De proabortuslobby zit behoorlijk in zijn maag met het fors grotere aantal abortussen in 2023, in totaal 39.332. Hoe kan het? Kloppen deze cijfers wel? En wat zijn mogelijke verklaringen daarvoor?

Op 19 november besteedde radioprogramma Nieuws BV op NPO1 hieraan uitgebreid aandacht. Een toename van 10,5 procent, boven op een stijging van 14,9 procent in het jaar ervoor, dat is toch wel schrikken. Trudy Dehue, hoogleraar theorie en geschiedenis van de psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en auteur van het boek ”Ei, foetus, kind”, zat als specialist aan tafel en gaf haar visie op die hogere aantallen.

Begin zwangerschap

Haar eerste punt was de vraag: vanaf wanneer ben je zwanger? Dat bleek gelijk een lastig punt voor Dehue. Ze legde uit dat de een van een zwangerschap spreekt vanaf de bevruchting, terwijl de ander een zwangerschap bij de innesteling in de baarmoeder laat beginnen. Voor weer een ander ben je pas zwanger als je het aan je familie hebt verteld. Hiermee bleef ze weg van de realiteit.

De wetenschap zelf geeft in een groot onderzoek onder 5500 wetenschappers uit Amerika aan dat 95 procent van hen het begin van het leven ziet bij de bevruchting, zoals die wordt beschreven in de handboeken van biologen en medici daar waar het gaat om het doorgronden van dat deel van de menselijke voortplanting. Dat is dus duidelijk. Haar bewering dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk is, heeft geen grond. Dat je pas zwanger zou zijn als je het aan je familie vertelt, is volledig gebaseerd op beleving in plaats van op feiten. Wat geeft een zwangerschapstest dan aan? Deze benadering, namelijk dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk zou zijn, zou er volgens Dehue voor zorgen dat niet elke abortus een afbreking van een zwangerschap zou zijn. Dus zouden de aantallen onterecht zo hoog uitkomen.

Overtijdbehandeling

Dehue stelde bovendien dat de manier waarop het aantal abortussen wordt geteld de laatste jaren is veranderd. Met de afschaffing van de vijf dagen bedenktijd bij een abortuswens zouden nu ook de ”overtijdbehandelingen” (vroege zwangerschapsafbreking, bij een zwangerschapsduur korter dan zes weken en twee dagen, gerekend vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie) worden meegerekend in de abortusaantallen. Voor een overtijdbehandeling gold tot 1 januari 2023 niet de vijf dagen bedenktijd. Tot zestien dagen overtijd (let wel, dan is de foetus al een maand oud gerekend vanaf de bevruchting) was er geen bedenktijd nodig. Overigens legde Dehue uit dat de ”zestien dagen overtijdbehandeling” gerekend is vanaf de bevruchting. Ook dit is niet juist, die is gerekend vanaf de dag dat een vrouw ongesteld zou worden, dat is twee weken later.

Terug naar het meetellen van de overtijdbehandelingen; in tegenstelling tot wat Dehue beweerde, werden de overtijdbehandelingen in het verleden altijd al meegeteld, zo blijkt uit oudere jaarrapportages, uit 2015 en 2017 . Weer sloeg ze de plank volledig mis.

”Ontvruchting”

Tegenwoordig kun je met gevoelige zwangerschapstesten al heel snel vaststellen of er een bevruchting heeft plaatsgevonden. Dus al voordat de vrouw ongesteld zou moeten worden. Een heel vroege behandeling in een abortuscentrum is volgens Dehue een vorm van ”ontvruchting” en die wordt volgens haar onterecht meegeteld in het aantal abortussen.

Bij bevruchting smelten een eicel en een zaadcel samen. Dus wat zou er moeten gebeuren bij een ”ontvruchting”? Worden de eicel en de zaadcel dan weer van elkaar gescheiden? ”Ontvruchting” is duidelijk een onwetenschappelijke en onzinnige term. Bovendien werd zo’n behandeling in een abortuscentrum altijd meegeteld. Opnieuw is het weer klinkklare onzin wat deze hoogleraar vertelt.

Al deze argumenten bij elkaar zouden volgens Dehue de hoge abortuscijfers moeten verklaren en daarom hoeven we ons in Nederland geen zorgen te maken over deze cijfers. Integendeel: bijna 40.000 abortussen in 2023 zijn bijna 40.000 kinderen die niet geboren mochten worden: dode kinderen. En elke toename zou iedereen meer zorgen moeten baren.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Bakermans, L., 2024, Toename aantal abortussen wél schrikbarend, Reformatorisch Dagblad 54 (204): 30-31 (artikel).

Zaterdag 16 november 2024 vindt de Mars voor het Leven plaats in Den Haag. De nieuwsbrief van de organisatie, Stichting Schreeuw om Leven, geeft in de nieuwsbrief aan dat deze mars meer dan nodig is. Het abortusaantal was nog nooit zo hoog in Nederland. Tot ons grote verdriet werden er in 2023 maar liefst 39.332 ongeboren levens geaborteerd. Het legt, zoals in de nieuwsbrief verwoord wordt, een diepe schuld op ons land. Het is nodig om het ongeboren leven een stem te geven. Loopt u ook mee met de Mars voor het Leven? Mocht u slecht te been zijn of om een andere reden niet mee kunnen lopen, is hieronder de livestream te bekijken. Deze livestream wordt via meerdere kanalen uitgezonden. Een gezegende mars toegewenst!

• Datum: 16 november 2024
• Locatie: Malieveld, Den Haag.
• Inloop: 10.30 uur.
• Start programma: 11.00 uur.
• Start mars: 12.15 uur.
• Tolk gebarentaal: Aanwezig.
• Publiekscatering: Aanwezig.

Met tolk gebarentaal

Meer informatie over de ‘Mars voor het Leven’ is hier te vinden.

Op 13 november 2024 waren Dingena de Ruiter en Carel de Lange te gast in het programma Uitgelicht! van Family7. Zij waren daar vanwege de Week van het Leven, waarin opgekomen wordt voor het ongeboren leven. Met dank aan Family7 staat deze video online en kunnen we deze via onze website delen.

Onder de video staat de volgende informatie:
“Vorig jaar is het aantal abortussen in Nederland met bijna 4.000 gestegen vergeleken met 2022. Zo vonden er in 2023 bijna 40.000 abortussen plaats in ons land. Apologeet Carel de Lange schrok van dit aantal, maar was niet verbaasd. Hij voelde vooral meer noodzaak om ertegen te strijden. En Dingena de Ruiter, waker bij Kies Leven, werd vorige week opgepakt toen ze bij een abortuskliniek stond. Het is al de tweede keer dat ze is opgepakt. En door de SGP-jongeren werd vanmiddag bij de Tweede Kamer actie gevoerd om aandacht te vragen voor het hoge aantal abortussen. We hebben contact met Wimke de Jong, beleidscoördinator van SGP-Jongeren.”

Het is van 9 tot 16 november de Week van het Leven, en dat is vooral de week tot bescherming van het ongeboren menselijke leven. Daar kun je als christen van harte achter staan en dat vooral vanwege ons Bijbelse mensbeeld. Voor ons is een embryo niet een ‘klompje cellen’, maar een mens-in-wording. Je kunt het aan dat ‘klompje’ nog niet zien, maar dat ‘klompje’ is op weg om een mens van vlees en bloed te worden, en dat niet alleen: een mens te worden die naar het beeld en de gelijkenis van God geschapen is.

Zelfs in de pas bevruchte menselijke eicel – inderdaad: nog maar een celletje! – liggen reeds alle menselijke erffactoren opgeslagen die bepalen wat voor een soort mens hieruit zal komen. Wat zijn uiterlijk en zijn karakter zullen zijn, ligt al grotendeels vast (al hebben milieu en opvoeding ook een zekere invloed op het eindresultaat). En dat snijd je allemaal bij de wortel af – niet alleen als je een pasgeboren baby vermoordt, maar ook als je een embryo van pakweg 22 weken aborteert.

Prachtig schrijft David over dat ongeboren leven (Psalm 139:13-16 HSV): ‘Want Ú hebt mijn nieren [eigenlijk álle inwendige organen] geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben (…). Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene [namelijk in de schoot van mijn moeder] gemaakt ben (…). Uw ogen hebben mijn ongevormd begin [het embryo] gezien, en zij alle werden in Uw boek beschreven, [namelijk] de dagen dat zij gevormd werden, toen er nog niet één van hen bestond’; dat is, vanaf het begin stonden al mijn tijden genoteerd in uw registers (vergelijk Psalm 31:16). Mijn hele levensloop lag in grote lijnen al vast (wat mijn eigen verantwoordelijkheid niet uitsluit).

Dit is misschien wel de belangrijkste passage in de Bijbel over het ongeboren leven. David betoogt dat God alles van David weet en dat komt doordat Hijzelf hem gemaakt heeft. David beschrijft hoe magnifiek zelfs het beginnende embryo is en zegt als het ware: Als ik zo groots gemaakt ben, hoe groots moet U als Schepper dan zijn!

Job zegt van het ongeboren kind: ‘Uw handen hebben mij gevormd en gemaakt (…). Hebt U mij niet als melk uitgegoten, en hebt U mij niet als kaas laten stremmen? Met huid en vlees hebt U mij bekleed; met beenderen en pezen hebt U mij samengeweven. U hebt mij leven en goedertierenheid geschonken, en Uw zorg heeft mijn geest bewaard’ (Job 10:8-12).

Salomo zegt van dat wonder dat zich voltrekt in de moederschoot: ‘Evenmin als u weet wat de richting van de wind is, [of] hoe het [gaat] met de beenderen in de buik van een zwangere [vrouw], evenmin kent u het werk van God, Die alles maakt’ (Pred. 11:5). Vandaag weten we duizend keer meer over wat bij de ontwikkeling van embryo en foetus precies gebeurt (mijn biologisch vakgebied van destijds – voordat ik theoloog werd – lag op het terrein van de embryologie en de erfelijkheidsleer). Maar het is voor mij nog steeds een even groot wonder dat uit één enkele bevruchte eicel eigenlijk al binnen een goed half jaar een levensvatbaar mensenkind ontstaat, dat van volwassen mensen slechts verschilt in zijn staat van ontwikkeling.

Wat voor dokters zijn het die, elke werkdag opnieuw, zoveel van die aankomende mensen beroepsmatig aborteren? Die elke dag uit elkaar gesneden kleine mensjes in de afvalbak gooien? Misschien zijn dat dokters die mensen zien als niet meer waard dan geboren of ongeboren mensapen. Maar welke christen, die gelooft dat elk mens (hoe boosaardig óf hoe zwakzinnig ook) nog iets van het beeld van God in zich draagt, zal ooit embryo’s willen afslachten?

Ik weet dat je soms moet kiezen uit twee kwaden. Je kunt nóg zoveel bezwaren hebben tegen de Nederlandse abortuswetgeving, in ieder geval gaat de wet uit van een ‘noodsituatie’ bij de zwangere vrouw. Ik weet best dat je dat heel breed kunt opvatten, en dat er ook vaak de hand mee wordt gelicht, maar dit uitgangspunt staat gelukkig nog steeds. Als je in ernstige medische situaties bijvoorbeeld moet kiezen tussen het leven van de moeder of van de foetus, dan vind ik het acceptabel dat voor dat van de moeder gekozen wordt. En ook in bepaalde psychologische situaties, bijvoorbeeld als een meisje of vrouw zwanger is geraakt door verkrachting, kan ik mij voorstellen dat de psychische toestand van het slachtoffer soms de voorrang moet krijgen boven het leven van de foetus.

Maar helaas weten we ook dat vrouwen soms puur door hun eigen schuld – door onveilige seks – zwanger zijn geworden en dan achteraf spijt hebben. In zulke gevallen zou abortus streng verboden moeten worden, en in de praktijk weigert men abortus dan helaas maar al te weinig. Het is niet zozeer de wet die dan aangepast moet worden, maar de praktische toepassing van de wet.

Heel goed is het dat niet de wet c.q. de rechter uitmaakt of abortus op zijn plaats is of niet. In Nederland beslist de zwangere vrouw dat zélf, in samenspraak met haar huisarts (of eventueel de abortusarts, maar dan ligt de abortus al op de loer). Ik zou eraan toevoegen: die samenspraak voert de vrouw ook met haar partner en met haar geestelijk verzorger. Mooi is ook dat de vrouw sinds 2023 tot wel tien dagen bedenktijd kan krijgen om in deze zaak een weloverwogen beslissing te nemen.

Zeg niet te vlug dat Nederland vanwege de abortuswet pro-abortus is. Geen enkel verstandig mens is voor het doden van foetussen als zodanig, lijkt me. Maar Nederland mag wel pro-samenspraak zijn: de uiteindelijke keuze ligt bij de zwangere vrouw. En nu maar hopen dat zij vooral raadgevers om zich heen heeft die van een Bijbels mensbeeld uitgaan…

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.

Vandaag start de ‘Week van het Leven 2024’. Een week waarin speciaal gedacht wordt aan het ongeboren leven en de ouders daarvan. Het platform Week van het Leven heeft een billboard gemaakt om aandacht te vragen voor dat leven. Hieronder is deze billboard te bekijken.