baarmoederslijmvlies te ondersteunen zodat het embryo zich kan innestelen en houdt de menstruatie tegen’. Laat dit nu precies de kracht zijn die nodig is om de werking van de eerste abortuspil tegen te gaan.

Op 6 juli 2023 is in Scientific Reports een nieuwe studie gepubliceerd, waarbij progesteron is toegediend aan zwangere ratten die eerder mifepriston hadden gekregen. Dat is de chemische onnatuurlijk stof in de eerste abortuspil. Het resultaat van dit verkennende onderzoek toonde aan dat 81 procent van hen, ondanks de mifepriston, toch zwanger bleef. Deze studie is veelzeggend en bevestigend voor het gebruik van progesteron als ‘spijtpil’.

Tegengewerkt

Een van de onderzoekers, Stephen Sammut, een neurowetenschapper die werkt als professor in de psychologie aan de Franciscan University of Steubenville in Ohio, vertelt op de website LifeSiteNews dat hun wetenschappelijke studie uiteindelijk werd geaccepteerd door het academische tijdschrift Scientific Reports nadat het elders tijdens het peer-reviewproces was afgewezen. Nadat het onderzoek was geaccepteerd kregen de auteurs nog meerdere ongefundeerde kritieken over zich heen om publicatie alsnog tegen te houden.

Het is bizar dat onderzoeksresultaten die tegen het abortusverhaal ingaan zo worden tegengewerkt. Het vrouw-eigen-hormoon wordt voor het krijgen van kinderen via ivf behandeling positief gewaardeerd en wereldwijd massaal ingezet, terwijl het voor het behouden van een kind na spijt over de eerste abortuspil als levensgevaarlijk afgeschilderd wordt voor moeder en kind.

Dit artikel is met toestemming van de auteurs overgenomen uit het Nederlands Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2023, Gevaar ‘spijtpil’ wordt minder geloofwaardig, Nederlands Dagblad 79 (21.445): 16 (artikel).

PERSBERICHT: Morning-afterpil kan wel degelijk abortief werken

  • Onderzoek laat zien dat morning-afterpil zwangerschap kan afbreken.
  • Grote winkelketens in Nederland zouden jonge vrouwen misleiden met verkeerde informatie.
  • Bijsluiters, productomschrijving, websites mogelijk aan herziening toe.

WADDINXVEEN, 9 AUGUSTUS – De morning-afterpil kan zeer waarschijnlijk abortief werken, ondanks dat dat ontkend wordt door de fabrikanten. Dat meldt het populairwetenschappelijke tijdschrift Weet Magazine in haar jongste uitgave, die vorige week verscheen. Verschillende grote Nederlandse supermarkt- en drogisterijketens die het middel als ‘noodanticonceptie’ aanprijzen, zouden zich daarmee schuldig maken aan het verstrekken van onvolledige en misleidende informatie aan kwetsbare vrouwen.

In Nederlandse winkels zijn verschillende soorten morning-afterpillen zonder doktersrecept verkrijgbaar. De pillen kunnen ingenomen worden tot maximaal 5 dagen na onbeschermde geslachtsgemeenschap. De bekendste morning-afterpillen zijn NorLevo en ellaOne, die verschillende werkzame stoffen bevatten. Van beide middelen beweren de fabrikanten in de bijsluiter, de productomschrijving of op hun website dat ze de eisprong tegenhouden, en daarmee voorkomen dat je zwanger wordt. Als de eisprong eenmaal geweest is, zouden ze niet meer effectief zijn om een zwangerschap te voorkomen. Volgens Weet Magazine is dat echter in strijd met wetenschappelijk onderzoeken naar de werking van de pillen.

Abortieve werking

Het tijdschrift wijst erop dat de pillen, die onder andere verkrijgbaar zijn bij Kruidvat, Etos, Plus en Albert Heijn, ook effect kunnen hebben ná de eisprong. Er kan dan al een bevruchting hebben plaatsgevonden, waarna de morning-afterpil de innesteling van de bevruchte eicel in de baarmoederwand kan belemmeren. In dat geval werkt de morning-afterpil abortief. Weet Magazine baseert zich onder andere op een onderzoek uit 2019 bij muizen, waar het werkzame stofje uit de ellaOne-pil innesteling van bevruchte eicellen tegenging. Ook een meta-analyse uit 2016 wijst die kant uit. In die analyse kwam een team van internationale wetenschappers tot de conclusie dat levonorgestrel – het werkzame stofje uit de NorLevo-pil – slechts in 15% van de gevallen de eisprong voorkomt, en in veel andere gevallen waarschijnlijk een abortieve werking heeft.

Frans Gunnink, uitgever van Weet Magazine, spreekt de hoop uit dat de fabrikanten van ellaOne en NorLevo de omschrijving in hun bijsluiters, websites en productomschrijving heroverwegen, alsook de supermarkten en drogisterijen die de productinformatie op hun website hebben staan. “Als de fabrikanten beweren dat de morning-afterpillen uitsluitend een zwangerschap voorkomen, en die niet afbreken, spreken ze verschillende studies van de afgelopen tien, vijftien jaar tegen. Op zich is dat wel begrijpelijk, want wie wil er nou op zijn productverpakking zetten: ‘Dit middel werkt mogelijk abortief’? Maar ethisch kun je het niet noemen, laat staan wetenschappelijk verantwoord.

Online

Hieronder ziet u welke (online) media en of andere kanalen aandacht hebben besteed aan dit bericht:

(1) Weet Magazine: https://weet-magazine.nl/artikelen/persberichten/persbericht-morning-afterpil-kan-wel-degelijk-abortief-werken/.
(2) Fundamentum: https://oorsprong.info/persbericht-morning-afterpil-kan-wel-degelijk-abortief-werken.
(3) RefoPortaal: https://www.refoportaal.nl/nieuws/details/489255/Weet_magazine:_Morning-afterpil_kan_abortief_werken/.
(4) CVandaag: https://cvandaag.nl/97291-morningafterpil-kan-wel-degelijk-abortief-werken.
(5) Christelijk Nieuws: https://christelijknieuws.nl/2023/08/10/weet-magazine-morning-afterpil-kan-abortief-werken/.
(6) RefoWeb: https://www.refoweb.nl/nieuws/1717/morning-afterpil-kan-wel-degelijk-abortief-werken/.
(7) Drimble: https://drimble.nl/dossiers/wetenschap/92407412/persbericht-morning-afterpil-kan-wel-degelijk-abortief-werken.html.
(8) PKN Hardenberg-Heemse: https://www.pknhardenbergheemse.nl/christelijknieuws_rssfeed_.
(9) Eeninwaarheid.info: https://www.eeninwaarheid.info/index.php?rub=1&item=2347.

Voorstanders van abortus radicaliseren

“Bij een gehouden wake begin dit jaar bij de Bloemenhovekliniek in Heemstede stond er één priester in het demonstratievak in stil gebed. Er werd gelijk een grote tegendemonstratie georganiseerd. Tegenover één biddende priester stonden al snel ongeveer 25 Antifa leden.” Bron: Kies Leven.

De lobby van de pro-abortusbeweging neemt extreme vormen aan. De pro-life boodschap kan steeds vaker rekenen op buitensporige reacties.

In september 2022 schreef het Reformatorisch Dagblad over de afschuwelijke videoclip van de band Vulva met onder andere het nummer ”Kill the Baby”.1 De CU en SGP stelden Kamervragen over de videoclip, maar minister Kuipers schaarde deze productie onder de vrijheid van artistieke expressie.

Op maandag 14 november 2022 heeft de rechter uitspraak gedaan in 2 verschillende zaken die aangespannen waren door pro-life organisaties Pro Life Heemstede en Verein Donum Domini. De rechter concludeerde dat betogers van Verein Donum Domini toch dichterbij de kliniek in een demonstratievak mogen staan. Ook oordeelde hij dat de betogers van Pro-Life Heemstede zich niet aan een demonstratievak hoeven te houden. De uitspraak schoot de plaatselijke partijen D66, GL en AP in het verkeerde keelgat; ze stelden daar vragen over in de gemeenteraad.

Niet alleen deze partijen maakten zich zorgen over de uitspraak, ook Sterre Marree (Collectief Vrije Keuze) was bezorgd. Op radio Haarlem105 kreeg ze ruim de tijd om haar ongenoegen te uiten.2 Ze legde uit dat ze het niet eens was met de uitspraak van de rechter, maar dat de rechter wel een opmerkelijk punt noemde. Demonstraties kunnen verboden worden als er wanordelijkheden plaats vinden. In het interview legt ze vervolgens uit dat ze in overleg met én met medewerking van het abortuscentrum tegendemonstraties gaat organiseren. Met als doel wanordelijkheden uit te lokken, zodat de rechter alsnog de aanwezigheid van wakers kan verbieden. Strafrechtelijk gezien is dit opruiing. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat een gesubsidieerde instelling als de Bloemenhovekliniek hieraan meewerkt. Pro-life Heemstede heeft bij de politie aangifte gedaan van opruiing. Ze hebben echter nooit een reactie gekregen.

Antifa

Bij een gehouden wake begin dit jaar bij de Bloemenhovekliniek in Heemstede stond er één priester in het demonstratievak in stil gebed. Er werd gelijk een grote tegendemonstratie georganiseerd. Tegenover één biddende priester stonden al snel ongeveer 25 Antifa leden.

Volgens de AIVD is dit een organisatie die een bedreiging vormt voor de democratische rechtsorde omdat antidemocratische doelen worden nagestreefd en/of ondemocratische middelen worden ingezet.3 De pro-abortusactivisten weten zich blijkbaar gesteund door deze Antifa beweging.

Reacties op pro-life boodschappen via sociale media overschrijden werkelijk alle grenzen. Na een korte video voor hulpverlening die Kies Leven op TikTok plaatste kwam respons. Niet zomaar enkele, maar honderden kijkers reageerden. Reacties waarbij je je realiseert dat onze maatschappij steeds verder van God los raakt: „baby in de blender bro, letsgoooo”, „knippen maar, doei!”, „mijn reactie is verwijderd, maar ik doe abortus voor sport! Ik eet ze ook op daarna”, „past makkelijk op de bbq”.

Zomaar een paar van de schokkende uitlatingen die je nauwelijks met droge ogen kunt lezen. Maar gelukkig was er ook een reactie van iemand die onbedoeld zwanger was en door het zien van de video hulp zocht en ondertussen aangegeven heeft haar kindje te houden. Een parel tussen de bagger.

Wrang

Tijdens recent gehouden wakes blijkt dat onbedoeld zwangere vrouwen echt kunnen worstelen met de abortusbeslissing. In gesprekken bij de kliniek proeven onze wakers iets van die tweestrijd.

Hier een tweetal citaten uit een bijgehouden verslag:

„Jonge vrouw, twijfelt enorm, Moeilijke situatie, Ze heeft nog 3 minuten voor ze naar binnen moet. Alsjeblieft, bid voor haar, ze is zo intens verdrietig, ze overziet het niet. Ze wil geen abortus, maar denkt dat er geen andere keuze is. Ik heb gesprek met haar gehad en heb alles kunnen bespreken, de keuze is aan haar. Maar ze gaan nu naar binnen… Ze is met begeleider. O ze gaat hè… ze huilt.”

„Meisje verdrietig, jongen ook begaan met haar. Ze bleek 17 jaar en 8 weken zwanger. Voelde liefde voor haar kindje, maar haar ouders wilden dat er abortus gedaan werd. Ze studeerde, vriend had baan. Allebei wilden ze het kindje wel maar de situatie was zo moeilijk. We hebben lang met ze gesproken. Ook over hulp vertelt, folder gegeven, Bijbel en knuffeltje. Uiteindelijk liepen ze naar de ingang van de kliniek. Gebed… Hij kwam 5 minuten later terug, hij telefoneerde… zij kwam uit de kliniek bij hem… wat een strijd… allebei bellen… weer naar kliniek… allebei terug… zittend op de grond… ze gingen weer naar binnen… met knuffeltje in de hand… helaas niet meer gezien. Wat zal het moeilijk zijn en worden voor dit meisje.”

Dit waren vrouwen die openstonden voor een gesprek en iets van hun strijd deelden met de wakers. Wat is het uiterst wrang dat deze wakers meteen daarna de politie en handhaving op hun dak kregen. Het abortuscentrum bleek de politie te hebben gebeld omdat deze vrouwen werden „lastig gevallen”. Heeft dit abortuscentrum dan echt het belang van de vrouwen op het oog? Zijn deze vrouwen nu echt ‘geholpen’ met een abortus?

Vrijheid

Diverse Tweede Kamerleden knokken fanatiek voor de vrijheid van abortus. Geen vijf dagen bedenktijd meer. De abortuspil bij de huisarts. Abortus uit het strafrecht. Het loslaten van de koppeling van de abortusgrens met de levensvatbaarheidsgrens. En als het aan Corinne Ellemeet ligt neemt Nederland een voorbeeld aan de abortuswet in Canada; daar is abortus toegestaan tot veertig weken. Tevens voert zij campagne om abortuspillen via telemedicine vanuit Nederland te kunnen versturen naar landen waar abortus verboden is. Ook die vrouwen moeten toegang hebben tot abortus, meent Ellemeet. Een volstrekt fout initiatief. Zou de Tweede Kamer niet op haar achterste benen staan als de Amerikaanse overheid via televerkoop zou regelen dat er (tegen de Nederlandse wet op wapenbezit in) wapens geleverd kunnen worden aan Nederlandse burgers? Omdat zij het belangrijk acht dat die zich kunnen verdedigen tegen alle steekpartijen die plaatsvinden in Nederland? Mág een land nog haar eigen wetten hanteren?

Als een maatschappij geen moeite heeft met het doden van ongeboren leven zou ze dan wel moeite hebben met het doden van geboren leven? Als een ongeboren mens geen waarde meer heeft, zou een geboren mens dan nog wél waarde hebben?

Zorgelijke ontwikkelingen die laten zien dat er een geestelijke strijd gaande is.

Laten we niet alleen actief worden met de jaarlijkse Week van het Leven, maar laat het elke week een week van het Leven zijn! Het pro-Life werk en de pro-Life werkers hebben uw steun en gebed hard nodig!

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2023, Voorstanders van abortus radicaliseren, Reformatorisch Dagblad 53 (88): 26-27 (artikel).

Animatie van de menselijke bevruchting

Nucleus Medical Media toont ons in de onderstaande animatievideo de menselijke bevruchting zien. Deze animatie laat een uitvergroting op celniveau zien en toont ons welke ‘strijd’ een spermacel moet leveren om uiteindelijk een eicel te bevruchten. Waarna het genetische materiaal van de eicel en een enkele spermatoïde samen een nieuw mens vormen. Evolutionair bioloog en voorstander van Intelligent Design dr. Jonathan McLatchie verwonderde zich over de niet-reduceerbare complexiteit van de spermacel en schreef er (in het Engels) een artikel over voor de ID-website Evolution News & Views. Kijk en verwonder over prachtig ontwerp! Wanneer u de YouTube-ondertiteling aanzet krijgt u een begrijpbare, maar helaas niet foutloze, Nederlandse vertaling. De video is al meer dan 79 miljoen (!) keer bekeken.1

Telemedicine: een door Kamerleden gepromoot gevaar

Deze bijdrage is geschreven samen met Chris Develing.

In coronatijd kregen duizenden Britse vrouwen na een telefonisch consult abortuspillen thuisgestuurd. Telemedicine op deze manier is echter zeer riskant en moet in Nederland verboden blijven.

Kamerlid Corinne Ellemeet, (GroenLinks) twitterde met afschuw over de veroordeling van de Britse Carla Foster (44), die een ”doe-het-zelfabortus” onderging met abortuspillen. Wie het artikel bij haar tweet niet leest, zal denken dat de Britse rechter een uitglijder maakte. Het Kamerlid schreef namelijk dat de straf van 28 maanden cel (waarvan veertien maanden voorwaardelijk) volgde nadat de vrouw abortuspillen had genomen voorbij de medische grens van tien weken zwangerschap. In werkelijkheid gaat het om een illegale abortus bij 32 weken zwangerschap.

De Britse vrouw maakte gebruik van ”telemedicine”, dat begin 2020 in Engeland in werking trad vanwege de lockdowns. De patiënt krijgt bij telemedicine geen lichamelijk onderzoek, maar ontvangt dan een consult via een telefoon- of videogesprek. Zo kregen duizenden Britse vrouwen tijdens corona abortuspillen thuisgestuurd, waarna zij een volledige ”doe-het-zelfabortus ondergingen. Carla Foster was een van hen. Tijdens een telefonisch consult met de abortuskliniek zei ze zeven weken zwanger te zijn, waardoor ze de abortuspillen per post mocht ontvangen.

De veroordeling ontmaskert een groot nadeel van telemedicine: zonder echo, die normaliter standaard vóór iedere abortus wordt uitgevoerd, weet een arts niet hoe ver de zwangerschap is. Abortuspillen mogen uiterlijk tot de tiende zwangerschaps week worden gebruikt. Bij Foster ging het mis; ze moest de ambulance bellen. Eenmaal in het ziekenhuis beviel ze van een doodgeboren baby, waarna het ziekenhuispersoneel de politie inlichtte. Die vond later op haar computer zoekopdrachten over het beëindigen van een zwangerschap na 24 weken en het verhullen van een zwangere buik. In de rechtbank verklaarde Foster te worden achtervolgd door spijt en door beelden van het gezichtje van haar dode kind.

Risico’s

Ervaringen met telemedicine, in landen als Ierland en Engeland, geven inzicht in de risico’s ervan. Zo bracht de BBC het verhaal van ”Savannah”, een zestienjarig meisje dat met hevige bloedingen naar de spoedeisende hulp moest. Carla en Savannah zijn geen incidenten. Onderzoek na het opvragen van documenten van abortusklinieken liet zien dat er in 2020 duizenden meisjes en vrouwen naar het ziekenhuis moesten na een legale doe-het-zelfabortus. Toch pleitten abortusklinieken in het Verenigd Koninkrijk (met succes) voor het standaardiseren van telemedische abortusbehandelingen, zoals de bedenkers bij het Nederlandse ”Women on Waves” de behandelvorm noemen.

Vrijwillig?

Een ander gevaar van telemedicine is dat de abortusarts nauwelijks kan inschatten of de abortuskeuze vrijwillig wordt gemaakt. Bij een consult op afstand weet je immers nooit of een dwingende partner of vader naast de zwangere vrouw zit om het gesprek te sturen. Kevin Duffy was zelf ooit directeur van een Britse abortuskliniek. Tegenwoordig is hij actief tegenstander van abortus. Zijn vrijwilligers deden zich voor als patiënten, waarna zij de pillen thuis ontvingen, ondanks het liegen over hun naam, hun geboortedatum en de zwangerschapsduur.

Kamerlid Ellemeet, voorstander van telemedicine, schonk in haar reactie geen aandacht aan de gevaren voor vrouwen of de (vermoedelijk pijnlijke) dood van het kind. Abortusactivisten wijzen er vaak op dat de meerderheid van de neurowetenschappers stelt dat foetussen pijn kunnen ervaren na 24 weken zwangerschap. Toch had Ellemeet alleen oog voor de „genadeloos harde” straf die Foster was opgelegd. Daarna gebruikte ze die voor haar campagne om artikel 296 uit het Wetboek van Strafrecht te halen. (Dit bepaalt dat wie een abortus uitvoert strafbaar is, tenzij de abortus plaatsvindt in een speciale kliniek of een ziekenhuis, onder de voorwaarden uit de Wet afbreking zwangerschap.) Foster werd namelijk op grond van een vergelijkbaar wetsartikel veroordeeld. Hoe is deze opstelling mogelijk terwijl iedereen kan lezen dat het omgebrachte kind ver voorbij de 24-wekengrens was?

Deze onbewogen reactie op de dood van een levensvatbaar en gezond kind bevestigt wat volgers van het abortusdebat steeds vaker opvalt: voor veel feministen betekent ”baas in eigen buik” niet dat de vrouw ná 24 weken zwangerschap opeens haar zelfbeschikkingsrecht inlevert. Op zulke momenten mis je de rechts-liberale voorstanders van abortusrechten, die doorgaans niet zo’n extreme toegang tot abortus eisen.

Schuldvraag

Abortusactivisten probeerden telemedicine ook in Nederland erdoor te krijgen. Bureau Clara Wichmann, gesteund door Liliane Ploumen en Women on Waves, sleepte de Staat zelfs voor de rechter. De eis werd op 10 april 2020 afgewezen omdat Nederlandse abortusklinieken tegen waren. Het vonnis bevatte zowaar een interessante waarschuwing van de Stichting Samenwerkende Abortusklinieken Nederland (StiSAN) en het Nederlands Genootschap van Abortusartsen (NGvA). Zij vreesden exact wat later in Engeland zou gebeuren met duizenden meisjes en vrouwen: abortuspillen verstrekken na tien weken zwangerschap kan verstrekkende medische gevolgen hebben voor een cliënt, waaronder ziekenhuisopname.

Des te vreemder is het dat voorstanders van telemedicine nu de schuld leggen bij de strafbaarheid van abortus na 24 weken. Het hele incident is intens verdrietig en kent alleen maar verliezers. Maar niemand kan eromheen dat Carla Foster voorlopig niet in staat is om voor haar levende kinderen te zorgen vanwege de desastreuze beslissing om telemedicine legaal te maken.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Dijk, D.J.H. van, Develing, C., 2023, Telemedicine: een door Kamerleden gepromoot gevaar, Reformatorisch Dagblad 53 (63): 33-33 (artikel).

It’s a Girl – Trailer van een indrukwekkende documentaire

In China en India, maar ook in andere delen van de wereld, worden er veel meisjes geaborteerd, slechts vanwege het feit dat zij een meisje zijn. Hoewel uit de berichtgeving blijkt dat het beter gaat in deze landen1, blijft het feit bestaan dat meisjes minder waarde hebben en daardoor sneller geaborteerd worden. Hieronder wordt de trailer van de indrukwekkende documentaire ‘It’s a Girl’ weergegeven. Met dank aan de filmmakers kunnen we deze trailer delen.

Voetnoten