Home » Artikelen geplaatst door Kees van Helden

Auteursarchief: Kees van Helden

Hoe de pro-abortus lobby het doden van ongeboren leven steeds eenvoudiger wil maken

Vanaf 1 januari 2025 mag de abortuspil ook door de huisarts voorgeschreven worden. Een lang gekoesterde wens van de pro-abortus lobby. “Eindelijk” verzucht Peter Leusink op zijn LinkedIn account. Leusink is huisarts en seksuoloog en de kartrekker van de campagne om de abortuspil nog eenvoudiger beschikbaar te maken.

Twee jaar geleden is de wet hiervoor aangenomen. Er moest echter nogal wat water door de Rijn stromen voordat alle organisatorische problemen waren opgelost om het ook mogelijk te maken. Zo mogen in Nederland alleen ziekenhuizen en abortuscentra die een vergunning hebben abortussen uitvoeren. En daar horen de huisartsen dus niet bij. Via een e-learning traject van anderhalf uur leren de huisartsen wat ze moeten weten om in een consult op de huisartsenpost, een ongewenst zwangere vrouw te begeleiden naar een juiste keuze.

Tijdens een uitvoerig gesprek met de vrouw moet duidelijk worden wat haar reden voor de abortus is, of daar een oplossing voor gevonden kan worden, bijvoorbeeld vanuit maatschappelijk werk, waar de arts toch vaker naar doorverwijst. Verder moet de arts helder krijgen dat ze doordrongen is van wat een abortus precies inhoudt, maar ook of ze bekend is met mogelijke lichamelijke en psychische gevolgen voor haarzelf. Al worden de implicaties voor de vrouw door de pro-abortuslobby ontkend. Een dergelijk gesprek vraagt veel meer tijd dan normaal voor een consult wordt ingepland. Zulke gesprekken horen eigenlijk gevoerd te worden door speciale hulpverleners, waar huisartsen niet (in anderhalf uur) voor opgeleid zijn.

Echo

Een abortuspil mag alleen ingezet worden als de zwangerschap niet verder gevorderd is dan negen weken (na de eerste dag van de laatste menstruatie). Daarbij kan niet worden afgegaan op wat de vrouw zich herinnert, die kan er soms weken naast zitten. Ook is belangrijk om te weten of er sprake is van een meerling. Inzetten van de abortuspil bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is gevaarlijk voor de vrouw en is niet toegestaan. Allemaal redenen dat voorafgaand echo-onderzoek naar de grootte en plaats van het groeiende kindje niet kan worden overgeslagen. Wie dat zouden doen of toelaten zijn onverantwoordelijk bezig. De meeste huisartsen beschikken echter niet over zulke echoapparatuur en ook niet over assistentie om die te bedienen. Voor zulke gegevens moet de huisarts dan doorverwijzen naar een verloskundige of gynaecoloog, met mogelijk een wachttijd van meerdere dagen. Dit past niet in de verwachting waarmee de vrouw naar de huisarts komt.

Verantwoording bij complicaties

Als een huisarts een behandeling adviseert of middel verstrekt dan is hij/zij, als medicus, verantwoordelijk voor het hele traject: voorafgaande, tijdens en na de behandeling. Die verantwoording kan worden overdragen aan bijvoorbeeld een specialist, maar ook aan collega huisartsen die voor de huisarts waarnemen op een avond, nacht of tijdens een weekend. Als na het innemen van een abortuspil zich een complicatie voordoet, met bijvoorbeeld meer pijn of bloedverlies dan de patiënt had voorzien, dan kan het zijn dat de vrouw wordt doorverwezen naar een van de waarnemers. Een waarnemer die een andere visie kan hebben op de abortuspil, maar daarvoor wel de verantwoording moet overnemen. Dat is ongewenst.

Nog meer risico’s

De eerste abortuspil hoeft sinds 1 januari niet meer onder toezicht van een arts te worden ingenomen, maar dat mag de vrouw geheel zelf thuis doen. Hiermee is echter elke controle op het uitvoeren van de abortus weg. Wie controleert of de vrouw de pillen op tijd inneemt? En misschien door twijfelen de pillen nog een week of drie, vier laat liggen waarmee de wettelijke termijn van negen weken wordt overschreden? Of dat de vrouw de abortuspillen helemaal niet voor zichzelf had gehaald maar voor iemand anders? Volgens de bijsluiter is immers een echo niet nodig. De arts moet haar op gevoel of de blauwe ogen geloven.

Reacties op Peter Leusink

Op het LinkedIn account van Peter Leusink krijgt hij steun van vele pro-abortuslobbyisten. De organisatie AVAhelpt promoot zijn bijdrage, Rebecca Gomperts, de abortuspillen gigant wordt bedankt voor haar ondersteuning. Eva de Goeij bedankt Leusink voor zijn inzet.

Ook is er een reactie van Gunilla Kleiverda, gynaecoloog voor Women on Waves. Voor Kleiverda gaan de wijzigingen in de abortuswet nog lang niet ver genoeg. Ze spoort Leusink aan om door te gaan en er voor te zorgen dat abortus geheel uit het wetboek van strafrecht wordt gehaald. Die strijd is bekend en wordt al een tijdje gevoerd. Echter ze wil ook de negen weken termijn voor de abortuspil schrappen, dat is echt een nieuwe stap. In de Verenigde Staten wordt de abortuspil al tot dertien weken voorgeschreven. Kleiverda wil ook het bespreken van de alternatieven geschrapt hebben. Dus niet meer praten over de mogelijkheid van het zelf uitdragen of de optie van adoptie of pleegzorg, nee dat vindt ze totaal overbodig. En als laatste spoort ze Leusink aan om te zorgen dat abortus gewone medische zorg wordt. Niet meer gefinancierd vanuit een subsidiepot van rond de twintig miljoen euro per jaar, maar gewoon via de basiszorgverzekering.

Als het aan de pro-abortuslobbyisten ligt, mag niets een abortus in de weg staan, zo blijkt. Gelukkig zijn de huisartsen niet verplicht om aan het voorschrijven van de abortuspil mee te werken. Althans nog niet. Je zal de vraag maar krijgen in de spreekkamer en moeten vertellen dat je hier niet aan mee wilt werken. Juist voor die huisartsen heeft de vereniging Kies Leven een informatiefolder voor in de wachtkamer ontwikkeld waarmee huisartsen alle vrouwen in hun praktijk, dus ook zij die niet ongewenst zwanger zijn, kunnen informeren. Naar alle huisartsposten in Nederland zijn een aantal voorbeeld folders toegestuurd. In de folder worden de praktische bezwaren uitgelegd en de vrouw verteld over het waarom van de keuze van de huisartsen om de abortuspil niet voor te schrijven. De folders kunnen gratis bij Kies Leven worden aangevraagd. Het is onze wens en gebed dat we de informatiefolders niet aangesleept krijgen.

Noot van de redactie: De huisartseninformatiefolder voor in de wachtkamer, die vereniging ‘Kies Leven’ heeft ontwikkeld, is hier (gratis) verkrijgbaar. Op deze website hebben we al vaker artikelen gepubliceerd over deze wetswijziging. Hier is een lezenswaardig artikel te lezen afkomstig van twee huisartsen.

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.

Abortuspil mag mee naar huis en daarmee verdwijnt elke controle

Vanaf 1 januari is de abortuspil bij de huisarts te krijgen. Kees van Helden maakt zich zorgen. Hij laat zien dat het gebrek aan medisch toezicht verschillende risico’s met zich meebrengt.

De Rutgers Stichting, de Fiom en SeksHag (Nederlandse Expertgroep, SOA, HIV en Seksualiteit) hebben onlangs gezamenlijk een leidraad gepubliceerd inclusief een patiëntenfolder voor vrouwen die na 1 januari 2025 de abortuspil willen gaan halen. Vanaf 1 januari wordt het wettelijk nog eenvoudiger om de abortuspil te krijgen: namelijk bij de eigen huisarts.

Althans, via huisartsen die hieraan mee willen gaan werken. De patiëntenfolder roept echter nogal wat vragen op en naast de verruiming van het verkrijgen van de abortuspil is de verruiming in deze folder grensverleggend en schokkend tegelijk!

Volgens de recent aangepaste Wet Afbreking Zwangerschap mag een abortus worden uitgevoerd door een abortuscentrum of een ziekenhuis met een verleende vergunning én door een huisarts indien het om een medicamenteuze abortus gaat tot negen weken zwangerschap.

Zonder vergunning

Een abortus uitvoeren zonder een vergunning is strafbaar in Nederland: artikel 296, Wetboek van Strafrecht. Uit de gerechtelijke uitspraak in een hoger beroep van Women on Waves blijkt dat een overtijdbehandeling (tot zestien dagen na het uitblijven van een menstruatie) niet onder artikel 296 valt. En dat geldt ook voor het voorschrijven van de abortuspil via de huisarts.

Voor het verkrijgen van de abortuspil ging tot nu toe een onbedoeld zwangere vrouw naar een abortuscentrum. Daar vond een intakegesprek plaats waarin zij vertelt over hoelang zij denkt zwanger te zijn en haar motivatie uitlegt. Er wordt een echo gemaakt om de werkelijke zwangerschapsduur te bepalen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit te sluiten.

Er worden alternatieven besproken en wanneer er gezamenlijk wordt vastgesteld dat het een onoverkomelijke noodsituatie is, dan wordt de behandelmethode besproken. Indien de vrouw kiest voor een abortus met de abortuspil, dan wordt onder toeziend oog van een medisch geschoolde medewerker ter plekke de eerste pil ingenomen.

De abortuspil is in Nederland slechts toegestaan tot een zwangerschapsduur van 63 dagen na de eerste dag van de laatste menstruatie. De tweede set pillen krijgt de vrouw mee en moet ze 12 tot uiterlijk 72 uur later zelf vaginaal inbrengen.

Veiligheid onduidelijk

Op verscheidene websites van abortuscentra staat dat tijdens de abortus, dus na inbrengen van de tweede set pillen, iemand bij de vrouw moet blijven die op de hoogte is. En die eventueel met haar naar een eerstehulppost kan rijden indien de bloeding bij het uitdrijven van het dode kindje te hevig wordt of te lang aanhoudt.

Is de abortuspil dan wel veilig? Dat weten we dus nu juist niet! In de informatiefolder van het Vrelinghuis in Utrecht (een van de grootste abortuscentra van Nederland) staat: ‘Het percentage mislukkingen is 4-6 maal hoger dan bij een zuigcurettage’. De leidraad voor de huisartsen spreekt over 2-3 keer zo groot. In de nieuwe patiëntenfolder staat: ‘dat de abortuspil net zo effectief en veilig is als een curettage in een abortuscentrum.’

In de samenvatting van de bijsluiter staat bij punt 1 te lezen: ‘Slik thuis 1 tablet mifepriston’ (dat is het eerste middel dat maakt dat het kindje doodgaat). Je zou er bijna overheen lezen… In de nieuwe wetgeving is de procedure namelijk veranderd zodat de vrouw dit inderdaad zelf thuis kan doen.

Niet meer een arts met vergunning start de abortus, maar dat doet de vrouw voortaan volledig zelf, in haar eigen huis, niet meer in een ziekenhuis of in een abortuscentrum met vergunning en zelfs niet in de praktijk van de huisarts.

Echo niet nodig

Hiermee is echter elke controle op het uitvoeren van de abortus weg. Wie controleert of de vrouw de pillen op tijd inneemt? En niet de pillen bijvoorbeeld door twijfel nog een week of drie, vier laat liggen met alle risico’s van dien? Of dat de vrouw de abortuspillen helemaal niet voor zichzelf haalt maar voor iemand anders? Volgens de patiëntenfolder is immers een echo niet nodig.

De arts moet haar op gevoel of de blauwe ogen geloven. Ook in de ‘Klinische les’ over medicamenteuze zwangerschapsafbreking van Peter Leusink, Mirella Buurman en Nicole Stevens in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde staat te lezen dat een echo niet per se nodig is.

Samenvattend maakt deze stap van de abortuspil bij de huisarts en de richtlijnen van de bijsluiter duidelijk welke richting het opgaat. Een echo is niet meer verplicht voor het bepalen van de zwangerschapsduur of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en de vrouw mag nu de abortus gewoon volledig zelf thuis uitvoeren.

Daarmee is elke controle verdwenen. Een uiterst schokkende en zorgelijke ontwikkeling waarbij niet alleen geen rekening meer wordt gehouden met het kind maar ook de gezondheid van de vrouw door de pro-abortuslobby wordt bedreigd.

Noot van de redactie: Zie ook deze reactie van twee huisartsen toen dit wetsvoorstel besproken werd. Helaas heeft men nauwelijks rekening gehouden met hun bezwaren.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Nederlands Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K van., 2024, Abortuspil mag mee naar huis en daarmee verdwijnt elke controle, Nederlands Dagblad 81 (21.855): 14-15 (artikel).

Grens voor behandeling bij vroeggeboorte kan omlaag

In de memorie van toelichting bij de abortuswet uit 1984 staat dat „bij de huidige stand van de medische wetenschap vruchten van minder dan 24 weken als niet levensvatbaar beschouwd worden”. Waarom wordt die termijn niet aangepast aan de medische mogelijkheden van 2024?

De in Nederland geldende abortustermijn (grens bij 24 weken) is al jaren een punt van discussie. Het huidige Tweede Kamerlid Don Ceder (ChristenUnie) schreef hierover al in 2014 een uitgebreid artikel op de website van juristenvereniging Provita. Zijn conclusie over de abortusgrens: „Die bestaat helemaal niet in ons land!”

In de media, bij vele organisaties en zelfs door politici wordt bijna altijd gesproken van een wettelijke grens van 24 weken bij abortus. De realiteit is echter dat de wet niet spreekt over een 24 wekengrens, maar over een levensvatbaarheidsgrens (het moment waarop kinderen buiten de baarmoeder kunnen overleven). We zijn nu tien jaar verder en deze grens is weer onderwerp van gesprek geweest. Met een teleurstellende toepassing! Hoe zit het dan? En wat is er aan de hand?

Voetnoten

Op 1 november 1984 is de Nederlandse abortuswet in werking getreden. In de afgelopen veertig jaar zijn er in Nederland ongeveer 1,3 miljoen abortussen uitgevoerd. Tel je de gedoogde abortussen uit de jaren daarvoor erbij, dan zitten we al op anderhalf miljoen kinderen die gedood werden in de moederschoot. In de memorie van toelichting bij de Wet afbreking zwangerschap uit 1984 staat deze passage: „Wat betreft de nadere precisering van de zwangerschapsduur waarbij aangenomen moet worden dat de vrucht levensvatbaar is, dient overwogen te worden dat bij de huidige stand van de medische wetenschap vruchten van minder dan 24 weken als niet levensvatbaar beschouwd worden.”

Juist over deze levensvatbaarheidsgrens is het nodige te doen geweest. Dit heeft ermee te maken dat door de jaren heen de medische kennis voor behandeling van te vroeg geboren kinderen is toegenomen en de middelen zijn verbeterd. Daardoor hebben te vroeg geboren kinderen ook voor die 24 weken een kans van overleven.

Echter, in Nederland is er een algemeen geldend behandelprotocol wanneer een ziekenhuis actieve zorg gaat verlenen bij een dreigende vroeggeboorte. Daarin is de grens vastgesteld op 24 weken en nul dagen. In een aantal omliggende landen, zoals Duitsland en Zweden, ligt die grens wat lager, bij 23 en 22 weken. Waar in Nederland ongeveer de helft van de kinderen die na 24 weken werden geboren in leven blijft, is dat in bepaalde centra in Zweden het geval bij kinderen geboren na 22 weken.

Individuele factoren

De vraag is opgeworpen of met de nieuwe mogelijkheden het huidige Nederlandse protocol nog wel actueel is. Een werkgroep heeft zich uitgebreid hierover gebogen. Zo is er gekeken naar de overlevingskansen per zwangerschapsduur en ook of er blijvende schade of een handicap optreedt bij het te vroeg geboren kindje. Zoals was te verwachten, luidde de slotsom: hoe verder de zwangerschap is gevorderd, hoe groter de overlevingskansen worden en hoe lager de kans op blijvende schade. Daarnaast wijst het onderzoek op individuele factoren, zoals geboortegewicht, geslacht en eenling/meerlingzwangerschap, die de overlevingskans bij extreme vroeggeboorte kunnen beïnvloeden.

Ook de zekerheid over de zwangerschapsduur kan een rol spelen. Immers, niet iedere vrouw weet exact de datum van de eerste dag van haar laatste menstruatie. Je kunt er dus zomaar drie tot vier dagen naast zitten. En als de vrouw pas verder in de tijd ontdekt dat ze zwanger is, dan kan de telling er wel een of twee weken naast zitten. Dan wordt het lastig om te bepalen of er voor een te vroeg geboren kindje wel of geen behandeling wordt ingezet.

Tegenstrijdig

De werkgroep die onderzocht of de behandelgrens van te vroeg geboren kinderen bijvoorbeeld een week omlaag zou kunnen, wil die grens echter handhaven op 24 weken en nul dagen. Een van de overwegingen ter onderbouwing daarvan is: „Op dit moment is er tekort aan ICN-verpleegkundigen. Bij een eventuele verschuiving van de ondergrens voor het aanbieden van actieve opvang van 24 naar 23 weken zal dit probleem potentieel groter worden omdat deze kinderen in het algemeen lang op de NICU opgenomen liggen.”

Een begrijpelijke zorg van de werkgroep en inderdaad een overweging die terecht meegenomen moet worden. In de slotconclusie staat echter een andere en zeer opmerkelijke overweging om deze ondergrens niet te verschuiven: „mogelijke juridische knelpunten in relatie tot de Wet afbreking zwangerschap”. Het is juist deze overweging die veel vragen oproept.

Zoals aangegeven is de abortusgrens in de Wet afbreking zwangerschap gebaseerd op de levensvatbaarheid. Bij verschuiving van deze grens zal die voor abortus moeten worden aangepast op basis van de memorie van toelichting. Maar de werkgroep voor behandeling van te vroeg geboren kinderen houdt vreemd genoeg vast aan het bestaande criterium: niet behandelen onder de abortusgrens van 24 weken en nul dagen. Dan is niet de levensvatbaarheidsgrens leidend voor de abortusgrens, maar de in 1984 ingestelde abortusgrens van 24 weken. Die grens werd echter afhankelijk gemaakt van de voortgang van de medische wetenschap. Als dan anno 2024 toch wordt vastgehouden aan die grens van 24 weken en 0 dagen bij het behandelen van te vroeg geboren kinderen, dan wringt dat enorm.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K van, 2024, Grens voor behandeling bij vroeggeboorte kan omlaag, Reformatorisch Dagblad 54 (159): 24-25 (artikel).

Er zijn goede redenen om de abortusgrens nog eens te beoordelen

Een ongeboren kind kan onder toezicht worden gesteld van de Kinderbescherming. Dat gebeurt als de moeder bijvoorbeeld veel alcohol of drugs gebruikt. Maar waarom geldt dit toezicht niet als de moeder het kind wil laten aborteren, vraagt Kees van Helden zich af.

Een vrouw uit Rijsbergen wordt verdacht van doodslag en mishandeling omdat ze tijdens haar zwangerschap drugs en alcohol zou hebben gebruikt. Een opmerkelijke vervolging voor mogelijke schade bij het ongeboren kind. Het nieuws kwam eind augustus naar buiten. Ongeveer driehonderd keer per jaar wordt een verzoek bij de rechtbank ingediend om een ongeboren kind onder toezicht te stellen. De redenen kunnen bijvoorbeeld zijn dat de moeder kampt met psychische problemen of, zoals in deze situatie, als zij door haar gedrag het leven van het ongeboren kind in gevaar brengt. Op verschillende sites is te lezen dat zo’n verzoek pas mogelijk is na de levensvatbaarheidsgrens van 24 weken, zoals die ook bij abortus wordt gehanteerd. Hier wordt dus op een of andere manier een relatie gelegd met abortus, ondanks dat in de abortuswet die 24-wekengrens niet wordt genoemd. Volgens de Memorie van toelichting bij de Wet Afbreking Zwangerschap is abortus toegestaan totdat het kindje volgens de huidige medische kennis en ontwikkeling, buiten de baarmoeder in leven kan blijven.

Opmerkelijke passage

Maar op de website van de Kinderbescherming van het ministerie van Justitie en Veiligheid staat een opmerkelijke passage: ‘Is een maatregel nodig? Dan dient de Raad voor de Kinderbescherming hiervoor een verzoek in bij de rechter. De Raad voor de Kinderbescherming kan de rechter vragen om een ongeboren kind onder toezicht te stellen. Dit kan op ieder moment in de zwangerschap.’ Die laatste zin duidt op iets heel anders dan de zogenaamde vierentwintig wekengrens. Het is begrijpelijk dat een kind onder toezicht gesteld wordt wanneer het door het gedrag van de moeder ernstig risico loopt op schade. Immers alcohol en drugsgebruik vóór de 24-wekengrens is niet minder gevaarlijk voor het kind dan na die periode.

Ver voor de 24-wekengrens

In november 2020 werd bij de rechtbank in Den Haag een verzoek ingediend om een kind onder toezicht te stellen bij een zwangerschapsduur van ver vóór de 24-wekengrens. De zwangerschapsduur werd geschat op zestien tot negentien weken. De beoordeling van de rechter was ‘dat het dringend en onverwijld noodzakelijk is dat het ongeboren kind van de moeder, hangend een nader in te stellen onderzoek naar de vraag of de ondertoezichtstelling geboden is, voorlopig onder toezicht wordt gesteld.’

Tevens stelde de rechter: ‘De kinderrechter acht het gedwongen kader van een voorlopige ondertoezichtstelling daarom noodzakelijk om zicht te kunnen houden op het ongeboren kind en de veiligheid en de bescherming van het ongeboren kind te waarborgen.’ Opvallend was dat de kinderrechter hier sprak over een ‘ongeboren kind’ en niet over een klompje cellen of een foetus bij zestien tot negentien weken zwangerschap.

Zowel de informatie op de website van Kinderbescherming als de uitspraak van de rechter laten zien dat een ongeboren kind, ruim voor de levensvatbaarheidsgrens onder toezicht gesteld kan worden. Op de website van de Kinderbescherming is ook dit te lezen: ‘Ongeboren en geboren kinderen hebben dezelfde rechten voor de wet als het gaat om Kinderbescherming. Dat betekent dat er ook hulp beschikbaar is voor ongeboren kinderen en hun moeders.’

Deze feiten maken dat de abortusgrens die gehanteerd wordt eens zorgvuldig moet worden bekeken. Het handelen van een moeder met de dood van haar kind tot gevolg lijkt mij nog ernstiger dan dat het gezondheidsschade oploopt door drank of drugsgebruik. Zou niet elk kind dat een abortus boven het hoofd hangt, door de kinderbescherming onder toezicht gesteld moeten worden?

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Nederlands Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2024, Er zijn goede redenen om de abortusgrens nog eens te beoordelen, Nederlands Dagblad 80 (21.773): 14 (artikel).

Nieuwe pil is abortus in een notendop

Geen vervelende bijwerkingen en slechts een keer per week innemen. De voordelen van een nieuwe anticonceptiepil lijken groot. Niets is minder waar. Het nieuwe middel doodt in de moederschoot.

In 2022 wordt in een artikel in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde een bij velen onbekende term gebruikt: ”nabehoeden”.1 De auteurs, Gunilla Kleiverda, Trudy Dehue en Rebecca Gomperts, stellen: „In het algemeen wordt onder voorbehoeden het voorkomen van de eisprong verstaan, maar een spiraaltje verhindert de implantatie van de bevruchte eicel; het is dus in wezen een nabehoedmiddel. Dat geldt ook voor de PRM-morning- afterpillen, die vermoedelijk een contragestief (innesteling voorkomend en verstorend, KvH) effect hebben en de implantatie belemmeren.”

PRM staat voor progesteronreceptormodulator, een stof die werking van progesteron tegengaat. Dit hormoon is nodig voor het in stand houden van een zwangerschap, beginnende bij de innesteling van de bevruchte eicel. Alle middelen die innesteling tegengaan, zijn dan ”nabehoedend”, doden het embryo en zijn daarmee abortief.

Natuurlijke anticonceptie

In de abortuspil zit de stof mifepriston, dat de werking van progesteron blokkeert.2 Zo wordt het baarmoederslijmvlies ongeschikt voor innesteling. Een bevruchte eicel, en dus een kindje in het allervroegste stadium, zal zo afsterven. En juist deze stof wil Rebecca Gomperts van Women on Waves gebruiken als vervanger van de pil. Ze doet nu onderzoek met een nieuwe pil, die geen hormonen als oestrogeen en progestageen bevat. Deze hormonen kunnen bij de reguliere pil voor vervelende bijwerkingen zorgen. Denk aan psychische klachten en minder zin hebben in gemeenschap. Ze verhogen de kans op trombose en borstkanker. Dit zijn immers de argumenten waardoor veel vrouwen overgaan op natuurlijke anticonceptie . Speciaal door het volgen van natuurlijke anticonceptiemethoden die worden gepromoot op TikTok zouden vrouwen een groter risico lopen om ongewenst zwanger te worden, waardoor het aantal abortussen zou zijn gestegen.3 Jongeren keren zich vanwege die bijwerkingen steeds meer af van de gangbare anticonceptiepil. De nieuwe pil, die slechts één keer per week moet worden ingenomen, zou voor hen een oplossing zijn. En omdat je na een week weer een pil inneemt, komt er geen normale menstruatie meer. Hooguit een bloeding van een dag.

Abortus

Deze nieuwe pil past geheel in de visie van Rebecca Gomperts. In een interview met Vice vertelde ze dat ze van mening is dat, wanneer je overtijd bent, je nog niet zwanger hoeft te zijn: „Als je overtijd bent, bestaat de mogelijkheid dat dat een zwangerschap wordt, maar het wordt allemaal behandeld als een ”abortus”. Wat mij betreft is dat geen afspiegeling van deze tijd.” In haar optiek is het kindje dan nog zo klein dat het eigenlijk de term zwangerschap niet waard is en je dus ook niet van een abortus kunt spreken.4

Maar dit is bewezen onzin. Nieuw leven begint bij de bevruchting. Onderzoek laat zien dat een overweldigende meerderheid van biologen wereldwijd dit standpunt is toegedaan.5 Met andere woorden: na de bevruchting is er dus gelijk sprake van een nieuw mensenleven. In de visie van Gomperts is dat totaal onbelangrijk. In haar visie kan de nieuwe anticonceptiepil een zwangerschap –ze bedoelt eigenlijk geboorte– voorkomen en daarom noemt ze het een nabehoedmiddel. Dat het zelfs om een kind met een hartslag kan gaan (te meten vanaf een week overtijd), interesseert haar werkelijk niet.

Misleiding

Het mag duidelijk zijn dat deze nieuwe pil geen zwangerschappen gaat voorkomen, maar veel meer prille zwangerschappen gaat afbreken. Want een zwangerschap, en dus nieuw leven, begint niet bij de innesteling of pas na dertien weken, maar bij de bevruchting. De nieuwe pil klinkt misschien als een aantrekkelijk alternatief voor hormonale anticonceptie, maar vertegenwoordigt een volslagen zelfzuchtige visie op het leven. Dit is ideologie tegenover wetenschap en hiermee zet Gomperts vele vrouwen op het verkeerde been. Laat je niet misleiden.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K van, 2024, Nieuwe pil is abortus in een notendop, Reformatorisch Dagblad 54 (85): 28 (artikel).

Voetnoten

Kees van Helden over SGP stelt vragen over arrestaties pro-life wakers – Uitgelicht! 24 april 2024

Op 24 april 2024 was Kees van Helden van de Kies Leven te gast in het programma Uitgelicht! van Family7. Hij sprak in dit programma over het antwoord van de minister aan Kamervragen van de SGP over de arrestaties van wakers bij de abortusklinieken.6 Met dank aan Family7 staat deze video online en kunnen we deze via onze website delen.

Onder de video staat de volgende informatie:
Gemeenten kunnen een demonstrant die in zijn eentje actievoert een andere plek toewijzen. Dat zegt minister de Jonge in antwoord op vragen van de SGP over de arrestatie van wakers bij een abortuskliniek in Den Bosch en Utrecht. In de studio Kees van Helden van prolife organisatie Kies Leven.

Voetnoten

Ontwikkelingen rondom abortus doen alle alarmbellen afgaan

Ondanks het abortusverbod in veertien staten van Amerika is het aantal abortussen in 2023 alsnog fors gestegen. Het Guttmacher Institute meldt dat er in dat jaar meer dan één miljoen abortussen zijn uitgevoerd in de Verenigde Staten 1.026.690 om precies te zijn.7

De grote vraag is of dit aantal wel juist is. Het is zeer waarschijnlijk een onderschatting omdat alleen de geregistreerde abortussen zijn geteld. Alle abortussen die buiten de abortuscentra plaatsvonden worden niet meegeteld. Zo blijven de 4.000 wekelijkse bestellingen van abortuspillen via postorder van Aid Access (van Rebecca Gomperts)8 en andere abortuspillen die gekocht zijn via apotheken in Mexico buiten de cijfers. Tegelijkertijd is het geregistreerde gebruik van de abortuspil in Amerika na de goedkeuring door FDA in 2000 gestegen tot 63 procent van alle abortussen. Dit zijn onvoorstelbare getallen. Sinds 2012 is het niet meer voorgekomen dat in Amerika het aantal abortussen in één jaar boven de één miljoen uitkwam.

Niet alleen in Amerika is in 2023 het aantal abortussen zeer fors gestegen. Ook in het Verenigd Koninkrijk was er een toename in de eerste zes maanden van 2023. MSI Reproductive Choices, een organisatie die zich met abortus bezighoudt, heeft al gemeld dat er in die periode een stijging was van 32 procent (!) vergeleken met dezelfde periode in 2022.9 Voor Nederland zijn de cijfers over 2023 nog niet bekend.

Als de stijging van het aantal abortussen in 2023 voor Nederland dezelfde orde van grootte heeft als in het Verenigd Koninkrijk en Amerika, dan moeten we ons echt zorgen gaan maken en wordt onderzoek naar de motieven voor een abortus alleen maar belangrijker. Want zonder inzicht in de motieven te hebben, is het onmogelijk om als overheid maatregelen te treffen en hulp te bieden. Je weet namelijk niet waar en welke hulp er nodig is om het aantal abortussen omlaag te brengen.

Een tweede ontwikkeling

Zowel in Amerika als in het Verenigd Koninkrijk zien we dat de abortuspil een steeds grotere rol speelt als abortusmethode. Die ontwikkeling zien we ook in Nederland. Deze manier om een abortus uit te voeren wordt gebracht als een ‘veilige’ methode. Echter voor geen enkel ongeboren kindje is deze methode veilig te noemen. Immers het doel van de abortuspil is om het kindje te doden. Maar er kleven nogal wat andere risico’s aan de abortuspil.

Complicaties

Het Britse college van verloskundigen en gynaecologen waarschuwt dat tot 1 procent van alle abortuspilprocedures geheel mislukt en dat tot wel 6 procent van die procedures leidt tot een onvolledige abortus. Er kunnen dan delen van het kindje of van de placenta achterblijven in de baarmoeder. Abortuspillenfabrikant Linepharma erkent op haar website: ‘Het niet te verwaarlozen risico op mislukken dat in maximaal 7,6 procent van de gevallen voorkomt, maakt het controlebezoek verplicht om te controleren of de abortus is voltooid.’10 Gebeurt dat ook bij alle vrouwen die de abortuspil per post toegestuurd krijgen? Ik vermoed van niet.

Uit ander onderzoek van de Britse gezondheidsautoriteiten blijkt dat 2,8 procent van de vrouwen die de abortuspil gebruikte, daarna naar het ziekenhuis moest voor een nabehandeling (curettage).11 En 3,2 procent kreeg poliklinisch extra medicijnen toegediend om alsnog een volledige abortus te bewerken. Abortuspillen zijn niet zonder risico!

Nederland

Uit de jaarlijkse rapportage Wet Afbreking Zwangerschap in Nederland zien we dezelfde stijgingen over 2022 als in het Verenigd Koninkrijk in dat jaar. Ook zien we in dezelfde jaarrapportages vergelijkbare ontwikkelingen rondom het procentueel gebruik van de abortuspil ten opzichte van de andere behandelingen. Dit zal alleen nog maar toenemen als vanaf 2025 het nemen van de abortuspil nog toegankelijker wordt wanneer huisartsen die mogen verstrekken. De verwachting is dat daarmee ook de mogelijke gevolgen zullen toenemen. Wij houden ons hart vast voor de nieuwe jaarrapportage van de Wet Afbreking Zwangerschap over 2023 die in de tweede helft van dit jaar zal verschijnen.

Verhouding geboorte en abortus

Nog een zorgelijke ontwikkeling is dat in 2023 in Nederland 163.818 kinderen levend werden geboren. Dit is het laagste aantal in dertien jaar tijd.12 Abortuscijfers die stijgen en tegelijkertijd geboortecijfers die dalen. In 2016 was de verhouding nog één op de zeven zwangerschappen die eindigde in een abortus. Die verhouding is momenteel al één op de vijf. Deze ontwikkelingen moeten bij ons toch alle alarmbellen doen afgaan.

Voetnoten

Hoe een artikel in De Stentor duidelijk maakt dat abortus géén medische zorg is

Met verbazing las Kees van Helden een artikel in De Stentor waarvoor een journalist drie dagen meeliep in een abortuskliniek in Arnhem. Het artikel laat volgens de coördinator van vereniging Kies Leven zien dat abortus geen medische zorg is en ook niet als mensenrecht in de grondwet thuishoort. Hij schreef er onderstaand opiniestuk over: ‘De abortusarts sust het geweten, schroeit het geweten zelfs dicht en slaat de plank volledig mis.’13

De vestiging van De Stentor in Apeldoorn. Bron: Wikipedia.

Een abortus ondergáán, zeggen de medewerkers van de Mildredkliniek keer op keer. ‘Abortus plegen’ zul je hier niet horen. Wat hier gebeurt, is immers geen moord, benadrukt arts Moradi.‘ Een opmerkelijk citaat in een artikel in De Stentor van afgelopen maand (9 maart 2024). Een journalist liep drie dagen mee in de Mildredkliniek in Arnhem. De kliniek die sinds 1971 bestaat en waar ver voor de legalisering van abortus al illegale abortussen werden uitgevoerd.

Verrassend is dat het verslag en de interviews heel open weergeven wat in de kliniek zoal plaatsvindt. Op een maandag ontvangen ze wel honderdtwintig telefoontjes van vrouwen die vragen hebben over hun mogelijke ongewenste zwangerschap. Allerlei redenen komen voorbij, falen van anticonceptie, geen extra kind alleen willen opvoeden, partner wil geen kind meer, etc.

Bloedstolsels

Verreweg de meeste vrouwen hebben het er heel moeilijk mee” vertelt de receptioniste aan de journalist. En toch zijn de vijf dagen bedenktijd afgeschaft, wat bizar. Soms denken vrouwen dat een abortuspil een makkelijke oplossing is maar je kan heel heftig bloedverlies hebben. “Stolsels ter grootte van een appel” worden als voorbeeld genoemd. Dat is toch een heel ander verhaal dan we gewoonlijk in de media te horen krijgen. En deze ‘veilige doe-het-zelf thuisabortuspil’ kun je medio januari 2025 ook via de huisarts krijgen. Het Fiom schrijft bijvoorbeeld: ‘Het kan ook zijn dat je wat meer bloed verliest en dat er stolsels in het bloed zitten.14 Dat klinkt een stuk minder ernstig dan dat de abortuskliniek vertelt. Maar is het ook eerlijk?

Curettage

Arts Moradi legt uit dat het een hele klus is om de baarmoedermond open te krijgen. Dat doen ze met steeds grotere ijzeren staafjes. Laat dat nu net de reden zijn dat gynaecoloog Pim Ankem uit het AMC in 2015 al beschreef dat we zo min mogelijk moeten curetteren.15 Bij een volgende zwangerschap heeft de vrouw hierdoor een verhoogde kans van 70 procent dat de zwangerschap in een vroeggeboorte eindigt vóór de 32 weken. Terwijl staatssecretaris van Rijn in 2017 in antwoord op Kamervragen nog beweerde dat het bij abortus om een ander instrumentarium gaat.16

2e Trimester abortus

De journalist mag ook meekijken bij een abortus van ruim 15 weken. Op de echo ziet zij hoe het kindje stukje bij beetje wordt verwijderd. De tegenstrijdigheid in de beschrijving is groot. Er wordt gesproken over: “Het verwijderen van een zwangerschap”. Er wordt bedoeld: een kindje van bijna tien centimeter groot die in stukjes wordt geknipt om verwijderd te kunnen worden. Daarna worden de delen in een zeef gelegd om te controleren of de abortus compleet is. Er wordt bedoeld: of ze alle delen van het kindje uit de baarmoeder hebben verwijderd. Het is te gruwelijk om te lezen, om te zien en om het jezelf in te beelden wat die abortusarts aan het doen is. Wat hij of zij met eigen ogen uit de baarmoeder ziet komen. Dat is geen stukje weefsel, geen klompje cellen of een ‘zwangerschap’, maar het zijn armpjes, beentjes, een lijfje en een hoofdje van een kind.

Het geweten sussen

Medewerkster Mieke die 30 jaar verloskundige is geweest zegt: “Ja, dit is wel ander werk. Als verloskundige zeg je: kijk! Het hartje klopt! Hier zeg je dat niet en blijf je zo neutraal mogelijk. Hier heb je het eerder over een klompje cellen en weefsel, niet over een kindje.” Echter het is wél een kindje!

In Frankrijk werd abortus vorige week opgenomen in de grondwet. Het recht van een vrouw om haar eigen kindje te doden. “Wat hier gebeurt, is immers geen moord, benadrukt arts Moradi”. Moradi sust het geweten, schroeit het geweten zelfs dicht en slaat de plank volledig mis. De ontkenning van ‘moord’ door abortusarts Moradi laat juist zien dat het dat wél is. Het artikel in De Stentor maakt heel duidelijk dat abortus zeker geen medische zorg is en ook niet thuis hoort in de grondwet als een mensenrecht.

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.

Voetnoten

Abortuspropaganda ten koste van de waarheid bij NPO

De Franse aanvaarding van het voorstel om het recht op abortus op te nemen in de grondwet is voor de proabortusbeweging zeer belangrijk. De promotie van de Franse beslissing draait op volle toeren en mag daarom wat kosten, zelfs de waarheid.

Het was te verwachten dat de proabortuslobby in andere landen deze stap van Frankrijk zou aangrijpen om ook in eigen land te pleiten voor navolging. Zo ook in Nederland.

Standpunt.nl, een veelbeluisterd radioprogramma van KRO-NCRV, maakte op 5 maart er gelijk een programma over. Voorafgaand aan elke uitzending wordt ’s ochtends een stelling op internet geplaatst, waarop men met ”eens” of “oneens” kan reageren. De stelling was deze keer: ”Het recht op abortus moet ook in Nederland in de grondwet”. Bij zo’n beladen onderwerp kun je er natuurlijk op rekenen dat voor- en tegenstanders via sociale media de stelling extra aandacht geven.

Abortus als „zorg”

Een paar mensen waren vooraf uitgenodigd om in het programma te reageren. Zoals Joris, een zoon van een ”Dolle Mina”, die zich duidelijk uitsprak vóór de stelling. Hij vond het onbegrijpelijk dat de strijd voor het recht op abortus weer gevoerd moet worden in Nederland.

Alina Chakh van de prochoicestichting AVA kwam uitgebreid aan het woord. Ze bracht naar voren dat de stap in Frankrijk voortkomt uit de kracht voor het opkomen voor zelfbeschikking van de vrouw en maakte zich zorgen dat abortus zo wordt gecriminaliseerd. De stap is een goed wapen tegen de onrust die de antiabortusbewegingen wel degelijk teweegbrengen.

Lilian Ploumen van ”She Decides” vertelde dat de angst voor wat er in Amerika, in Polen en in Hongarije is gebeurd het begrijpelijk maakt dat deze stap in Frankrijk is genomen. Ze zei dat er in Amerika steeds meer beperkingen rond abortus komen, tegen de wil van de meerderheid van de Amerikanen in. Wat haar betreft is abortus „zorg” en moet het daarom uit het Wetboek van Strafrecht.

Djoeke Gerding, voorzitter van de stichting Samen naar de kliniek, was uiteraard ook ontzettend blij met de beslissing in Frankrijk. Ze lichtte haar werk, het begeleiden van vrouwen naar de kliniek, toe. Haar stichting gaat met vrouwen die een abortus willen mee om hen langs de „intimidanten” te begeleiden. Djoeke geeft aan dat internationale samenwerking nodig is omdat vrouwen door gebrek aan abortuszorg kunnen komen te overlijden.

Door de strot

Een aantal luisteraars van het programma Standpunt.nl kwam telefonisch aan het woord om hun mening te geven. Lisca was het hartgrondig met de stelling eens. Jan Schrijver mocht zeggen dat de grondwet daar niet voor bedoeld is. Frans gaf aan dat het recht op euthanasie dan ook vastgelegd moet worden in de Grondwet, zodat artsen zich daar niet meer schuldig over hoeven te voelen. Elke Slagt-Tichelman van Groenlinks/PvdA was het eens met de stelling, want abortus is volgens haar zorg en hoort niet thuis in het Wetboek van Strafrecht.

Als laatste kwam Chris Zijdeveld aan het woord, een vast panellid van Standpunt.nl. Hoe eerder, hoe liever wordt in Nederland abortus in de Grondwet verankerd, was zijn reactie. De kleine christelijke partijen onthouden vrouwen waar ze recht op hebben. Deze kleine christelijke partijen denken met een vermeende God ons zaken door de strot te kunnen drukken.

De boodschap van KRO-NCRV Standpunt.nl is duidelijk. Alle mensen die aan het woord kwamen, waren vóórstanders van abortus. Vanuit de politiek, vanuit de proabortusorganisaties en vanuit de selectie van de bellers en e-mailers in het programma.

Toch wel heel opmerkelijk. De uitslag van de peiling onder de luisteraars werd niet genoemd. Iets wat ze normaal wel doen. De uitslag van de peiling was waarschijnlijk niet wat ze hadden voorbereid. Van de 2935 uitgebrachte stemmen was 72 procent het oneens met de stelling. Toch kwamen enkel voorstanders aan het woord.

Pure propaganda

De angst voor de uitwerking van prolifeacties, zoals Alina Chakh dat benoemde, zit er diep in als NPO-programma’s pure proabortuspropaganda brengen en ondertussen de uitkomst van hun eigen peiling negeren. Het laat zien dat prolifeorganisaties te maken hebben met een geestelijke strijd. Leugen tegenover waarheid. De verankering van abortus in de Grondwet is een „right to kill people”, zoals het onlangs werd omschreven bij de manifestatie One of Us in Brussel. De volgende stap is abortus verankeren in het handvest van de EU. Daar is men al mee begonnen.

Het mag duidelijk zijn, uw gebed voor de ongeboren kinderen en de prolifeorganisaties is dringend nodig.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2024, Abortuspropaganda ten koste van de waarheid bij NPO, Reformatorisch Dagblad 53 (297): 24 (artikel).

Kees van Helden over de abortuswet die 43 jaar geleden is aangenomen – Uitgelicht! 18 december 2023

Op 18 december 2023 was Kees van Helden van de Kies Leven te gast in het programma Uitgelicht! van Family7. Hij sprak in dit programma over de abortuswet die 43 jaar geleden werd aangenomen. Met dank aan Family7 staat deze video online en kunnen we deze via onze website delen.

Onder de video staat de volgende informatie:
Het is precies 43 jaar geleden dat in de Tweede Kamer de abortuswet is aangenomen. Nipt werd deze door het parlement aangenomen. Een jaar later gaf de Eerste kamer ook groen licht.

Archieven