Met verbazing las Kees van Helden een artikel in De Stentor waarvoor een journalist drie dagen meeliep in een abortuskliniek in Arnhem. Het artikel laat volgens de coördinator van vereniging Kies Leven zien dat abortus geen medische zorg is en ook niet als mensenrecht in de grondwet thuishoort. Hij schreef er onderstaand opiniestuk over: ‘De abortusarts sust het geweten, schroeit het geweten zelfs dicht en slaat de plank volledig mis.’¹

‘Een abortus ondergáán, zeggen de medewerkers van de Mildredkliniek keer op keer. ‘Abortus plegen’ zul je hier niet horen. Wat hier gebeurt, is immers geen moord, benadrukt arts Moradi.‘ Een opmerkelijk citaat in een artikel in De Stentor van afgelopen maand (9 maart 2024). Een journalist liep drie dagen mee in de Mildredkliniek in Arnhem. De kliniek die sinds 1971 bestaat en waar ver voor de legalisering van abortus al illegale abortussen werden uitgevoerd.

Verrassend is dat het verslag en de interviews heel open weergeven wat in de kliniek zoal plaatsvindt. Op een maandag ontvangen ze wel honderdtwintig telefoontjes van vrouwen die vragen hebben over hun mogelijke ongewenste zwangerschap. Allerlei redenen komen voorbij, falen van anticonceptie, geen extra kind alleen willen opvoeden, partner wil geen kind meer, etc.

Bloedstolsels

“Verreweg de meeste vrouwen hebben het er heel moeilijk mee” vertelt de receptioniste aan de journalist. En toch zijn de vijf dagen bedenktijd afgeschaft, wat bizar. Soms denken vrouwen dat een abortuspil een makkelijke oplossing is maar je kan heel heftig bloedverlies hebben. “Stolsels ter grootte van een appel” worden als voorbeeld genoemd. Dat is toch een heel ander verhaal dan we gewoonlijk in de media te horen krijgen. En deze ‘veilige doe-het-zelf thuisabortuspil’ kun je medio januari 2025 ook via de huisarts krijgen. Het Fiom schrijft bijvoorbeeld: ‘Het kan ook zijn dat je wat meer bloed verliest en dat er stolsels in het bloed zitten.‘² Dat klinkt een stuk minder ernstig dan dat de abortuskliniek vertelt. Maar is het ook eerlijk?

Curettage

Arts Moradi legt uit dat het een hele klus is om de baarmoedermond open te krijgen. Dat doen ze met steeds grotere ijzeren staafjes. Laat dat nu net de reden zijn dat gynaecoloog Pim Ankem uit het AMC in 2015 al beschreef dat we zo min mogelijk moeten curetteren.³ Bij een volgende zwangerschap heeft de vrouw hierdoor een verhoogde kans van 70 procent dat de zwangerschap in een vroeggeboorte eindigt vóór de 32 weken. Terwijl staatssecretaris van Rijn in 2017 in antwoord op Kamervragen nog beweerde dat het bij abortus om een ander instrumentarium gaat.⁴

2e Trimester abortus

De journalist mag ook meekijken bij een abortus van ruim 15 weken. Op de echo ziet zij hoe het kindje stukje bij beetje wordt verwijderd. De tegenstrijdigheid in de beschrijving is groot. Er wordt gesproken over: “Het verwijderen van een zwangerschap”. Er wordt bedoeld: een kindje van bijna tien centimeter groot die in stukjes wordt geknipt om verwijderd te kunnen worden. Daarna worden de delen in een zeef gelegd om te controleren of de abortus compleet is. Er wordt bedoeld: of ze alle delen van het kindje uit de baarmoeder hebben verwijderd. Het is te gruwelijk om te lezen, om te zien en om het jezelf in te beelden wat die abortusarts aan het doen is. Wat hij of zij met eigen ogen uit de baarmoeder ziet komen. Dat is geen stukje weefsel, geen klompje cellen of een ‘zwangerschap’, maar het zijn armpjes, beentjes, een lijfje en een hoofdje van een kind.

Het geweten sussen

Medewerkster Mieke die 30 jaar verloskundige is geweest zegt: “Ja, dit is wel ander werk. Als verloskundige zeg je: kijk! Het hartje klopt! Hier zeg je dat niet en blijf je zo neutraal mogelijk. Hier heb je het eerder over een klompje cellen en weefsel, niet over een kindje.” Echter het is wél een kindje!

In Frankrijk werd abortus vorige week opgenomen in de grondwet. Het recht van een vrouw om haar eigen kindje te doden. “Wat hier gebeurt, is immers geen moord, benadrukt arts Moradi”. Moradi sust het geweten, schroeit het geweten zelfs dicht en slaat de plank volledig mis. De ontkenning van ‘moord’ door abortusarts Moradi laat juist zien dat het dat wél is. Het artikel in De Stentor maakt heel duidelijk dat abortus zeker geen medische zorg is en ook niet thuis hoort in de grondwet als een mensenrecht.

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.

Voetnoten

De Franse aanvaarding van het voorstel om het recht op abortus op te nemen in de grondwet is voor de proabortusbeweging zeer belangrijk. De promotie van de Franse beslissing draait op volle toeren en mag daarom wat kosten, zelfs de waarheid.

Het was te verwachten dat de proabortuslobby in andere landen deze stap van Frankrijk zou aangrijpen om ook in eigen land te pleiten voor navolging. Zo ook in Nederland.

Standpunt.nl, een veelbeluisterd radioprogramma van KRO-NCRV, maakte op 5 maart er gelijk een programma over. Voorafgaand aan elke uitzending wordt ’s ochtends een stelling op internet geplaatst, waarop men met ”eens” of “oneens” kan reageren. De stelling was deze keer: ”Het recht op abortus moet ook in Nederland in de grondwet”. Bij zo’n beladen onderwerp kun je er natuurlijk op rekenen dat voor- en tegenstanders via sociale media de stelling extra aandacht geven.

Abortus als „zorg”

Een paar mensen waren vooraf uitgenodigd om in het programma te reageren. Zoals Joris, een zoon van een ”Dolle Mina”, die zich duidelijk uitsprak vóór de stelling. Hij vond het onbegrijpelijk dat de strijd voor het recht op abortus weer gevoerd moet worden in Nederland.

Alina Chakh van de prochoicestichting AVA kwam uitgebreid aan het woord. Ze bracht naar voren dat de stap in Frankrijk voortkomt uit de kracht voor het opkomen voor zelfbeschikking van de vrouw en maakte zich zorgen dat abortus zo wordt gecriminaliseerd. De stap is een goed wapen tegen de onrust die de antiabortusbewegingen wel degelijk teweegbrengen.

Lilian Ploumen van ”She Decides” vertelde dat de angst voor wat er in Amerika, in Polen en in Hongarije is gebeurd het begrijpelijk maakt dat deze stap in Frankrijk is genomen. Ze zei dat er in Amerika steeds meer beperkingen rond abortus komen, tegen de wil van de meerderheid van de Amerikanen in. Wat haar betreft is abortus „zorg” en moet het daarom uit het Wetboek van Strafrecht.

Djoeke Gerding, voorzitter van de stichting Samen naar de kliniek, was uiteraard ook ontzettend blij met de beslissing in Frankrijk. Ze lichtte haar werk, het begeleiden van vrouwen naar de kliniek, toe. Haar stichting gaat met vrouwen die een abortus willen mee om hen langs de „intimidanten” te begeleiden. Djoeke geeft aan dat internationale samenwerking nodig is omdat vrouwen door gebrek aan abortuszorg kunnen komen te overlijden.

Door de strot

Een aantal luisteraars van het programma Standpunt.nl kwam telefonisch aan het woord om hun mening te geven. Lisca was het hartgrondig met de stelling eens. Jan Schrijver mocht zeggen dat de grondwet daar niet voor bedoeld is. Frans gaf aan dat het recht op euthanasie dan ook vastgelegd moet worden in de Grondwet, zodat artsen zich daar niet meer schuldig over hoeven te voelen. Elke Slagt-Tichelman van Groenlinks/PvdA was het eens met de stelling, want abortus is volgens haar zorg en hoort niet thuis in het Wetboek van Strafrecht.

Als laatste kwam Chris Zijdeveld aan het woord, een vast panellid van Standpunt.nl. Hoe eerder, hoe liever wordt in Nederland abortus in de Grondwet verankerd, was zijn reactie. De kleine christelijke partijen onthouden vrouwen waar ze recht op hebben. Deze kleine christelijke partijen denken met een vermeende God ons zaken door de strot te kunnen drukken.

De boodschap van KRO-NCRV Standpunt.nl is duidelijk. Alle mensen die aan het woord kwamen, waren vóórstanders van abortus. Vanuit de politiek, vanuit de proabortusorganisaties en vanuit de selectie van de bellers en e-mailers in het programma.

Toch wel heel opmerkelijk. De uitslag van de peiling onder de luisteraars werd niet genoemd. Iets wat ze normaal wel doen. De uitslag van de peiling was waarschijnlijk niet wat ze hadden voorbereid. Van de 2935 uitgebrachte stemmen was 72 procent het oneens met de stelling. Toch kwamen enkel voorstanders aan het woord.

Pure propaganda

De angst voor de uitwerking van prolifeacties, zoals Alina Chakh dat benoemde, zit er diep in als NPO-programma’s pure proabortuspropaganda brengen en ondertussen de uitkomst van hun eigen peiling negeren. Het laat zien dat prolifeorganisaties te maken hebben met een geestelijke strijd. Leugen tegenover waarheid. De verankering van abortus in de Grondwet is een „right to kill people”, zoals het onlangs werd omschreven bij de manifestatie One of Us in Brussel. De volgende stap is abortus verankeren in het handvest van de EU. Daar is men al mee begonnen.

Het mag duidelijk zijn, uw gebed voor de ongeboren kinderen en de prolifeorganisaties is dringend nodig.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2024, Abortuspropaganda ten koste van de waarheid bij NPO, Reformatorisch Dagblad 53 (297): 24 (artikel).

Op 18 december 2023 was Kees van Helden van de Kies Leven te gast in het programma Uitgelicht! van Family7. Hij sprak in dit programma over de abortuswet die 43 jaar geleden werd aangenomen. Met dank aan Family7 staat deze video online en kunnen we deze via onze website delen.

Onder de video staat de volgende informatie:
“Het is precies 43 jaar geleden dat in de Tweede Kamer de abortuswet is aangenomen. Nipt werd deze door het parlement aangenomen. Een jaar later gaf de Eerste kamer ook groen licht.”

Het per post versturen van abortuspillen zonder gedegen consult gebeurt volop vanuit Nederland. Dit doet geen recht aan het ongeboren leven, maar ook niet aan de noodsituatie van de vrouw.

Prolife groepen zouden het liefst de Abortuswet terugdraaien en abortus zien verdwijnen uit ons land. Maar ook de zogenaamde pro-choice groepen zijn inmiddels een felle tegenstander en willen dat de wet verdwijnt opdat wereldwijd vrouwen te allen tijde vrij over kunnen gaan tot een abortus. Daartoe komen zij in Nederland met voorstellen.

Zo diende Corinne Ellemeet (oud-Tweede Kamerlid GroenLinks) een initiatiefnota in om vanuit Nederland abortuspillen te kunnen versturen naar landen waar abortus verboden of zeer beperkt is. De vrouwen in nood moeten daar volgens haar wel geholpen kunnen worden. Dat daarbij de wetten van de betreffende landen worden overtreden, of in ieder geval worden omzeild, dat is voor Ellemeet van ondergeschikt belang. In de nota roept zij de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport op om per ministeriële regeling mogelijk te maken dat de EU voor vrouwen een digitaal consult mogelijk maakt bij Nederlandse abortuszorgverleners om dan vervolgens de abortuspillen per post opgestuurd te krijgen.

Ernst Kuipers

Op 8 december 2023 stuurde minister Ernst Kuipers per brief een reactie aan de Tweede Kamer op deze initiatiefnota. De minister deelt mee dat de Geneesmiddelenwet (Gnw) hier al voldoende mogelijkheden toe biedt. Sinds 11 april 2023 is namelijk de beleidsregel ‘Voorschrijven via internet’ van kracht, waarmee aan artsen ruimte wordt geboden om via een digitaal consult medicatie voor te schrijven. Dit is nu gedoogbeleid en zal op een later moment worden omgezet in wetgeving. Het versturen van medicatie door apothekers naar andere EU-lidstaten was al mogelijk.

Op dit moment wordt het per post versturen van abortuspillen zonder gedegen consult echter al volop gecoördineerd vanuit Nederland en onder een Nederlandse abortusvergunning. Het in Amsterdam gevestigde Women on Waves kreeg in de zomer van 2022 met haar organisatie Aid Access alleen al vanuit Amerika wekelijks vierduizend aanvragen voor abortuspillen.

Niet feilloos

Uit informatie op de websites van abortuscentra blijkt dat abortuspillen niet altijd feilloos werken. De kans op een onvolledige abortus is heel reëel en dan is een zuigcurettage alsnog nodig. Kan dat dan in een land waar abortus beperkt of verboden is? Welke risico’s lopen deze vrouwen? En wat als ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap blijken te hebben? Daar doen abortuspillen niets mee. De vrouw heeft dan een operatie nodig om meestal de eileider met het kindje erin operatief te verwijderen.

In het televisieprogramma Nadia van 19 november 2023, deed Rebecca Gomperts van Women on Waves een opmerkelijke uitspraak. Ze antwoordde op de vraag van de presentatrice, ‘Is het een mens bij een zwangerschap?’ met: ‘Moet ik je eerlijk zeggen, dat doet er helemaal niet toe. Dat is absoluut niet relevant.’ Zij staat voor abortus tot aan de geboorte en dat de vrouw daarover beslist.

Het doel van de Wet Afbreking Zwangerschap is recht te doen aan het ongeboren leven én aan de noodsituatie van de vrouw. De initiatiefnota van Corinne Ellemeet om abortuspillen per post te kunnen versturen na online contact, voorziet in geen van beide. De ontwikkelingen van de abortuswetgeving in ons land zijn eerder van ideologische aard dan dat die vrouwen daadwerkelijk helpen, waarbij de beschermwaardigheid van het ongeboren leven buiten beeld is geraakt.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen van het Nederlands Dagblad. Bron: Helden, K. van, 2024, Abortuspillen vliegen vanuit Nederland de wereld over, Nederlands Dagblad 80 (21.567): 16 (Artikel).

De lobby van de pro-abortusbeweging neemt extreme vormen aan. De pro-life boodschap kan steeds vaker rekenen op buitensporige reacties.

In september 2022 schreef het Reformatorisch Dagblad over de afschuwelijke videoclip van de band Vulva met onder andere het nummer ”Kill the Baby”.¹ De CU en SGP stelden Kamervragen over de videoclip, maar minister Kuipers schaarde deze productie onder de vrijheid van artistieke expressie.

Op maandag 14 november 2022 heeft de rechter uitspraak gedaan in 2 verschillende zaken die aangespannen waren door pro-life organisaties Pro Life Heemstede en Verein Donum Domini. De rechter concludeerde dat betogers van Verein Donum Domini toch dichterbij de kliniek in een demonstratievak mogen staan. Ook oordeelde hij dat de betogers van Pro-Life Heemstede zich niet aan een demonstratievak hoeven te houden. De uitspraak schoot de plaatselijke partijen D66, GL en AP in het verkeerde keelgat; ze stelden daar vragen over in de gemeenteraad.

Niet alleen deze partijen maakten zich zorgen over de uitspraak, ook Sterre Marree (Collectief Vrije Keuze) was bezorgd. Op radio Haarlem105 kreeg ze ruim de tijd om haar ongenoegen te uiten.² Ze legde uit dat ze het niet eens was met de uitspraak van de rechter, maar dat de rechter wel een opmerkelijk punt noemde. Demonstraties kunnen verboden worden als er wanordelijkheden plaats vinden. In het interview legt ze vervolgens uit dat ze in overleg met én met medewerking van het abortuscentrum tegendemonstraties gaat organiseren. Met als doel wanordelijkheden uit te lokken, zodat de rechter alsnog de aanwezigheid van wakers kan verbieden. Strafrechtelijk gezien is dit opruiing. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat een gesubsidieerde instelling als de Bloemenhovekliniek hieraan meewerkt. Pro-life Heemstede heeft bij de politie aangifte gedaan van opruiing. Ze hebben echter nooit een reactie gekregen.

Antifa

Bij een gehouden wake begin dit jaar bij de Bloemenhovekliniek in Heemstede stond er één priester in het demonstratievak in stil gebed. Er werd gelijk een grote tegendemonstratie georganiseerd. Tegenover één biddende priester stonden al snel ongeveer 25 Antifa leden.

Volgens de AIVD is dit een organisatie die een bedreiging vormt voor de democratische rechtsorde omdat antidemocratische doelen worden nagestreefd en/of ondemocratische middelen worden ingezet.³ De pro-abortusactivisten weten zich blijkbaar gesteund door deze Antifa beweging.

Reacties op pro-life boodschappen via sociale media overschrijden werkelijk alle grenzen. Na een korte video voor hulpverlening die Kies Leven op TikTok plaatste kwam respons. Niet zomaar enkele, maar honderden kijkers reageerden. Reacties waarbij je je realiseert dat onze maatschappij steeds verder van God los raakt: „baby in de blender bro, letsgoooo”, „knippen maar, doei!”, „mijn reactie is verwijderd, maar ik doe abortus voor sport! Ik eet ze ook op daarna”, „past makkelijk op de bbq”.

Zomaar een paar van de schokkende uitlatingen die je nauwelijks met droge ogen kunt lezen. Maar gelukkig was er ook een reactie van iemand die onbedoeld zwanger was en door het zien van de video hulp zocht en ondertussen aangegeven heeft haar kindje te houden. Een parel tussen de bagger.

Wrang

Tijdens recent gehouden wakes blijkt dat onbedoeld zwangere vrouwen echt kunnen worstelen met de abortusbeslissing. In gesprekken bij de kliniek proeven onze wakers iets van die tweestrijd.

Hier een tweetal citaten uit een bijgehouden verslag:

„Jonge vrouw, twijfelt enorm, Moeilijke situatie, Ze heeft nog 3 minuten voor ze naar binnen moet. Alsjeblieft, bid voor haar, ze is zo intens verdrietig, ze overziet het niet. Ze wil geen abortus, maar denkt dat er geen andere keuze is. Ik heb gesprek met haar gehad en heb alles kunnen bespreken, de keuze is aan haar. Maar ze gaan nu naar binnen… Ze is met begeleider. O ze gaat hè… ze huilt.”

„Meisje verdrietig, jongen ook begaan met haar. Ze bleek 17 jaar en 8 weken zwanger. Voelde liefde voor haar kindje, maar haar ouders wilden dat er abortus gedaan werd. Ze studeerde, vriend had baan. Allebei wilden ze het kindje wel maar de situatie was zo moeilijk. We hebben lang met ze gesproken. Ook over hulp vertelt, folder gegeven, Bijbel en knuffeltje. Uiteindelijk liepen ze naar de ingang van de kliniek. Gebed… Hij kwam 5 minuten later terug, hij telefoneerde… zij kwam uit de kliniek bij hem… wat een strijd… allebei bellen… weer naar kliniek… allebei terug… zittend op de grond… ze gingen weer naar binnen… met knuffeltje in de hand… helaas niet meer gezien. Wat zal het moeilijk zijn en worden voor dit meisje.”

Dit waren vrouwen die openstonden voor een gesprek en iets van hun strijd deelden met de wakers. Wat is het uiterst wrang dat deze wakers meteen daarna de politie en handhaving op hun dak kregen. Het abortuscentrum bleek de politie te hebben gebeld omdat deze vrouwen werden „lastig gevallen”. Heeft dit abortuscentrum dan echt het belang van de vrouwen op het oog? Zijn deze vrouwen nu echt ‘geholpen’ met een abortus?

Vrijheid

Diverse Tweede Kamerleden knokken fanatiek voor de vrijheid van abortus. Geen vijf dagen bedenktijd meer. De abortuspil bij de huisarts. Abortus uit het strafrecht. Het loslaten van de koppeling van de abortusgrens met de levensvatbaarheidsgrens. En als het aan Corinne Ellemeet ligt neemt Nederland een voorbeeld aan de abortuswet in Canada; daar is abortus toegestaan tot veertig weken. Tevens voert zij campagne om abortuspillen via telemedicine vanuit Nederland te kunnen versturen naar landen waar abortus verboden is. Ook die vrouwen moeten toegang hebben tot abortus, meent Ellemeet. Een volstrekt fout initiatief. Zou de Tweede Kamer niet op haar achterste benen staan als de Amerikaanse overheid via televerkoop zou regelen dat er (tegen de Nederlandse wet op wapenbezit in) wapens geleverd kunnen worden aan Nederlandse burgers? Omdat zij het belangrijk acht dat die zich kunnen verdedigen tegen alle steekpartijen die plaatsvinden in Nederland? Mág een land nog haar eigen wetten hanteren?

Als een maatschappij geen moeite heeft met het doden van ongeboren leven zou ze dan wel moeite hebben met het doden van geboren leven? Als een ongeboren mens geen waarde meer heeft, zou een geboren mens dan nog wél waarde hebben?

Zorgelijke ontwikkelingen die laten zien dat er een geestelijke strijd gaande is.

Laten we niet alleen actief worden met de jaarlijkse Week van het Leven, maar laat het elke week een week van het Leven zijn! Het pro-Life werk en de pro-Life werkers hebben uw steun en gebed hard nodig!

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2023, Voorstanders van abortus radicaliseren, Reformatorisch Dagblad 53 (88): 26-27 (artikel).

Op woensdagmiddag 24 mei vond in de Tweede Kamer het debat plaats over het burgerinitiatief ‘abortus is geen misdaad’. Doel van dit burgerinitiatief is om abortus uit het strafrecht te halen. Het burgerinitiatief haalde meer dan 90.000 handtekeningen op.

Zorgvuldige abortuswet?

Corinne Ellemeet van GroenLinks pleitte tijdens het debat in haar betoog om een voorbeeld te nemen aan de ‘zorgvuldige’ abortuswet in Canada. Daar is abortus toegestaan tot aan de geboorte. Echter de abortuswet is in Canada in 1988 buiten werking gesteld door het Hooggerechtshof, met de instructie aan het parlement om een nieuwe wet te formuleren. Die nieuwe wet is er tot op heden echter nooit gekomen. Er is dus geen abortuswet in Canada en Corinne Ellemeet verdraaide hier de situatie…

Het Canadese wetboek van strafrecht negeert wetenschappelijke feiten en zegt: “je bent pas mens als je compleet geboren bent”; als je zelf ademt, een losstaande eigen bloedsomloop hebt en de navelstreng doorgesneden is. Dit zorgt ervoor dat in Canada abortus dus juist helemaal niet zorgvuldig geregeld is, en abortus dus is toegestaan gedurende de gehele zwangerschap.

Het is opvallend dat bij Dit is de Dag op NPO1 met Tijs van de Brink (op 23 mei 2023), advocaat Wendy van Egmond ook pleitte voor mogelijkheid tot abortus gedurende de gehele (9 maanden) zwangerschap. Een enge ontwikkeling.

Prolife-geluid

Naast een duidelijk prolife geluid van de SGP in het debat, was de bijdrage van Pepijn van Houwelingen van FvD zeer verrassend. Hij stelde: “abortus moeten we zoveel mogelijk voorkomen, we steunen het burgerinitiatief niet. Het is geen normale medische handeling en niet gericht op bescherming, maar op eindigen van leven. Abortus wordt genormaliseerd. Hoe waardevol vinden we het ongeboren leven?” Hij haalde de nieuwe embryowet aan, evenals zijn visie dat het menselijk leven van zijn waarde wordt beroofd door het transhumanisme. “Het is de toren van Babel in een nieuw jasje! Het is hoogmoed! Van God los en dit zeg ik als een seculiere partij!”

Ook de VVD en het CDA waren geen voorstander van het schrappen van abortus uit het strafrecht. Heel bemoedigend. De spreker namens de PVV stelde de vraag: “weet u wel wat abortus is?” Opvallend en triest dat hij door het pro-abortus-publiek op de tribune werd uitgelachen. De mening van de bevolking zou echter radicaal omdraaien als men echt zou zien wat er bij een abortus gebeurt.

Poolse activiste

Opmerkelijk was ook de aanwezigheid van een Poolse activiste in de Tweede Kamer, die speciaal gekomen was om de initiatiefnota van Corinne Ellemeet te steunen. Hiermee zou tele-medicatie mogelijk gemaakt moeten worden, opdat vanuit Nederland abortuspillen kunnen worden verstuurd naar Polen, waar abortus verboden is. Dit zou broodnodig zijn. Is dat zo? Sinds de oorlog in Oekraïne hebben Oekraïense vluchtelingen vrije toegang tot gratis medische zorg in Polen. Als tegenprestatie biedt Oekraïne ook gratis medische zorg aan voor Poolse vrouwen die daarvoor de grens met Oekraïne overgaan. Poolse vrouwen kunnen in buurland Oekraïne zo een abortuscentrum inlopen en een gratis abortus ondergaan.

Tijdens het debat werden de demonstraties rond abortuscentra flink onder vuur genomen. Dit werd duidelijk gebruikt om het onderwerp te framen. Er heerst angst dat in Europa de abortusmogelijkheden ook worden ingeperkt, net als in de Verenigde Staten.

Niet zomaar een initiatief

Het mag duidelijk zijn dat dit burgerinitiatief niet zomaar een initiatief is, maar dat er een diepere doelstelling aan ten grondslag ligt. Binnen Europa gaan stemmen op om abortus tot een mensenrecht te bestempelen. En dan het liefst tot aan de geboorte. Stel je voor, een mensenrecht om een ander mens met de wet in de hand te doden. Elke abortus ontneemt een ander mens zijn of haar toekomst. Vooralsnog was er geen meerderheid in de Tweede Kamer voor dit burgerinitiatief. De vraag is voor hoelang?

In november is er D.V. weer een Week van het Leven, en de Mars voor het Leven. Een week per jaar is helaas niet genoeg om op te komen voor het leven. De pro-abortus-beweging is 52 weken per jaar actief, dat vraagt van ons als mensen die vóór het leven zijn om meer inzet, meer presentatieavonden, gastlessen op scholen, gesprekken met onze naaste en voorbede in de kerken. Doet u mee?

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website CVandaag. Het originele artikel is hier te vinden.

© Gereformeerd Venster. Dit artikel is met toestemming overgenomen uit de digitale nieuwsbrief Gereformeerd Venster. Abonneren kan via info@gereformeerdvenster.nl of www.gereformeerdvenster.nl. Een abonnement op deze nieuwsbrief is gratis!

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens biedt geen enkele ruimte om van abortus een mensenrecht te maken en abortus uit het Wetboek van Strafrecht te halen.

De leden van de Verenigde Naties hebben in 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) zonder tegenstemmen aangenomen. Volgens deze verklaring maakt elk mens aanspraak op alle rechten en vrijheden die deze verklaring opsomt, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals op grond van ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status. In artikel 3 staat: „Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.”

Toen het Amerikaanse Hooggerechtshof vorig jaar de uitspraak uit 1973 in de zaak Roe tegen Wade, die het recht op abortus in de VS vastlegde, terugdraaide, werden de voorstanders van abortus behoorlijk zenuwachtig. Daarom zijn in Nederland in rap tempo diverse wetten rond abortus aangenomen. Zo is de ”vijf dagen bedenktijd” voorafgaand aan een abortus afgeschaft en wordt de ”abortuspil via de huisarts” mogelijk.

In het Wetboek van Strafrecht (WvS) staat nu dat een abortus strafbaar is, tenzij deze wordt verricht door een arts in een ziekenhuis of kliniek met vergunning en de behandeling plaatsvindt conform de regels van de Wet afbreking zwangerschap (Wafz ofwel ”abortuswet”). Abortus is toegestaan tot de levensvatbaarheidsgrens is bereikt. Daarna wordt het gelijkgesteld aan het doden van een kind.

Burgerinitiatief

Dat onderscheid tussen ”doden voor” en ”doden na” het bereiken van de levensvatbaarheid buiten de baarmoeder is duidelijk in strijd met artikel 3 van de UVRM. Het recht op leven is immers niet afhankelijk van welke status dan ook. Toch heeft de Nederlandse wetgever gemeend dit onderscheid te kunnen maken en zo rekening te houden met moeder en kind.

Nu is de proabortuslobby in Nederland een burgerinitiatief gestart om abortus uit het WvS te krijgen. Er zijn ruim voldoende stemmen opgehaald, zodat het voorstel in het parlement besproken moet worden. Dit voorstel gaat dus nog verder in tegen UVRM-artikel 3. Men wil niet meer het recht op leven, maar uiteindelijk het recht op doden als mensenrecht.

Het maken van dit onderscheid is bovendien vreemd omdat het moment van levensvatbaarheid niet bepaald wordt door de staat van ontwikkeling van het kind, maar door de ontwikkeling van de medische technologie. In de memorie van toelichting bij de abortuswet staat namelijk dat een kind levensvatbaar is als het „naar redelijke verwachting in staat is om buiten het moederlichaam in leven te blijven, met of zonder medische interventies”.

Als we de wet juist interpreteren en de levensvatbaarheidsgrens leidend is voor de abortusgrens, zou deze nu eigenlijk van 24 naar 21 weken moeten worden bijgesteld. De proabortuslobby stuurt er echter wereldwijd op aan dat die abortusgrens uiteindelijk wordt opgeheven en het abortusrecht moet gelden voor alle negen maanden van de zwangerschap, zoals nu bijvoorbeeld in Canada. De vrouw bepaalt, en dat wordt eenvoudiger als abortus uit het WvS is verdwenen.

Nog meer bezwaren

Er zijn nog meer redenen waarom abortus nooit een mensenrecht kan worden. Het ontneemt een mens zijn of haar toekomst. Abortus is onderdeel van een cultuur waarin de ene mens bepaalt of de andere mens waarde van leven heeft of niet. De abortuswetgeving is een compromis tussen het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw en de beschermwaardigheid van het ongeboren kind. Een compromis kan echter nooit een mensenrecht worden, omdat het innerlijk tegenstrijdig blijft.

Begin menselijk leven

Volgens de UVRM is het recht op leven niet van een status afhankelijk. Toch werd dit de kernvraag in het abortusdebat: wanneer begint het menselijk leven en vanaf welk moment is dat beschermwaardig? Want als je abortus mogelijk wilt maken, moet je van de groeiende baby een minderwaardig mens maken, zodat je je minder schuldig voelt na een abortus.

Over wanneer het menselijk leven begint, is de wetenschap eenduidig: bij de bevruchting. Over de beschermwaardigheid van dat levensbegin wordt niettemin, ondanks de UVRM, totaal verschillend gedacht. Het ene land verbiedt abortus geheel, het andere land staat abortus toe tot aan de geboorte. In de ene staat is abortus toegestaan totdat er een hartslag is (bij drie weken na de bevruchting), in de andere staat mag abortus alleen plaatsvinden bij medische noodzaak. Binnen de EU gaat Nederland het verst: tot 24 weken zwangerschap is abortus toegestaan.

Al heel lang bezitten, volgens het Burgerlijk Wetboek, ongeboren kinderen het recht om te erven, terwijl het recht om te leven onder druk staat. Hoe tegenstrijdig! En in Nederland is bij wet bepaald dat levenloos ter wereld gekomen kinderen, ongeacht de zwangerschapsduur, opgenomen kunnen worden in de Burger Registratie Personen. Je kunt zelfs een kind dat na acht weken zwangerschap is geaborteerd, laten registreren als een persoon. Als abortus een mensenrecht wordt, lopen we in Nederland muurvast met andere wetten. En als abortus uit het WvS wordt gehaald, doet dat afbreuk aan de beschermwaardigheid van het leven van álle mensen.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Helden, K. van, 2023, Abortus als mensenrecht botst met VN-verklaring, Reformatorisch Dagblad 52 (282): 26-27 (artikel). Dit opiniestuk is ook geplaatst op de website Kies Leven (artikel).