Home » Muziek » Christus het enige Fundament – Robert Murray McCheyne, ‘Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart’

Christus het enige Fundament – Robert Murray McCheyne, ‘Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart’

Er zijn christelijke (lees: creationistische) organisaties die met plaatjes aangeven, of in ieder geval de suggestie opwerpen, dat Genesis hét fundament is (van het christelijk geloof). De plaatjes zijn op dit punt fout, want niet Genesis is het fundament, maar Christus (het Woord) is het enige Fundament (naar 1 Korinthe 3). Genesis is dus ook geen nevenfundament naast Christus, maar Christus is het enige Fundament. Uiteraard is de juiste interpretatie van Genesis wel belangrijk voor de vierdeling van de geschiedenis: schepping, zondeval, verlossing en voleinding. En kun je in heilige verontwaardiging reageren op personen die deze vierdeling verwerpen of bagatelliseren. De zondeval is er immers de oorzaak van dat wij aan ‘allerhande ellendigheid, ja, aan de verdoemenis zelf onderworpen‘ zijn (klassieke doopformulier). Wáárom Christus het enige Fundament is, lezen we in de Bijbel én ook in het onderstaande lied. Dit lied is oorspronkelijk geschreven door de Schotse predikant Robert Murray McCheyne (1813-1843) en later vertaald door de predikant en dichter Jan Jakob Lodewijk ten Kate (1819-1889). Een aantal eeuwen oud, maar nog steeds actueel.

Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart.
Ik kende geen schuld en ‘k gevoelde geen smart.
Ik vroeg niet: “Mijn ziele, doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?”

Al sprak daar een stem uit de heilige blaân
van ‘t Lam, met de zonden der wereld belaân,
ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk,
‘k stond blind en van verre, in mij zelven zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems dochters weleer,
ik weend’ om de pijn van mijn lijdende Heer,
maar dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij Gods Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld’ ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Toen vlucht’ ik tot Jezus. Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet!
Mijn heil en mijn vreugd’ en mijn leven werd Hij.
Ik boog m’, en geloofd’, en mijn God sprak mij vrij!

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf.
Nu neemt mij geen satan de zegekroon af.

Nu reis ik getroost onder ‘t heiligend kruis
naar ‘t erfgoed hierboven, naar ‘t Vaderlijk huis.
Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn.
“Gestorven voor mij!” zal mijn zwanenzang zijn.

Zingen kan hier, via gezangboek.nl. Helaas speelt Gezangboek slechts drie coupletten achter elkaar af.