Home » Artikelen geplaatst door Elise van Hoek
Auteursarchief: Elise van Hoek
Transgenderwet ondermijnt man- en vrouw-zijn
De transgenderwet die op de agenda van de Tweede Kamer staat, geeft een nieuwe definitie van wat een man of vrouw is. Niet de biologie maar iemands overtuiging is doorslaggevend. Dat heeft verstrekkende gevolgen.
De nieuwe transgenderwet die demissionair minister Sander Dekker heeft voorgelegd (de Tweede Kamer vergadert hierover volgens de huidige planning komende maand) moet het verder vereenvoudigen om juridisch van geslacht te veranderen. De verklaring van een arts of psycholoog dat er sprake is van een duurzame overtuiging tot het andere geslacht te behoren, is niet langer nodig. Bovendien vervalt de leeftijdsgrens, zodat ook kinderen jonger dan zestien jaar hun geslachtsregistratie kunnen wijzigen.
Mannen en vrouwen zijn verschillend, wat lichamelijk is terug te zien in geslachtscellen, chromosomen, hormonen en uiterlijke kenmerken. In de gezondheidszorg wordt steeds meer ontdekt hoe belangrijk het is om bij onderzoek en behandeling onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. Maar voor alle mensen geldt dat onze gedachten en gevoelens een relatie met ons lichaam hebben. Mensen zijn één geheel; lichaam en psyche zijn nauw verweven. Als we ons dat bewust zijn, helpt dat om mee te leven met mensen die een sterke tegenstelling tussen hun lichaam en gevoelens ervaren. Je bent een man maar voelt je vrouw, of omgekeerd (genderdysforie). Waar vroeger travestiet of transseksueel hiervoor gangbare benamingen waren, is dat nu het woord transgender. De gevoelde tegenstrijdigheid kan een grote last zijn en veel verdriet veroorzaken.
Een kleine uitstap: we hebben het hier dus niet over intersekse (of DSD), een aangeboren aandoening. Deze problematiek laat ik hier verder rusten.
Genderdiversiteit
Zorgvuldige aandacht voor genderdysforie is dringend nodig. Dat mensen met gendersdysforie een diepgaande wens hebben van het andere geslacht te zijn, onderstreept dat iemands geslacht ertoe doet.
Dit staat haaks op een tegenbeweging die het geslacht juist relativeert. Er zouden geen twee geslachten zijn, maar meerdere genders. Er is een prisma aan termen ontstaan, zoals genderqueer, bigender, pangender en genderfluïde. Deze woorden moeten duidelijk maken dat gender en geslacht vloeiend (fluïde) zijn, niet met biologische kenmerken te duiden zijn maar slechts zijn gefundeerd in de beleving van het individu.
De transgenderwet die minister Dekker neerlegt, staat niet op zichzelf, maar is een uitvloeisel van internationale belangen. Wereldwijd worden SOGI-wetten ingevoerd. SOGI staat voor seksuele oriëntatie en genderidentiteit. Deze wetgeving legt vast dat er geen medische diagnose van genderdysforie meer nodig is, geen hormonale therapie of operatieve ingreep en geen verandering in uiterlijk om van geslacht te veranderen. De realiteit van man of vrouw zijn bestaat alleen nog in het hoofd van de persoon die zegt man of vrouw te zijn. Je kunt je dus een vrouw noemen, maar een penis hebben. Of zeggen dat je een man bent, maar je eigen kind baren.
De toenemende druk op de transgenderzorg geeft in dit opzicht te denken. Op dit moment staan zo’n 5000 personen met genderdysforie op een wachtlijst voor behandeling. Dat zijn steeds vaker jonge kinderen, drie keer zo veel meisjes als jongens. Het wetsvoorstel maakt mogelijk dat kinderen jonger dan zestien jaar de vermelding van hun geslacht laten veranderen. Kinderen en jongeren zijn echter beïnvloedbaar, door vrienden of sociale media. Ze kunnen gevolgen en risico’s op de lange termijn van ingrijpende beslissingen nog niet goed overzien. Het is bekend dat genderdysforie bij de meeste kinderen vanzelf verdwijnt. Maar een meisje dat zichzelf al op jonge leeftijd wettelijk, en daarmee ook sociaal, presenteert als jongen, wordt belemmerd in het later alsnog onbevangen aanvaarden van het geboortegeslacht. Hier komt bij dat het wetsvoorstel het mogelijk maakt ouders bij het besluit tot geslachtsaanpassing uit te schakelen. Dit is roekeloos en een onaanvaardbare ontkenning van de verantwoordelijkheid van ouders in de ontwikkeling van hun kind.
Zelfidentificatie
Deze wetswijziging maakt zelfidentificatie mogelijk. Geslacht wordt een ”label” dat je zelf kunt kiezen. Of dat label strijdig is met de biologie, doet er niet toe.Daarmee wijzigt de wettelijke definitie van wat een man of een vrouw is. Biologie erodeert en culturele opvattingen over wat het betekent man of vrouw te zijn, worden ondermijnd. Wie het transgenderdebat volgt of er zich in mengt, merkt de dwingende tot zelfs agressieve argumentatie, die geen ruimte laat voor tegenspraak.
Toch kunnen we dit niet laten gebeuren. Zeker voor kinderen en jongeren draagt deze ontwikkeling eraan bij dat ze zich verward voelen over hun plaats in de wereld. Transgender zijn wordt in de media afgeschilderd als hip en cool. Maar er is niets cools aan als volwassenen het voor jongeren lastiger maken hun overgang naar de volwassenheid te maken of hen mede onderdompelen in een identiteitscrisis.
Geslacht doet ertoe. Dit ontkennen of uitvlakken in wetgeving en beleid tast de unieke waardigheid van mannen en vrouwen aan. Een regering met twee christelijke partijen zou dit niet mogen laten passeren.
De auteur schreef al eerder een opiniestuk over deze kwestie. Dit artikel is ook op deze website geplaatst en hier te vinden.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Hoek-Burgerhart, E. van, 2021, Transgenderwet ondermijnt man- en vrouw-zijn, Reformatorisch Dagblad 51 (218): 32-33 (artikel).
Geslachtsverandering bij kinderen is spelen met vuur – Wat als deze jonge tieners als volwassene spijt gaan krijgen?
Jongeren met genderproblematiek zijn niet gebaat bij de wijziging van de wet waardoor ze gemakkelijker kunnen veranderen van genderidentiteit, betoogt Elise van Hoek van de christelijke organisatie NPV-Zorg voor het leven.
Demissionair minister Sander Dekker van rechtsbescherming wil de procedure vereenvoudigen waarmee een geslachtsvermelding op de geboorteakte kan worden veranderd. De deskundigenverklaring waarin een arts of psycholoog vaststelt dat sprake is van een duurzame overtuiging tot het andere geslacht te behoren, vervalt.
Tevens verdwijnt de leeftijdsgrens, zodat ook kinderen jonger dan zestien jaar hun geslachtsregistratie kunnen wijzigen. Een operatie is geen voorwaarde meer voor deze wijziging. Die wordt ook niet gewenst door iedereen die gebruik wil maken van de nieuwe mogelijkheden. De gedachte achter de wet is dat het bepalen van je geslacht een persoonlijke zaak is, ongeacht het biologische geslacht. Belangrijk is je ‘genderidentiteit’ en die ontdek je zelf, zonder psychiater of psycholoog. Een officiële diagnose is dus overbodig en belemmerend en anderen dienen zich aan te passen aan deze zelfidentificatie.
Privacy
Deze veranderingen gelden niet enkel voor persoonlijke relaties, maar zullen ook doorwerken op andere terreinen. Denk aan de betrouwbaarheid van databestanden over het aantal mannen of vrouwen. En aan de privacy van ruimten die nu zijn bestemd voor mannen of vrouwen. Er kan zich elk moment een biologische man melden die zich presenteert als vrouw. En omgekeerd.
Deze wetswijziging valt samen met een andere ontwikkeling. Steeds meer pubermeisjes melden zich bij de genderpoli, en ook de leeftijd van kinderen die aankloppen wordt lager. Het voorstel ook voor jongeren onder de zestien een wijziging op de geboorteakte mogelijk te maken, sluit aan bij deze trend.
Toch is dit spelen met vuur. Onvoldoende duidelijk is wat de oorzaken van deze stijging zijn. Uit onderzoek is bekend dat genderdysforie (onbehagen over het eigen geslacht) bij kinderen in de meeste gevallen overgaat. Dat pleit voor terughoudendheid om naam en aanspreekvorm al te snel aan te passen. De weg terug moet immers open blijven.
Puberteitsremmers en operaties hebben ingrijpende lichamelijke gevolgen, zoals levenslange afhankelijkheid van medicijnen en onvruchtbaarheid. Wat als deze jonge tieners als volwassene spijt gaan krijgen?
De toename van meisjes die jongen willen worden blijkt ook in onder meer Zweden, Groot-Brittannië en de VS. Daarbij signaleren deskundigen dat de vraag verandert. Waren het eerst kinderen met een duidelijk aanwijsbare geschiedenis van problemen met het eigen geslacht, nu is dat niet meer zo.
Sociale besmetting
Er zijn sterke aanwijzingen dat verwarring rond geslacht en gender ontstaat door ‘sociale besmetting’ en dat sociale media daarbij een grote rol spelen.
Jongeren die de meeste of zelfs al hun informatie van sociale media halen, lijken verstrikt te raken in een sociale omgeving die hen ertoe brengt zich als transgender of non-binair te presenteren. Dat lijkt eerder een sociale daad, die het gevolg is van de geschapen verwarring, dan de uitdrukking van een duidelijke identiteit. Dit hardop zeggen is echter zeer omstreden. Wetenschappers die onderzoek willen doen naar de veranderde vraag naar transitie en ook naar het bestaan van spijt over de transitie ontmoeten grote weerstand. En dat is ernstig. Want door het ontbreken van objectieve kennis kunnen fouten gemaakt worden met gevolgen die niet meer terug te draaien zijn.
Het nieuwe wetsvoorstel biedt burgers, ook kinderen, herhaaldelijk de mogelijkheid te veranderen van man naar vrouw of omgekeerd. Dit geeft een signaal af van normalisatie en ultieme vrijheid. Kinderen die nog niet kunnen overzien wat het betekent om man of vrouw te zijn, worden teruggeworpen op zichzelf. We moeten de merkwaardige stijging van de vraag naar transitie én de signalen van sociale besmetting en spijt zeer serieus nemen. Een wetswijziging past daar niet bij.
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit Trouw. Het originele artikel is hier te lezen.