Home » Artikelen geplaatst door Henk Jan van Schothorst
Auteursarchief: Henk Jan van Schothorst
Recht op abortus in opmars – wat staat christen te doen?
Dit artikel is samen met Wilmer Hak geschreven.
Sinds het schrappen in de VS van de beruchte uitspraak Roe versus Wade, waarmee het landelijk recht op abortus van tafel was, lijken steeds meer landen het recht op abortus juist te versterken, bijvoorbeeld door bufferzones rond abortusklinieken. Een gevaarlijke trend.
Frankrijk verankerde het recht op abortus in de grondwet, het Verenigd Koninkrijk voerde bufferzones in en een deel van het Europees Parlement wil het liefst de toegang tot abortus overal garanderen.
Het recht op leven is een internationaal overeengekomen recht. Met betrekking tot abortus is dat niet het geval. Wanneer desondanks op nationaal niveau abortus als recht wordt erkend, kan een persoon daar rechten aan ontlenen. Deze rechten kunnen dan echter ook andermans rechten beperken.
Bufferzones rond abortusklinieken zijn hier een voorbeeld van. Door het instellen van een gebied waarin waken of demonstreren tegen abortus verboden is, probeert men een ongehinderde toegang tot abortus te garanderen, hoewel dit de vrijheden van anderen kan indammen.
Gevangenisstraf
Terwijl zulke bufferzones in Nederland nog op gemeentelijk niveau bepaald worden, gebeurt dat in het buitenland steeds meer op nationaal niveau. Het protestverbod geldt dan voor alle abortusklinieken, waarbij de inspraak van lagere overheden zoals gemeenten rond dit verbod niet of minder zwaar meeweegt.
Australië was een voorloper. Sinds 2021 hebben alle Australische staten bufferzones. Canada, Nieuw-Zeeland, Ierland en de Verenigde Staten hadden ook al langer soortgelijke maatregelen om beïnvloeding rond abortusklinieken te voorkomen, al verschillen de maatregelen erg per staat of regio.
Welke gevolgen het beïnvloeden van mensen rond een abortuskliniek heeft, verschilt ook sterk per land. Waar men binnen Nederlandse gemeenten opgepakt kan worden of in het ergste geval een gebiedsverbod kan krijgen, lopen in Canada de boetes op tot 1000 dollar. In Australië kan men zelfs een gevangenisstraf van zes maanden krijgen.
Privacy
De steeds zwaarder wordende straffen zijn echter niet het grootste gevaar achter de invoering van bufferzones. Nu meer landen, waaronder Nederland, landelijke wetgeving rond bufferzones overwegen, worden de landen die ze al ingevoerd hebben als voorbeeld genomen. Hierbij komt wel een groot gevaar om de hoek kijken. In deze landen worden bufferzones namelijk gerechtvaardigd als bescherming van de privacy en veiligheid van vrouwen die een abortus overwegen. Elke vorm van demonstreren of waken bij abortusklinieken tast deze rechten aan, zo redeneert men, en is dan ook verboden.
Het valt te begrijpen dat het openlijk beledigen, uitschelden of bedreigen van mensen onder dit gedrag valt. Vandaar dat zulke gedragingen volgens het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in vergaande gevallen ingeperkt mogen worden.
Wat in sommige landen in die bufferzones echter ook strafbaar wordt gesteld, is het uitdelen van flyers of het louter spreken over abortus. In Australië ging de rechter zelfs zo ver dat hij het stil gebed binnen die zones als strafbaar, intimiderend en bedreigend gedrag beschouwde.
Dit valt eveneens terug te vinden in de Britse wetgeving rond bufferzones. Het stil bidden en vasthouden van een Bijbel wordt hier zelfs als mogelijke vorm van angst zaaien bestempeld.
Vrijheden
Hoe zit het dan met de fundamentele vrijheden, zoals die van godsdienst, betoging en vergadering? Hoewel deze grondrechten inderdaad in de internationale verdragen en in de grondwetten van betrokken landen gewaarborgd zijn, kunnen deze beperkt worden op grond van de proportionaliteitstoets. Deze toets bepaalt of de inbreuk op een fundamenteel recht noodzakelijk en gepast is. Wanneer dat het geval is, dan is de inbreuk toegestaan.
Veel westerse rechtbanken stellen de laatste jaren dat bufferzones aan deze toets voldoen. De psychische en emotionele impact van wakers op mensen die gebruik willen maken van abortus zou te groot zijn. Uit onderzoek kan deze bewering echter niet worden bewezen.
De impact van een gedwongen abortus op vrouwen kan echter wel bewezen worden uit onderzoek. Voor deze vrouwen kan het waken bij een abortuskliniek in het bijzonder een tegenwicht en steunpunt bieden. Mogelijk beschermt het hen tegen emotionele schade na een abortus of voorkomt het een abortus. Vandaar dat er altijd een aanzienlijke groep vrouwen is geweest die aangeeft dankbaar te zijn met de hulp van wakers vanwege het informeren over de alternatieven. Bufferzones ondermijnen deze hulp en daarmee ook het recht van deze groep om toegang te krijgen tot informatie over andere mogelijkheden.
Toekomst
Vergaande beperkingen van de geloofsvrijheid en andere vrijheden, zoals de bufferzones, worden op internationaal niveau steeds vaker geprezen als de nieuwe standaard. Op de gevolgen daarvan moeten wij ons als christenen voorbereiden.
Christian Council International zet zich daarom al jarenlang in om deze ontwikkelingen tegen te gaan en de norm van Gods Woord en het internationaal recht staande te houden. Dit kan bijvoorbeeld door in gesprek te gaan met landen en hun vertegenwoordigers bij de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, wanneer ze langs de periodieke meetlat voor nakoming van mensenrechten worden gelegd.
Natuurlijk moeten haatzaaien en intimidatie altijd worden afgewezen. De stap om respectvol waken of stil bidden hieronder te laten vallen, kan en mag echter niet gezet worden. De wereld moet de waarde van het gebed en het leven doorgronden, dan zal ze het waken in een heel ander perspectief gaan zien!
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Schothorst, H.J. van, Hak, W., 2024, Recht op abortus in opmars – wat staat christen te doen?, Reformatorisch Dagblad 54 (199): 34 (Artikel).
Respecteer traditionele waarden in conservatieve landen
Als bezeten van progressieve ideeën over seksuele oriëntatie en genderidentiteit dringen westerse mogendheden hun geloof op aan conservatieve landen. Dit is ideologisch neokolonialisme.
Aan de internationale fronten van bescherming van het menselijk leven, huwelijk en gezin, vrijheid en soevereiniteit is het nooit rustig. Ook deze weken zijn spannend en belangrijk. We noemen enkele voorbeelden.
Maandag 6 december 2021 zou de zogenaamde Ministeriële verbintenis in Oostelijk en Zuidelijk Afrika (ESA) inzake onderwijs en gezondheid voor het welzijn van tieners en jongeren (10-24 jaar) in de regio getekend worden. Wie de voorgestelde tekst doorneemt, ziet algauw dat het meer op een opgelegde gids lijkt naar de promotie van op rechten gebaseerd en seksualiserend onderwijs dan op het verbeteren van de gezondheid en het welzijn van de Afrikaanse tieners en jongeren. Dinsdag 7 december 2021 is nog niet duidelijk of die daadwerkelijk getekend is. Deze verbintenis gaan 21 Afrikaanse landen voor tien jaar aan en betreft zo’n 600 miljoen mensen. De overeenkomst wordt sterk gepusht met technische en financiële steun van de VN en gelieerde organisaties uit voornamelijk progressieve westerse landen.
Taak van ouders
In veel Afrikaanse landen, maar ook Oost-Europese en verdere niet-westerse landen, zijn zaken zoals waardigheid van huwelijk en gezin, en de plaats en taak van ouders in de opvoeding, zoals ook vastgelegd in internationale verdragen, hoogstaande waarden. Die zijn verankerd in hun culturen en vastgelegd in wetgeving. Deze waarden komen in het hele verdrag niet voor. Deze verbintenis noopt Afrikaanse landen tot het geven van onderwijs in vrije seks of het verschaffen van informatie daarover aan kinderen en jongeren vanaf 10 jaar, met als enige restrictie wederzijdse toestemming. In handleidingen gaat het over zaken zoals het recht op seksueel plezier, masturberen, genderidentiteit en lessen in seksuele oriëntatie. Ook vrije toegang voor meisjes en vrouwen tot abortusfaciliteiten komen aan bod.
Goed klinkende termen worden er gebruikt, maar ze krijgen nergens uitleg. Ze zijn open voor interpretatie, zoals ”leeftijdsgeschikt”, ”op bewijs gebaseerd” en ”jeugdvriendelijk”. Daarnaast spreekt de overeenkomst van buitenschoolse programma’s voor seksueel onderwijs, maar het blijft onduidelijk wie dat zou moeten gaan verzorgen en welke waarden dan verkondigd zullen worden. Om niet meer te noemen rept het verdrag van „seksuele en reproductieve gezondheid met psychologische hulp”, codetaal voor abortus.
Achter deze verhullende woorden gaat het ideaal schuil van de westerse losse seksuele moraal. Het doel is om Afrikaanse kinderen te verleiden tot het volgen hiervan.
Echter, dergelijke seksuele voorlichting is geen overheidstaak, en al helemaal niet van westerse overheden en de door hen gesubsidieerde agentschappen en internationale organisaties. Want laten we eerlijk zijn: is het superieure Westen tegenwoordig echt nog het juiste voorbeeld om te laten zien wat de Bijbelse manier is van omgang met elkaar; zowel relationeel als seksueel?
Ongemak
”Young People Today” is een gesubsidieerd platform dat de uitvoering van de ESA-verdrag, en dus van progressief seksualiserend onderwijs, promoot onder Afrikaanse jongeren. We ontdekten dat er met steun van de VN een onlinemeeting werd belegd door dit platform met permanente secretariaten van de ESA-landen. Zij kwamen met een aanbeveling voor het aannemen van deze verbintenis. Veel niet-volledig beslissingsbevoegde vertegenwoordigers uit Oostelijk en Zuidelijk Afrika hadden op z’n minst commentaar, kwamen met amendementen of wilden geen positie innemen. Sommigen waren niet aanwezig, simpelweg omdat ze er niet van op de hoogte waren dat dit getekend moest worden. Het ongemak van de vertegenwoordigers droop ervan af.
En wat te denken van al de gewone Afrikaanse mensen, die van deze verbintenis onwetend zijn? In veruit de meeste ESA-landen hebben zij gekozen voor prolife- en profamilywetten. Met deze verbintenis worden hun kinderen ongevraagd als het ware aan hun ouders ontstolen, blootgesteld en uitgeleverd aan deze van buiten Afrika afkomstige, zedenverwilderende ideologieën en praktijken.
Ondermijnen soevereiniteit
Eenzelfde tactiek past de EU toe. In een voorgestelde partnerschapsovereenkomst met 79 Afrikaanse, Caraïbische en Pacifische landen (ACP) zijn op een geraffineerde manier soortgelijke en uiterst zorgwekkende zaken ingebracht. In deze twintigjarige, bindende overeenkomst is er sprake van opgelegde invoering van abortusfaciliteiten en alomvattend onderwijs over seksualiteit buiten het zicht van de ouders om.
Nog afgezien van het feit dat deze onderwerpen buiten de bevoegdheid van de EU vallen, gaan ze tegen nationale wetten van deze landen in en ondermijnen ze hun soevereiniteit. Fijn ‘partnerschap’.
De overeenkomst moet nog geratificeerd worden door de parlementen en daar ligt de ruimte om aan te geven dat nationale soevereiniteit en democratisch tot stand gebrachte regelgeving in landen geëerbiedigd dient te worden door de EU. Daarom brengt onze stichting bij overheden de reikwijdte van de ingebrachte bepalingen volgens de leidende Europees progressieve uitleg onder de aandacht.
Op mondiaal vlak zijn de VN bezig met het uitvoeren van een genderideologische agenda. In een commissieresolutie over versterking van de rol van de VN bij bevordering van verkiezingen en, nota bene, democratisering, slaagden geslepen westerse onderhandelaars er in om de internationaal onwettige en controversiële termen ”seksuele oriëntatie en genderidentiteit” in de tekst te brengen. Een amendement tegen deze opname werd met 58 stemmen voor, 13 onthoudingen en 90 stemmen tegen verworpen. Hier valt toch moeilijk consensus uit op te maken. Onder westerse druk had geen van de landen de moed om het uiteindelijke resultaat in eindstemming te brengen. Als het in de Algemene Vergadering van de VN straks niet in stemming wordt gebracht, geldt deze terminologie voor het eerst als consensustaal binnen de VN en gaan de sluizen open voor gebruik in tal van andere resoluties en beleid. Werk aan de winkel dus.
Discriminatie
Bezijden dit alles bracht een VN-expert voor seksuele oriëntatie en genderidentiteit in november een controversieel rapport uit over geslachtsverandering. Geslacht zou niet langer gebaseerd moeten zijn op de biologische geslachtskenmerken, maar op een zelfgekozen geslachtsidentiteit. Een land of organisatie die deze radicale genderideologie niet als wetenschappelijke theorie aanvaardt, zou op een ‘zwarte’ lijst moeten worden geplaatst en discriminatie en haatspraak worden aangewreven.
Het Westen lijkt, met gebruikmaking van de Verenigde Naties, bezig te zijn met een gecoördineerde, frontale aanval op leven, gezin en vrijheden, met name die van godsdienst en onderwijs. Het legt waarden op aan conservatieve mensen en landen op een imperialistische, neokoloniale manier. Traditionele en democratisch vastgestelde waarden komen door deze westerse agenda in deze landen onder druk te staan. Deze doelen en praktijken dienen kritisch onderzocht te worden en te stoppen. Niets minder dan onze beschaving is in het geding.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Schothorst, H.J. van, 2021, Respecteer traditionele waarden in conservatieve landen, Reformatorisch Dagblad 51 (212): 28-29 (artikel).