Dit boek is een ervaringsverhaal. Laura Perry vertelt over de grote verandering die zij doormaakte. Het verhaal van een christelijke vrouw die als puber het geloof vaarwel zegt. Ze leidt een losbandig leven en slaat de weg in van transitie tot ‘man’.

Negen jaar lang leeft ze als transman in relatie met een transvrouw. God laat haar echter niet los en ze komt tot de verbijsterende conclusie dat ze een leugen heeft liefgehad. Op eerlijke wijze doet de auteur verslag van haar ervaringen. Ze komt thuis als een verloren dochter en wordt liefdevol opgevangen door haar ouders en kerkelijke gemeente. Een levensverhaal dat laat zien hoe groot de kracht van Gods genade is.

Het boek bevat een aantal belangrijke lessen. De jeugd van Laura bevat duidelijk elementen die bijdragen aan de ontwikkeling van genderdysforie: misbruik op jonge leeftijd, het gevoel afgewezen te worden door haar moeder, overgewicht, medische problemen, buitengesloten worden. De auteur is in staat om het thema, zo verbonden met haar levensgeschiedenis, op heldere wijze te analyseren. Opvallend is dat ze op een bepaald moment uitspreekt nooit eerder iets gehoord te hebben over geestelijke strijd, behalve dat je de Bijbel moet lezen en naar de kerk gaan. Ze omschrijft zichzelf als een vat vol tegenstrijdigheden. Ze stelt de vraag: ‘Wat als ze de tijd genomen hadden om er met mij over te praten? Zou ik dan ook de transgenderweg zijn ingeslagen?’

Aanvankelijk is ze enthousiast over de transitie, maar dat is van korte duur. Ze schrijft: ‘Hoewel we het niet wilden toegeven, werd duidelijk dat chirurgen weliswaar het uiterlijk kunnen veranderen, maar nooit het ingewikkelde functioneren, zoals God dat ontworpen heeft’. Gaandeweg dringt het inzicht door dat ‘overgang’ een verkeerde benaming is. Waarom willen transgenders altijd hun lichaam veranderen om het bij hun geest te laten passen, waarom willen ze nooit hun geest aanpassen aan hun lichaam? Eerst ziet ze zichzelf als ‘man van God’, maar ook dat moet ze loslaten om weer als vrouw te gaan leven. De waarheid dringt tot haar door dat ze eens voor God komt te staan en dat Hij haar nog steeds Laura blijft noemen en niet haar zelfopgelegde identiteit erkent. Een getuigenis van de kracht van Christus’ bloed.

Om eerlijk te zijn was ik niet bij voorbaat positief bij het lezen van dit boek. Waarom toch dat gevoel, heb ik mij afgevraagd. Is het vanwege een bepaalde moeite met de wijze waarop de transgenderdiscussie wordt gevoerd? Het heeft het karakter van een ideologische strijd gekregen die vaak via de media wordt gevoerd. Wat is de goede toon van het gesprek, zonder daarbij iets af te doen van de scheppingsorde en bijbelse visie op het huwelijk? Gaandeweg het lezen van het boek werd ik positiever. Het was belangrijk voor Laura dat mensen om haar heen altijd de waarheid bleven spreken over haar identiteit. God heeft een liefdevolle houding van andere vrouwen voor haar willen gebruiken. Het is goed dat Bijbels Beraad M/V dit getuigenis doorgeeft. Dit boek kan mensen helpen die worstelen met vragen over hun identiteit. Transitie is geen begaanbare weg en er is altijd een weg terug. Van belang is wel om een dergelijk heftig boek niet zomaar aan kwetsbare mensen in handen te geven, maar altijd vanuit betrokken pastorale begeleiding.

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit De Waarheidsvriend. De volledige bronvermelding luidt: Kruijmer, G.H., 2023, Boekbesprekingen, De Waarheidsvriend 111 (3): 16.