Home » Planetologie

Categoriearchief: Planetologie

De prachtige planetoïde Arrokoth en het huzarenstukje van NASA

De tweede missie van New Horizons was een bezoek aan Ultima Thule.1 Een stuk ruimtepuin dat voorbij Pluto zweeft. Op 1 januari 2019 vloog de ruimtesonde van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA langs dit object.2 Op 12 november 2019 kreeg deze planetoïde de officiële naam Arrokoth, dat ‘lucht’ of ‘hemel’ betekent in de taal van de Powhatan-indianen. Met dank aan ‘Times Infinity’ voor het plaatsen van deze video op YouTube.

Voetnoten

Video van de ‘flyover’ van New Horizons en het landschap van Pluto

De ruimtesonde van NASA, New Horizons, passeerde op 14 juli 2015 de dwergplaneet Pluto. De ruimtesonde maakte een flink aantal foto’s. NASA, de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie, maakte van de ‘flyover’ van Pluto een video. Kijk en verwonder je over het prachtige landschap op deze ijzige dwergplaneet. Een huzarenstukje van NASA.

New Horizons vliegt langs ruimtepinda Ultima Thule

Voor NASA begint het jaar 2019 goed. Op 1 januari vloog de ruimtesonde New Horizons langs het object Ultima Thule. Het verst bezochte object ooit in ons zonnestelsel.

RAADSELS
Wat moet New Horizons te weten komen over Ultima Thule? Wetenschap in Beeld somt de vragen op:

  1. Bestaat Ultima Thule uit een of twee objecten?
  2. Hoe groot is deze ijsbol?
  3. Heeft Ultima Thule een atmosfeer?
  4. Zijn er stofringen rond het hemellichaam?
  5. Waar bestaat de bodem uit?
  6. Hoeveel kraters zijn er op het oppervlak?

Bron: Nielsen, R.H., 2018, New Horizons stevent af op Kosmisch Verweggistan, Wetenschap in Beeld 2019 (1): 28-35.

New Horizons heeft ondertussen al meer dan 6,5 miljard kilometer afgelegd. De ruimtesonde werd gelanceerd in 2006 en deed in 2015 de dwergplaneet Pluto aan. Dat leverde voor creationisten interessante inzichten op.1 In augustus 2015 werd besloten om een nieuw object in de ruimte te bezoeken. In 2016 werd de route uitgestippeld naar Ultima Thule, een klein ijsobject in de Kuiper Belt. Gedurende 1,5 miljard kilometer is New Horizons slapende gehouden. Begin 2018 ontwaakte de ruimtesonde en brak een record door twee ijsbollen te fotograferen op een afstand van 6,12 miljard kilometer van de aarde.

Op 1 januari 2019 was het dan zover: Ultima Thule. Een paar dagen voor de flyby maakte New Horizons een onscherpe foto van het object. De overige foto’s laten nog op zich wachten, het zal 20 maanden duren voordat New Horizons alle data heeft doorgestuurd naar de aarde. De onscherpe foto is wat verfijnd waardoor de vorm van Ultima Thule zichtbaar wordt. Het heeft de vorm van een ongepelde pinda. Ultima Thule is bij benadering 32 kilometer lang en 16 kilometer breed. Het is nog onduidelijk of het object uit twee objecten bestaat of dat het een geheel is. Daarvoor is de foto nog wat te vaag en zullen we dus moeten wachten totdat er meer foto’s binnenkomen. De naam Ultima Thule verwijst naar een afgelegen plaats voorbij de grenzen van de bekende wereld. Dit is nog niet de officiële naam, die wordt pas gekozen als er meer bekend is over het object. Als Ultima Thule werkelijk een atmosfeer heeft en er stofringen rond het hemellichaam zijn (zie kader) dan levert dat weer nieuwe argumenten op voor creationisten.2

Dit artikel werd in 2019 geschreven.

Voetnoten

Congres over ‘Bijbel & Wetenschap’ 2022 – 3. dr. Peter Korevaar – Onze aarde: een speciale planeet voor leven en onderzoek

Op 22 oktober 2022 organiseerden Fundamentum, Geloofstoerusting en Logos Instituut een congres over ‘Bijbel & Wetenschap’.1 Astrofysicus dr. Peter Korevaar gaf een lezing met als titel ‘Onze aarde: een speciale planeet voor leven en onderzoek’. Veel zegen bij het kijken en luisteren! Vragen kunnen gesteld worden via het contactformulier: https://oorsprong.info/contact/.

Voetnoten

Playmobil laat kinderen fantaseren over rondrijden op Mars – Leven op de rode planeet vooralsnog onmogelijk

In een landschap dat lijkt op een woestijn rijdt een wagentje rond. Af en toe stopt het. De man die op het wagentje zit stapt af en raapt een edelmetaal op en stopt het in de bak voorop de wagen. Daarna stapt hij weer op en rijdt verder. De man heeft een ruimtepak aan met een beschermende laag tegen schadelijke straling. Hij is namelijk niet op aarde maar rijdt rond op Mars. Dit is voorlopig nog toekomstmuziek. Kinderen kunnen er met Playmobil alvast aan wennen en hun fantasie erop loslaten.

Mensen op aarde willen heel graag naar Mars toe. Voorlopig is een reis naar Mars een enkele reis die gelijk staat met een zelfmoordmissie. Op Mars is het onleefbaar en met de huidige techniek kunnen we ook niet terug naar de aarde. Wel rijden er diverse Amerikaanse wagentjes rond op de rode planeet. Onlangs vierde de Marsrover Perserverance haar eerste verjaardag op onze geschapen buurplaneet.1 Het bestaan van deze rover en ook de activiteiten die het al ondernomen heeft zijn huzarenstukjes. De video’s die gemaakt zijn door de camera van de rover spreken tot de verbeelding en maken, ook bij kinderen, een fantasiewereld los. Want hoe zou het zijn als wij, mensen, op deze rode planeet zouden wonen? Laat kinderen daar maar eens over nadenken Al ben ik wel van mening dat de aarde is geschapen voor de mensen én niet Mars of een andere aardachtige planeet. De Schepper had daar Zijn wijze bedoelingen mee. Zo ligt de Aarde bijvoorbeeld in een gunstigere baan rond de zon dan Mars en heeft het een speciaal geschapen maan.2 Gegevens die Mars moet missen. Mogen we naar Mars? Daar zal onder bijbelgetrouwe christenen verschillend over gedacht worden.

Playmobil

Playmobil speelt handig in op de fantasiewereld van kinderen rond (het leven op) Mars. De doos met artikelnummer 9491 bevat een Marswagen (of Marstrike) met een astronaut. De wagen is voorzien van de meest moderne snufjes, zoals een digitaal navigatiesysteem die verbonden is met een satelliet (al zit deze laatste niet in de doos). De astronaut is ook voorzien van de modernste technieken en krijgt uiteraard zuurstof via zijn helm en een kleine zuurstoffles anders zou hij het niet overleven. Verder heeft hij een soort gamecontroller en een laserpistool. Wat hij ook tegen zal komen, het is in ieder geval geen leven. Op Mars is ondanks de uitgebreide zoektochten nog geen (eencellig) leven ontdekt. Het artikel is geschikt voor kinderen van 6 tot en met 12 jaar.

Geen informatieboekje

De doos bevat een instructieboekje voor de opbouw van het vehikel, maar geen informatieboekje over de mogelijkheid van leven op onze rode buurman. Het kind kan daarom al zijn fantasie kwijt in dit stuk speelgoed. Het is ook maar goed dat er geen informatieboekje bij zit, dit zou de neutraliteit vermoedelijk opheffen omdat er dan hoogstwaarschijnlijk gesproken zal worden over miljoenen en miljarden jaren. Naar aanleiding van dit Playmobil-speelgoed kunt u met uw kind spreken over de mogelijkheid van leven op Mars, waarom de mensheid eigenlijk naar Mars zouden willen en de uniciteit van de aarde, als de door God geschapen en voor de mensheid zo ingerichte en bedoelde aarde. Vermoedelijk ontstaat er dan een boeiend gesprek en kunt u werken aan begeleide confrontatie en zo ook opvoedkundige sturing aanbrengen. Eerdere artikelen op deze website zouden u hierbij kunnen helpen.3

Deze bespreking is onderdeel van het project ‘Onderwijzen en opvoeden voor de toekomst – Leren over onze vroegste geschiedenis in 2022’. In de komende maanden zal dit project verder uitgekristalliseerd worden. Een dergelijk opvoedings- en onderwijsproject zal ook onderdeel zijn van het jaarplan ‘Fundamentum 2022-2023’.

Voetnoten

ESA stuurt sonde naar Mars voor testmissie – Sonde Schiaparelli slaat te pletter op de rode planeet

Met een snelheid van 21.000 kilometer per uur suist de ruimtesonde door de atmosfeer van Mars. Het hitteschild aan de onderkant is roodgloeiend. Als de sonde een eind op weg is en langzaam afremt, ontvouwt zich een parachute en gaan de remraketten aan. Als deze defect zouden zijn zou de sonde met een veel te hoge snelheid te pletter slaan tegen de Marsbodem. Maar gelukkig: ze werken nog. Helaas worden de remraketten veel te vroeg weer uitgeschakeld. Met een, nog steeds, te hoge snelheid klapt de sonde tegen op de grond. Nog een teken van leven en dan… ruis.

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA maakte op 20 oktober 2016 bekend dat de robot wel is geland maar dat deze zich niet gedraagt zoals verwacht. De sonde is succesvol de atmosfeer van Mars binnengedrongen, het hitteschild deed zijn werk, ook de parachute werkte naar behoren en ook de remraketten werden geactiveerd. Volgens ESA is het uitschakelen van deze remraketten de boosdoener, deze werden waarschijnlijk eerder uitgeschakeld dan de bedoeling was. Momenteel onderzoekt de ESA de data achter de landing en wat de oorzaak is van het vangen van ruis.1

Schiaparelli, zoals de sonde genoemd wordt, zou op woensdagmiddag om 16:48 het Marsoppervlak bereiken. De sonde is vernoemd naar de Italiaanse astronoom en directeur sterrenwacht wijlen Giovanni Schiaparelli. Deze beweerde kanalen op Mars ontdekt te hebben en is ook de ontdekker van de astroïde Hesperia met een diameter van 138 kilometer. Het doel van de Schiaparelli-missie was niet om onderzoek te doen maar als generale repetitie om de landingstechnologie en parameters te testen voor de echte missie. In 2020 wil ESA namelijk een wagentje op Mars laten rijden die grondonderzoek moet gaan doen in de hoop sporen van leven te vinden.2 1,3 miljard euro uitgeven voor een generale repetitie, is dat geen geldverkwisting? Ik ben het ermee eens dat deze gelden beter besteed kunnen worden aan creationistisch onderzoek dan aan de zoektocht naar sporen van leven op verre planeten. Toch is het niet helemaal weggegooid geld, want hoe meer we zoeken hoe meer we erachter komen dat onze planeet een unieke eenling in ons zonnestelsel is die leven bevat. Daarnaast draait het moederschip van de sonde nog steeds om Mars heen en doet daarbij onderzoek naar de samenstelling van de atmosfeer.

Leven op Mars?

Is er leven zoals wij dat kennen op Mars mogelijk? Er zijn daarvoor verschillende wetenschappelijke bezwaren aan te dragen3:

  1. Zo kent Mars extreme temperatuurverschillen (-140 graden Celsius tot +20 graden Celsius) wat niet bevorderlijk is voor het ontstaan van leven.4
  2. De planeet heeft geen magneetveld dus wordt elke dag gebombardeerd met ultraviolette straling en andere kosmische straling.5
  3. De atmosfeer van Mars kent een lage druk waardoor vloeistoffen al snel gasvormig worden.6
  4. De planeet Mars is geologisch inactief, de vulkanische activiteit is gestopt, en daardoor is er geen chemische cyclus waarbij mineralen en andere voedingsstoffen vanuit de mantel naar boven komen.
  5. Mars heeft geen beschermende atmosfeer meteorietbombardementen komen daardoor hard aan.
  6. Het ontdekte water op Mars blijkt te zuur en zout om leven, als dat al zou kunnen7, op een natuurlijke wijze te laten ontstaan.8

Al deze factoren maken de kans heel klein dat er leven gevonden wordt op de planeet. Men heeft de hoop nu gevestigd op de korst van Mars. De missie van ESA in 2020 zal daarom ook boren in het Marsoppervlak. Als er leven is op Mars dan moet dat zich bevinden in de korst of in hypothetische ondergrondse meren. ESA is bij haar onderzoek vooral op zoek naar methaan, dit methaan zou een aanwijzing geven dat er bacterieel leven is op Mars. Maar dat is niet gegarandeerd, methaan kan namelijk ook een geologisch product zijn. Methaan ontstaat namelijk ook als het mineraal olivijn blootgesteld wordt aan water en kooldioxide, producten die aanwezig zijn op Mars.9 We volgen de Marsmissie met belangstelling maar delen de hoge verwachtingen van mogelijk leven op Mars niet. Hoe meer onderzoek er gedaan wordt naar leven op de planeet Mars hoe meer we erachter komen dat er geen leven (mogelijk) is.

Dit artikel werd in 2016 door mij geschreven en is na een lichte bewerking hier geplaatst.

Voetnoten

Marsrover Perseverance: 9 maanden op Mars

Marsrover ‘Perseverance’, een voertuig op Mars met aan boord een minihelikopter om verkenningsvluchten te doen, rijdt momenteel negen maanden op Mars. Een knap staaltje werk en techniek. Geniet van onze buurplaneet. Helaas is de video wel in het Engels en heeft het geen ondertitels. Op deze website hebben we ook de video’s ‘3 maanden op Mars’ en ‘6 maanden op Mars’. Deze video’s zijn hier en hier te bekijken. Met dank aan ElderFox Documentaries voor het plaatsen van deze video op het YouTube-kanaal.

NASA wil met DART asteroïde van baan veranderen en zo de aarde redden

Double Asteroid Redirection Test (DART). Zo heet de nieuwe ruimtemissie van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Met deze missie wil NASA kijken of ze te aarde kunnen beschermen tegen kosmisch ruimtepuin. NASA wil een asteroïde, die momenteel geen gevaar vormt voor de aarde, van baan kunnen laten veranderen. Als dit lukt is het een huzarenstukje!

Een infographic over de DART-missie van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Bron: NASA.

Didymos en Dimorphos

Op 24 november 2021 om 7.20 uur Nederlandse tijd werd een raket gelanceerd met aan boord de ruimtesonde DART (zie de video onderaan deze pagina). DART gaat op missie naar de binaire asteroïden Didymos en Dimorphos. In dit binaire asteroïdestelsel draait Dimorfos als ‘maan’ om Didymos heen. Didymos heeft een diameter van 780 meter terwijl Dimorphos een diameter van 170 meter heeft. Dimorphos is het kleinste object in de ruimte dat een permanente naam heeft gekregen. Deze binaire asteroïden kruisen af en toe de baan van de aarde, maar vormen (voorlopig) geen bedreiging voor de mensheid. Deze missie is eigenlijk een zelfmoordmissie want DART zal zich te pletter vliegen op de ‘maan’ Dimorphos.1

Zelfmoordmissie

Met de missie wil NASA kijken of het mogelijk is om een asteroïde van baan te laten veranderen door een ander object er met hoge snelheid tegenaan te laten vliegen. NASA verwacht dat ze daarmee de omlooptijd van Dimorphos rond Didymos met ongeveer 10 minuten kunnen verkorten.2 De crash zal vermoedelijk volgend jaar eind september of begin oktober plaatsvinden.3 Daarna hoopt de Europese ruimtevaartorganisatie ESA met de Hera-missie de gevolgen van de crash en de krater die gemaakt is te bestuderen.4

Huzarenstukje

In het verleden zijn er veel brokstukken uit de ruimte op aarde neergeslagen. Veel creationisten denken dat het grootste deel tijdens de zondvloed op aarde is terechtgekomen en dat niet alleen de aarde in beroering was maar ons hele zonnestelsel. Sommige creationisten denken zelfs dat een groot bombardement van kosmisch ruimtepuin de natuurlijke oorzaak is geweest van de zondvloed.5 Uiteraard is God de Grote Veroorzaker van de zondvloedramp als straf op de zonde van de eerste wereld, maar Hij kan daarvoor natuurlijke middelen gebruikt hebben. Ook naturalisten geven binnen de standaard geologie een rol aan kosmisch ruimtepuin. Zo zouden de dinosauriërs uitgestorven zijn door (de gevolgen van) een meteorietinslag bij het huidige Mexico.6 De mensheid wil voorkomen dat er opnieuw grote objecten op aarde neerslaan. Daar zijn verschillende Science Fiction-films over gemaakt. Nu gaat NASA echt proberen om een asteroïde van baan te laten veranderen. Het lijkt weinig om de omlooptijd 10 minuten te verkorten, maar in de ruimte met kosmische afstanden kan dit net het verschil maken. Een huzarenstukje van NASA! Helaas wordt het met de nodige Amerikaanse poeha gebracht, zodat we de indruk krijgen dat het naast een huzarenstukje ook het bouwen aan een tweede spreekwoordelijke Toren van Babel is.

Voetnoten

Lucy op bezoek bij de Trojanen van Jupiter – Op zoek naar het chaotische verleden van ons zonnestelsel?

Het is donker rondom het Kennedy Space Center in Florida. Toch is het er een drukte van belang, alle ogen zijn gericht op de raket op het lanceerplatform. Binnen tien tellen zal de raket gelanceerd worden met aan boord een belangrijke ruimtesonde die op missie wordt gestuurd naar de Trojanen van Jupiter (zie hieronder voor een video van de lancering. Een ruimtesonde gebruikt voor naturalistische propaganda, maar ook een ruimtesonde met een mooie bestemmingen.

Trojanen

De Trojanen van Jupiter draaien mee in de baan van Jupiter rond de zon. De eerste werd in 1906 ontdekt door de Duitse astrofotograaf Max Wolf. Sindsdien zijn er heel wat Trojanen gevonden. De Trojanen worden verdeeld in twee ‘kampen’: het Griekse en het Trojaanse ‘kamp’. Dat komt dat ze in twee ‘wolken’ met Jupiter meedraaien. Eén ‘wolk’ gaat vóór Jupiter uit en de andere ‘wolk’ komt achter Jupiter aan. Hoe zijn deze rotsen daar gekomen en wat is de samenstelling van deze objecten? Hebben de Trojanen ook ringen? Het zijn allemaal vragen waarop ruimtesonde Lucy een antwoord op hoopt te vinden.

Het is de eerste missie in de geschiedenis naar deze Trojaanse asteroïden.1 Lucy zal twaalf jaar doen over zijn ruimtemissie. Voordat Lucy de Trojanen zal bezoeken gaat de ruimtesonde eerst op bezoek bij een asteroïde in de hoofdgordel. Lucy bezoekt op 20 april 2025 de asteroïde 52246 Donaldjohanson met een diameter van vier kilometer. Daarna (op 12 augustus 20217) zal Lucy voor het eerst de Trojaan 3548 Eurybates bezoeken. Deze Trojaan is onderdeel van het zogenoemde Griekse kamp. Eurybates heeft ook een natuurlijke satelliet (een maan) met de naam Queta. Deze natuurlijke satelliet heeft een diameter van slechts 1 kilometer. De vier te bezoeken Trojanen in het ‘Griekse kamp’ hebben een diameter die varieert van 21 tot 64 kilometer. Na meer dan een jaar in het ‘Griekse kamp’ te zijn geweest vertrekt Lucy naar het andere kamp, het ‘Trojaanse kamp’. Op 2 maart 2033 zal Lucy 617 Patroclus-Menoetius bezoeken. Dit zijn twee Trojanen met elk een diameter van meer dan 100 kilometer. Patroclus en Menoetius zijn binaire asteroïden, dat wil zeggen dat ze om een gezamenlijk middelpunt (barycentrum of massamiddelpunt) draaien. Het zijn ook de grootste Trojanen die in deze NASA-missie bezocht worden.

De asteroïden die ruimtesonde Lucy hoopt te bezoeken. Bron: NASA.

Naturalisme

De NASA-missie Lucy wordt omgeven door veel naturalistische propaganda. De missie heet niet voor niets Lucy. Dat gaat terug tot 24 november 1974 toen Donald Johanson een fossiel van een mensaap ontdekte, die volgens naturalisten een belangrijke schakel is in de menselijke evolutie. Johanson groef enkele honderden botfragmenten op van deze Australopithecus (zo’n veertig procent van het skelet). In de avond vierde men een groots feest over de opgraving en op een gegeven moment werd het Beatles-nummer ‘Lucy in the Sky’ afgespeeld. Een naam voor het skelet was snel gevonden: Lucy. Voor naturalisten is deze vondst van grote waarde omdat het hier mogelijk gaat om een menselijke voorouder, creationisten zien de Australopithecus als een uitgestorven mensaap die mogelijk rechtop kon lopen.

Volgens NASA en andere naturalisten zijn de Trojanen ook als fossielen die iets kunnen vertellen over het ontstaan van ons zonnestelsel. Volgens deze naturalistische wetenschappers zijn dit de eerste planetaire bouwstenen en bevatten ze waardevolle aanwijzingen over hoe de planeten miljarden jaren geleden werden gevormd. Daarom kunnen deze Trojanen, volgens NASA, helpen om onze meest verre oorsprong te onthullen. Net als Lucy werd gezien als diamant voor de vermeende menselijke evolutie, zo worden deze Trojanen ook gezien als rondzwevende diamanten. De eerste asteroïde die bezocht wordt heet niet voor niets DonaldJohanson. Een eerbetoon aan de vinder van Lucy én planetaire evolutie ten top!

Een artist’s impression van ruimtesonde Lucy. Lucy onderzoekt hier de binaire Trojanen Patroclus en Menoetius. Bron: Wikipedia.

Creationisten

Hoewel creationisten het ontstaan van planeten met andere ogen bekijken en ook de miljarden jaren verwerpen, volgen zij deze missie toch met belangstelling. Waarom zijn deze Trojanen daar terechtgekomen? Zijn ze zo geschapen of heeft ons zonnestelsel een catastrofe ondergaan die zijn weerga niet kent? De Duitse astronoom dr. Peter Korevaar denkt dat ons zonnestelsel tussen Mars en Jupiter nog een planeet heeft bevat. Deze is relatief recent door een (nog) onbekende oorzaak geëxplodeerd. “Water en grote brokken steen zijn door het hele zonnestelsel geslingerd.” De gevolgen zijn duidelijk: kleine brokstukken én kraters op bestaande hemellichamen.2 Daarmee zijn ook creationisten geïnteresseerd in de samenstelling van deze Trojanen. Niet als bouwstenen van de evolutie van ons zonnestelsel, maar als puinresten van een catastrofaal verleden. Trojanen zijn samen met de talloze kraters die de andere hemellichamen in ons zonnestelsel ‘sieren’ als stille getuigen van deze ramp.

Voetnoten

Is er leven op Mars? – Jan van Meerten te gast bij ‘Uitgelicht!’

Eind 2016 was ik te gast bij het programma ‘Uitgelicht!’ van Family7. Deze uitzending is opgenomen en op het YouTube-kanaal van Family7 geplaatst. Hieronder is de uitzending te bekijken.